Φύγαμε ... ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ !!!
Η ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΣΩΤΑΚΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Τι κρύβεται πίσω από αυτή την παράξενη συμπεριφορά; Έντρομοι προσπαθούν να το ανακαλύψουν. Μα όσο πιο βαθιά αναζητούν την αλήθεια, τόσο έρχονται αντιμέτωποι με δεκάδες ερωτήματα σχετικά με την ίδια τους τη ζωή.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Δημήτρης Σωτάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973.
Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα Η πράσινη πόρτα (2002), Η παραφωνία (2005), Ο Άνθρωπος Καλαμπόκι (2007), Το θαύμα της αναπνοής (2009), Ο θάνατος των ανθρώπων (2012), Η ανάσταση του Μάικλ Τζάκσον (2014), Η ιστορία ενός σούπερ μάρκετ (2015), Ο κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο (2017), Ο μεγάλος υπηρέτης (2019), Μισή καρδιά (2022), Η πικρή αλήθεια (2025).
Το θαύμα της αναπνοής κατέκτησε το βραβείο The Athens Prize for Literature και ήταν υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας, καθώς και για το βραβείο Jean Monnet στη Γαλλία. Βιβλία του κυκλοφορούν στα γαλλικά, τουρκικά, σερβικά, ολλανδικά, ιταλικά, δανέζικα, αραβικά, κινεζικά κ.ά.
ΚΙΒΩΤΟΣ
ΓΚΟΥΝΤΙΝΑΚΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Σε κοιτούσα
Τo στολίδι μιας γυναίκας είναι το χαμόγελο
Ο Θεός σου το ’δωσε απλόχερα
Σε κοιτούσα να δροσιστώ στα λακκάκια του προσώπου σου
Ταξιδιώτης ήμουν για χρόνια σε μέρη άνυδρα
Με είδες
Χαμήλωσα τα μάτια
Πήρα πάλι αργά το μονοπάτι χωρίς τα τριαντάφυλλα
Με κλεμμένα χαμόγελα βαδίζουμε στη ζωή μας
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Αλέξανδρος Γκουντινάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Διδυμότειχο. Σπούδασε Ιατρική στη Θεσσαλονίκη. Έχει δύο παιδιά, τη Στέλλα και τον Γιάννη, που έχουν ανοίξει εδώ και χρόνια τα φτερά τους. Εργάζεται στο Χαλάνδρι γιατροπορεύοντας ξεκούρδιστες καρδιές. Ταξιδεύει κυρίως με τον νου. Τις εμπειρίες του τις κάνει βιβλία ποίησης. Η Κιβωτός είναι το τέταρτο.
ΣΤΙΛΤΟΝ, ΤΖΕΡΟΝΙΜΟ
Αγαπητά μου τρωκτικά,
Εσείς γνωρίζετε τις ιστορίες μου; Πρόκειται για ξεκαρδιστικές περιπέτειες, πιο τρυφερές από τη μοτσαρέλα, πιο νόστιμες από τη γραβιέρα και πιο αρωματικές από την παρμεζάνα… Είναι ιστορίες που θα σας μείνουν αξέχαστες! Σας το εγγυώμαι εγώ, ο Τζερόνιμο Στίλτον.
«Είναι η μέρα των εγκαινίων του νέου εμπορικού κέντρου της Ποντικούπολης, αλλά δεν λειτουργεί τίποτα! Τα φώτα δεν ανάβουν, το ηχοσύστημα είναι χαλασμένο, οι πόρτες δεν ανοίγουν! Πρέπει να ανακαλύψω αμέσως τι συμβαίνει!»
Η ΠΟΝΤΙΚΟΝΗΣΟΣ
Πέρα πέρα μακριά, στον Νότιο Τρωκτικό Ωκεανό με τα βαθιά νερά, βρίσκεται ένα παράξενο νησί που μοιάζει με μισοφαγωμένο κομμάτι τυρί και όπου ζουν μόνο ποντικοί.
Εκεί ζει και ο Τζερόνιμο Στίλτον, μαζί με την οικογένεια και τους φίλους του, που συνεχώς τον παρασύρουν σε περιπέτειες συναρπαστικές και πάντοτε διασκεδαστικές… όπως αυτή που θα διαβάσετε σ’ αυτό το βιβλίο!
Ο Τζερόνιμο Στίλτον γεννήθηκε στην Ποντικούπολη, την πρωτεύουσα της Ποντικονήσου. Σπούδασε Ποντικολογία και Φιλολογία των Τρωκτικών καθώς και Συγκριτική Αρχαιοποντικολογία. Διευθύνει την Ηχώ των Τρωκτικών, την πιο δημοφιλή εφημερίδα της Ποντικονήσου, την οποία ίδρυσε ο παππούς του, ο Τορκουάτο Ταπανωκάτο. Στον ελεύθερο χρόνο του, ο Τζερόνιμο συλλέγει κρούστες παρμεζάνας του 17ου αιώνα. Αυτό που απολαμβάνει περισσότερο όμως είναι να γράφει βιβλία στα οποία αφηγείται τις περιπέτειές του.
Για να ανακαλύψεις τις περιπέτειες του Τζερόνιμο Στίλτον και των φίλων του, μπες γρήγορα στην ιστοσελίδα του: http://www.geronimostilton.com/
Για περισσότερα στοιχεία σχετικά με την προσωπικότητα και τη στάση ζωής του αγαπημένου μας ήρωα, επισκεφθείτε το: https://geronimostilton.com/GR-gr/filosofia/
Η σειρά Ξεκαρδιστικές Ιστορίες του Τζερόνιμο Στίλτον απευθύνεται σε παιδιά από 7 ως 12 ετών και είναι μοναδική! Είναι η σειρά που απολαμβάνουν τα παιδιά γιατί έχει χιούμορ, δράση, και πολλές ανατροπές. Είναι η σειρά που εμπιστεύονται γονείς και εκπαιδευτικοί γιατί μεταδίδει διαχρονικές ηθικές αξίες. Ο αναγνώστης ταυτίζεται με τον Τζερόνιμο, που αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής με χιούμορ και αισιοδοξία. Η σειρά γνωρίζει τεράστια επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα βιβλία του Τζερόνιμο Στίλτον έχουν μεταφραστεί σε 53 γλώσσες και έχουν πουλήσει 188 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
ΜΑΡΓΑΡΗΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ
Πάλι ξεχάστηκε, Μανώλη, η πληγή και κύλησε
ζεστό το αίμα ξεφυλλίζοντας
Από την έρημη λεωφόρο γεμάτο το καμιόνι ξαναπέρασε
Μια νεκρική πομπή τα άψυχα σώματα
και στο αδειανό πρώτο βαγόνι ανακατεύτηκαν τα φύλλα
Χαϊδάρι - Χαυτεία· νέα στάση Μαιευτήριο...
ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ. Αφήγηση διδακτική και ψυχωφελής
ΙΩΑΝΝΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ
Όπως ακριβώς τα παλιά οδοιπορικά, όπως οι διάφορες ταξιδιωτικές περιπλανήσεις και οι πολεμικές περιπέτειες, έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί και το κείμενο αυτό - Πολλαπλά κατάγματα και Το σφραγιδάκι - του Γιώργου Ιωάννου: εντυπώσεις, εσωτερικές περιγραφές, άδηλοι και κρύφιοι διαλογισμοί, κοιτάγματα της ζωής μέσα από έναν άλλο χώρο, στον οποίο αποσύρεται το εγώ και επισκοπεί τα πάντα όταν επισυμβεί στο σώμα το ατύχημα. Και, συνάμα, περιγραφές του κλίματος της εποχής, του περιβάλλοντος, των ειδικών χώρων, της ειδικής συμπεριφοράς που εμφανίζουν ξαφνικά προς τον αδύναμο - και μόνο προς αυτόν - οι άλλοι καθώς τον βλέπουν να βρίσκεται ολότελα στο έλεός τους.
Γιώργος Ιωάννου
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο ποιητής και πεζογράφος Γιώργος Ιωάννου (1927-1985) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη (Ραιδεστός-Κεσσάνη). Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης, στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό Τμήμα. Για ένα διάστημα υπηρέτησε ως βοηθός στην έδρα της Αρχαίας Ιστορίας.
Στη συνέχεια εργάστηκε ως καθηγητής σε ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας και της επαρχίας, μέχρι τον διορισμό του στη δημόσια Mέση Εκπαίδευση.
Το 1962 στάλθηκε από την υπηρεσία του στη Βεγγάζη της Λιβύης, όπου ίδρυσε ελληνικό γυμνάσιο, στο οποίο δίδαξε επί δύο χρόνια.
Το 1971 μετατέθηκε σε γυμνάσιο της Αθήνας και αργότερα αποσπάστηκε στο Υπουργείο Παιδείας. Το 1979 μετατέθηκε ως γυμνασιάρχης στο Καρλόβασι Σάμου, αλλά σύντομα ανακλήθηκε στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου.
Μετά τη Μεταπολίτευση ήταν μέλος της επιτροπής η οποία επέλεξε τα κείμενα της λογοτεχνίας που περιλήφθηκαν στο Ανθολόγιο για το δημοτικό σχολείο και στα Νεοελληνικά αναγνώσματα για τη Μέση Εκπαίδευση.
Πρώτο βιβλίο του, η μικρή ποιητική συλλογή Ηλιοτρόπια (Θεσσαλονίκη, 1954). Η δεύτερη συλλογή του, Τα χίλια δέντρα, εκδόθηκε το 1963 (Διαγώνιος). Το 1964 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο πεζογραφημάτων Για ένα φιλότιμο. Ο ενθουσιασμός με τον οποίο έγιναν δεκτά τα πεζογραφήματά του αλλά και μια ισχυρή εσωτερική παρόρμηση οδήγησαν τον Γιώργο Ιωάννου στην απόφαση να αφοσιωθεί σχεδόν αποκλειστικά στην πεζογραφία. Ακολούθησαν: Η σαρκοφάγος (1971), Η μόνη κληρονομιά (1974), Το δικό μας αίμα (1978), Επιτάφιος θρήνος (1980), Ομόνοια (1980), Κοιτάσματα (1981), Πολλαπλά κατάγματα (1981), Εφήβων και μη (1982), Καταπακτή (1982), Εύφλεκτη χώρα (1982) και Η πρωτεύουσα των προσφύγων (1984), που αποτέλεσε το τελευταίο πεζογραφικό έργο του. Εξέδωσε επίσης το θεατρικό έργο για παιδιά Το αυγό της κότας (1981), που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο. Μετά τον θάνατό του εκδόθηκε και το παιδικό ανάγνωσμα Ο Πίκος και η Πίκα (1986).
Παράλληλα, ασχολήθηκε και με τα δημιουργήματα του λαϊκού λόγου. Εξέδωσε, με εισαγωγές, σχόλια και γλωσσάρια, τις παρακάτω εργασίες: Τα δημοτικά μας τραγούδια (1966), Μαγικά παραμύθια του ελληνικού λαού (1966), Παραλογές (1970), Καραγκιόζης (1971-1972, τόμοι 3), Παραμύθια τού λαού μας (1973). Τα κείμενα των συλλογών επιλέχθηκαν με λογοτεχνικά κριτήρια.
Μετέφρασε και σχολίασε την τραγωδία του Ευριπίδη Ιφιγένεια η εν Ταύροις (1969), το ΧΙΙ βιβλίο της Παλατινής Ανθολογίας, που έχει τον τίτλο Στράτωνος Μούσα Παιδική (1980), καθώς και το ιστορικό δοκίμιο του Τάκιτου Γερμανία (1981). Ακόμα, επιμελήθηκε την έκδοση του ημερολογίου του Φίλιππου Στέφ. Δραγούμη (Ημερολόγιο - Αλεξάνδρεια 1916, εισαγωγή-επιμέλεια-σχόλια: Γιώργος Ιωάννου, Δωδώνη, 1984).
Το 1985 εκδόθηκαν τα δοκίμιά του για τον Παπαδιαμάντη, τον Καβάφη και τον Λαπαθιώτη, με τίτλο Ο της φύσεως έρως, και το 1996 εκδόθηκαν οι συνεντεύξεις του (1974-1985), με τίτλο Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής (πρόλογος-επιμέλεια: Γιώργος Αναστασιάδης).
Ήταν βασικός συνεργάτης του περιοδικού Διαγώνιος (1958-1965), εξέδιδε το περιοδικό Φυλλάδιο, το οποίο έγραφε ολόκληρο μόνος του (1978-1985, τεύχη 1-8) και συνεργάστηκε με το μαθητικό περιοδικό Ελεύθερη Γενιά (1976-1982). Έδινε επίσης συνεργασίες σε άλλα περιοδικά, όπως μεταφράσεις του Τσέχου ποιητή Πετρ Μπέζρουτς και μεταφράσεις κεφαλαίων από τις Εξομολογήσεις του Ιερού Αυγουστίνου.
Το 1982 κυκλοφόρησε από τη Lyra ο δίσκος βινυλίου Κέντρο διερχομένων, με στίχους δικούς του και μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη, καθώς και κασέτα από την Ελληνική Φωνογραφία, στη σειρά «Ο λόγος», στην οποία ο ίδιος ο Γιώργος Ιωάννου διαβάζει πέντε κείμενά του («Οι τσιρίδες», «Τα κεφάλια», «Παναγία ἡ Ρευματοκρατόρισσα», «Το μαγνητόφωνο της ταβέρνας», «Ομίχλη»).
Η συνεργασία του με ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά ήταν πολύ τακτική. Ποιήματά του καθώς και πεζογραφήματά του μεταφράστηκαν και δημοσιεύτηκαν σε αγγλικά και γαλλικά περιοδικά.
Το 1979 του απονεμήθηκε το Α´ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για Το δικό μας αίμα.
Ο Γιώργος Ιωάννου θεωρείται εισηγητής στα Γράμματά μας του σύντομου πεζογραφήματος που ταξινομείται ανάμεσα στο δοκίμιο και στην αφήγηση των ψυχικών περιπετειών του ομιλούντος προσώπου. Το νέο αυτό λογοτεχνικό είδος καθώς και οι γενικότερες αισθητικές αρχές του Γιώργου Ιωάννου άσκησαν σημαντική επίδραση στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία. Ο λόγος του έχει προέλευση βιωματική. Υποστήριζε ότι καλή λογοτεχνία δεν μπορεί να γραφεί όταν ο λόγος δεν έχει βιωματικό βάρος και όταν ο λογοτέχνης δεν τον έχει ψηλαφίσει με την ψυχή του και το πνεύμα του.
ΕΥΑΝΤΙΝΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΣ
Σε έχει καλέσει ποτέ στο τηλέφωνο ο Γιατρός; Το σήκωσες;
Θα σταματούσες δυο ποιητές καθώς αρπάζουν έναν άγγελο;
Τι εντολές θα έδινες στην τεχνητή νοημοσύνη ώστε να δημιουργήσει το πιο απόκρυφο πορτρέτο σου;
Σκέφτηκες ποτέ να στείλεις γράμμα στον άγιο Χάρο; Τι θα του ζητούσες;
Θα μπορούσες να μετατρέψεις ένα φτηνό βιολί σε όργανο εξαιρετικής μαστοριάς με ένα δάκρυ;
Τι θα έκανες αν έπρεπε να ανακρίνεις κάποιον που ζει με το ενδεχόμενο της αυτανάφλεξης;
Θα έτρωγες ποτέ ένα μήλο, αν πάνω του κάθονταν αγαπημένοι νεκροί;
Και, κυρίως, μπορεί ένας υπναγωγικός σπασμός να χωρέσει το τράνταγμα της ζωής σου;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που προκύπτουν μέσα από τις αφηγήσεις του βιβλίου. Σε όλες πρωταγωνιστούν υπαρκτά πρόσωπα με φανταστικές διαστάσεις. Οι απαντήσεις που δίνονται ή δεν δίνονται επαφίενται στον αναγνώστη.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Νικόλας Ευαντινός γεννήθηκε το 1982 στην Ιεράπετρα. Σπούδασε Ιστορία - Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όπου συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Νεοελληνική Φιλολογία. Έχει γράψει έξι ποιητικά βιβλία. Η πρώτη του εμφάνιση έγινε με το βιβλίο Μικρές Αγγελίες και Ειδήσεις (Γαβριηλίδης, 2008), ενώ η πιο πρόσφατη ήταν η Κωμωδία, μαζί με τον Γιάννη Στίγκα (Άγρα, 2021). Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες, έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα φινλανδικά. Η συλλογή διηγημάτων του με τίτλο Τράνταγμα κυκλοφόρησε το 2025 από τις εκδόσεις Κέδρος. Είναι ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής της μπάντας Φέρ’ το Φόκο.
ΨΥΧΟΠΑΙΔΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ
Πρόσωπα που με την αυθεντική πνευματική τους παρουσία, το ψυχικό σθένος, τη μαχητικότητα και το ταλέντο τους συντηρούν και διαφυλάττουν την πνευματική αύρα, τις αγωνίες και τα πάθη του καιρού τους και καταθέτουν – στο μέτρο που τους αναλογεί – με το έργο και τη στάση τους ερωτήματα και απαντήσεις στα αισθητικά-ηθικά διλήμματα της εποχής τους. Πρόσωπα που αναλαμβάνουν τα ίδια την ευθύνη να δημιουργήσουν την ιστορία τους, που είναι και δική μας ιστορία.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
O Γιάννης Ψυχοπαίδης γεννήθηκε στην Aθήνα το 1945. Σπούδασε στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών της Aθήνας (1963-1968) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές, με υποτροφία του γερμανικού κράτους, στην Aκαδημία Kαλών Tεχνών του Mονάχου (1970-1976). Μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Α (1965). Ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Nέοι Έλληνες ρεαλιστές» (1971-1973) και του Kέντρου Eικαστικών Tεχνών (KET, Aθήνα, 1974-1976). Ήταν επίσης μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας 10/9 του Mονάχου (1975). Yπήρξε προσκεκλημένος του καλλιτεχνικού προγράμματος του Δυτικού Bερολίνου DAAD (1977). Aπό το 1970 μέχρι και το 1976 έζησε και εργάστηκε στο Μόναχο. Aπό το 1977 μέχρι και το 1986 έζησε και εργάστηκε στο Bερολίνο. Aπό το 1986 μέχρι και το 1992 έζησε και εργάστηκε στις Bρυξέλλες. Tο 1994 εκλέχθηκε καθηγητής στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών της Aθήνας και το 2012 του απονεμήθηκε ο τίτλος του ομότιμου καθηγητή. Eκτός από την Eλλάδα, έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Aγγλία, στην Aίγυπτο, στην Aλβανία, στην Aλγερία, στο Bέλγιο, στη Γαλλία, στη Γερμανία (Aνατολική και Δυτική), στη Γιουγκοσλαβία, στις HΠA, στην Iαπωνία, στην Iρλανδία, στην Iσπανία, στο Iσραήλ, στην Iταλία, στον Kαναδά, στην Kίνα, στην Kύπρο, στο Λουξεμβούργο, στην Oλλανδία, στην Πολωνία, στη Pουμανία, στη Σουηδία, στην Tουρκία, κ.λπ., σε ιδιωτικές γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία.
ΕΙΔΗ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ
ΤΣΑΪΤΑ-ΤΣΙΛΙΜΕΝΗ, ΒΑΛΙΑ
Κοκκινοσκουφίτσα
Περπατώ, περπατώ εις το δάσος
και ξέρω πως στη διαδρομή
σκόπιμα θα σε συναντήσω
Όπως μας έμαθαν παιδιά
φωνάζω τ’ όνομά σου
κι εύχομαι εύκολα να σ’ αναγνωρίσω
Μα όπου κι αν βρισκόμαστε
τι κι αν φοράμε απ’ την αρχή
τις παιδικές στολές μας
μου ’ρχεσαι πάντα αγνώριστος
μέσα από θάμνους κι απειλές
να συστηθείς
Μάτια ελαφιού δανείζομαι
κάθε φορά
τις προσδοκίες μου υψώνω
λευκά πανιά, φρεσκοσιδερωμένα
Μπουκώνω έπειτα ικεσίες
και σου μιλώ
Μα εσύ την κάθε αλήθεια μου
πουλάς και με αμύθητα ποσά
την αγοράζεις
Τα χέρια σου αλλάζουνε:
σκίζουν από τα ρούχα σου
κάθε λεπτή κλωστή
Δεν σταματούν στιγμή
ν’ ανταριάζουνε
Το στόμα σου διαστέλλεται:
ξένο δάσος ντύνεται
που ακονίζει το παρόν
και σαν θεριό ανήμερο
αγριεύει
Φωνάζεις κάθε συλλαβή
λες και σκοτώθηκε στον δρόμο η ακοή μου
κι ό,τι από το στόμα μου ειπωθεί
το σακατεύεις
Στεφανωμένος βασιλιάς
μέσα στα χέρια σου χωράς
και δεν υπολογίζεις
πως ρίμα γίνεται ο καιρός
βαδίζει ο χρόνος μας σκυφτός
και πίσω δεν γυρίζεις
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η Βάλια Τσάιτα-Τσιλιμένη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτη του τμήματος Φιλολογίας (ΜΝΕΣ) της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, στο Παρίσι (Paris-Sorbonne IV), όπου μελέτησε όψεις του έργου του ποιητή Κώστα Ουράνη σε σύγκριση με τα Άνθη του Κακού του Μπωντλαίρ. Είναι Επίκουρη (Chargee de cours) στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, στη Φιλοσοφική Σχολή, στο τμήμα Νέων Ελληνικών, στο οποίο εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή πάνω σε θέματα ταυτότητας, κοινωνικής κριτικής και λογοτεχνικής γραφής στη λεγόμενη Γενιά του ’20 στην Ελλάδα (2017). Διδάσκει λογοτεχνία, γλώσσα και μετάφραση. Εκτός από τα ακαδημαϊκά της καθήκοντα, ασχολείται με την ποίηση, τη μετάφραση και τη φωτογραφία. Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Άγρια χόρτα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίχλη (2017) και διακρίθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή Jean Moreas. Ήταν, επίσης, υποψήφια για το βραβείο του περιοδικού ο αναγνώστης (2017-2018), καθώς και για το βραβείο Γιάννης Βαρβέρης της Εταιρείας Συγγραφέων (2018). Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφόρησε το 2025, η ποιητική της συλλογή με τίτλο Είδη πρώτης ανάγκης.
ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΑΚΗΣ, ΜΑΝΟΣ
Στα όρια της ειρήνης
Ο χειμώνας χόρευε ασταμάτητα στις πέτρινες βρύσες.
Του ανέμου οι βρόχινες σκάλες κατρακυλούσαν στα κέρινα σύννεφα,
άλλαζαν χρώματα και μορφές και κυλιόνταν χορεύοντας
στα παλιωμένα καλντερίμια των σοκακιών της υπομονής,
στις σπαθωτές πλάκες της σκεπής των άνισων ονείρων,
στους πέτρινους τοίχους,
στις ρίζες της ασβεστωμένης ξερολιθιάς της ανθρωπιάς.
Σαν δάκρυα χοντρά της Αντιγόνης παλιά.
Σκοτώνοντας απότομα κάτι ψιλές σπίθες,
ξεμασκαλίζοντας τους καπνούς των δεήσεων
στην κορυφή της γκριζοφορούσας καμινάδας.
Ασημίζουσα εικόνα στο απλήρωτο θαύμα χαρισμένης ζωής.
Ύστερα το κατάμαυρο πουλί της άπληστης λύπης
φτεράκισε στη σκοτεινή γητεμένη κουφάλα του θεόρατου πλάτανου,
στη γωνία της βρύσης του αμόλυντου νερού της ειρήνης,
σπαθίζοντας τις ανυπόμονες ψιλές σταγόνες που κατέβαιναν φλυαρώντας στη γη.
Χάθηκε στη χλομή ομίχλη του λόφου των κυπαρισσιών της προσευχής,
ξετυλίγοντας άσχημα τη λύπη των τελευταίων φύλλων
που πέφταν στη γη κατακίτρινα.
Το εκκλησάκι, στο πλάτωμα των τραγουδιών της κορφής,
ξεφύλλιζε τα φτερά του σύννεφου,
να διαβάσει το χαμόγελο του Θεού εκεί προς τη δύση,
που ανθιστό ξεμύτισε πάνω σε φτωχή ακτίνα του ήλιου.
Ωραία όλα αυτά, θα μου πεις.
Αλλά εσύ γιατί δάκρυσες μόλις άκουσες το αηδόνι της ανθοφορίας
ξεχασμένο στο κλουβί του χειμώνα,
αφύλακτο δίπλα στο πανωπόρτι της σκεπής τ’ ουρανού;
Κι ύστερα άπλωσες διάπλατα στο μουντό φως τα δωρικά σου μάτια,
διαβάζοντας τη γραφή στης καμπάνας τον ήχο:
«Έως πότε θα σκεπάζω με φρεσκοπλυμένο φως τις αδαμιαίες ντροπές;
Ο ουρανός ξέρει πότε θ’ ανθίσει η νέα σου άνοιξη!»
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Μανόλης Μελισσουργάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε Παιδαγωγικά και δίδαξε επί τέσσερα χρόνια σε δημόσιο σχολείο στα Άγραφα. Συνέχισε σπουδές στη Φαρμακευτική σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Διατηρεί φαρμακείο στην Αθήνα από το 1975. Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια ασχολείται με τη ζωγραφική, την ποίηση και τον πεζό λόγο. Έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις ζωγραφικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά, εφημερίδες, στον ηλεκτρονικό Tύπο και έχουν συμπεριληφθεί σε ελληνικές και ξενόγλωσσες ανθολογίες ποίησης, εγκυκλοπαίδειες και ετήσιες λογοτεχνικές εκδόσεις βιβλίων. Έχει βραβευθεί σε πολλούς διαγωνισμούς ποίησης, παγκόσμιους και ελληνικούς:
• Από την UNESCO Τ.Λ.Ε.Ε. το 2018.
• Από την Π.Ε.Λ. στους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης το 2019.
• Από την Αμφικτυονία Ελληνισμού στον Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό το 2019.
• Από την Π.Ε.Λ. στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, στην κατηγορία της Ποίησης, το 2019.
• Από τη Βιβλιοθήκη Σπάρτου στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης το 2019.
• Από την Αμφικτυονία Ελληνισμού στον Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό το 2020.
• Από τη Βιβλιοθήκη Σπάρτου στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης το 2020.
• Από τον Διεθνή Ποιητικό Διαγωνισμό NOSSIDE (συμμετείχαν υποψήφιοι από 100 χώρες) το 2020.
• Από την Ελληνική Πολιτιστική Οργάνωση ΝΟΣΤΟΣ στον Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, το 2022.
• Από τη ΔΗ.Κ.ΕΠ.Α. Αιγιαλείας και την Ε.Ε.Λ. το 2022.
• Από την Αμφικτυονία Ελληνισμού το Α’ Βραβείο Κοινωνικής Ποίησης το 2022.
• Από το Panorama International Arts το 2023.
• Από το Writers Capital International Foundation το 2024.
ΧΑΒΡΕΔΑΚΗ, ΕΙΡΗΝΗ
Ανάντα
Η ευδαιμονία της ύπαρξης
Εκεί που η ουσία δίχως
τα όρια της μορφής της
κατοικεί
και ανεμπόδιστη
απ’ τα πρέπει της ζωής
υπάρχει,
εκεί στον χώρο
της βαθιάς σιωπής
η αληθινή χαρά
της ύπαρξής μας μένει.
Άχρονη και άμορφη αγρυπνά
στου εσωτερικού μας κόσμου
τα τοπία
και μες στα ανάξια λόγου
και στα ταπεινά
γλιστρά σαν θεία πνοή
κι ανθίζει.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η Ειρήνη Χαβρεδάκη γεννήθηκε στο Καρλόβασι Σάμου. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και είναι κάτοχος Bachelor και Master από το Πανεπιστήμιο του Νοτίου Ιλινόις (ΗΠΑ) και διδακτορικού διπλώματος (Ph.D.) από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ (ΗΠΑ). Διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Έχει δημοσιεύσει τέσσερα συγγράμματα για κοινωνιολόγους από τις εκδόσεις Gutenberg-Tipothito, George Dardanos: Themes in Sociology, Social Theorists, Sociological Perspectives, Sociological Methods.
Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Διαδρομές (Ιωλκός, 2012), Αντίποδες (Ιωλκός, 2013), Κλέφτες τ’ ουρανού (Ιωλκός, 2014), Το αιώνιο τώρα (Ιωλκός, 2016), Το δάκρυ του χρόνου (Κέδρος, 2018), Ξεδιαλέγοντας κύματα (Κέδρος, 2020), Από γη και ουρανό (Κέδρος, 2021), Το βαθύ όνειρο μιας άλλης μέρας (Κέδρος, 2023), Της καρδιάς και του νου τα πελάγη (Κέδρος, 2025).
Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού.
ΤΣΑΚΝΗΣ, ΝΙΚΟΣ
Από την άποψη προθέσεων ή κανόνων, τα «σύντομα ποιήματα» της συλλογής Τα ιαπωνικά της Δύσης βρίσκονται στην πλευρά της δυτικής ανάγνωσης των τάνκα. Διατηρείται ωστόσο σε όλα ο κανόνας των τριάντα μίας συλλαβών, με την πρώτη στροφή να αποτελείται από τρεις στίχους (5-7-5 συλλαβές) και τη δεύτερη να έχει δύο στίχους (7-7 συλλαβές).
Mε βάση τον κανόνα των τάνκα έγινε η μεταφορά ιδεών και η ερμηνεία χωρίων που ανήκουν στους συγγραφείς: Μαρσέλ Προυστ, Φρίντριχ Νίτσε, Τζορτζ Στάινερ, Γουόλτ Γουίτμαν, Γουίλιαμ Τζέιμς, Χένρικ Ίψεν, Βίνφριντ Γκέοργκ Ζέμπαλντ, Διονύσιο Αλικαρνασσέα και Μάρκο Πόλο (διά χειρός Ρουστικέλο ντα Πίζα).
Τα «σύντομα ποιήματα» της συλλογής, ως έρευνα-άσκηση, μπορούν να θεωρηθούν μεταγραφές, καθώς με αυτό τον χαρακτηρισμό αναδύεται μια εσκεμμένη αντήχηση, μια διασκευή υπό την έννοια της «μετάφρασης» της μετάφρασης, αλλά και μια παράφραση ή άλλη απόδοση του νοήματος των αρχικών κειμένων και των ιδεών, με λόγια διαφορετικά.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Νίκος Τσακνής έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε αθηναϊκές και θεσσαλικές εφημερίδες, ως κειμενογράφος και επιμελητής εκδόσεων.
Έχουν κυκλοφορήσει τα έργα του: Αργοναυτών άθλα (ΔΗΚΙ, 2004), Η εγκυκλοπαίδεια του μάγκα (δοκίμιο, Καστανιώτης, 2016), Οικοτροφείον Παραπαιόντων Παίδων (μπουρλέσκ διήγημα, Κέδρος, 2017), Κλείστηκα έξω (ποίηση, Αρμός, 2020), Το σιωπηρό βαγόνι (διήγημα, Αρμός, 2021) και Τα ιαπωνικά της Δύσης ‒ Τάνκα, Μεταγραφές (ποίηση, Κέδρος, 2025).
Το βιβλίο του Αργοναυτών άθλα έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, ενώ το ομώνυμο σενάριό του ανέβηκε το 2004 από τη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου της Πράγας Laterna Magika.
Η ΖΩΗ ΜΟΥ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΤΟΣ (ΤΟΜΟΣ Α' 1925-1974)
Επιμέλεια : Περικλής Μπούτος • Χρήστος Αναστασίου
Συναρπαστική αφήγηση μιας περιπετειώδους ζωής. Πολιτικό ντοκουμέντο ενός από τους πρωταγωνιστές μιας ταραχώδους περιόδου της ελληνικής Ιστορίας. Βαθιά ερμηνεία της εποχής του από μια εξέχουσα προσωπικότητα. Όλα αυτά είναι για τον αναγνώστη η αυτοβιογραφία του Γιάννη Μπούτου, την οποία συνέγραψε προς το τέλος της ζωής του, όταν αποφάσισε να αποτυπώσει στο χαρτί τις εμπειρίες μιας τόσο παραγωγικής και επεισοδιακής ζωής.
Πιστός στις αξίες της μετριοπάθειας και της άοκνης προσφοράς στα κοινά, όπως πρέσβευε η οικογενειακή παράδοση που κλήθηκε από πολύ νέος να υπηρετήσει, ο Γιάννης Μπούτος μας παραδίδει ένα άρτιο αυτοβιογραφικό έργο, καθώς ο ίδιος αλληλεπιδρά έντονα με τα πρόσωπα με τα οποία συγχρωτίστηκε και τις καταστάσεις που βίωσε.
Τα οφέλη που κομίζει το κείμενο του Γιάννη Μπούτου στο αναγνωστικό κοινό είναι πολλαπλά. Αποτελεί σημαντική πηγή πληροφοριών σε επίπεδο τοπικής ιστορίας, πολύτιμη μαρτυρία για κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, αλλά και εμπεριστατωμένο πολιτικό δοκίμιο. Αυτή είναι ίσως και η πιο απροσδόκητη συμβολή του: η κατασταλαγμένη – ειλικρινής – ματιά του, με μια υποδόρια σκωπτική διάθεση, σχετικά με το λειτούργημα της Πολιτικής ως υψηλής δημιουργικής πράξης, αλλά και ως ψυχοφθόρας καθημερινής ενασχόλησης.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Γιάννης Μπούτος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάιο του 1925. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στον Μελιγαλά Μεσσηνίας. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομικά στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Λονδίνου (LSE). Εξελέγη βουλευτής Μεσσηνίας στις εκλογές του 1950, 1956, 1961, 1963, 1964, 1974, 1977, 1981 και του 1985.
Προερχόμενος από τον χώρο του Κέντρου, απεδέχθη πρόσκληση συμμετοχής στην Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ) και κατέλαβε επανειλημμένως σημαντικά υπουργικά αξιώματα στις κυβερνήσεις της ΕΡΕ και της Νέας Δημοκρατίας από το 1961 έως και το 1981. Το 1984 εξελέγη ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία. Το 1985 αποχώρησε από το κόμμα, διατηρώντας την έδρα ως ανεξάρτητος στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Κατά τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου του 1989 και της 8ης Απριλίου του 1990 αναδείχθηκε βουλευτής Επικρατείας με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ. Τέλος, διετέλεσε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1993 έως το 1994, οπότε και παραιτήθηκε για να εκφράσει την αντίθεσή του σε κυβερνητική παρέμβαση στο έργο του. Στη μετέπειτα ιδιωτική του ζωή ασχολήθηκε με τη συγγραφή και με τη συλλογή έργων τέχνης. Απεβίωσε στις 7 Ιουλίου του 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου