ΜΟΥΣΙΚΗ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 14 Μαΐου ...

1936: Ο Αμερικανος μουσικος, τραγουδιστης και τραγουδοποιος Bobby Darin (Walden Roberto Cassotto 1936-1973) γεννηθηκε στο Μπρονξ της Νεας Υορκης. Γνωρισε επιτυχια το 1959 τραγουδωντας το κλασικο Mack The Knife, για το οποιο κερδισε δυο βραβεια Grammy, τα “Best New Artist” και “Best Vocal Performance, Male”. Το 1999 το ονομα του γραφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame. Δημοφιλή τραγουδια του τα Beyond The Sea, Dream Lover κ.α.

1952: Ο τραγουδιστης, τραγουδοποιος και μουσικος David Byrne γεννηθηκε στο Νταμπαρτον της Σκωτιας. Υπηρξε μελος των Talking Heads από το 1975 ως το 1991. Δημοφιλή τραγουδια τους τα Burning Down The House, Phycho Killer, Once In A Lifetime κ.α. To 2002 το ονομα του γραφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame μαζι με των υπολοιπων μελων των Talking Heads. Κερδισε βραβειο Oscar το 2004 για τη μουσικη στην ταινια The Last Emperor, την οποια εγραψε σε συνεργασια με τους Ryuichi Sakamoto και Cong Su.

1960: Οι John Lennon, Paul McCartney, George Harrison, Stu Sutcliffe και Tommy Moore εμφανιζονται στο Lathom Hall του Λιβερπουλ με την ονομασια The Silver Beats. Στο κοινο βρισκεται για να τους δει και ο μανατζερ Brian Kelly. Είναι η πρωτη και μονη φορα που το συγκροτημα θα χρησιμοποιησει αυτό το ονομα, γρηγορα θα το αλλαξουν σε Silver Beetles.

1973: Στην πρωτη θεση του Billboard 200 βρισκονται οι Led Zeppelin με το αλμπουμ Houses Of The Holy. Είναι το 5ο στουντιο αλμπουμ του συκροτηματος και κυκλοφορησε στις 28 Μαρτιου του 1973. Το 1974 θα κερδισει το Grammy “Best Recording Package”. Δημοφιλη τραγουδια του αλμπουμ The Song Remains The Same, No Quartet κ.α.

1976: Ο Βρετανος τραγουδιστης, τραγουδοποιος και μουσικος Keith Relf (Keith William Relf 1943-1976) απεβιωσε σε ηλικια 33 ετων στο σπιτι του στο Λονδινο, όταν χτυπηθηκε από ρευμα που διερρευσε από την αγειωτη κιθαρα του. Υπηρξε βασικος τραγουδιστης των Yardbirds, οι οποιοι γνωρισαν επιτυχια με τα τραγουδια For Your Love, Still I’m Sad, Heart Full Of Soul κ.α.

1984: Στην κορυφη του Billboard Hot 100 βρισκεται ο Lionel Richie και το τραγουδι Hello. Είναι το 3ο single από το πολυπλατινενιο αλμπουμ του τραγουδιστη Can’t Slow Down. Στη δευτερη θεση βρισκεται ο Phil Collins με το τραγουδι Against All Odds, μερος του soundtrack της ομωνυμης ταινιας.

1998: Ο Αμερικανος τραγουδιστης της Jazz και ηθοποιος Frank Sinatra (Francis Albert Sinatra 1915-1998) απεβιωσε σε ηλικια 82 ετων σε νοσοκομειο του Λος Αντζελες από καρδιακη προσβολη. Το 1953 κερδισε βραβειο Oscar για το ρολο του στην ταινια From Here To Eternity και το 1965 βραβευτηκε με το βραβειο Grammy “Lifetime Achievement” για την προσφορα του στη μουσικη και τον κινηματογραφο. Τραγουδησε μεγαλες επιτυχιες όπως τα Strangers In The Night, My Way, I’ve Got You Under My Skin κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=C1AHec7sfZ8

2001: Οι Depeche Mode κυκλοφορουν στη Μ. Βρετανια το δεκατο στουντιο αλμπουμ τους με τιτλο Exciter. Μονο την πρωτη εβδομαδα κυκλοφοριας οι πωλησεις του εφτασαν τα 120.000 αντιτυπα. Δημοφιλη τραγουδια του αλμπουμ τα Dream On, I Feel Loved, Freelove κ.α.

2002: Κυκλοφορει το 7ο στουντιο αλμπουμ του Moby με τιτλο “18”. Θα ανεβει αμεσως στην πρωτη θεση των βρετανικων Albums Chart και θα γινει χρυσο και πλατινενιο σε περισσοτερες από τριαντα χωρες. Τραγουδια-επυτιχιες από το αλμπουμ τα We Are All Made Of Stars, In This World, In My Heart κ.α.

2006: Οι Red Hot Chili Peppers και το αλμπουμ τους Stadium Arcadium βρισκονται στην πρωτη θεση των βρετανικων Albums Chart και Billboard 200. Είναι το ενατο στουντιο αλμπουμ του συγκροτηματος και περιλαμβανει επιτυχιες όπως ρα Dan California, Snow, Desecration Smile και Tell Me Baby. Το Φεβρουαριο στο 2007, στην 49η τελετη απονομης των Grammy Awards για τη δημιουργικη χρονια 2006, το αλμπουμ θα κερδισει τα Best Rock Album και Best Boxed or Special Limited Edition Package και το τραγουδι Dani California τα βραβεια Best Rock Performance By A Duo Or Group With Vocal και Best Rock Song.

Πηγή : Music Is Life





ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !!! 

Στις 11 Μαΐου 1990 έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο Στράτος Διονυσίου σε ηλικία 54 ετών. 

Υπάλληλοι του ξενοδοχείου "Χανδρής" τον βρήκαν λιπόθυμο στο δωμάτιό του, το οποίο νοίκιαζε για να παρακολουθεί ιπποδρομίες και να φροντίζει τα αλόγα του, καθώς είχε στην κατοχή του περισσότερα από 20 άλογα. Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» πέθανε από ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής.

Μέχρι το τέλος της ζωής του εμφανιζόταν στο κέντρο «Στράτος», το οποίο βρισκόταν στην οδό Φιλελλήνων. Είχε τραγουδήσει περισσότερα από 5.000 τραγούδια στο πάλκο τα οποία είχαν σημειώσει τεράστια επιτυχία. Ο τελευταίος του δίσκος με τίτλο «Ποιος Άλλος» κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του.



Χιλιάδες πολίτες τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.  “Υπήρξε ένας μεγάλος, λαϊκός τραγουδιστής. Στάθηκε για τριάντα ολόκληρα χρόνια αγωνιστής του κλασικού και αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού, που το υπερασπίσθηκε δυναμικά, σταθερά και με μεγάλη συνέπεια. Το κενό που αφήνει ο Στράτος Διονυσίου, αυτός ο ακούραστος εργάτης του λαϊκού τραγουδιού, είναι δυσαναπλήρωτο”, είχε πει ο Στέλιος Καζαντζίδης.

"Βρέχει φωτιά στη στράτα μου", "Τα Πήρες Όλα", "Ο ταξιτζής", "Αγάπη μου επικίνδυνη" και ο "Σαλονικιός" είναι μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του.



Η ιστορία του Σαλονικιού

https://www.youtube.com/watch?v=Ae-gtqM4c0U

Το τραγούδι "Σαλονικιός" ήταν εμπνευσμένο από πραγματικό πρόσωπο του υποκόσμου που έζησε στη Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του '60. Ονομαζόταν Γιάννης Γκουλιόβας και είχε γεννηθεί Κολλινδρό Πιερίας.

«Άιντε, κάντε όλοι στην μπάντα, να βγει να χορέψει, ο Σαλονικιός. Άιντε, κάντε του λεζάντα, την βραδιά να κλέψει, ο Σαλονικιός. Άιντε, κάντε όλοι στην μπάντα, γέμισε την πίστα, ο Σαλονικιός»…

Ο Γκουλιόβας από μικρός έκανε μικροκλοπές και μπαινόβγαινε στις φυλακές. Τη δεκαετία του '60 ήταν ήδη γνωστός νταβατζής στη Θεσσαλονίκη και είχε αποκτήσει το προσωνύμιο "Ο Σαλονικιός". Οπλοφορούσε και πουλούσε προστασία στα μαγαζιά. Μεταξύ άλλων, είχε κατηγορηθεί για μαστροπεία, εκβιασμούς και κλοπές. Συνήθιζε να διασκεδάζει στα νυχτερινά κέντρα, έπαιζε τον ιππόδρομο και σε χαρτοπαιχτικές λέσχες.  Λέγεται μάλιστα, πώς κάποια στιγμή είχε απειλήσει την ηθοποιό Μέμπα Μπλανς ότι θα της χαράξει το πρόσωπο. Τελικά, οι αστυνομικοί έφθασαν στα ίχνη του όταν η δράση του επεκτάθηκε στην Αθήνα.

Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1977 τον εντόπισαν σε μια χαρτοπαικτική λέσχη στην οδό Σύρου στην Κυψέλη. Ο Σαλονικιός αρνήθηκε να παραδοθεί στους αστυνομικούς και όταν προσπάθησε να τους επιτεθεί τον πυροβόλησαν και έπεσε νεκρός.

Τους στίχους του τραγουδιού έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και τη μουσική ο Χρήστος Νικολόπουλος.


Πηγή : thecaller.gr

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! Ο Νίκος Γκάτσος πέθανε στην Αθήνα στις 12 Μαΐου 1992...
Ποιητής, στιχουργός και μεταφραστής, ο Νίκος Γκάτσος παραμένει μία ξεχωριστή περίπτωση για τα ελληνικά γράμματα. Με μία μόνο ποιητική σύνθεση στο ενεργητικό του, την περίφημη και αξεπέραστη Αμοργό, που έγραψε μεσούσης της Κατοχής, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ποιητές μας.

Γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1911, κατ' άλλους στις 30 Απριλίου 1915, στα Χάνια Φραγκόβρυσης (Κάτω Ασέα) Αρκαδίας. Τελείωσε το Δημοτικό στο χωριό του και το Γυμνάσιο στην Τρίπολη, όπου μυήθηκε στη λογοτεχνία και έμαθε μόνος του ξένες γλώσσες. Στη συνέχεια μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στις αρχές της δεκαετίας του '30 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στα περιοδικά «Νέα Εστία» (1931) και «Ρυθμός» (1933). Γνώριζε ήδη αρκετά καλά Αγγλικά και Γαλλικά και είχε μελετήσει τον Παλαμά, το Σολωμό, το δημοτικό τραγούδι, όπως και τις νεωτεριστικές τάσεις της ευρωπαϊκής ποίησης.

Το 1943 κυκλοφόρησε την ποιητική του σύνθεση «Αμοργός», που προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον και του χάρισε περίοπτη θέση στο Πάνθεον των ελλήνων ποιητών. Λέγεται ότι το μακρύ αυτό ποίημα γράφτηκε μέσα σε μια νύχτα με το σύστημα της «αυτόματης γραφής», που χρησιμοποιούν οι σουρεαλιστές δημιουργοί. «Μνημειώδες έργο του νεοελληνικού ποιητικού λόγου» χαρακτήρισε την «Αμοργό» ο στενός φίλος του Μάνος Χατζιδάκις, «επειδή περιέχει βαθύτατα την ελληνική παράδοση, δεν την εκμεταλλεύεται, ενώ συγχρόνως περιέχει όλη την ευρωπαϊκή θητεία του Μεσοπολέμου». Με την «Αμοργό» κλείνει και ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος του ελληνικού υπερρεαλισμού, που είχε ανοίξει με τον Νικήτα Ράντο, τον πρώιμο Ελύτη, τον Εμπειρίκο και τον Εγγονόπουλο.

Από τότε έως τον θάνατό του, ο Γκάτσος δημοσίευσε μόνο τρία ποιήματα: «Ελεγείο» (1946), «Ο Ιππότης και ο θάνατος» (1947) και το «Τραγούδι του παλιού καιρού» (1963). Τη λυρική του φλέβα ο Νίκος Γκάτσος τη διοχέτευσε στους στίχους τραγουδιών, καταργώντας συχνά τα όρια ποίησης και στιχουργίας. Το έργο του είναι εντυπωσιακό σε ποσότητα και ποιότητα. Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Δήμος Μούτσης, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και άλλοι συνθέτες μελοποίησαν στίχους του, που τραγουδήθηκαν από δημοφιλείς καλλιτέχνες και έγιναν μεγάλες επιτυχίες («Αθανασία», «Της γης το χρυσάφι», «Ρεμπέτικο», «Αρχιπέλαγος», «Πήρες το μεγάλο δρόμο», «Πορνογραφία», «Λαϊκή Αγορά», «Η Μικρή Ραλλού», «Μια γλώσσα, μια πατρίδα», «Αν θυμηθείς τ' ονειρό μου», «Η νύχτα», «Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά», «Αντικατοπτρισμοί», «Το κατά Μάρκον», «America, America», «Χάρτινο το Φεγγαράκι», «Πάει ο καιρός» κ.ά.).

https://www.youtube.com/watch?v=tVnmAeTSeNQ

Σπουδαίο είναι και το μεταφραστικό του έργο, το οποίο δοκιμάστηκε επί σκηνής. Μετέφρασε για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα («Ματωμένος Γάμος», «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα»), Αύγουστο Στρίνμπεργκ («Ο Πατέρας»), Ευγένιο Ο' Νηλ («Ταξίδι μακριάς ημέρας μέσα στη νύχτα»), Λόπε ντε Βέγκα («Φουέντε Οβεχούνα») και Τενεσί Ουίλιαμς («Λεωφορείο ο Πόθος»).

Ο Νίκος Γκάτσος πέθανε στην Αθήνα στις 12 Μαΐου 1992 και τάφηκε στη γενέτειρά του.

Εργογραφία
«Όλα τα τραγούδια» (εκδόσεις Πατάκη): Περιλαμβάνει το σύνολο των τραγουδιών του Νίκου Γκάτσου, γνωστά και ανέκδοτα.
«Αμοργός» (Εκδόσεις Πατάκη)


Πηγή : sansimera.gr

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 12 Μαΐου ...

1929: Ο Αμερικανος πιανιστας, συνθετης και παραγωγος Burt Bacharach γεννηθηκε στο Κανσας Σιτυ του Μιζουρι. Στην εικοσαετη καριερα του εγραψε η εκανε παραγωγη σε περισσοτερες απο τριαντα πεντε επιτυχιες, εννεα απο τις οποιες μπηκαν στο Bilboard, οπως "The Look of Love" (Dusty Springfield), "Walk on By" (Isaac Hayes), "What's New Pussycat" (Tom Jones), "I Say a Little Player" και "I Just Don't Know What to Do With Myself" το οποιο διασκευασαν το 2003 οι The White Stripes.

1942: Ο Βρετανος rock τραγουδιστης και στιχουργος Ian Dury (Ian Robins Dury 1942-2000) γεννηθηκε στο Χαροου του Λονδινου. Γνωρισε επιτυχια την δεκαετια του '70 με το new wave/punk συγκροτημα Ian Dury and the Blockheads, Δημοφιλη τραγουδια τους: "What a Waste" "Hit me With Your Rhythm Stick", "Sex & Drugs & Rock & Roll" κ.α.

1948: Ο Βρετανος μουσικος και τραγουδοποιος Steve Winwood (Stephen Lawrence Winwood) γεννηθηκε στο Handsorth του Μπερμιγχαμ. Υπηρξε μελος των συγκροτηματων The Spencer Davis Group, Traffic και Blind Faith. Συνεργαστηκε με καλλιτεχνες οπως οι Muddy Waters, John lee Hooker, T-Bone Walker, Howlin' Wolf, B.B. King, Eric Clapton κ.α. Το 1986 ανεβηκε στην κορυφη του Bilboard με το τραγουδι "Higher Love" με το οποιο κερδισε δυο βραβεια Grammy, τα "Record of the Year" και "Best Μale Pop Vocal Performance".

1964: Στην εκτη τελετη απονομης των Grammy Awards που πραγματοποιειται στη Νεα Υορκη, ο Ray Charles κερδιζει το βραβειο "Best Thythm & Blues Recording" για το "Busted". Η Barbra Streisand το βραβειο "Album of the Year" για το "The Barbra Streisand Album" και οι Henry Mancini και Johnny Mercer το "Song of the Year" για το τραγουδι "The Days of Wine and Roses".

1965: Στα RCA Studios του Χολιγουντ, οι The Rolling Stones ξεκινουν τις ηχογραφησεις του τραγουδιου "(I Can't Get No) Satisfaction". Στην Αμερικη θα κυκλοφορησει τον Ιουνιο και θα ανεβει στο Νο1 του Bilboard Hot 100, οπου θα παραμεινει για τεσσερις εβδομαδες. Στη Μεγαλη Βρετανια θα κυκλοφορησει λιγο αργοτερα, τον Αυγουστο.

https://www.youtube.com/watch?v=nrIPxlFzDi0

1998: Ο Lenny Gravitz κυκλοφορει το πεμπτο του στουντιο αλμπουμ με τιτλο "5". Ειναι ισως το πιο εμπορικο αλμπουμ του Αμερικανου καλλιτεχνη με πωλησεις που ξεπερνουν τα εξι εκατομμυρια αντιτυπα παγκοσμιως. Δημοφιλη τραγουδια του αλμπουμ: "I Belong to You", "Fly Away", καθως και το "American Woman" στην επανεκδοση του 1999. Ο Kravitz κερδισε δυο βραβεια Grammy, το "Best Male Rock Vocal Performance" για τα τραγουδια "Fly Away" και "American Woman" το 1999 και 2000 αντιστοιχα.

2001: Ο Αμερικανος τραγουδιστης Perry Como (Pierino Ronald Como 1913-2001) απεβιωσε σε ηλικια 88 ετων στον υπνο του στη Φλοριντα απο τη νοσο Αλτσχαιμερ. Το 1987 του απονεμηθηκε το βραβειο Kennedy Center Honor ενω το 2002 τιμηθηκε με το βραβειο Grammy "Lifetime Achievement" για την προσφορα του στη μουσικη. Δημοφιλη τραγουδια του: "Till the End of Time", "I'm Gonna Love that Gal", "I'm Always Chasing Rainbows", "Don't Let the Stars Get In Your Eyes" , "It's Impossible" κ.α. Θεωρειται μια απο τις σημαντικοτερες καλλιτεχνικες προσωπικοτητες του 20ου αιωνα.

Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 11 Μαΐου ...

1885: Ο μεγαλος Αμερικανος jazz μουσικος Joe Oliver (Joseph Nathan Oliver 1885-1938) γνωστος και ως King Oliver, γεννηθηκε στη Νεα Ορλεανη της Λουιζιανα. Υπηρξε μεντορας και δασκαλος του Louis Armstrong. Επαιξε μεγαλο ρολο στην διαμορφωση του jazz ηχου της σχολης της Νεας Ορλεανης. Ο King Oliver επεσε σε καταθλιψη οταν εχασε τις οικονομιες μιας ζωης απο τραπεζα που χρεωκοπησε. Πεθανε φτωχος σε συγκροτημα ενοικιαζωμενων δωματιων. Θαφτηκε στο νεκροταφειο Woodlawn του Μπρονξ της Νεας Υορκης, για να βρισκεται διπλα στους μεγαλους της jazz οπως Coleman Hawkins, Lionel Hampton, W.C. Handy, Max Roach και Miles Davis.

1935: Ο Βρετανος παραγωγος Kit Lambert (Christopher Sebastian Lambert 1935-1981) γεννηθηκε στο Ναιτμπριτζ του Λονδινου. Υπηρξε μανατζερ του Βρετανικου rock συγκροτηματος The Who και παραγωγος τους. Μετα απο διαφωνια που ειχαν το 1971, απολυθηκε και ασχοληθηκε με μικροτερα punk συγκροτηματα χωρις επιτυχια.

1941: Ο Βρετανος μουσικος, τραγουδιστης και τραγουδοποιος Eric Burdon (Eric Victor Burdon) γεννηθηκε στο Γουολκερ του Νιουκαστλ της Αγγλιας. Ειναι δημοφιλης ως ιδρυτικο μελος και τραγουδιστης του Βρετανικου συγκροτηματος The Animals. Το 1966 μετα την αποχωρηση βασικων μελων της μπαντας, το συγκροτημα μετονομαστηκε σε Eric Burdon & The Animals. Το 1969 την εποχη που ζει στην Αμερικη, δημιουργει το funk rock γκρουπ War. Το 1983 εγινε μια προσωρινη επανενωση των The Animals, για να ξαναδιαλυθουν το 1984. Απο τοτε ακολουθει σολο καριερα. Δημοφιλη τραγουδια με τη φωνη του: "The House of the Rising Sun", "Don't Let Me Be Misunderstood", "It's My Life" κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=MgTSfJEf_jM

1963: Το πρωτο στουντιο αλμπουμ των The Beatles ανεβαινει στην πρωτη θεση των Βρετανικων Albums Chart. Θα παραμεινει στη κορυφη για τριαντα εβδομαδες! Κυκλοφορησε στις 22 Μαρτιου του 1963 και εβγαλε επιτυχιες οπως τα "Please Please Me', "Love Me Do", "Twist and Shout" (Phil Medley, Bert Russell).

1970: Το τριπλο live αλμπουμ "Woodstock" κυκλοφορει στην Αμερικη απο την Cotillion Records. περιεχει τραγουδια απο το φεστιβαλ του Woodstock που ειχε πραγματοποιηθει απο τις 15 εως και τις 18 Αυγουστου του 1969. Στο αλμπουμ "εμφανιζονται" καλλιτεχνες οπως οι John Sebastian, Joan Baez, Crosby, Stills, Nash & Young, The Who, Joe Cocker, Santana, Jimmy Hendrix, Country Joe and the Fish κ.α.

1979: Στο Muscle Shoals Studio της Αλαμπαμα, ο Bob Dylan ολοκληρωνει τις ηχογραφησεις του δεκατου ενατου στουντιο αλμπουμ του με τιτλο "Slow Train Coming". Θα κυκλοφορησει τον Αυγουστο του 1979 και θα βγαλει την επιτυχια "Gotta Serve Somebody", με την οποιοα ο Dylan θα κερδισει το βραβειο Grammy "Best Rock Vocal Performance, Male", στην 22η τελετη απονομης το Φεβρουαριο του 1980.

1981: Ο Τζαμαϊκανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός  και  μουσικός Bob Marley (Robert Nesta Marley 1945-1981) απεβίωσε σε ηλικία 36 ετών από καρκίνο σε νοσοκομείο του Μαϊάμι της Φλόριντα.  Έκανε τη μουσική reggae  γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο. Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος The Wailers από το 1964 έως το 1974, μετά τη διάλυσή τους συνέχισε ως Bob Marley & The Wailers. To 1978 του απονεμήθηκε από τον ΟΗΕ το μετάλλιο “Peace Medal of the Third World”. To 2001 βραβεύτηκε με το Grammy “Lifetime Achievement” για τη συνολική του προσφορά στη μουσική.  Δημοφιλή του τραγουδια είναι τα I Shot The Sheriff, No Woman No Cry, Could You Be Loved κ.α.

1990: Τριαντα ενα χρονια μετα το θανατο του, ο τραγουδιστης και τραγουδοποιος Ritchie Valens ("La Bamba") κερδιζει το αστερι του στο Hollywood Walk of Fame.

Πηγή :Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 8 Μαΐου ...

1911: Ενας απο τους σημαντικοτερους Αμερικανους μουσικουςκαι τραγουδοποιους της delta blues, ο Robert Johnson (1911-1938) γεννηθηκε στο Haxlehurst του Μισισιπι. Πολλοι θεωρουν μεχρι και σημερα πως "αυτος ηταν η blues". Ο Eric Clapton τον ειχε χαρακτηρισει σαν τον μεγαλυτερο τραγουδιστη της blues. Το 1986 το ονομα του γραφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame.
Δημοφιλη τραγουδια του: "Come On In MY Kitchen", "Love In Vain", "From Four Until Late", "Vross road Blues" κ.α.

1940: Ο Αμερικανος μουσικος, τραγουδιστης και τραγουδοποιοςτης country Rick Nelson (Eric Hilliard Nelson 1940-1985) γεννηθηκε στο Τινεκ του Νιου Τζερσει. Απο το 1957 εως το 1973 ειχε δεκα top-ten hits στο Bilboard. Το ονομα του γραφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame τον Ιανουαριο του 1987. Δημοφιλη τραγουδια του: "Believe What You Say", "Hello Mary Lou", "Travelin Man", "Poor Little Fool" κ.α.

1943: Ο Βρετανος μπασιστας και ιδρυτικο μελος των The Yardbirds, Paul Samwell-Smith (Oaul Smith) γεννηθηκε στο Ριτσμοντ της Αγγλιας. Το 1966 αφησε το συγκροτημα για να ξεκινησει καριερα παραγωγου. Συνεργαστηκε με καλλιτεχνες και συγκροτηματα οπως Cat Stevens, Jethro Tull κ.α.

1945: Ο Αμερικανος θρυλος της jazz, πιανιστας και συνθετης Keith Jarrett γεννηθηκε στο Αλενταουν της Πενσυλβανια. Ειχε την μοναδικη ικανοτητα να περναει στις συνθεσεις του επιρροες απο την κλασικη, gosper, blues και jazz μουσικη με ξεχωριστο τροπο. Συνεργαστηκε με καλλιτεχνες οπως οι Charles Lloyd, Miles Davis, Jan Garbarek, Gary Peacock κ.α. Δημοφιλη αλμπουμ του: "The Koln Concert", "Hymns/Spheres", "Belonging" κ.α.

1951: Ο Αμερικανος R&B/soul μουσικος και τραγουδιστης Philip Bailey (Philip Irvin Bailey) γεννηθηκε στο Ντενβερ του Κολοραντο. Εγινε ιδιαιτερα δημοφιλης μετα την συμμετοχη του στο συγκροτημα Earth, Wind & Fire. Δημοφιλη τραγουδια του συγκροτηματος: "Keep Your Head to the Sky", "Fantasy" κ.α. Συνεργαστηκε με τον Phil Collins για το ντουετο του τραγουδιου "Easy Lover" το οποιο ειναι μερος του σολο αλμπουμ του "Chinese Wall" (1984).

1970: Κυκλοφορει το τελευταιο στουντιο αλμπουμ των The Beatles με τιτλο "Let it Be". To αλμπουμ κυκλοφορησε λιγο μετα την διαλυση του συγκροτηματος απο την Αpple Records. Οι ηχογραφησεις αρχισαν το Φεβρουαριο του 1968 και ολοκληρωθηκαν στις αρχες του Απριλη το 1970. Αρχικα το αλμπουμ ηταν να κυκλοφορησει στα μεσα του 1969 με το τιτλο "Get Back" αλλα το συγκροτημα δεν ηταν ευχαριστημενο απο τις μιξεις του Glyn Johns. Ξαναδουλευτηκε απο τον Phil Sector μεσα στο 1970. Περιειχε δημοφιλη τραγουδια οπως τα "Get Back", "Let It be", "The Long and Winding Road", "I Me Mine" κ.α. Το αλμπουμ χρησιμοποιηθηκε επισης σαν soundtrack της ομωνυμης ταινιας. Εφτασε στην κοrυφη των Αμερικανικων και Βρετανικων charts αλλα ο μουσικος τυπος το δεχτηκε με αναμικτα συναισθηματα.

https://www.youtube.com/watch?v=2xDzVZcqtYI

1971: Στην πρωτη θεση του Bilboard 200 βρισκεται το αλμπουμ "Jesus Christ Supersta" των Andrew Lloyd Webber και Tim Rice. Στην δευτερη θεση ακολουθει η Janis Joplin και το αλμπουμ "Pearl", το τελευταιο αλμπουμ της το οποιο κυκλοφορησε τεσσερις μηνες μετα το θανατο της.

1971: Οι The Rolling Stones και το αλμπουμ τους "Sticky Fingers" βρισκονται στην πρωτη θεση των Βρετανικων Albums Chart. Θα παραμεινουν στην κορυφη για τεσσερις εβδομαδες. Ειναι το ενατο στουντιο αλμπουμ του συγκροτηματος και κυκλοφορησε στις 23 Απριλιου του 1971. Δημοφιλη τραγουδια του αλμπουμ: "Brown Sugar", "Wild Horses", "Sister Morphine" κ.α.

1974: Μια απο τις πιο σημαντικες μουσικες προσωπικοτητες της Βρετανικης rock την δεκαετια του '60, ο Graham Bond (Graham John Clifton Bond 1937-1974) αυτοκτονησε σε ηλικια 36 ετων πεφτωντας στις γραμμες του μετρο στο σταθμο του Finsbury Park στο Λονδινο. Αποκαλειται και "the father of the English Thythm & Blues". θεωρειται ο πρωτος Βρετανος μουσικος που χρησιμοποιησε οργανο Hammond. Υπηρξε μελος των συγκροτηματων Don Rendell Quintet, The Graham Bond Organisation κ.α.

1993: Οι Aerosmith με το ενδεκατο στουντιο αλμπουμ τους "Get a Trip" ανεβαινουν κατευθειαν στην κορυφη του Bilboard 200. Ειναι η πρωτη φορα που το συγκροτημα κανει ντεμπουτο στο Bilboard στην υψηλοτερη θεση. Το 1973 με το αλμπουμ "Rocks" ειχαν καταφερει να εμφανιστουν κατευθειαν στην τριτη θεση.

Πηγή : Music Is Life




ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 6 Μαΐου ...

1937: Το αεροστατο Hindenburg συντριβεται στο Λεικχαρστ του Νιου Τζερσει των ΗΠΑ, με αποτελεσμα να χασουν τη ζωη τους 36 ατομα. Η φωτογραφια του φλεγομενου αεροστατου θα γινει το εξωφυλλο στο πρωτο ομοτιτλο αλμπουμ των Led Zeppelin.

1945: Ο Αμερικανος μουσικος, τρταγουδιστης και τραγουδοποιος Bob Seger (Robert Clark Seger) γεννηθηκε στο Ντιαρμπορν του Μιτσιγκαν. Μεγαλη του επιτυχια το τραγουδι "Old Time Rock and Roll" απο το αλμπουμ "Stranger in Town" το 1978. Τραγουδια του διασκευασαν οι Thin Lizzy και Metallica. Το 2004 το ονομα του γραφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame.

1957: Οι Miles Davis και Gil Evans αρχιζουν τις ηχογραφησεις του αλμπουμ "Miles Ahead". Οι ηχογραφησεις θα ολοκληρωθουν τελη Αυγουστου.

1971: Ο Αμερικανος μουσικος και τραγουδοποιος Chris Sheflett (Christopher Aubrey Shiflett) γεννηθηκε στην Σαντα Μπαρμπαρα της Καλιφορνια. Ειναι κιθαριστας του rock, post grunge συγκροτηματος Foo Fighters, στους οποιους ενσωματωθηκε μετα το τριτο τους αλμπουμ και απο τοτε εχει συμμετασχει στα επομενα τεσσερα: "One by One" (2002), "In Your Honor" (2005), "Echoes", Silence, Patience & Grace" (2007) και "Wasting Light" (2011).

1973: Ο Paul Simon αρχιζει την πρωτη του σολο περιοδεια μετα τον "χωρισμο" του με τον Art Garfunkel, στο Music Hall στη Βοστονη της Μασαχουσετης.

1978: Το soundtrack της ταινιας "Saturday Night Fever" βρισκεται στην πρωτη θεση των Βρετανικων Albums Chart. Θα παραμεινει στην κορυφη για δεκαοχτω εβδομαδες. Οι πωλησεις του παγκοσμιως θα ξεπερασουν τα τριαντα εκατομμυρια αντιτυπα. Δημοφιλη τραγουδια του αλμπουμ: "Stayin' Alive", "How Deep Is Your Love", "Disco Inferno" κ.α.

1984: Στην πρωτη θεση του Bilboard Hot 100 βρισκεται ο Phil Collins και το τραγουδι "Against All Odds", μερος του soundtrack της ομοτιτλης ταινιας. Στη δευτερη θεση ακολουθει το τραγουδι "Hello" και ο Lionel Richie.

https://www.youtube.com/watch?v=uVjEcIANv1o

1995: Οι Oasis βρισκονται για πρωτη φορα στη πρβτη θεση των Βρετανικων Singles Chart με το τραγουδι "Some Might Say". Ειναι το πρωτο single απο το δευτερο στουντιο αλμπουμ τους "(What's the Story) Morning Glory?" και το τελευταιο τραγουδι που συμμετεχει ο ντραμερ Tony McCarroll.

2002: Σε ψηφοφορια του Guiness Hit Singles Book, το τραγουδι "Bohemian Rhapsody" των Queen ψηφιζεται το αγαπημενο των Βρετανων. Στην δευτερη θεση ψηφιστικε το "Imagine" του John Lennon και στη τριτη το "Hey Jude" των The Beatles. Την πενταδα συμπληρωνουν οι Abba με το "Dancing Queen" και η Madonna με το "Like A Prayer".

2005: Οι Audioslave γινονται το πρωτο Αμερικανικο rock συγκροτημα που πραγματοποιει συναυλια σε ανοιχτο χωρο με ελευθερη εισοδο στη Κουβα.

2006: Ο Αυστραλος μουσικος, τραγουδιστης και τραγουδοποιος Grant McLennan (Grant William McLennan 1958-2006) απεβιωσε σε ηλικια 48 ετων στο σπιτι του στο Brisbane στο Κουινσλαντ της Αυστραλιας, στον υπνο του απο καρδιακη προσβολη. Υπηρξε μελος του συγκροτηματος The Go-Betweens, τους "The Smiths της Αυστραλιας".


Πηγή : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 5 Μαΐου...

1898: Ο Αφροαμερικανος blues κιθαριστας και τραγουδοποιος Blind Willie McTell (William Samuel McTier 1898-1959) γεννηθηκε στο Τομσον της Τζορτζια. Εχασε την οραση του σε πολυ μικρη ηλικια, παρολα αυτά καταφερε να γινει ενας από τους σημαντικοτερους κιθαριστας της εποχης του και όχι μονο. Αρκετοι καλλιτεχνες εχουν αναφερει τον McTell σαν επιρροη, όπως Jack White (White Stripes), Kurt Cobain (Nirvana), Bob Dylan κ.α. Μια από τις πιο δημοφιλεις συνθεσεις του, το Statesboro Blues, διασκευασαν οι Allman Brothers to 1971.

1900: To περιοδικο “The Billboard”, αργοτερα σκετο “Billboard”, ξεκινα να κυκλοφορει σε εβδομαδιαια βαση. Τα εξι προγουμενα χρονια η κυκλοφορια του ηταν μηνιαια.

1934: Ο Αμερικανος τραγουδιστης της soul Johnnie Taylor (Johnnie Harrison Taylor 1934-2000) γενηθηκε στο Κροουφορντσβιλ του Αρκανσας. Γνωρισε επιτυχια τις δεκαετιες του ’60 και ’70 με τραγουδια όπως τα I Had A Dream, Soul Heaven, Disco Lady κ.α. Το 1957 πηρε τη θεση του Sam Cooke στους Soul Stirrers.

1942: Η «πρωτη κυρια» της country μουσικης, η Αμερικανιδα τραγουδιστρια και τραγουδοποιος Tammy Wynette (Virginia Wynette Pugh 1942-1998) γεννηθηκε στο Itawamba του Μισισιπι. Το τραγουδι της Stand By Your Man θεωρειται από τις μεγαλυτερες εμπορικες επιτυχιες της country. Ψηφιστηκε από την Academy Of Country Mousic, καλλιτεχνης της δεκαετιας του ’70.

1959: Ο τραγουδιστης του βρετανικου ροκ συγκροτηματος Echo & The Bunnymen, Ian McCulloch (Ian Stephen McCulloch) γεννηθηκε στο Λιβερπουλ της Αγγλιας. Σχηματισε το γκρουπ το 1978 και γνωρισε επιτυχια κυριως τη δεκαετια του ’80 με τραγουδια όπως τα The Killing Moon, Proud to Fall κ.α.

1969: Οι Creedence Clearwater Revival κυκλοφορουν το τραγουδι Bad Moon Rising. Είναι μια δημιουργια του τραγουδιστη και κιθαριστα John Fogerty. Θα φτασει μεχρι τη 2η θεση του Billboard Hot 100 και την 1η των βρετανικων Singles Chart οπου θα παραμεινει για τρεις εβδομαδες.

1970: Στην πρωτη θεση του Billboard Hot 100 βρισκονται οι The Jacksons και το τραγουδι ABC. Στη 2η θεση ακολουθουν οι Beatles και το Let It Be. Tην 3η και 4η θεση συμπληρωνουν οι Norman Greenbaum με το Spirit In The Sky και οι Guess Who με το American Woman.

1984: Ο Σκωτσεζος τραγουδιστης και τραγουδοποιος του συγκροτηματος Simple Minds, Jimmy Kerr, παντρευεται την Αμερικανιδα τραγουδιστρια των Pretenders, Chrissie Hynde.

1992: Οι Radiohead κυκλοφορουν το πρωτο τους ΕΡ με τιτλο Drill, που περιειχε τα τραγουδια-ντεμο Prove Yourself, Stupid Cat, You και Thinking About You. To τραγουδι Prove Yourself ηταν το πρωτο του συγκροτηματος που ακουστηκε στη Μ. Βρετανια από τη συχνοτητα του BBC Radio 1.

https://www.youtube.com/watch?v=XO8Ro-iKfDE

1996: Η τραγουδιστρια των Cranberries, Dolores O’ Riordan δεχτηκε τη δημοσια συγνωμη αλλα και το ποσο των 12.500 δολαριων από αθλητικη εφημεριδα της Μ. Βρετανιας, η οποια λιγες εβδομαδες νωριτερα ειχε δημοσιευσει αρθρο που ηθελε την τραγουδιστρια να εχει πραγματοποιησει συναυλια στο Αμβουργο χωρις να φοραει εσωρουχα. Τα χρηματα δοθηκαν στην οργανωση Warchild.

2006: Οι Red Hot Chili Peppers κυκλοφορουν στην Ευρωπη το 9ο στουντιο αλμπουμ τους με τιτλο Stadium Arcadium. Στις ΗΠΑ θα κυκλοφορησει 4 μερες αργοτερα. Μονο την πρωτη εβδομαδα της κυκλοφοριας του πουλησε στην Αμερικη 450.000 αντιτυπα κι εκανε την εμφανιση του στο Billboard 200 κατευθειαν στο Νο.1 Στα Grammy Awards κερδισε τα Best Rock Album και Best Boxed or Special Limited Edition Package, ενώ το τραγουδι Dani California τα βραβεια Best Rock Performance by a Duo or Group With Vocal και Best Rock Song.

Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 4 Μαΐου ...

1937: Ο Αμερικανος κιθαριστας Dick Dale (Richard Anthony Monsour) γεννηθηκε στη Βοστωνη της Μασαχουσετης. Ειναι γνωστος και ως “the King of the Surf Guitar”. Πειραματιστηκε και εξελιξε αρκετα εφε για κιθαρα και κατασκευασε τον πρωτο ενισχυτη κιθαρας με ισχυ 100 βατ. Μεγαλη του επιτυχια η διασκευη της Μυσιρλους.

https://www.youtube.com/watch?v=-y3h9p_c5-M

1951: Ο Αμερικανος τραγουδιστης, μουσικος και μελος των Jackson 5, Jackie Jackson (Sigmund Esco Jackson) γεννηθηκε στο Γκαρυ της Ιντιανα. Είναι ο δευτερος από τα αδερφια της οικογενειας και υπηρξε μελος του συγκροτηματος από το 1964.

1956: Σε δημοσιευμα του μουσικου περιοδικου NME αναφερεται ότι ο νεος ανερχομενος Αμερικανος καλλιτεχνης “Elvin Presley” θα εμφανιστει για μια σεζον στο London Palladium. Όχι μονο είναι λαθος το ονομα του Elvis αλλα και η εμφανιση δεν πραγματοποιηθηκε ποτε.

1959: Στην πρωτη τελετη απονομης των Grammy Awards για τη δημιουργικη χρονια 1958 που πραγματοποιειται στο Grand Ballroom του Beverly Hills Hotel, ο Ιταλος τραγουδιστης και τραγουδοποιος Domenico Modugno κερδιζει τα βραβεια Record of the Year και Song of the Year για το “Volare (Nel Blu Dipinto Di Blu)”. Το βραβειο Album of the Year κερδιζει το αλμπουμ “The Music from Peter Gunn” του συνθετη Herny Mancini.

1963: Οι Beatles βρισκονται στην κορυφη των Βρετανικων Singles Chart με το τριτο τους τραγουδι From Me To You που κυκλοφορησε στην Αγγλια στις 11 Απριλιου και είναι δημιουργια των Lennon-McCartney.

1964: Δημιουργειται το βρετανικο ροκ συγκροτημα The Moody Blues. Στη μεγαλη πορεια που θα ακολουθησουν θα πουλησουν πανω από 52.000.000 αντιτυπα. Από τα αλμπουμ που θα κυκλοφορησουν, τα 14 θα γινουν πλατινενια και χρυσα. Μια απο τις μεγαλυτερες επιτυχιες τους ειναι το Nights In White Satin.

1970: Στο Αμερικανικο πανεπιστημιο του Κεντ στην πολιτεια του Οχάιο, η Εθνικη Φρουρα ανοιγει πυρ σκοτωνοντας τεσσερεις φοιτητες και τραυματιζοντας αλλους εντεκα, σε πορεια κατά του πολεμου του Βιετναμ. Το επεισοδιο ευτο ενεπνευσε τον Neil Young να γραψει το τραγουδι Ohio που ερμηνευσαν οι Crosby, Stills, Nash & Young.

1972: Ο Αμερικανος μουσικος, τραγουδοποιος και μπασιστας των punk-rock συγκροτηματος Green Day, Mike Dirnt (Michael Ryan Pritchard) γεννηθηκε στο Μπερκλεϊ της Καλιφορνια.

1974: Στην πρωτη θεση των βρετανικων Singles Chart βρισκονται οι Abba και το τραγουδι Waterloo. Είναι το 1ο από τα εννεα Νο.1 τραγουδια του συγκροτηματος στα βρετανικα chart.

1978: Στην κορυφη των βρετανικων Singles Chart βρισκονται οι Bee Gees με το τραγουδι Night Fever. Είναι το τριτο Νο.1 για το συγκροτημα και είναι μερος του soundtrack της ταινιας Saturday Night Fever

1984: Οι Scorpions κυκλοφορουν το 9ο στουντιο αλμπουμ του με τιτλο Love At First Sting, που είναι και το πιο εμπορικο του συκγροτηματος στις ΗΠΑ. Οα φτασει μεχρι την 6η θεση του Billboard 200 και θα γινει τρεις φορες πλατινενιο.

1987: Ο Αμερικανος blues τραγουδιστης Paul Butterfield (1942-1987) απεβιωσε σε ηλικια 44 ετων στο σπιτι του στο Λος Αντζελες της Καλιφορνια από καρδιακη ανεπαρκεια λογω υπερβολικης χρησης ναρκωτικων ουσιων και αλκοολ. Κερδισε διεθνη αναγνωριση ως πρωτοπορος λευκος blues τραγουδιστης. Ειχε εμφανιστει στοWoodstock Festival και συνεργαστηκε με μεγαλους καλλιτεχνες όπως B.B. King, Muddy Waters, Jimi Hendrix κ.α. συμμετεχοντας ως μουσικος σε ηχογραφησεις τους.

1991: Η κυβερνητης του Τεξας των ΗΠΑ Ann Richards ανακηρυσσει τη σημερινη ημερα “ZZ Top Day” προς τιμη του συγκροτηματος. Αργοτερα κατά την προεκλογικη εκστρατεια της, θα την υποστηριξουν με συναυλιες.

1996: Η Alanis Morissette βρισκεται στην κορυφη των βρετανικων Albums Chart οπου θα παραμεινει για εξι εβδομαδες με το αλμπουμ της Jagged Little Pill.

2004: Τα πρωην μελη του Αμερικανικου συγκροτηματος Guns N’ Roses, Slash και Duff McKagan καταθετουν μηνυση κατά του τραγουδιστη του γκρουπ Axl Rose για το ποσο του 1.000.000 δολαριων. Ισχυριζονται πως ο Rose απερριψε εμπορικες συμφωνιες που αφορουσαν τραγουδια τους χωρις να τους συμβουλευτει – κατι που τους ζημιωσε οικονομικα.

Πηγή : Music Is Life






ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 3 Μαΐου ...

1903: Ο Αμερικανος τραγουδιστης και ηθοποιος Bing Crosby (Harry Lillis Crosby 1903-1977) γεννηθηκε στην Τακομα της Ουασινγκτον. Με τη μοναδικη φωνη και ερμηνεια του επηρεασε αρκετους από τους καλλιτεχνες των οποιων προηγηθηκε όπως Perry Como, Frank Sinatra, Dean Martin κ.α. Το 1944 κερδισε Οσκαρ για την ερμηνεια του στην ταινια Going My Way. Δημοφιλη τραγουδια με φωνη του είναι τα My Blue Heaven, Great Day, I Found a Million Dollar Baby, Silent Night, Holy Night, White Christmas κ.α.

1933: Ο Αμερικανος τραγουδιστης, τραγουδοποιος και μουσικος James Brown (James Joseph Brown Jr 1933-2006), γνωστος και ως «νονος της Soul», γεννηθηκε στο Μπαρνγουελ της Νοτιας Καρολινας. Ξεκινησε την καριερα του τη δεκαετια του ’50 κι εγινε γρηγορα γνωστος με τις επιτυχιες του και τη δυναμικη του σκηνικη παρουσια, κατά τη διαρκεια της οποιας κερδισε πολλα βραβεια και τιμες. Θεωρειται από τις πλεον σημαντικες προσωπικοτητες του 20ου αιωνα στην ιστορια της μουσικης. Δημοφιλη τραγουδια του τα Papa’s Got A Brand New Bag, I Got You (I Feel Good), It’s a Man’s Man’s World, Sex Machine κ.α.

1950: Η Βρετανιδα φολκ τραγουδιστρια Mary Hopkin γεννηθηκε στο Pontardawe της Ουαλιας. Γνωρισε επιτυχια με το τραγουδι Those Where The Days το 1968. Είναι από τους πρωτους καλλιτεχνες που κυκλοφορησαν αλμπουμ από τη δισκογραφικη εταιρια των Beatles, Apple.

https://www.youtube.com/watch?v=-9JOmU2jFUo

1968: Οι The Jimi Hendrix Experience ηχογραφουν το τραγουδι Voodoo Chile στο Record Plant Studio στο Χολιγουντ. Μεταξυ των μουσικων που ηχογραφησαν ηταν οι Steve Winwood, Jack Cassidy και Larry Coryell τους οποιους ο Hendrix «κουβαλησε» μαζι του στο στουντιο, αφου ειχαν τζαμαρει νωριτερα σε κλαμπ της πολης.

1984: Δημοσιευματα θελουν τους Deep Purple ξανα μαζι. Λεγεται πως οι Ritchie Blackmore, Ian Gillan και Roger Glover εισεπραξαν από 12.000.000 δολαρια για να βρεθουν και παλι μαζι στη σκηνη. Λιγο αργοτερα, τον Οκτωβριο θα κυκλοφορησει το αλμπουμ Perfect Strangers και θα ακολουθησει παγκοσμια περιοδεια.

1986: Ο Robert Palmer και το τραγουδι Addicted To Love βρισκονται στην 1η θεση του Billboard Hot 100. To single κυκλοφορησε στις 14 Μαρτιου και είναι μερος του αλμπουμ Riptide.

2004: Ο πρωην τραγουδιστης των Smiths, Morrissey επιστρεφει δυναμικα στη Νεα Υορκη με πεντε sold out συναυλιες στο Apollo Theatre. Μεταξυ των τραγουδιων της παραστασης είναι και οι γνωστες επιτυχιες των Smiths There Is A Light That Never Goes Out & Hand In Glove.

2009: Στην κορυφη των Βρετανικων Albums Chart βρισκεται ο Bob Dylan και το 33ο στουντιο αλμπουμ του με τιτλο Together Through Life. Η προηγουμενη φορα ηταν το 1970 με το αλμπουμ New Morning, και η πρωτη το 1964 με το The Freewheelin’ Bob Dylan


Πηγή : Music Is Life




ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 2 Μαΐου ...

1938: Η Ella Fitzgerald ηχογραφει με τους Chicken Webb Band το τραγουδι “A-Tisket, A-Tasket”. Είναι μια δημιουργια του Al Feldman και της Ella, το οποιο κερδισε μια θεση στο Grammy Hall Of Fame…

1946: Γεννηθηκε στη Νεα Υορκη η Αμερικανιδα τραγουδιστρια και τραγουδοποιος Lesley Gore (Lesley Sue Goldstein). Έγινε δημοφιλης το 1963 με το τραγουδι “It’s my party”, και συνεργαστηκε στενα με τον αγνωστο τοτε Quincy Jones.

1950: O Αμερικανος τραγουδιστης-τραγουδοποιος των Foreigner, Lou Gramm (Louis Andrew Gramamtico), γεννηθηκε στο Ροτσεστερ της Νεας Υορκης. Υπηρξε μελος του συγκροτηματος στα 70ς και 80ς και γνωρισαν επιτυχια με τα τραγουδια Cold As Ice, Hot Blooded, Urgent, Waiting For A Girl Like You, I Want To Know What Love Is κ.α.

1957: Ο Elvis Presley ηχογραφει το Jailhouse Rock, που θα κυκλοφορησει το Σεπτεμβριο της ιδιας χρονιας και θα παραμεινει στην πρωτη θεση του Billboard για 7 εβδομαδες.

1962: Ο Brian Jones βαζει μια αγγελια στην τοπικη Βρετανικη εφημεριδα Jazz News προσκαλωντας μουσικους να περασουν από ακροαση στην παμπ Bricklayers Arms, για το σχηματισμο νεου συγκροτηματος. Ο πρωτος που απαντησε ηταν ο πιανιστας Ian Stewart, στη συνεχεια εμφανιστηκε ο Mick Jagger με τον παιδικο του φιλο Keith Richards…. και καπως ετσι ξεκινησαν οι Rolling Stones

1965: Παρολο που μετα την προηγουμενη εμφανιση των Rolling Stones στο The Ed Sullivan Show, που το συγκροτημα ειχε εμφανιστει με ναζιστικες στολες μπροστα στις καμερες θελοντας να εκφρασει τη δυσαρεσκεια του για τη λογοκρισια της εκπομπης, και ο παρουσιαστης ειχε ορκιστει πως δε θα τους ξαναδεχτει στην εκπομπη του, τους υποδεχεται για δευτερη φορα.

1969: Στο Manchester College of Commerce, οι Pink Floyd ηχογραφουν ζωντανα μερος του επερχομενου τους αλμπουμ Ummagumma, που θα κυκλοφορησει στις 25 Οκτωβριου.

1977: O Eric Clapton ηχογραφει μια από τις μεγαλες του επιτυχιες, το Wonderful Tonight, που το εγραψε για την τοτε γυναικα του Patti Boyd (την οποια ερωτευτηκε όταν ηταν γυναικα του Beatle-George Harrison και της ειχε ηδη γραψει από τοτε το Layla).

1980: Οι Joy Division δινουν στο πανεπιστημιο του Μπερμινχαμ την τελευταια τους συναυλια με τον Ian Curtis, ο οποιος θα αυτοκτονησει δυο εβδομαδες αργοτερα.

1983: Οι Spandau Ballet βρισκονται στην πρωτη θεση των βρετανικων single charts με το τραγουδι True, το οποιο είναι και η μεγαλυτερη τους επιτυχια.

1987: Το τραγουδι (I Just Died) In Your Arms και οι Cutting Crew βρισκονται την πρωτη θεση του Billboard 100, οπου και θα παραμεινουν για δυο εβδομαδες.

1991: Το βιντεο του τραγουδιου των R.E.M. “Losing My Religion” αποκλειστηκε από την Ιρλανδικη τηλεοραση, επειδη θεωρηθηκε προσβλητικο για τη χριστιανικη πιστη.

ΟΙ Nirvana αρχιζουν τις ηχογραφησεις για το αλμπουμ Nevermind

1992: Οι Cure βρισκονται στη κορυφη των βρετανικων Albums Chart με το Wish, το 9ο στουντιο αλμπουμ τους, που περιειχε τη μεγαλη επιτυχια, Friday I’m In Love

https://www.youtube.com/watch?v=KvzlEfBYKVw

2003: Οι Kings Of Leon πραγματοποιουν για πρωτη φορα συναυλια στο Μπλακπουλ της Μεγαλης Βρετανιας.


Πηγή : Music Is Life

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! Γ ι ά ν ν η ς  Ρ ί τ σ ο ς  γεννήθηκε την Πρωτομαγιά του 1909 - απεβίωσε στις 11 Νοεμβρίου 1990

Σπουδαίος και πολυγραφότατος έλληνας ποιητής, με διεθνή απήχηση, που ανήκει στη λεγόμενη «γενιά του ‘30. Ο «Επιτάφιος», η «Ρωμιοσύνη» και η «Σονάτα υπό το Σεληνόφως» είναι τρία από τα πιο γνωστά έργα του. Το 1975 προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά . Ήταν το μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά του μεγαλοκτηματία Ελευθέριου Ρίτσου και της Ελευθερίας Βουζουναρά. Τα τρία μεγαλύτερα αδέλφια του ήταν η Νίνα (1898-1970), ο Μίμης (1899-1921) και η Λούλα (1908- 1995).

Το 1919 αποφοίτησε από το Σχολαρχείο της Μονεμβασιάς και το 1921 γράφτηκε στο Γυμνάσιο του Γυθείου. Την ίδια χρονιά πέθαναν ο αδερφός του Μίμης και η μητέρα του Ελευθερία, και οι δύο από φυματίωση. Το 1924 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στο περιοδικό «Διάπλαση των Παίδων» με το ψευδώνυμο «Ιδανικόν Όραμα».

Το 1925 ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γύθειο και έφυγε με την αδερφή του Λούλα για την Αθήνα. Είχε προηγηθεί η οικονομική καταστροφή του πατέρα του κι έτσι ο ποιητής αναγκάστηκε να εργαστεί για τα προς το ζην, αρχικά ως δακτυλογράφος και στη συνέχεια ως αντιγραφέας στην Εθνική Τράπεζα. Το 1926 προσβλήθηκε και ο ίδιος από φυματίωση και επέστρεψε στη Μονεμβασιά ως το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, οπότε γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, χωρίς να μπορέσει ποτέ να φοιτήσει. Συνέχισε να εργάζεται ως βοηθός βιβλιοθηκαρίου και γραφέας στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας.

Τον Ιανουάριο του 1927 νοσηλεύτηκε στην κλινική Παπαδημητρίου και τον επόμενο μήνα στο σανατόριο «Σωτηρία», όπου έμεινε τελικά για τρία χρόνια. Στη «Σωτηρία» ο Ρίτσος γνωρίστηκε με τη Μαρία Πολυδούρη και με μαρξιστές και διανοούμενους της εποχής του, ενώ παράλληλα έγραψε κάποια ποιήματά του που δημοσιεύτηκαν στο φιλολογικό παράρτημα της Εγκυκλοπαίδειας «Πυρσός». Από το φθινόπωρο του 1930 και για ένα χρόνο έζησε στα Χανιά, αρχικά στο φθισιατρείο της Καψαλώνας και μετά από προσωπική του καταγγελία των άθλιων συνθηκών ζωής που επικρατούσαν εκεί σε τοπική εφημερίδα, μεταφέρθηκε μαζί με όλους τους τρόφιμους στο σανατόριο Άγιος Ιωάννης.

Τον Οκτώβριο του 1931 επέστρεψε στην Αθήνα κι ανέλαβε τη διεύθυνση του καλλιτεχνικού τμήματος της Εργατικής Λέσχης. Εκεί σκηνοθέτησε και συμμετείχε σε παραστάσεις. Η υγεία του βελτιώθηκε σταδιακά, το ίδιο και τα οικονομικά του με τη βοήθεια της αδερφής του Λούλας, που είχε στο μεταξύ παντρευτεί και φύγει για την Αμερική. Τον επόμενο χρόνο, ο πατέρας του μπήκε στο Ψυχιατρείο στο Δαφνί (όπου πέθανε το 1938) και πέντε χρόνια αργότερα τον ακολούθησε η Λούλα, η οποία πήρε εξιτήριο το 1939.

Το 1933 συνεργάστηκε με το αριστερό περιοδικό «Πρωτοπόροι» και για τέσσερα χρόνια ως ηθοποιός με τους θιάσους Ζωζώς Νταλμάς, Ριτσιάρδη, Παπαϊωάννου και Μακέδου. Το 1934 άρχισε να αρθρογραφεί από τις στήλες του Ριζοσπάστη κι εξέδωσε την πρώτη του συλλογή με τίτλο «Τρακτέρ» με το ψευδώνυμο Σοστίρ (αναγραμματισμό του επιθέτου του). Τον ίδιο χρόνο έγινε μέλος του ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστός μέχρι το θάνατό του. Το 1935 κυκλοφορεί τη δεύτερη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Πυραμίδες» και προσλαμβάνεται ως επιμελητής κειμένων στις εκδόσεις «Γκοβόστη».

Στις 9 Μαΐου 1936 γίνονται στη Θεσσαλονίκη αιματηρές ταραχές, κατά τη διάρκεια της μεγάλης καπνεργατικής απεργίας. Την επομένη, ο Ρίτσος βλέπει στο «Ριζοσπάστη» τη φωτογραφία μιας μάνας να θρηνεί το νεκρό παιδί της και παίρνει αφορμή για να γράψει ένα από πιο δημοφιλή ποίηματά του, τον «Επιτάφιο», που εκδίδεται σε 10.000 αντίτυπα. Με τη δικτατορία Μεταξά (1936-1940) τα τελευταία 250 καίγονται στους στύλους του Ολυμπίου Διός.

Το 1937 νοσηλεύτηκε στο σανατόριο της Πάρνηθας και τον ίδιο χρόνο, συγκλονισμένος από την αρρώστια της πολυαγαπημένης του αδελφής Λούλας, γράφει την ποιητική σύνθεση «Το τραγούδι της αδελφής μου», ένα από τα ωραιότερα λυρικά της νεοελληνικής ποίησης. Ο Κωστής Παλαμάς, εντυπωσιασμένος από το ποίημα, έγραψε τους στίχους - εγκώμιο για τον Ρίτσο:

Γρήγορο αργοφλοίβισμα της γαλάζιας πλάσης
Να παραμερίσουμε για να περάσης.

Το 1938 κυκλοφορεί η «Εαρινή Συμφωνία» και προσλαμβάνεται στο Εθνικό Θέατρο. Δύο χρόνια αργότερα, εκδίδει την «Παλιά μαζούρκα σε ρυθμό βροχής» και προσλαμβάνεται ως χορευτής στη Λυρική Σκηνή.

Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Ρίτσος έζησε κατάκοιτος, παρόλα αυτά συμμετείχε στη δραστηριότητα του μορφωτικού τμήματος του ΕΑΜ και αρνήθηκε να δεχτεί χρήματα από έρανο όταν κινδύνεψε η ζωή του από τις κακουχίες το 1942. Μετά την ήττα του ΕΛΑΣ στα «Δεκεμβριανά» ακολούθησε τις δυνάμεις του στη σύμπτυξη. Περνά από τη Λαμία, όπου συναντά τον Άρη Βελουχιώτη και φθάνει μέχρι την Κοζάνη, όπου ανεβάστηκε το θεατρικό του «Η Αθήνα στ’ άρματα». Το 1945 γράφει τη «Ρωμιοσύνη», ένα ακόμη δημοφιλές ποίημά του, που το μελοποίησε το 1966 ο Μίκης Θεοδωράκης.

Στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου εξορίστηκε λόγω της αριστερής δράσης του στο Κοντοπούλι της Λήμνου (1948), στη Μακρόνησο (1949) και στον Άγιο Ευστράτιο (1950-1951). Το 1952 επέστρεψε στην Αθήνα και πολιτεύτηκε στην ΕΔΑ. Το 1954 παντρεύτηκε την παιδίατρο Φηλίτσα Γεωργιάδου από τη Σάμο, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Έρη (1955). Το 1956 ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση ως μέλος αντιπροσωπείας διανοουμένων και δημοσιογράφων και την ίδια χρονιά τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης για τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος». Όταν το διάβασε ο σπουδαίος γάλλος ποιητής και συγγραφέας Λουί Αραγκόν (1897-1982) αισθάνθηκε «το βίαιο τράνταγμα μιας μεγαλοφυΐας» και αποφάνθηκε πως ο δημιουργός του είναι «ο μεγαλύτερος από τους ποιητές του καιρού μας που βρίσκονται στη ζωή».

Το 1960 ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε τον «Επιτάφιο» και σηματοδότησε την περίοδο της διάδοσης της μεγάλης ποίησης στο πλατύ κοινό. Το 1962 ο Ρίτσος επισκέφθηκε τη Ρουμανία και συναντήθηκε με το Ναζίμ Χικμέτ, του οποίου μετέφρασε ποίηματα στα ελληνικά. Κατόπιν πήγε στην Τσεχία και τη Σλοβακία, όπου ολοκλήρωσε την Ανθολογία Τσέχων και Σλοβάκων ποιητών, την Ουγγαρία και τη Λ. Δ. της Γερμανίας. Το 1964 συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές με την ΕΔΑ.

Όταν ξέσπασε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, οι φίλοι του τον ειδοποίησαν να κρυφτεί, εκείνος όμως δεν έφυγε από το σπίτι του. Τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στον Ιππόδρομο του Φαλήρου. Στα τέλη Απριλίου μεταφέρθηκε στη Γυάρο και αργότερα στο Παρθένι της Λέρου. Το 1968 νοσηλεύθηκε στον «Άγιο Σάββα» και στη συνέχεια τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό στο σπίτι της γυναίκας του στο Καρλόβασι της Σάμου. Το 1970 επέστρεψε στην Αθήνα, μετά όμως από άρνησή του να συμβιβαστεί με το καθεστώς του Παπαδόπουλου εξορίστηκε εκ νέου στη Σάμο ως το τέλος του χρόνου που μπήκε για εγχείρηση στη Γενική Κλινική Αθηνών. Το 1973 συμμετείχε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Μετά την πτώση της δικτατορίας και τη μεταπολίτευση έζησε κυρίως στην Αθήνα, όπου συνέχισε να γράφει με πυρετώδεις ρυθμούς. Το 1975 αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και τιμήθηκε με το μεγάλο γαλλικό βραβείο ποίησης «Αλφρέ ντε Βινί». Τον επόμενο χρόνο τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν» στη Μόσχα. Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια αναγορεύσεις του σε διάφορα ξένα πανεπιστήμια: Μπίρμιγχαμ (1978), Καρλ Μαρξ της Λειψίας (1984) και Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1987). Το 1986 του απονεμήθηκε το βραβείο «Ποιητής διεθνούς ειρήνης» του ΟΗΕ.

Ο Γιάννης Ρίτσος έφυγε από τη ζωή στις 11 Νοεμβρίου 1990, αφήνοντας πίσω του 50 ανέκδοτες ποιητικές συλλογές. Ενταφιάστηκε τρεις μέρες αργότερα στη γενέτειρά του Μονεμβασιά.

Το κύριο σώμα του έργου του συγκροτούν πάνω από 100 ποιητικές συλλογές, 9 πεζογραφήματα και 4 θεατρικά έργα. Οι μελέτες για ομοτέχνους του, οι πολυάριθμες μεταφράσεις και χρονογραφήματα, καθώς και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν την εικόνα του χαλκέντερου δημιουργού.


Πηγή : sansimera.gr

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!1 Μαΐου ...

1930: Ο Αμερικανος μουσικος της φυσαρμονικας Little Walter (Marion Walters Jacobs 1930-1968) γεννηθηκε στο Μαρκσβιλ της Λουζιανα. Θεωρειται από τους πιο σημαντικους μεταπολεμικους μουσικους της blues. Είναι ο μονος καλλιτεχνης που το ονομα του γραφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame για τη μεγαλη του δεξιοτεχνια στη φυσαρμονικα. Λογω της μοναδικης τεχνικης του, αρκετοι τον συγκρινουν με μεγαλες μουσικες προσωπικοτητες όπως τους Charlie Parker και Jimi Hendrix. Συνεργαστηκε με καλλιτεχνες όπως οι Muddy Waters, Coco Taylor, Bo Diddley κ.α. Το 1948 ενσωματωθηκε στη μπαντα του Muddy Waters και συμμετειχε στις κλασσικες ηχογραφησεις του. Το 1952 δημιουργησε τη δικια του μπαντα και η πρωτη ηχογραφηση, το τραγουδι “Juke”, εγινε η πρωτη του μεγαλη επιτυχια, φτανοντας την κορυφη του Billboard R&B Charts. Άλλες επιτυχιες του τα τραγουδια “Roller Coaster” και “Sad Hours”.

1939: Η Αμερικανιδα τραγουδιστρια, τραδουδοποιος και μουσικος Judy Collins (Judith Marjorie Collins) γεννηθηκε στο Σιατς της Ουασινγκτον. Υπηρξε από τους πιο δημοφιλεις folk καλλιτεχνες της δεκαετιας του ’60. Το 1967 διασκευαζοντας το τραγουδι της Joni Mitchell “Both Sides, Now”, εφτασε στην ογδοη θεση του Billboard και κερδισε το βραβειο Grammy “Best Folk Performance or Folk Recording”.

1965: Ο Αμερικανος μουσικος και τραγουδιστης Spike Jones (Lindley Armstrong Jones 1911-1956) απεβιωσε σε ηλικια 53 ετων στο Μπεβερλι Χιλς της Καλιφορνια λιγω καρδιακων επιπλοκων. Ήταν γνωστος για τις σατιρικες διασκευες γνωστων τραγουδιων. Μεγαλη του επιτυχια, με το συκγροτημα του City Slickers, ήταν το Χριστουγεννιατικο Νο.1 τραγουδι “All I Want for Christmas (Is My Two Front Teeth) το 1948.

1967: Σε σουιτα του ξενοδοχειου Aladdin στο Λας Βεγκας, ο Elvis Presley παντρευεται την Priscilla Beaulieu. Θα χωρισουν το 1973.

1969: Ο Jimi Hendrix συλλαμβανεται στο αεροδρομιο του Τοροντο στον Καναδα, για κατοχη ναρκωτικων. Αφεθηκε ελευθερος με εγγυηση υψους 10.000 δολαριων.

1969: Ο Neil Young κυκλοφορει το 2ο σολο αλμπουμ του με τιτλο, Everybody Knows This Is Nowhere. Δημοφιλη τραγουδια του αλμπουμ τα Cinnamon Girl, Down By The River κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=y1gxkRve4Q0

1973: Στην Ουασινγκτον DC των ΗΠΑ, η σημερινη μερα ανακηρυσσεται “Marvin Gaye Day”.

1975: Οι Rolling Stones ανακοινωνουν στους δημοσιογραφους την επερχομενη περιοδεια τους στην Αμερικη, παιζοντας το τραγουδι Brown Sugar πανω σε ένα λεωφορειο, το οποιο διεσχισε την 5η Λεωφορο του Μανχαταν της Νεας Υορκης.

1979: Ο Elton John γινεται ο πρωτος ποπ τραγουδιστης που δινει συναυλια στο Ισραηλ.

1980: Η κυβερνηση της Νοτιου Αφρικης απαγορευει τη ραδιοφωνικη μεταδοση του τραδουδιου των Pink Floyd “Another Brick In The Wall”, όταν διαπιστωνει πως εχει γινει το τραγουδι-υμνος των νεαρων εχρωμων μαθητων που διαμαρτυρονται για την ελλειπη παιδεια.

1983: Οι Style Council δινουν την πρωτη τους συναυλια στο Empire Theatre Του Λιβερπουλ της Αγγλιας. Το συγκροτημα δημιουργηθηκε από τον πρωην τραγουδιστη των The Jam, Paul Weller και τον κιμπορντιστα Mick Talbot.

1993: Στην πρωτη θεση των Βρετανικων Singles Chart βρισκεται το ΕΡ αφιερωμα στον Freddie Mercury, με τιτλο Five Live. Τα τραγουδια ειχαν ηχογραφηθει στις 20 Απριλιου σε μια συναυλια-αφιερωμα στον τραγουδιστη των Queen στο σταδιο Γουεμπλεϊ. Περιειχε διασκευες τραγουδιων όπως Papa Was A Rolling Stone (George Michael) & These Are The Days Of Our Lives (George Michael, Lisa Stansfield).

1997: Συμφωνα με δημοσιευματα, το σπιτι του Kurt Cobain διατιθεται προς πωληση. Το ποσο που ζηταει η χηρα του Courtney Love για τη μεζονετα ανερχεται στα 3.000.000 δολαρια. Το γκαραζ οπου βρεθηκε νεκρος εχει γκρεμιστει από καιρο.

2003: Ο Αμερικανος soul τραγουδιστης Barry White υπεστη εγκεφαλικο επεισοδιο τη στιγμη που νοσηλευοταν για νεφρικη ανεπαρκεια. Θα αποβιωσει δυο μηνες αργοτερα.

2005: Οι Coldplay γινονται το πρωτο Βρετανικο συγκροτημα που κανει ντεμπουτο στα δεκα πρωτα singles του Billboard μετα τους Beatles με το τραγουδι Hey Jude το 1968. Οι Coldplay βρισκονται στην 8η θεση του Billboard Hot 100 με το τραγουδι Speed of Sound από το 3ο στουντιο αλμπουμ τους “X&Y”.

2005: Ο Bruce Springsteen βρισκεται στην πρωτη θεση των Βρετανικων Albums Chart με το 13ο στουντιο αλμπουμ του Devils & Dust που κυκλοφορησε στις 26 Απριλιου.

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 30 Απριλίου ...

1896: O Αμερικανος blues και gospel τραγουδιστης και κιθαριστας Reverand Gary Davis (Gary Davis 1896-1972) γεννηθηκε στο Λορενς της Νοτιας Καρολινας. Ειναι γνωστος και ως Blind Gary Davis μιας και γεννηθηκε τυφλος. Υπηρξε επιρροη για πολλους καλλιτεχνες οπως οι Jorma Kaukoken, The Grateful Dead, Bob Dylan κ.α.

1964: Οι The Beatles λαμβανουν επιταγη εκατον σαραντα χιλιαδων δολαριων για την χρηση του ονοματος τους σε τσιχλοφουσκα που θα κυκλοφορησει συντομα στην αγορα.

1965: Οι The Rolling Stones βρισκονται στην κορυφη των Βρετανικων Albuns Chart με το αλμπουμ "The Rolling Stones No. 2". Το αλμπουμ κυκλοφορησε στις 15 Ιανουαριου του 1965 και περιεχει κυριως διασκευες γνωστων R&B τραγουδιων, οπως: "Everybody Need Somebody to Love", (Solomon Burke/Bert Berns/?Jerry Wexler), "Υοu Can't Catch Me (Chuck Berry), "Suzie-Q" (Dale Ηawkins/Stan Lewis/Eleanor Broadwater) κ.α.

1976: Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και μουσικός Amanda Palmer γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Έγινε γνωστή ως τραγουδίστρια, πιανίστας και στιχουργός/συνθέτης των "Dresden Dolls". Είχε μια επιτυχημένη σόλο καριέρα και είναι επίσης μέρος του δίδυμου "Evelyn Evelyn" και η βασική τραγουδίστρια και τραγουδοποιός των "Amanda Palmer and the Grand Theft Orchestra". Μαζί με το συζυγό της Neil Gaiman έχουν κυκλοφορήσει την εξαιρετική ζωντανά ηχογραφημένη, συλλογή τραγουδιών ποιημάτων και ιστοριών, "An evening with Neil Gaiman & Amanda Palmer".

1977: Οι Led Zeppelin δημιουργουν ενα νεο παγκοσμιο ρεκορ συγκεντρωνοντας στο σταδιο Silverdome του Μιτσιγκαν 77.279 θεατες. Μεχρι εκεινη τη στιγμη το ρεκορ κατειχαν οι The Who με 75.962 θεατες.

1983: Ο Αμερικανος blues μουσικος, τραγουδιστης και τραγουδοποιος Muddy Waters (McMinley Morganfield 1915-1983) απεβιωσε σε ηλικια 68 ετων στον υπνο του στο σπιτι του στο Γουεστμοντ του Ιλινοις απο καρδιακη ανεπαρκεια. Ο "πατερας των chicago blues" οπως ειναι γνωστος, αποτελεσε σημειο αναφορας και εμπνευση για πολλους μετεπειτα καλλιτεχνες της rhythm and blues και rock 'n' roll μουσικης οπως οι Chuck Berry, The Rolling Stones, Jimi Hendrix, Eric Clapton, Bob Dylan, Led Zeppelin, AC/DC κ.α. Το 1980 το ονομα του γραφτηκε στο Blues Foundation Hall of Fame και το 1987 στο Rock and Roll Hall of Fame. Εχει κερδισει εξι βραβεια Grammy και το 1992 τιμηθηκε με το βραβειο Grammy "Lifetime Achievement" για την συνολικη του προσφορα στην μουσικη. Στην λιστα του Rock and Roll Hall of Fame με τα 500 τραγουδια που διαμορφωσαν την rock 'n' roll, υπαρχουν τεσσερα τραγουδια του. Δημοφιλη τραγουδια του: "Rollin Stone", "Walkin Blues", "I'm Your Hoochie Coochie Man", "Manish Boy", "Got My Mojo Working" κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=U5QKpsVzndc

1994: Στην πρωτη θεση του Bilboard 200 βρισκονται οι Pink Floyd με το αλμπουμ τους "Division Bell". Ειναι το δωδεκατο και τελευταιο αλμπουμ του συγκροτηματος και κυκλοφορησε στις 28 Μαρτιου του 1994.

1999: Ο ντραμερ και ιδρυτικο μελος του Σκωτζεζικου hard rock συγκροτηματος Nazareth, Darell Swett (Darrell Antony Sweet 1947-1999) απεβιωσε σε ηλικια 51 ετων στο Νιου Αλμπανι της Ιντιανα μετα απο καρδιακο επεισοδιο. Την στιγμη του θανατου του, το συγκροτημα μολις ειχε φτασει στο αμφιθεατρο του Νιου Αλμπανι οπου επροκειτο να δωσει την πρωτη συναυλια του δευτερου σκελους της Αμερικανικης περιοδειας τους για την προωθηση του τελευταιου τους αλμπουμ "Boogaloo". Υπηρξε μελος του συγκροτηματος απο την ιδρυση του το 1968 εως το θανατο του.

2003: Ο Αμερικανος blues/R&B τραγουδιστης, κιθαριστας και τραγουδοποιος Earl King θαφτηκε στη Νεα Ορλεανη της Λουιζιανα παρουσια πληθους κοσμου και των φιλων του Dr. John, Leo Nocentelli και Aaron Neville. Ο τραγουδιστης απεβιωσε στις 17 Απριλιου αλλα οι συγγενεις του ειχαν την επιθυμια να θαφτει τελος του μηνα , στα πλαισια του New Orleans Jazz & Heritage Festival.

Πηγή : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!29  Απριλίου ...

1899: Ο Αμερικανος συνθετης κια πιανιστας Duke Ellington (Edward Kennedy Ellington 1899-1974) γεννηθηκε στη Ουασινγκτον. Θεωρειται μια απο τις μεγαλυτερες μουσικες προσωπικοτητες του 20ου αιωνα.Συνεργαστηκε με τα σημαντικοτερα ονοματα της jazz οπως Louis Armstrong, Ella Fitzgerald, Dizzy Gilesoie και Billie Holiday. Κατα τη διαρκεια της καριερας του κερδισε εντεκα βραβεια Grammy, το 1966 τιμηθηκε με το βραβειο Grammy "Lifetime Achievement" για τη συνολικη του προσφορα στην μουσικη και δεκατρια απο τα ηχογραφηματα του τιμηθηκαν με το ειδικο βραβειο Grammy Hall of Fame Award το οποιο δινεται σε ηχογραφηματα που εχουν συμπληρωσει εικοσιπεντε χρονια ζωης και εχουν αποτελεσει σταθμο στην εξελιξη της μουσικης. To 1971 το ονομα του γραφτηκε στο Songwriters Hall of Fame. Μαζι με τη μπαντα του συμετειχαν στα soundtracks ταινιων οπως "Anatomy of a Murder", "Paris Blues" κ.α.
Δημοφιλη τραγουδια του: "Cotton Tail", "It Don't Mean A Thing (If It Ain't Got That Swing)", "Take The 'A' Train κ.α.

1929: Ο Θρυλος των Λατινοαμερικανικων κρουστων, ο Πορτορικανος jazz μουσικος Ray Barretto (1929-2006) γεννηθηκε στο Μπρουκλιν της Νεας Υορκης. Αποκαλειται και "Godfather of Latin Jazz". Επαιξε κρουστα σε ηχογραφησεις των The Rolling Stones και Bee Gees.

1933: Ο διασημος Αμερικανος τραγουδιστης, τραγουδοποιος και ποιητης Rod McKuen (Rodney Marvin McKuen) γεννηθηκε στο Οκλαντ της Καλιφορνια. Γνωρισε επιτυχια τις δεκαετιες '60 και '70 με πιο σημαντικη στιγμη το τραγουδι "Seasons in the Sun", το οποιο εγινε γνωστο με τη φωνη του Terry Jacks το 1974. Οι ποιητικες του συλλογες εχουν πουλησει πανω απο εξηντα εκατομμυρια αντιτυπα.

1967: Η Aretha Franklin κυκλοφορει μια απο τις μεγαλυτερες της επιτυχιες, το τραγουδι "Respect". Ηχογραφηθηκε το Φεβρουαριο στα Atlantic Studios της Νεας Υορκης. Το τραγουδι γραφτηκε και πρωτοκυκλοφορησε απο τον τραγουδιστη Otis Redding τον Αυγουστο του 1965. Ενω ο Redding εγραψε το τραγουδι σαν την εκληση ενος αντρα για σεβασμο και αναγνωριση απο μια γυναικα, οταν το ερμηνευσε η Franklin αντιστραφηκε η σημασια του και μετατραπηκε στο σεβασμο και την αναγνωριση που αξιζε μια γυναικα στη Αμερικη του '60. Η ερμηνεια της Aretha Franklin αντιπροσωπευε απολυτα την σημασια του τραγουδιου το οποιο και εγινε η σημαια του φεμινιστικου κινηματος στην Αμερικη και θεωρειται ενα απο τα σημαντικοτερα τραγουδια στην Rhythm and Blues μουσικη σκηνη. Το Φεβρουαριο του 1968 στην τελετη απονομης των Grammy Awards το τραγουδι "Respect' χαρισε στην Aretha Franklin τα βραβεια "Best Rhythm & Blues Recording" και "Best Rhythm & Blues Solo Vocal Performance, Female".

https://www.youtube.com/watch?v=cYbs_O_iMfU

1969: Στα Abbey Road Studios του Λονδινου ο Ringo Starr ηχογραφει φωνητικα στο τραγουδι "Octapus's Garden". Οι ηχογραφησεις του τραγουδιου θα ολοκληρωθουν πολυ αργοτερα, στις 16 Ιουλιου. Θα ειναι μερος του αλμπουμ "Abbey Road"

1979: Οι Van Halen κυκλοφορουν το τραγουδι "Dance the Night Away". Θα ειναι το πρωτο τους single που θα μπει στο top 20 του Bilboard.

1980: Οι Black Sabbath αρχιζουν περιοδεια εχοντας στην θεση του τραγουδιστη τον Ronnie James Dio. Αντικατεστησε τον Ozzy Osbourne την ανοιξη του 1979.

Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 28 Απριλίου ...

1934: Ο Αμερικανος blues μουσικος Charley Patton (Charlie Patton 1891-1934) απεβιωσε σε ηλικια 43 ετων στην Ιντιανολα του Μισισιπι απο καρδιακη ανεπαρκεια. Απο πολλους θεωρειται ο "πατερας των Delta Blues". Επηρεασε μουσικους οπως οι John Lee Hooker, Howlin' Wolf και Robert Johnson.

1952: Ο Αμερικανος πιανιστας και κιμπορντιστας Chuck Leavell (Charles Alfred Leavell) γεννηθηκε στο Μπερμιγχαμ της Αλαμπαμα. Υπηρξε μελος των The Allman Brothers την εποχη των μεγαλων επιτυχιων τους. Αργοτερα συνεργαστηκε με καλλιτεχνες οπως Eric Clapton και The Rolling Stones.

1953: Η Αμερικανιδα μουσικος, τραγουδιστρια κια τραγουδοποιος Kim Gordon (Kim Althea Gordon) γεννηθηκε στο Ροτσεστερ της Νεας Υορκης. Ειναι μελος του συγκροτηματος Sonic Youth απο την ιδρυση του το 1981. Συνεργαστηκε επισης με καλλιτεχνες οπως οι William Winant, Lydia Lynch και Courtney Love οπου υπηρξε και παραγωγος στο πρωτο αλμπουμ της "Pretty on the Inside".

1963: ο Andrew Loog Oldham βλεπαει τους The Rolling Stones για πρωτη φορα στο κλαμπ Crawdaddy του Λονδινου. Απο την επομενη μερα θα ειναι ο ο επισημος μανατζερ τους. Τρια χρονια αργοτερα θα πουλησει το μεριδιο του μανατζμεντ στον Allen Klein, λιγο αργοτερα και μανατζερ των The Beatles, αλλα συνεχισε να εργαζεται σαν παραγωγος τους ενα ακομα χρονο.

1966: Στα Abbey Road Studios του Λονδινου ειναι η πρωτη μερα ηχογραφησεων των The Beatles γιοα το τραγουδι "Eleanor Rigby". Τον Αυγουστο θα κυκλοφορησει στο αλμπουμ "Revolver" αλλα και σε single σαν b-side του 'Yellow Submarine". Το τραγουδι εγραψαν οι Paul McCartney και John Lennnon και εχει θεμα τη μοναξια. Ο McCartney ειχε καποτε δηλωσει πως το ονομα 'Eleanor' το δανειστηκε απο την ηθοποιο Eleanor Bron, η οποια ειχε παρει μερος στη ταινια του συγκροτηματος "Help!" και το 'Rigby' απο ενα καταστημα στο Μπριστολ, "Rigby & Evens Ltd., Wine & Spirit Shippers". Λιγο μετα τη κυκλοφορια του το τραγουδι θα ανεβει στην κορυφη των Βρετανικων Singles Chart και θα παραμεινει για τεσσερις εβδομαδες, ενω στην Αμερικη θα φτασει μεχρι την ενδεκατη θεση του Bilboard.

1979: Στη πρωτη θεση του Bilboard Hot 100 βρισκονται οι Blondie με το τραγουδι "Heart of Glass. Ειναι μερος του τριτου αλμπουμ του συγκροτηματος "Parallel Lines"

https://www.youtube.com/watch?v=WGU_4-5RaxU

1980: Ο μπασιστας και τραγουδιστης των The Marshall Tucker Band, Tommy Caldwell (Thomas Michael Caldwell 1949-1980) υποκυπτει στα τραυματα του μετα απο αυτοκινητιστικο αττυχημα που ειχε εξι μερες νωριτερα με το τζιπ του. Ηταν 30 ετων. <αζι με την μπαντα του βοηθησαν στην εξελιξη και εξαπλωση του southern rock στις αρχες τηε δεκαετιας του '70.


Πηγή : Music Is Life

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !!!

Ημερολόγιο – Χρήστος Θηβαίος

Δεν υπάρχουν λόγια για να μπορέσεις να πεις ακριβώς τι αισθάνεσαι ακούγοντας αυτό εδώ το τραγούδι. Όπως είχε πει κάποτε κάποιος πολύ εύστοχα “είναι η εθνική μας μπαλάντα” και νομίζω πως δεν είχε καθόλου άδικο. Η ιστορία ετούτου εδώ του τραγουδιού χαρακτηρίζεται λίγο πολύ ως τραγική. Το 1996 λοιπόν ο Χρήστος Θηβαίος συμμετείχε στο συγκρότημα “Συνήθεις Ύποπτοι”. Επηρεασμένος από μία προσωπική του εμπειρία έγραψε το “Ημερολόγιο”.

Ήταν καιρό ερωτευμένος με μία κοπέλα πολύ νεότερη του η οποία δεν τον ήθελε και δεν του έδινε καμία σημασία. Εκείνος την παρακαλούσε για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα και έκανε ότι μπορούσε έτσι ώστε να είναι μαζί της. Κάποια μέρα λοιπόν χτύπησε το τηλέφωνό του και ήταν εκείνη. Είχε συνειδητοποιήσει πλέον ότι αυτός ήταν ο άντρας της ζωής της και τον πήρε για να κλείσουν ένα ραντεβού για να βρεθούνε. Δυστυχώς το ίδιο βράδυ όμως εκείνη πηγαίνοντας στο ραντεβού, σκοτώθηκε με το αυτοκίνητό της!

Πηγή :eleftherostypos.gr

https://www.youtube.com/watch?v=y44scHu2DkM


ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !!!

Μια βραδιά στο «Λούκι» – Αδερφοί Κατσιμίχα

Το Πάσχα του 1978 ο καλλιτέχνης Άγγελος Σφακιανάκης μαζί με δύο ακόμη φίλους του έχουν πάει στη Ζάκυνθο και εκεί, όπως γράφει ο πρώτος, γνωρίζουν μια «ξεχωριστή ύπαρξη». Τη Ρενέ. Ένα κορίτσι τόσο γοητευτικό που τελικά έγινε τραγούδι και μάλιστα τόσο αγαπημένο ώστε φαν και μη των αδερφών Κατσιμίχα να το έχουμε σιγοψυθυρίσει ουκ ολίγες φορές.

Πρόκειται για το «Μια βραδιά στο Λούκι» και εάν ο τίτλος δεν σας θυμίζει κάτι τότε ίσως να σας θυμίσουν κάτι οι στίχοι: «Προχτές εκεί που τα `πινα με κάποιο κολλητό μου, κοιτώ και βλέπω πίσω μου δυο μάτια δυο ματάκια» ή «εγώ για κείνη χάνομαι και κείνη ούτε με ξέρει, αχ, να ‘μουνα αεράκι, καπνός από τσιγάρο στα στήθια της να μπαίνω και κείνη ας μη με θέλει».

Αυτό το κορίτσι λοιπόν, που οι γυναίκες ζηλέψαμε και θαυμάσαμε και οι άντρες ερωτεύτηκαν, δυστυχώς έφυγε από τη ζωή τον Σεπτέμβριο του 2015.

https://www.youtube.com/watch?v=LuOil26Jlbc

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 27 Απριλίου ....

1947: Ο Ουαλος τραγουδιστης, τραγουδοποιος και μελος του rock συγκροτηματος Badfinger, Pete ham (Peter William Ham 1947-1975) γεννηθηκε στο Σουανσι της Ουαλιας. Μεγαλη του επιτυχια το τραγουδι-μπαλαντα "Without You" που εγραψε με τον μπασιστα Tom Evans. O Paul McCartney αναφερομενος στο τραγουδι, το ειχε χαρακτηρισει: "...the killer song of all time". Εχει τραγουδηθει απο καλλιτεχνες οπως Harry Nilson, Mariah Carey κ.α.

1947: Η Αμερικανιδα τραγουδιστρια και τραγουδοποιος Ann Peebles, μια απο τις σπουδαιοτερες soul φωνες, γεννηθηκε στο Σαιντ Λουις του Μιζουρι. Μεγαλη της επιτυχια το τραγουδι "I Can't Stand the Rain".

1948: Η αμερικανιδα τραγουδιστρια και ιδρυτικο μελος του συγκροτηματος Β-52s, Kate Pierson (Catherine Elizabeth Pierson) γεννηθηκε στο Weehawken του Νιου Τζερσει. Μεγαλη επιτυχια του συγκροτηματος το τραγουδι "Love Shack" το 1989. Το 1991 συμμετειχε στο τραγουδι των R.E.M. με τιτλο "Shinny Happy People".

1964: Οι The Beatles κυκλοφορησαν στην Αμερικη το single "Love Me Do". Το τραγουδι εγραψε ο Paul McCartney σε ηλικια δεκαεξι ετων και αργοτερα το ολοκληρωσαν παρεα με τον John Lennon. Ειχε πρωτοκυκλοφορηδει στη Μεγαλη Βρετανια τον Οκτωβριο του 1962.

1964: Κυκλοφορει στη Μεγαλη Βρετανια το πρωτο βιβλιο του John Lennon με τιτλο "In His Own Write". Το βιβλιο περιεχει μικρες ιστοριες και σχεδια του τραγουδιστη. Το 1968 το βιβλιο μετατραπηκε σε θεατρικο εργο και ανεβηκε στο The Royal National Theatre του Λονδινου.

1968: Οι Simon & Garfunkel κυκλοφορουν το single "Mrs Robinson". Το τραγουδι εγραψε ο Paul Simon και ειναι μερος του τεταρτου στουντιο αλμπουμ τους με τιτλο "Bookends", το οποιο κυκλοφορησε στις αρχες του μηνα. Μια λιγο διαφορετικη εκδοχη του τραγουδιου κυκλοφορησε τον ιανουαριο στο soundtrack της ταινιας "The Graduate" (1967) Με την Αnne Bancroft στο ρολο της Mrs. Robinson και τον Dustin Hoffman στο ρολο του Benjamin Braddock. To Μαρτιο του 1969 στην ενδεκατη τελετη απονομης των Grammy Awards το τραγουδι απεσπασε τα βραβεια "Record of the Year" και "Best Contemborary Pop Performance - Vocal Duo or Group". Με την κυκλοφορια του, το τραγουδι εφτασε μεχρι την κορυφη του Bilkboard.

https://www.youtube.com/watch?v=9C1BCAgu2I8

1982: Ο Frank Zappa κυκλοφορει το τραγουδι "Valley Girl" το οποιο εγραψε μαζι με την δεκατετραχρονη κορη του Moon Unit Zappa. Θα γινει η μεγαλυτερη επιτυχια του τραγουδιστη, ανεβαινοντας μεχρι την τριακοστη δευτερη θεση του Bilboard Hot 100.

1987: Κυκλοφορει στη Μεγαλη Βρετανια η συλλογη με B-sides τραγουδια των R.E.M. με τιτλο "Dead Letter Office". μεταξυ αλλων αλλων περιεχει και διασκευες των Velvet Underground, Aerosmith, Lou Ρeed κ.α.

1993: Ο Iggy Pop ξαναβρισκεται στην σκηνη με τους The Stooges, για πρωτη φορα μετα απο πολλα χρονια, την τελευταια βραδια του Coachella Festival στην Καλιφορνια. Την ιδια μερα του φεστιβαλ εμφανιζονται καλλιτεχνες οπως The White Stripes, Blur κ.α.

Πηγή : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 26 Απριλίου ...

1940: Ο Ιταλός παραγωγός και τραγουδοποιός Giorgio Moroder (Hansjörg Moroder) γεννήθηκε στο Ορτιζέι της Ιταλίας. Δούλεψε κυρίως με synthesizers τις δεκαετίες του ’70 και ’80 και γενικά επηρέασε την new wave, house, techno και electronic μουσική. Είναι γνωστός για την συνεργασία του με την Donna Summer την εποχή της disco, στα τραγούδια “I Feel Love” και “Love to Love You Baby“. Έχει κερδίσει τρία βραβεία Όσκαρ για την μουσική και τα τραγούδια του σε ταινίες, το βραβείο “Best Original Score” για την μουσική της ταινίας “Midnight Express” (1978), το “Best Song” για το τραγούδι “Take My Breath Away” της ταινίας “Top Gun” (1986) και το “Best Song” για το τραγούδι “Flashdance… What a Feeling” της ταινίας “Flashdance” (1983) για την οποία κέρδισε και δύο βραβεία Grammy. Υπήρξε ιδιοκτήτης των Musicland Studios στο Μόναχο, όπου ηχογράφησαν καλλιτέχνες όπως οι Led Zeppelin, Queen, Elton John κ.α. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι David Bowie, Irene Cara, Blondie κ.α. Το 2004 το όνομα του γράφτηκε στο Dance Music Hall of Fame για την εξαιρετική του δουλειά και την συνεισφορά του σαν παραγωγός.

https://www.youtube.com/watch?v=bQ-xLd8mVIE

1960: Ο Βρετανός ντράμερ και ιδρυτικό μέλος των Duran Duran, Roger Taylor γεννήθηκε στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας. Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος από το 1980 και ηχογράφησε μαζί τους τρία στούντιο άλμπουμ “Duran Duran“, “Rio” και “Seven and the Ragged Tiger” καθώς και το live album “Arena“. Αποχώρησε το 1985 μετά την εμφάνιση τους στο Live Aid, το 1994 επέστρεψε για μια σειρά ηχογραφήσεων του συγκροτήματος και από το 2001, μετά την επανένωση των ιδρυτικών μελών, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του γκρουπ.

1964: Τρεις ημέρες μετά τα εικοστά όγδοα γενέθλια του, ο Roy Orbison κάνει πάρτι στο οποίο παρευρίσκονται αρκετοί φίλοι του, ανάμεσα σε αυτούς και οι The Beatles και The Rolling Stones. Νωρίτερα το απόγευμα, τα δύο συγκροτήματα είχαν παρευρεθεί στα βραβεία της εφημερίδας New Musical Express στο Γουέμπλεϊ, όπου έπαιξαν ζωντανά μπροστά σε δέκα χιλιάδες φίλους τους.

1982: Καθώς οι The Clash κάνουν πρόβα στο West London Studio, ο Joe Strummer ξαφνικά αποφασίζει να φύγει. Επιβιβάζεται σε τρένο για την Γαλλία και εξαφανίζεται. Το συγκρότημα αναγκάζεται να ακυρώσει την προγραμματισμένη περιοδεία του. Ο Strummer θα επιστρέψει στις 18 Μαΐου με την δικαιολογία πως λόγω της εξάντλησης του από τις υποχρεώσεις του γκρουπ… έχασε τον punk προσανατολισμό του.

1984: Ο μεγάλος Αμερικανός jazz πιανίστας, συνθέτης και μαέστρος Count Basie (William James Basie 1904-1984) απεβίωσε σε ηλικία 79 ετών στο Χόλιγουντ της Φλόριντα από καρκίνο του παγκρέατος. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του κέρδισε εννέα βραβεία Grammy και το 2002 τιμήθηκε με το βραβείο Grammy “Lifetime Achievement” για την συνολική του προσφορά στη μουσική. Έχει επίσης κερδίσει τέσσερα Grammy Hall of Fame Awards, βραβεία που δίνονται σε ηχογραφήματα που έχουν συμπληρώσει 25 χρόνια ζωής και έχουν ιστορική σημασία στην εξέλιξη της μουσικής, για την συμμετοχή του στα τραγούδια “Lester Leaps In“, “Everyday (I Have the Blues)“, “April in Paris“, “One O’Clock Jump“. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι Duke Ellington, Louis Armstrong, Billie Holiday, Artie Shaw, Sarah Vaughan κ.α.

ΠΗΓΉ : Music Is Life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 23 Απριλίου ....

1936: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Roy Orbison (Roy Kelton Orbison 1936-1988) γεννήθηκε στο Βερνόν του Τέξας. Από πολύ μικρή ηλικία άρχισε να γράφει τραγούδια και την δεκαετία του ’60, εικοσιδύο από αυτά ανέβηκαν στο top 40 του Billboard. Το 1988 μαζί με τους George Harrison, Bob Dylan, Tom Petty και Jeff Lynne δημιούργησαν το supergroup The Traveling Wilburys. Την ίδια χρονιά ηχογράφησε και το τελευταίο σόλο άλμπουμ του με τίτλο “Mystery Girl” λίγο πριν το θάνατό του το Δεκέμβριο. Μεγάλη επιτυχία του άλμπουμ το τραγούδι “You Got It” το οποίο έγραψε μαζί με τους Tom Petty και Jeff Lynne. Δημοφιλή τραγούδια του: “Only the Lonely“, “Crying“, “In Dreams“, “Oh, Pretty Woman“, “You Got It” κ.α. Το 1987 το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame.

1975: Ο Ουαλός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μέλος του rock συγκροτήματος Badfinger, Pete Ham (Peter William Ham 1947-1975) βρέθηκε κρεμασμένος στο γκαράζ του σπιτιού του στο Λονδίνο σε ηλικία 27 ετών. Στην αυτοκτονία τον οδήγησε η απογοήτευση που πήρε από την πορεία της καριέρας του. Μεγάλη του επιτυχία, το τραγούδι-μπαλάντα “Without You” που έγραψε με τον μπασίστα Tom Evans. Ο Paul McCartney, αναφερόμενος στο τραγούδι, το είχε χαρακτηρίσει: “…the killer song of all time”.  Έχει τραγουδηθεί από καλλιτέχνες όπως Harry Nilsson, Mariah Carey κ.α.

1971: Κυκλοφορεί στην Αγγλία το ένατο στούντιο άλμπουμ του Βρετανικού συγκροτήματος The Rolling Stones, με τίτλο “Sticky Fingers“. Είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος σε δική τους δισκογραφική εταιρεία, Rolling Stones Records. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Brown Sugar“, “Wild Horses” κ.α. Το εξώφυλλο σχεδιάστηκε από τον Andy Warhol με αμοιβή δεκαπέντε χιλιάδες λίρες.

1979: Στην πρώτη θέση του Billboard Hot 100 βρίσκονται οι Blondie με το τραγούδι “Heart of Glass“. Για να γιορτάσουν το γεγονός, ο Andy Warhol κάνει πάρτι στο κλαμπ Studio 54 της Νέας Υόρκης. Το τραγούδι είναι μέρος του τρίτου στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο “Parallel Lines“.

1994: Στην κορυφή του Billboard 200 βρίσκονται οι Pink Floyd με το άλμπουμ τους “The Division Bell“. Είναι το δωδέκατο και τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος και κυκλοφόρησε στις 28 Μαρτίου του 1994. Το άλμπουμ γράφτηκε κυρίως από τον κιθαρίστα David Gilmour και τον πιανίστα Richard Wright. Μπορεί να έφτασε στο Νο1 των charts σε Αμερική και Βρετανία, όμως απέσπασε μέτριες κριτικές. Είναι το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος χωρίς τον μπασίστα Roger Waters. Το τραγούδι “Marooned” κέρδισε το μοναδικό βραβείο Grammy στην ιστορία του συγκροτήματος, το “Best Rock Instrumental Performance“.

https://www.youtube.com/watch?v=oRU155p_Pv0

ΠΗΓΗ : Music is life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 22 Απριλίου ...

1950: O Βρετανος μουσικος, τραγουδιστης, τραγουδοποιος και παραγωγος Peter Frampton (Peter Kenneth Frampton) γεννηθηκε στο Μπεκενχαμ του Μπρομλει της Αγγλιας. Εκανε μεγαλη επιτυχια με την κυκλοφορια του live αλμπουμ του "Frampton Comes Alive!" (1976), το οποιο πουλησε πανω απο εξι εκατομμυρια αντιτυπα μονο στην Αμερικη και ηταν Νο 1 στο Bilboard Pop Album Chart για δεκα εβδομαδες. Μεταξυ αλλων εχει συνεργαστει με τους David Bowie, Matt Cameron, Mike McCready των Pearl Jam κ.α. Γνωστες του επιτυχιες τα τραγουδια: "Breaking All the Rules", "Show Me the Way", "Baby, I Love Your Way", "Do You Feel Like We Do" και " I'm in You".

1955: Ο Αμερικανος παραγωγος και DJ Arthur Baker γεννηθηκε στην Βοστονη της Μασαχουσετης. Εργαζοταν ως DJ μεχρι το 1981 που μετακομισε στη Νεα Υορκη για να γινει παραγωγος. Συνεργαστηκε με διαφορους καλλιτεχνες και το 1982 εκανε επιτυχια με τους hip hop καλλιτεχνες Afrika Bambaataa & The Soulsonic Force με την παραγωγη στο single " Planet Rock", το οποιο ειχε πολλες επιρροες απο τους Kraftwerk. Ενα χρονο αργοτερα δουλεψε πανω σε pop και rock επιτυχιες, κανωντας τα remix τραγουδιων οπως "Girls Just Wanna Have Fun" της Cyndi Lauper και "Dancing in the Dark", "Cover Me" και "Born in the USA" του Bruce Springsteen. Μετα απο αυτες τις παραγωγες ξεκινησε η πετυχημενη συνεργασια του με το Βρετανικο συγκροτημα New Order, με την παραγωγη στα singles "Confusion" και "Thieves Like Us".

1962: Ο γιος του Jerry lee Lewis, Steve Allen πνιγηκε σε πισινα καθως επαιζε. Ειναι το πρωτο παιδι που απεκτησε με την τριτη του γυναικα Myra Gail Brown και τριτο συνολικα.

1966: Η Βρετανικη μπαντα The Troggs κυκλοφορει το single "Wild Thing" στη Μεγαλη Βρετανια. Το τραγουδι ηχογραφηθηκε στα Olympic Studios του Λονδινου με μηχανικο ηχου τον Keith Grant. Εφτασε μεχρι την δευτερη θεση στα Βρετανικα Singles Chart, ενω στις ΗΠΑ πατησε την κορυφη, Το τραγουδι εγραψε ο Αμερικανος τραγουδοποιος Chip Taylor και ηχογραφηθηκε αρχικα ενα χρονο νωριτερα απο τους The Wild Ones. Η εκτελεση των The Troggs ειναι αυτη που εκανε το τραγουδι μεγαλη επιτυχια. θεωρειται ενα απο τα σημαντικοτερα rock 'n' roll τραγουδια στην ιστορια της μουσικης.

https://www.youtube.com/watch?v=4qHX493bB3U

1978: Οι Bob Marley and the Wailers συμμετεχουν στην συναυλια με τιτλο The One Love Peace Concert στο Εθνικο Σταδιο στο Κινγκστον της Τζαμαικα. Κατα την διαρκεια του τρταγουδιου "Jammin", o Marley καλεσε στην σκηνη τον Πρωθυπουργο της Τζαμαικα Michael Manley και τον πολιτικο αντιπαλο του Edward Seaga, τους οποιους συμφιλιωσε συμβολικα ενωνοντας τους τα χερια.

1989: Στην κορυφη του Bilboard Hot 100 και Bilboard 200 βρισκεται η Madonna με το τραγουδι "Like a Prayer" και το ομοτιτλο αλμπουμ αντιστοιχα. Το αλμπουμ "Like a Prayer" ειναι το τεταρτο στουντιο αλμπουμ της pop τραγουδιστριας και το ομοτιτλο τραγουδι τοι πρωτο single απο το αλμπουμ. Με την κυκλοφορια του το Φεβρουαριο, πουλησε πανω απο πεντε εκατομμυρια αντιτυπα.

Πηγή :Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 21 Απριλίου ...

1947: Ο Αμερικανος punk-rock τραγουδιστης, τραγουδοποιος και μουσικος Iggy Pop (James Newell Ostererg Jr) γεννηθηκε στο Μουσκεγκον του Μιτσιγκαν. Αλλαξε το ονομα του σε Iggy μετα την δημιουργια του πρωτου του γκρουπ που ειχε την ονομασια The Iguanas. Απο το 1968 εως το 1975 υπηρξε μελος του συγκροτηματος The Stooges, οι οποιοι θεωρουνται απο τους πρωτοπορους της punk-rock. Στο διαστημα αυτο το συγκροτημα κυκλοφορησε τρια στουντιο αλμπουμ. Εινια απο τους πρωτους τραγουδιστες που επιχειρησαν το stage-dive. Υπηρξε επιρροη για πολλους καλλιτεχνες οπως οι Joy Division, Nine Inch Nails, Nick Cave, Kurt Cobain, Jack White κ.α. Το 2003 ανακοινωθηκε η επανενωση των The Stooges για συναυλιες σε Αμερικη και Ευρωπη και το 2007 κυκλοφορησαν νεο αλμπουμ με τιτλο "The Weirdness". Στις 15 Μαρτιου του 2010, το ονομα του μαζι με των υπολοιπων μελων του συγκροτηματος The Stooges, γραφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame. Δημοφιλη τραγουδια του: "Lust for Life", "Candy", "The Passenger" κ.α.

1959: Ο Βρετανος τραγουδιστης, τραγουδοποιος, κιθαριστας και ιδρυτης του Βρετανικου post-punk/new wave συγκροτηματος The Cure, Robert Smith (Robert James Smith) γεννηθηκε στο Μπλακμπουλ της Αγγλιας. Ειναι απο τους καλλιτεχνες που βοηθησαν στην γεννηση της gothic rock στις αρχες δεκαετιας του '80. Μαζι με τους Cure εκτιμαται πως εχει πουλησει περισσοτερα απο τριαντα πεντε εκατομμυρια αλμπουμ παγκοσμιως.Δημοφιλη τραγουδια τους: "Boys Don't Cry", "The Lovecats", "Lovesong", "Friday I'm in Love" κ.α.

1969: Η Janis Joplin και οι Kozmic Blues Band δινουν συναυλια για πρωτη φορα στο Royal Albetrt Hall του Λονδινου.

1970: Ενας απο τους σημαντικοτερους Αμερικανους blues κιθαριστες, ο Earl Hooker (Earl Zebedee Hooker 1929-1970) απεβιωσε σε ηλικια 41 ετων στο Σικαγο του Ιλινοις απο φυματιωση. Ηταν δημοφιλης για την τεχνικη slide με την οποια επαιζε κιθαρα. Συνεργαστηκε με καλλιτεχνες οπως οι Sonny Boy Williamson II, Muddy Waters, Albert Collins κ.α.

1973: Ο Alice Cooper και το αλμπουμ "Billion Dollar Babies" βρισκονται στην κορυφη του Bilboard 200. Κυκλοφορησε στην Αμερικη στις 25 Φεβρουαριου του 1973. Δημοφιλη τραγουδια του αλμπουμ¨"Let My Love Open the Door", "Rough Boys", και "A Little Is Enough".

1990: Στη δευτερη θεση του Bilboard Hot 100 βρισκεται η Sinead O'Connor με την διασκευη της στο τραγουδι του Prince "Nothing Compares To You". Την πρωτη θεση, πριν τη διαδεχθει η O'Connor, για μια ακομα εβδομαδα εχει η Bonnie Raitt με το τραγουδι "Nick of Time".

2003: Η Αμερικανιδα τραγουδιστρια, τραγουδοποιος και πιανιστας Nina Simone (Eunice Kathleen Waymon 1933-2003) απεβιωσε σε ηλικια 70 ετων στο Carry-le-Rouet της Γαλλιας απο καρκινο. Θεωρειται μια απο τις μεγαλες γυναικειες προσωπικοτητες της jazz, blues και soul και απο πολλους χαρακτηριστηκε και ως "η Μεγαλη Ιερεια της Soul". Η ερμηνεια της ηταν απο τις πιο χαρακτηριστικες μιας και προσεγγιζε τα τραγουδια με ιδιαιτερο συναισθηματικο βαρος. Πολλοι καλλιτεχνες εχουν δηλωσει κατα καιρους πως επηρεαστηκαν κατα καποιο τροπο απο το εργο της, οπως οι John Lennon, Cat Stevens, Peter Gabriel, Mary J. Blige, Lauryn Hill, Alicia Keys κ.α. Ηχογραφησε πανω απο σαραντα αλμπουμ και τη θυμομαστε απο τραγουδια οπως τα "My Baby Just Cares For Me", "Feeling Good", "Sinnerman", "I Put a Spell on You", "Don't Let Me Be Misunderstood" κ.α. Αρκετα απο αυτα διασκευαστηκαν η τραγουδηθηκαν απο τους Aretha Franklin, Janis Joplin, Marilyn Manson, David Bowie, The Animals, Muse κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=D5Y11hwjMNs

Πηγή : Music Is Life


ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 20 Απριλίου...

Ο Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1922 – 30 Οκτωβρίου 1988) ήταν σημαντικός Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα, έχοντας καταγωγή από την
Κοντοβάζαινα.
 Γιος του Λύσανδρου και της Βασιλικής, γεννήθηκε στην Αθήνα το βράδυ της Αναστάσεως του 1922 είχε τέσσερα μεγαλύτερα αδέρφια, μια αδερφή και τρεις αδερφούς.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως τον κέρδισε η λογοτεχνία και συγκεκριμένα η ποίηση. Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της αριστεράς με συνέπεια να εξοριστεί από το 1947 έως το 1951. Στο Μούδρο, στη Μακρόνησο και μετά στον Αϊ Στράτη κι από κει στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα, απ’ όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951.

Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε στην Αθήνα 30 Οκτωβρίου 1988, στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής.

 Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο «Χειρόγραφα του Φθινοπώρου». 

Ας δούμε μερικές από τις μεγαλύτερες φράσεις του:
 Γιατί απλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ ξεχωριστοί, που αξίζει να ζεις, μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις, κάποτε… 
Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει… 
Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί. 
Ώ απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας…
Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πότε, όμως τα βράδια κάποιος κλαίει πίσω από την πόρτα.
Ένα σπίτι για να γεννηθείς, ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις, ένας στίχος για να κρυφτείς ένας κόσμος για να πεθάνεις.
 Εκείνον τον καιρό έψαχνα να βρω κάτι που είχα χάσει (αν το βρω, ίσως σωθώ — ίσως σωθεί κι η ανθρωπότητα) Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ’ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Οι άνθρωποι βιάζονται: έγνοιες, βιοτικές συνθήκες, όνειρα, συμβιβασμοί – πού καιρός να γνωρίσουν τη ζωή τους.
Καλότυχοι εκείνοι που δε γνώρισαν τον εαυτό τους ανδρείοι εκείνοι που αποσιώπησαν την αθωότητά τους μα ευλογημένοι αυτοί που τα δώσανε όλα κι ύστερα κοίταξαν έν’ άστρο σαν τη μόνη ανταπόδοση.
 Αφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας, έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα: να πιστέψω στους ανθρώπους.
Και κάθε βράδυ κοιμάσαι μ’ έναν θησαυρό: αυτήν την πολυσήμαντη αυριανή σου μέρα.
Η αμαρτία μας: ότι θελήσαμε πολλά, το έγκλημά μας: πράξαμε τόσα λίγα Γι’ αυτό σου λέω πρέπει να βρεις έναν άλλο τρόπο να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους, όχι να περιμένεις την πράξη – είναι τότε αργά.
Ο ουρανίσκος μας είναι ένα κοιμητήρι όπου σαπίζουν χιλιάδες ανείπωτα λόγια.
Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς – την πρώτη μέρα που διστάσαμε να πάρουμε μια απόφαση ή που σταθήκαμε εύκολοι σε μιαν αναβολή.
Όλα όσα αρνηθήκαμε – αυτό είναι το πεπρωμένο μας.
Κι η ειλικρίνεια αρχίζει πάντα εκεί, που τέλειωσαν όλοι οι άλλοι τρόποι να σωθείς.
Ποτέ δε φανταζόμουν ότι τόσες πολλές μέρες κάνουν μια τόσο λίγη ζωή.
Η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη πιο δίκαιο.
Η ελπίδα που κάνει ακόμα πιο αβέβαιο τον κόσμο.
Και όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε ήδη νεκροί. “Αύριο”, λες, και μέσα σ’ αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ.
 Κι η ειλικρίνεια αρχίζει πάντα εκεί, που τέλειωσαν όλοι οι άλλοι τρόποι να σωθείς.
Κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλον .
Να ‘σαι τόσο πρόσκαιρος, και να κάνεις όνειρα τόσο αιώνια!


ΠΗΓΗ : .tilestwra.com


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 15 Απριλίου ...

1894: Η Αμερικανιδα blues τραγουδιστρια Bessie Smith (1894-1937), γνωστη και ως "The Empress of The Blues", γεννηθηκε στο Τσατανουγκα του Τενεσι. Μαζι με τον Louis Armstrong υπηρξαν μεγαλη επιρροη σε ολους τους μετεπειτα καλλιτεχνες της jazz. Τρια απο τα ηχογραφηματα της, τα "Downhearted Blues", (1923), "St. LouisBlues" (1925) και "Empty Bed Blues" (1928) τιμηθηκαν με το ειδικο βραβειο Grammy Hall of Fame το οποιο δινεται σε ηχογραφησεις που εχουν συμπληρωσει τουλαχιστον εικοσι πεντε χρονια και εχουν προσφερει στην εξελιξη της μουσικης.

1967: Οι Nancy και Frank Sinatra βρισκονται στην πρωτη θεση του Bilboard Hot 100 με το τραγουδι "Somethin' Stupid". Θα παραμεινουν στην κορυφη για τεσσερις εβδομαδες. Ειναι το μονο καλλιτεχνικο ζευγαρι "πατερας-κορη" το οποιο πετυχε ποτε τετοια θεση.

1968: Η Aretha Franklin ηχογραφει το τραγουδι "Think". Θα κυκλοφορησει σαν single τον Μαιο και τον Ιουνιο θα συμπεριληφθει στο αλμπουμ "Aretha Now". Το τραγουδι γραφτηκε απο την Franklin και τον Ted White και χαρακτηριζεται ως φεμινιστικος υμνος. Θα φτασει μεχρι την εβδομη θεση του Bilboard Pop Singles Chart και την πρωτη του Bilboard Black Singles Chart.

Ο Βρετανος μουσικος τραγουδοποιος και κιθαριστας του συγκροτηματος Radiohead, Ed O'Brien (Edward John O'Brien) γεννηθηκε στην Οξφορδη της Μεγαλης Βρετανιας. Ειναι μελος του συγκροτηματος απο την ιδρυση του το 1985 μεχρι και σημερα.

1971: Στην 43η τελετη απονομης των Academy Awards που πραγματοποιειται στο Dorothy Chandler Pavilion του Λος Αντζελες της Καλιφορνια, οι The Beatles κερδιζουν το βραβειο Οσκαρ "Best Music, Original Son Score", για το τραγουδι του Paul McCartney "Let It Be".

1989: Στην κορυφη του Bilboard Hot 100 βρισκονται οι Fine Young Cannibals με το τραγουδι "She Drives Me Crazy". το τραγουδι ειναι μερος του δευτερου αλμπουμ του συγκροτηματος με τιτλο "The Raw & The Cooked" που κυκλοφορησε το Φεβρουαριο του 1989.

Ο Roy Orbison μπαινει στο Top 10 του Bilboard για πρωτη φορα μετα απο εικοσιτεσσερα χρονια, με το τραγουδι "You Got It".

To τραγουδι εγραψε ο ιδιος παρεα με τους Jeff Lyne και Τom Petty, bandmates απο το περιστασιακο supergroup The Travelling Willburys, στο οποιο συμμετειχαν επισης και οι George Harrison και Bob Dylan.

https://www.youtube.com/watch?v=0zDjnDAwmig

2001: Ο Αμερικανος πρωτοπορος της punk, τραγουδιστης και τραγουδοποιος του Αμερικανικου συγκροτηματος Ramones, Joey Ramone (Jeffrey Ross Hyman 1951-2001) απεβιωσε σε ηλικια 49 ετων στο νοσοκομειο Presbyterian της Νεας Υορκης απο λευχαιμια.

1997: Το pop rock ντουετο απο την Αυστραλια Savage Garden κυκλοφορει στην Αμερικη το πρωτο του στουντιο αλμπουμ με τιτλο "Savage Garden". θα πουλησει πανω απο δεκαοχτω εκατομμυρια αντιτυπα παγκοσμιως. Γνωστες επιτυχιες του αλμπουμ τα τραγουδια : "To The Moon and Back", "Truly Madly Deeply", "Break Me Shake Me" κ.α.

2003: Οι Fleetwood Mac κυκλοφορουν το δεκατο εβδομο αλμπουμ τους με τιτλο "Say You Will". Ειναι το πρωτο αλμπουμ του συγκροτηματος που δεν περιεχει τραγουδια της Christine McVie (φωνη, πλληκτρα), η οποια δεν συμμετεχει στο αλμπουμ παρα μονο στα φωνητικα τριων τραγουδιων, τα οποια ειχαν ηχογραφηθει αρχικα για σολο αλμπουμ του Lindsey Buckingham (φωνη).

ΠΗΓΗ :  Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!14 Απριλίου ...

1759: Ο Γερμανοβρετανος baroque συνθετης George Frideric Handel (1685-1759) απεβιωσε σε ηλικια 74 ετων στο σπιτι του στο Λονδινο. Ηταν δημοφιλης για τις οπερες, τα ορατορια και τα κονσερτα του. Σημαντικα εργα του "Messiah" (1742), "Judas Maccabaeus" (1747) κ.α.

1945: Ο Βρετανος κιθαριστας και τραγουδοποιος Ritchie Blackmore (Richard Hugh Blackmore) γεννηθηκε στο Γουεστον Σουπερ Μαρ της Αγγλιας. Ειναι ιδρυτικο μελος του συγκροτηματος Deep Purple (1968-1975) και Rainbow (1975-1984). Ενα απο τα πιο δημοφιλη riff στην ιστορια της μουσικης ειναι η εισαγωγη του στο τραγουδι "Smoke on the Water", το οποιο εγινε επιτυχια με τους Deep Purple. Συμγωνα με το περιοδικο Guitar World, τα σολα του στα τραγουδια "Highway Star" και "Lazy" συγκαταλεγονται στα εκατο καλυτερα ολων των εποχων.

1955: Ο Fats Domino κυκλοφορει το single "Ain't That a Shame". Το τραγουδι ειναι γραμμενο απο τον Domino και τον Dave Bartholomew. Πουλησε πανω απο ενα εκατομμυριο αντιτυπα. Εφτασε στην πρωτη θεση των Αμερικανικων Black Singles Chart και την δεκατη στο Pop Singles Chart. Το τραγουδι εγινε ιδιαιτερα γνωστο οταν την ιδια χρονια ξαναηχογραφηθηκε και κυκλοφορησε απο λευκο καλλιτεχνη, τον Pat Boobe, ο οποιος απεκτησε το πρωτο του Νο 1 στο Bilboard. Λεγεται πως ειναι το πρωτο τραγουδι που εμαθε να παιζει ο John Lennon και περιλαμβανεται στο αλμπουμ του "Rock 'n' Roll" (1975).

1963: Σε εμφανιση των The Rolling Stones στο Crawdaddy Club στο Ριτσμοντ της Αγγλιας οπου ηταν το house band, στο κοινο παρεβρισκονται οι The Beatles... Στα καμαρινια γνωριζονται για πρωτη φορα.

1967: Κυκλοφορει απο τον David Bowie το single "The Laughing Gnome". Εκανε επιτυχια αργοτερα., το 1973, με την επανακυκλο-φορια του στο αλμπουμ "The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars".

https://www.youtube.com/watch?v=htdvdm7cJnA

1971: Μια επιτροπη κατα του εγκληματος στην πολιτεια Ιλινοις των ΗΠΑ η οποια στις αρχες της δεκαετιας αρχισε να ασχολειται με την επικινδυνοτητα των ναρκωτικων, εκδιδει μια λιστα με τραγουδια που θεωρει πως μιλουν για ναρκωτικα.Στην λιστα περιλαμβανονται τα: "Let's Go Get Stoned" του Joe Cocker, "A Whiter Shade of Pale" των Procol Harum, "Hi-De-Ho" των Blood, Sweat & Tears, "With a Little Help From My Friends" των Sergio Mendes & Brasil '66, "White Rabbit" των Jefferson Airplane, "Yellow Submarine" και "Lucy in the Sky With Diamonds" των The Beatles και "Puff the Magic Dragon" των Peter, Paul & Mary.

1975: Μετα την αποχωρηση του Mick Taylor απο τους The Rolling Stones, ο Mick Jagger ανακοινωνει στον Τυπο πως ο κιθαριστας Ronnie Wood Θα τον αντικαταστησει στην επερχομενη Αμερικανικη περιοδεια του συγκροτηματος, "Tour of the America's '75". O Wood ανακινωθηκε επισημο μελος των Rolling Stones αρκετους μηνες αργοτερα, το Δεκεμβριο.

1980: Ο Αμερικανος τραγουδιστης και τραγουδοποιος του Καναδικου συγκροτηματος Arcade Fire, Win Butler (Edwin Farnham Butler III) γεννηθηκε στο Τιρακι της Καλιφορνια. Το 2009 μαζι με τη γυναικα του Regine Chassagne εγραψαν την μουσικη της ταινιας "The Box" στην οποια πρωταγωνιστουν οι Cameron Diaz και James Marsden. Με τους Arcade Fire το 2008 ειχαν προταθει για το βραβειο Grammy "Best Alternative Music Album" για το αλμπουμ "Funeral".

1983: ΟΙ Βρετανος μπασιστας και ιδρυτικο μελος του συγκροτηματος The Pretenders, Pete Farndon (1952-1983) απεβιωσε σε ηλκικια 30 ετων απο υπερβολικη δοση ναρκωτικων. λογω των προβληματων που του δημιουργησαν τα ναρκωτικα, ειχε αποχωρησει απο το γκρουπ το 1982.

1997: Οι Depeche Mode κυκλοφορουν το ενατο στουντιο αλμπουμ τους με τιτλο "Ultra". Ειναι το πρωτο αλμπουμ μετα την αποχωρηση του Alan Wilder το 1995. Το αλμπουμ θα κανει την εισοδο του στα Bρετανικα Album Charts κατευθειαν στην πρωτη θεση, ενω στην Αμερικη θα φτασει μεχρι την πεμπτη θεση του Bilboard 200. Απο το προηγουμενο αλμπουμ τους "Song of Faith and Devotion" (1993), οι Depeche Mode αντιμετωπισαν αρκετα προβληματα κυριως λογω της εξαρτησης στα ναρκωτικα του τραγουδιστη του γκρουπ Dave Gahan. Μετα την αποπειρα αυτοκτονιας και την υπερβολικη δοση που παραλιγο να του στοιχισει τη ζωη, o Gahan μπηκε σε κεντρο αποτοξινωσης. To αλμπουμ "Ultra" ηχογραφηθηκε τελικα μετα την αποθεραπεια του. Το εξωφυλλο ειναι δημιουργια του φωτογραφου και σκηνοθετη Anton Corbijn. Γνωστες επιτυχιες του αλμπουμ τα τραγουδια "Barrel of a Gun", "home", "It's not Good", "Useless" κ.α.


ΠΗΓΗ : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ και Καλλιτεχνικό ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 13 Απριλίου ...


1895: Γεννηθηκε στο Γιανγκσταουν του Οχαιο των ΗΠΑ, η βιολιστρια Olga Rudge (1895-1996). Βοηθησε στο να γινει γνωστο το εργο του Vivaldi στην συγχρονη εποχη, με την εκδοση 309 κονσερτων του συνθετη που ειχαν χαθει η ξεχαστει, Ειναι επισης γνωστη απο την σχεση της με τον Αμερικανο ποιητη Ezra Pound.

1926 : Γεννήθηκε η Έλλη Λαμπέτη 

1940: Στην πρωτη θεση του Bilboard Pop Hit βρισκεται το τραγουδι "In the Mood" των The Glenn Miller Orchestra. Ειναι μια δημιουργια των Joe Garland και Andy Razaf την δεκαετια του '30. Ηχογραφηθηκε απο πολλους καλλιτεχνες οπως Joe Loss Orchestra, Tommy Dorsey, Duke Ellington, Benny Goodman, Artiw Shaw κ.α. Η εκτελεση απο Glenn Miller και της ορχηστρας του ηταν εκεινη που το εκανε γνωστο σε ολον το κοσμο.

1946: Ο Αμερικανος gospel και soul τραγουδιστης Al Green (Albert Green) γεννηθηκε στο Φορεστ Σιτι του Αρκανσας. Γνωρισε επιτυχια την δεκαετια του '70 με τραγουδια οπως τα "You Oughta Be With Me", "Spending My Time", "Love and Happiness" και "Let's Stay Together". Το ονομα του γραφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1995.

1947 : Γεννήθηκε στην Πάτρα ο συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος

1962: Ο κιθαριστας και ιδρυτικο μελος των Red Hot Chili Peppers, Hillel Slovak (1962-1988) γεννηθηκε στη πολη Χαιφα του Ισραηλ. μαζι με τους Red Hot Chili Peppers ηχογραφησε δυο αλμπουμ, τα "Freaky Styley" (1985) και "The Uplift Moto Party Plan" (1987).

1965: Στην εβδομη τελετη απονομης των Grammy Awards για την δημιουργικη χρονια 1964, το jazz/bossa nova αλμπουμ "Getz/Gilberto" του Αμερικανου σαξοφωνιστα Stan Getz και του Βραζιλιανου κιθαριστα Joao Gilberto κερδιζει τα βραβεια "Album of the Year" και "Best Instrumental Jazz Performance - Small Group or Soloist With Small Group" και το τραγουδι "The Girl from Ipanema" το βραβειο "Record of the Year". Οι The Beatles κερδιζουν τα βραβεια "Best new Artist of 1964" και "Best Performance by a Vocal Group" για το τραγουδι "A Hard Days Night".

1966: Ενα μηνα μετα την αποχωρηση του απο τους The Yardbirds, o Eric Clapton ενσωματωνεται στο συγκροτημα Bluesbreakers του John Mayall. Στους Yardbirds τον αντικατεστησε ο Jeff beck.

1974: Ο Paul McCartney και οι Wings βρισκονται στη πρωτη θεση του Bilboard 200 με το αλμπουμ "Band on the Run". Ειναι το πεμπτο αλμπουμ του McCartney απο την διαλυση των The Beatles και κυκλοφορησε στην Αμερικη το Δεκεμβριο του 1973.

https://www.youtube.com/watch?v=Jwesp_KgoXs

1986: Στην πρωτη θεση του Bilboard Hot 100 βρισκεται ο Falco και το τραγουδι "Rock Me Amadeus", ακολουθει στη δευτερη θεση ο Prince και το τραγουδι "Kiss".

2010: Ο Ελληνας μουσικος, τραγουδιστης και τραγουδοποιος Μανος Ξυδους (1953-2010) απεβιωσε σε ηλικια 57 ετων στο Νεο Φαληρο απο ανακοπη καρδιας ενω πραγματοποιουσε προβες. Εργαστηκε στην δισκογραφικη εταιρεια ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ ως διευθυντης μαρκετινγκ και παραγωγος. Υπηρξε μελος του συγκροτηματος Deamer and the Ful Moon με τους οποιους γνωρισε επιτυχια με το τραγουδι "Sabrina". Υπηρξε παραγωγος του πρωτου αλμπουμ των Πυξ Λαξ και λιγο αργοτερα ενσωματωθηκε στο συγκροτημα οπου και παρεμεινε μεχρι το 2004. Συνεργαστηκε ως τραγουδοποιοςη παραγωγος με πολλους καλλιτεχνες οπως Βασιλη Παπακωνσταντινου, Δημητρη Μητροπανο, Πανο Κατσιμιχα, Οναρ κ.α.


ΠΗΓΗ : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!  12 Απριλίου ...

1940: Ο μεγαλος Αμερικανος πιανιστας και συνθετης της jazz Herbie Hancock (Herbert Jeffrey Hanckok) γεννηθηκε στο Σικαγο του Ιλινοις. Στην μακροχρονη πορεια του εχει κερδισει ενα βραβειο Οσκαρ για την μουσικη της ταινιας "Round Midnight" (1986) και δεκατεσσερα βραβεια Grammy. Συνεργαστηκε με καλλιτεχνες οπως οι Miles Davis, Chick Corea, Jaco Pastorius, Carlos Santana, Annie Lennox, John Mayer κ.α. Θεωρειται ενας απο τους σημαντικοτερους jazz μουσικους του 20ου αιωνα.

1944: Ο Γερμανοκαναδος τραγουδιστης, τραγουδοποιος και κιθαριστας John Kay (Joachim Fritz Krauledat) γεννηθηκε στη πολη Tilsit της Ανατολικης Πρωσιας της Γερμανιας. Εινια γνωστος για την συμμετοχη του στο rock συγκροτημα Steppenwolf. Μεγαλη εποιτυχια του συγκροτηματος το τραγουδι "Born to Be Wild".

1961: Στη τριτη τελετη απονομης των Grammy Awards για την δημιουργικη χρονια 1960, o Ray Charles Κερδιζει τεσσερα βραβεια. Τα "Best Vocal Performance Single Record of Track, Male", και "Best Performance by a Pop Single Artist" για το τραγουδι "Georgia on My Mind", το "Best Vocal Performance Album, Male" για το αλμπουμ "The Genius of Ray Charles" και το "Best Rhythm & Blues Performance" για το τραγουδι "Let the Good Times Roll". Το τραγουδι "Georgia on My Mind" γραφτηκε το 1930 απο τους Hoagy Carmichael (μουσικη) και Stuart Gorrell (στιχοι). Ειναι το επισημο τραγουδι της Αμερικανικης πολιτειας Τζορτζια απο το 1979. Ο Gorrell εγραψε τους στιχους για την αδελφη του του Hoacy, Georgia Carmichael. Ωστοσο οι στιχοι ειναι διφορουμενοι και ετσι δεν ειναι σαφες εαν αναφερονται στην πολιτεια η σε γυναικα με το ονομα "Georgia". O Ray Charles ηχογραφησε το τραγουδι το 1960 και ειναι μερος του αλμπουμ του "The Genius Hits the Road". O Charles δεν ηταν ο πρωτος που το ηχογραφησε, το τραγουδι εχει ερμηνευτει απο πολλους καλλιτεχνες οπως οι Louis Armstrong, Glenn Miller, Willie Nelson, Michaeo Bolton, Ella Fitzerald, James Brown,The Righteous Brothers, Billie Holiday, The Band, Tom Jones, Django Rienhardt, Jerry lee Lewis, Van Morrison, Coldplay κ.α.

1969: Κυκλοφορει απο τους Simon & Garfunkel το single "The Boxer". το τραγουδι εγραψε ο Paul Simon το 1968. Θα φτασει μεχρι την εβδομη θεση του Bilboard. Aργοτερα συμπεριληφθηκε στο αλμπουμ "Bridge over Troubled Water".

https://www.youtube.com/watch?v=l3LFML_pxlY

1971: Το τριτο αλμπουμ των Crosby, Stills & Nash και δευτερο σαν Crosby, Stills, Nash & Young, "Four Way Street", πιστοποιειται χρυσο απο την Recording Industry Association of America (RIAA) λιγες μερες μετα την κυκλοφορια του. Ειναι το πρωτο τους live αλμπουμ και κυκλοφορησε στις 7 Απριλιου του 1971.

2002: Ο Βρετανος τραγουδιστης και τραγουδοποιος Ozzy Osbourne κερδιζει το δικο του αστερι στο Hollywood Walk of Fame.


ΠΗΓΗ : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 8 Απριλίου ...

1920: Η Αμερικανιδα τραγουδιστρια, πιανιστρια και συνθετης της jazz Carmen McRae (Carmen Mercedes McRae 1920-1994) γεννηθηκε στη Νεα Υορκη. Θεωρειται μια απο τις σημαντικοτερες jazz τραγουδιστριες του 20ου αιωνα. Ερμηνευτικα επηρεαστηκε σε μαγαλο βαθμο απο την Bille Holiday αλλα γρηγορα ανεπτυξε δικο της στυλ. Απο το 1971 εως το 1990 κερδισε επτα υποψηφιοτητες για βραβειο Grammy αλλα δυστυχως δεν καταφερε να κερδισει. Το 1984 το ονομα της γραφτηκε στο Big Band and Jazz Hall of Fame. Συνεργαστηκε με σημαντικους καλλιτεχνες του ειδους οπως Dizzy gilespie, Count Basie, Billie Holiday, Sammy Davis Jr., Louis Armstrong, Duke Ellington κ.α. Δημοφιλη τραγουδια με τη φωνη της: "Body & Soul", "Trouble Is A Man", "I'm Glad There is You", "No More Blues" κ.α.

1938: Ο μεγαλος Αμερικανος jazz μουσικος Joe Oliver (Joseph Nathan Oliver 1885-1938) γνωστος και ως King Oliver, απεβιωσε σε ηλικια 52 ετων στην Σαβαννα της Τζορτζια. Υπηρξε μεντορας και δασκαλος του Louis Armstrong. Επαιξε μεγαλο ρολο στην διαμορφωση του jazz ηχου της σχολης της Νεας Ορλεανης. Ο King Oliver επεσε σε καταθλιψη οταν εχασε τις οικονομιεςμιας ζωης απο τραπεζα που χρεωκοπησε. Πεθανε φτωχος σε συγκροτημα ενοικιαζομενων δωματιων. Θαφτηκε στο νεκτοταφειο Woodlawn ατο Μπρονξ της Νεας Υορκης για να βρισκεται κοντα στους μεγαλους της jazz οπως Coleman Hawkins, Lionel Hampton, W.C. Handy, Max Roach και Miles Davis.

1944: Στην πρωτη θεση του Bilboard βρισκονται οι Jimmy Dorsey Orchestra και το τραγουδι "Besame Mucho". To ισπανοφωνο τραγουδι εγραψε το 1940 ο τραγουδοποιος Consuelo Velasquez.

1947: Ο Βρετανος κιθαριστας, τραγουδοποιος και παραγωγος Steve Howe (Stephen James Howe) γεννηθηκε στο Χολογουει του βορειου Λονδινου. Εγινε ιδιαιτερα δημοφιλης οταν το 1970 αντικατεστησε τον Peter Banks στο συγκροτημα Yes. Συνεργαστηκε επισης με τους The Syndicats, Bodast, Tomorrow, Asia κ.α.

1962: Ο Αμερικανος μουσικος, τραγουδοποιος και κιθαριστας Izzy Stadlin (Jeffrey Dean Isbell) γεννηθηκε στο Λαφαγιετ της Ιντιανα. Ειναι δημοφιλης για την συμμετοχη του στο συγκροτημα Guns N' Roses απο το 1985 εως το 1991. Μετα την αποχωρηση του απο το γκρουπ ακολουθησε σολο καριερα και επεστρεψε και παλι για την περιοδεια του 2006.

1963: Ο Βρετανος μουσικος, τραγουδιστης, τραγουδοποιος, συγγραφεας, φωτογραφος, ηθοποιος και παραγωγος Julian Lennon (John Charles Julian Lennon) γεννηθηκε στο Λιβερπουλ της Αγγλιας. Ειναι ο γιος των Synthia και John Lennon και το πρωτο παιδι που γεννηθηκε στην "οικογενεια" των The Beatles. Τη δεκαετια του '80 δυο απο τα τραγουδια του, τα "Valotte" και "Too Late For Goodbyes" ανεβηκαν στο top 5 του Bilboard Hot 100.

1975: Οι Aerosmith κυκλοφορούν το τρίτο τους στούντιο άλμπουμ με τίτλο “Toys in the Attic“. Είναι το δεύτερο πιο εμπορικό άλμπουμ του συγκροτήματος, οι πωλήσεις του μόνο στην Αμερική ξεπερνούν τα οκτώ εκατομμύρια αντίτυπα. Γνωστές επιτυχίες του άλμπουμ: “Toys in the Attic“, “Walk This Way“, “Sweet Emotion” κ.α. Το τραγούδι “Toys in the Attic” είναι στην λίστα του Rock and Roll Hall of Fame με τα πεντακόσια τραγούδια που διαμόρφωσαν τη rock ‘n’ roll μουσική.

1977: Κυκλοφορει στη Μεγαλη Βρετανια το πρωτο στουντιο αλμπουμ του Βρετανικου punk-rock συγκροτηματος The Clash. Στην Αμερικη θα κυκλοφορησει πολυ αργοτερα, στις 26 Ιουλιου του 1979, αναθεωρημενη εκδοση η οπιοια θα περιεχει προσθετα αρκετα τραγουδια που θα κυκλογορησουν μετα το '77. Το αλμπουνμ ηχογραφηθηκε σε τρια Σαββατοκυριακα το Φεβρουαριο του '77 σε στουντιο της CBS Records στο Λονδινο. Το "The Clash" θεωρειται ενα απο τα σημαντικοτερα punk-rock αλμπουμ ολων των εποχων.

Δημοφιλη τραγουδια του αλμπουμ: "Janie Jones", Remoote Control", "White Riot" κ.α.

2008: Κυκλοφορει στην Αμερικη το δεκατο τεταρτο στουντιο αλμπουμ των Nick Cave and the Bad Seeds. με τιτλο "Dig Lazarus, Dig!!!". Ειναι το τελευταιο αλμπουμ για τον πολυταλαντο μουσικο και χρονια συνεργατη, Michael John Harvey, ο οποιος αποχωρησε λιγο αργοτερα απο το γκρουπ, Ειναι ενα ακομα σπουδαιο αλμπουμ απο τον Nick Cave και την παρεα του. Δημοφιλη τραγουδια του αλμπουμ: "Dig, Lazarus, Dig!!!", "Moonland", "Jesus of the Moon", "More News From Nowhere" κ.α.

2010: Ο Βρετανος μουσικος, τραγουδιστης, τραγουδοποιος και μανατζερ malcolm Mc Laren (Malcolm Robert Andrew McLaren 1946-2010) απεβιωσε σε ηλικια 64 ετων σε κλινικη της Ελβετιας μετα απο χρονια μαχη με τον καρκινο. Ο McLaren υπηρξε μανατζερ των Sex Pistols απο το 1975 εως το 1977 καθως και των New York Dolls.

https://www.youtube.com/watch?v=bifxw9C9RJk


Πηγή : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 2 Απριλίου ...

1939: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός, γνωστός ως “ο πρίγκιπας της soul“, Marvin Gaye (Marvin Pentz Gay, Jr.) γεννήθηκε στην Ουάσιγκτον. Από μικρός τραγουδούσε στην χορωδία της εκκλησίας του πατέρα του. Αρχικά έκανε φωνητικά σε καλλιτέχνες όπως οι Chuck Berry και Etta James και έπαιζε τύμπανα σαν επαγγελματίας ντράμερ για τους The Miracles, The Marvelettes κ.α. Το 1961 υπέγραψε με την Motown και άλλαξε το όνομα του από Marvin Gay σε Marvin Gaye. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τραγούδια όπως τα “I Heard It Through the Grapevine“, “What’s Going On“, “Mercy Mercy Me (The Ecology)” κ.α. Το Φεβρουάριο του 1983 στην 25η τελετή απονομής των Grammy Awards κέρδισε δύο βραβεία για το τραγούδι “Sexual Healing“, τα “Best R&B Vocal Performance, Male” και “Best R&B Instrumental Performance“. Το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1987. Το 1984, μια ημέρα πριν γιορτάσει τα τεσσαρακοστά πέμπτα γενέθλια του, δολοφονήθηκε από τον πατέρα του.

1967: Οι The Beatles ολοκληρώνουν τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band“. Παραγωγός του άλμπουμ είναι ο George Martin. Θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο και θα είναι το άλμπουμ του συγκροτήματος που θα παραμείνει περισσότερο στο Billboard, για δεκαπέντε εβδομάδες. Χαρακτηρίζεται από τους πειραματισμούς του συγκροτήματος μέσα από διάφορα μουσικά στυλ όπως jazz, rock ‘n’ roll αλλά και την παραδοσιακή Ινδική μουσική. Το Φεβρουάριο του 1968 στην δέκατη τελετή απονομής των Grammy Awards το άλμπουμ θα κερδίσει τέσσερα βραβεία, τα “Album Of The Year“, “Best Contemporary Album“, “Best Engineered Recording – Non-Classical” και “Best Album Cover, Graphic Arts“. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band“, “With a Little Help from My Friends“, “Lucy in the Sky with Diamonds“, “A Day in the Life” κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=guiNy0jSKkI

1977: Στην πρώτη θέση του Billboard 200 βρίσκεται το άλμπουμ των Fleetwood Mac με τίτλο “Rumours“. Κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1977 και είναι το δωδέκατο από τα δέκα οκτώ στούντιο άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα το συγκρότημα. Θα παραμένει στην κορυφή συνολικά για τριάντα μία εβδομάδες. Το άλμπουμ έγινε πλατινένιο στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία μέσα σε λίγους μήνες. Μέχρι σήμερα έχει πουλήσει πάνω από σαράντα εκατομμύρια αντίτυπα. Το Φεβρουάριο του 1978 στην 20η τελετή απονομής των Grammy Awards κέρδισε το βραβείο “Album of the Year“. Πρόσφατα χαρακτηρίστηκε από την Recording Industry Association of America ως το δέκατο best-selling LP στην ιστορία της Αμερικανικής δισκογραφίας. Δημοφιλέστερα τραγούδια του άλμπουμ: “Go Your Own Way“, “Don’t Stop“, “Dreams” κ.α.

1987: Ένας από τους κορυφαίους ντράμερ όλων των εποχών, ο Buddy Rich (Bernard Rich 1917 –1987) απεβίωσε σε ηλικία 69 ετών στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια από καρδιακή ανεπάρκεια μετά από χειρουργική επέμβαση για έναν κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο. Συνεργάστηκε με κορυφαίους μουσικούς και τραγουδιστές της jazz όπως οι Joe Marsala, Artie Shaw, Tommy Dorsey, Harry James, Charlie Ventura, Nat King Cole, Ella Fitzgerald, Louis Armstrong κ.α. Θεωρείται ότι επηρέασε οποιονδήποτε μετά από αυτόν έπιασε μπαγκέτες στα χέρια του.

1991: Κυκλοφορεί το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του Αμερικανού τραγουδοποιού και τραγουδιστή Lenny Kravitz, με τίτλο “Mama Said“. Στο άλμπουμ συμμετέχει και ο πρώην κιθαρίστας των Guns N’ Roses, Slash γράφοντας μαζί με τον Kravitz το τραγούδι “Always On The Run“. Είναι το πρώτο άλμπουμ του τραγουδιστή που θα μπει στο Billboard 200 και θα φτάσει μέχρι την 39η θέση. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Always on the Run“, “Stand by My Woman“, “It Ain’t Over ‘Til It’s Over” κ.α.


Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 1 Απριλίου ...

1948: Ο Τζαμαϊκανός ska και reggae τραγουδιστής Jimmy Cliff (James Chambers) γεννήθηκε στο Σαίντ Τζέιμς της Τζαμάικα. Δημοφιλή τραγούδια του: “Wonderful World, Beautiful People“, “Vietnam“, “Wild World” (Cat Stevens), “Reggae Nights” κ.α. Το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame στις 15 Μαρτίου του 2010. Είναι ένας από τους καλλιτέχνες που βοήθησαν στην εξάπλωση της reggae μουσικής σε ολόκληρο τον πλανήτη.

1976: Οι AC/DC πραγματοποιούν την πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση στη Μεγάλη Βρετανία, στο Red Cow στο Χάμερσμιθ του Λονδίνου.

1983: Ανακοινώνεται πως τη θέση του κιθαρίστα Dave Mustaine στο heavy metal συγκρότημα Metallica, θα πάρει ο Kirk Hammett. Η πρόσληψη του έγινε λίγο πριν αρχίσουν οι ηχογραφήσεις του άλμπουμ “Kill ‘Em All“. Εκείνη την εποχή, ο Hammett παρακολουθούσε μαθήματα με δάσκαλο τον Joe Satriani.

1984: Μια ημέρα πριν γιορτάσει τα τεσσαρακοστά πέμπτα γενέθλια του, ο Αμερικανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός της R&B και soul μουσικής Marvin Gaye (Marvin Pentz Gay, Jr. 1939-1984) δολοφονείται από τον πατέρα του στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Σύμφωνα με την κατάθεση του στην αστυνομία, ο πατέρας ισχυρίστηκε ότι τον πυροβόλησε αφού πρώτα ο σαραντατετράχρονος τραγουδιστής τον είχε δείρει. Ο ισχυρισμός έγινε δεκτός στο δικαστήριο και δεν δικάστηκε για φόνο πρώτου βαθμού. Το ειρωνικό στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι το όπλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν δώρο του γιου προς τον πατέρα. Ο “πρίγκιπας της soul” από μικρός τραγουδούσε στην χορωδία της εκκλησίας του πατέρα του. Αρχικά έκανε φωνητικά σε καλλιτέχνες όπως οι Chuck Berry και Etta James και έπαιζε τύμπανα σαν επαγγελματίας ντράμερ για τους The Miracles, The Marvelettes κ.α. Το 1961 υπέγραψε με την Motown και άλλαξε το όνομα του από Marvin Gay σε Marvin Gaye. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τραγούδια όπως τα “I Heard It Through the Grapevine“, “What’s Going On“, “Mercy Mercy Me (The Ecology)” κ.α. Το 1982 κέρδισε βραβείο Grammy για το τραγούδι “Sexual Healing“. Το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1987.

2003: Οι The White Stripes κυκλοφορούν το άλμπουμ με τίτλο “Elephant“. Είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος και ηχογραφήθηκε από το Νοέμβριο του 2001 έως τον Απρίλιο του 2002 στα Toe-Rag Studios και BBC Maida Vale Studio στο Λονδίνο της Αγγλίας. Το άλμπουμ αυτό κυκλοφόρησε με περισσότερα από έξι διαφορετικά εξώφυλλα. Το Φεβρουάριο του 2004 στην 46η τελετή απονομής των Grammy Awards το άλμπουμ θα κερδίσει το βραβείο “Best Alternative Music Album” και το τραγούδι “Seven Nation Army” θα χαρίσει στον Jack White ως τραγουδοποιό το βραβείο “Best Rock Song“. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Seven Nation Army“, “There’s No Home for You Here“, “I Just Don’t Know What to Do with Myself” (Dusty Springfield) κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=VuqbZ1LG8YU


Πηγή :  Music Is Life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 31 Μαρτίου ...

1732: Γεννηθηκε ο μεγαλος Αυστριακος κλασικος συνθετης Joseph Haydn (Franz Joseph Haydn 1732-1809) στο Rohrau της Αυστριας. Εχει χαρακτηριστει ως "Father of the Sympohny" και "Father of the String Quartet" για την προσφορα του σε αυτα τα δυο ειδη μουσικης. Υπηρξε στενος φιλος του Wolfgang Amadeus Mozart και δασαλος του Ludwig van Beethoven.

1921: Ενας απο τους μεγαλυτερους κιθαριστες και τραγουδοποιους της Blues, o Lowell Fulson (1921-1999) γεννηθηκε στην Ταλσα της Οκλαχομα. Το τραγουδι του "Reconsider Baby" βρισκεται στην λιστα του Rock and Roll Hall of Fame με τα 500 τραγουδια που διαμορφωσαν το Rock and Roll.

1935: Ο Αμερικανος τρομπετιστας, τραγουδιστης και τραγουδοποιος Herb Alpert (Herbert Alpert) γεννηθηκε στο Λος Αντζελες της Καλιφορνια. Εγινε γνωστος με τη μπαντα του ως Herb Alpert and the Tijuana Brass. Το 1962 παρεα με τον Jerry Moss, ιδρυσαν τη δισκογραφικη εταιρεια A & M Records, η οποια αργοτερα πουληθηκε στην Universal Music Group. Μια απο τις μεγαλες του επιτυχιες υπηρξε το τραγουδι "Wonderful World", το οποιο ερμηνευσε πρωτος ο Sam Cooke. Στην πολυχρονη καριερα του καταφερε να κερδισει εξι βραβεια Grammy και να πουλησει πανω απο ογδοντα εκατομμυρια αλμπουμ. Το 2006 το ονομα του γραφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame.


1955: Ο κιθαριστας, τραγουδοποιος και ιδρυτικο μελος του hard rock συγκροτηματος AC/DC, Angus Young (Angus McKinnon Young) γεννηθηκε στη Γλασκωβη της Σκωτιας. Εκτος απο το μοναδικο του παιξιμο, χαρακτηριζεται και για τη"στολη μαθητη" με την οποια εμφανιζεται στις συναυλιες.Το ονομα του γραφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame μαζι με των υπολοιπων μελων του συγκροτηματος AC/DC το 2003.

1958: Ο Chuck Berry κυκλοφορει το rock 'n' roll τραγουδι "Johhny B. Good". Θεωρειται ενα απο τα σημαντικοτερα τραγουδια του και ενα απο τα πιο δημοφιλη τραγουδια της rock 'n roll μουσικης. Το τραγουδι εγραψε ο ιδιος το 1955 και ειναι αυτοβιογραφικο. Η εισαγωγη του τραγουδιου ειναι "κλεμμενη" απο το σολο του κιθαριστα Carl Hogan στο τραγουδι "Ain't That Just Like a Woman" του Louis Jordan, το οποιο κυκλοφορησε το 1946.

1964: Στo Scala Theatre του Λονδινου οι The Beatles κινηματογραφουν τη συναυλια τους για το "A Hard Days Night". Ερμηνευουν τραγουδια οπως τα "She Loves You", "And I Love Her" κ.α. Αναμεσα στα τριακοσια πενηντα παιδια που εχουν επιλεχθει σαν κοινο για την ταινια, ειναι ο δεκατριων ετων Phil Collins.

1967: Ο Jimy Hendrix βαζει φωτια στη κιθαρα του στη σκηνη για πρωτη φορα, σε συναυλια στο The Astoria του Λονδινου κατα τη διαρκεια της πρωτης του περιοδειας στη Μεγαλη Βρετανια με αποτελεσμα να καψει το χερι του και να μεταφερθει αργοτερα στο νοσοκομειο.

1973: Ο Lou Reed με το τραγουδι του "Walk on the Wild Side" κανει για πρωτη φορα την εισοδο του στα Βρετανικα Singles Chart.

https://www.youtube.com/watch?v=oG6fayQBm9w

1987: Ο Prince κυκλοφορει το αλμπουμ "Sign O' The Times". Ειναι το πρωτο του σολο αλμπουμ μετα τη διαλυση των The Revolution.

Πηγή :  Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 30 Μαρτίου ...

1945: Γεννηθηκε ο Βρετανος τραγουδιστης, κιθαριστας και τραγουδοποιος Eric Clapton, υπηρξε μελος των συγκροτηματων Roosters, Casey Jones and the Engineers, John Mayall's Bluesbreakers και Cream. Αργοτερα σχηματισε το γκρουπ Derek and the Dominoes με τους οποιους γνωρισε μεγαλη επιτυχια καθως το τραγουδι Layla εφτασε μεχρι το Νο 7 στο UK singles top.

1950: Γεννηθηκε ο Βρετανος κιθαριστας Dave Ball, υπηρξε μελος των Procol Harum απο το 1971 εως το 1973.

https://www.youtube.com/watch?v=SR7Aa13-BGI

1964: Γεννηθηκε η Αμερικανιδα τραγουδιστρια και τραγουδοποιος Tracy Chapman. To 1988 γνωρισε μεγαλη επιτυχια με το debut album της που ειχε σαν τιτλο το ονομα της, το album εφτασε στο No1 σε UK και US και το τραγουδι "Fast Car" στο UK No.5 single και στο US No. 6 single.

1968: Γεννηθηκε η Γαλλοκαναδη τραγουδιστρια Celine Dion. Γνωρισε μεγαλη επιτυχια με τα τραγουδια "The Power of Love" (1994 US No.1 single), "My Heart Will Go On" (1998 UK No.1 single). Κερδισε το διαγωνισμο της Eurovision το 1988 διαγωνιζομενη για την Ελβετια.

1976: Οι Sex Pistols παιζουν για πρωτη φορα live στο 100 club του Λονδινου.

1979: Γεννηθηκε η Αμερικανιδα τραγουδιστρια της Jazz, Norah Jones. To 2002 το βραβευμενο με Grammy album της "Come Away With Me" εφτασε στο Νο.1 στα UK και US charts.

1985: Το τραγουδι "One More Night" του Phil Collins φτανει στο Νο.1 US singles chart ωπου και θα παραμεινει για 2 εβδομαδες.

1992: Οι REM ξεκινουν να ηχογραφουν το album "Automatic for the People" στο Bearsville Studios, Woodstock, New York.


Πηγή :  Music Is Life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 29 Μαρτίου ...

1943: Γεννηθηκε στο Βολο ο μεγαλος Ελληνας συνθετης Βαγγελης Παπαθανασιου (Ευαγγελος Οδυσσεας Παπαθανασιου) γνωστως παγκοσμιως ως Vangelis. Υπηρξε μελος των συγκροτηματων The Forminx και Aphrodite's Child με τους οποιους το 1972 κυκλοφορησαν ενα απο τα κλασικα πλεον ψυχεδελικα αλμπουμ με τιτλο "666". Συνεργαστηκε αρκετα χρονια με τον Jon Anderson των Yes δημιουργωντας το σχημα Jon & Vangelis. Εγραψε μουσικη για ταινιες, οπως: "Blade Runner", "1942: Conquest of Paradise", "Alexander" και "Chariots of Fire" για την μουσικη της οποιας κερδισε βραβειο Οσκαρ το 1981. Το κλασικό του έργο “Mythodea” χρησιμοποιήθηκε το 2001 από την NASA ως θέμα της αποστολής Mars Odyssey. Το 1992 η Γαλλική κυβέρνηση τον τίμησε με τον τίτλο Knight of the Order of Arts and Letters. Το 2002 έγραψε τον ύμνο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής. Θεωρειται ενας απο τους πρωτοπορους της ηλεκτρονικης μουσικης.

https://www.youtube.com/watch?v=3KCbqhJt16k

1967: H EMI ανακοινωνει πως το νεο αλμπουμ των The Beatles θα εχει τον τιτλο "Sgt. Peppers Lolnely Heart Club Band". Την ημερα της ανακοινωσης το συγκροτημα δουλευει στο στουντιο το τραγουδι "With a Little Help from My Friends".

1980: Το άλμπουμ με τίτλο “The Dark Side Of The Moon” των Pink Floyd συμπληρώνει την 303η εβδομάδα του στο Billboard 200, σπάζοντας το ρεκόρ που είχε το άλμπουμ της Carole King “Tapestry“. Το όγδοο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος κυκλοφόρησε επίσημα στις 24 Μαρτίου του 1973. Ηχογραφήθηκε στα Abbey Road Studios του Λονδίνου, χρησιμοποιώντας προηγμένες για την εποχή τεχνικές με μηχανικό ήχου τον Alan Parsons. Το άλμπουμ αναφέρεται κυρίως σε θέματα όπως ο χρόνος, η απληστία, οι ψυχικές διαταραχές και ο θάνατος. Γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία και ανέβηκε στο Νο1 του Billboard. Είναι ένα από τα πιο εμπορικά άλμπουμ όλων των εποχών, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα πενήντα εκατομμύρια αντίτυπα. Είναι επίσης από τα πιο δημοφιλή των Pink Floyd και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ όλων των εποχών. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Money“, “Us and Them“, “The Great Gig in the Sky” κ.α.

1982: Οι Iron Maiden κυκλοφοτουν το τριτο στουντιο αλμπουμ τους με τιτλο "The Number of the Beast". Ειναι το πρωτο αλμπουμ του τραγουδιστη Bruce Dickinson με το συγκροτημα. Μετα απο την κυκλοφορια του, καθιερωθηκαν σαν ενα απο τα μεγαλυτερα metal γκρουπ στον πλανητη.

1988: Στην 61η τελετη απονομης των βραβειων Οσκαρ που πραγματοποιειται στο Shrine Auditorium του Λος Αντζελες της Καλιφορνια, η Carly Simon κερδιζει ενα απο τα χρυσα αγαλματιδια, το "Best music (Original Song)" για το τραγουδι "Let the River Run" μερος του soundtrack της ταινιας "Working Girl" με πρωταγωνιστες τους Harrison Ford, Melanie Griffith, Sigourney Weaver κ.α.


1993: Το τραγουδι "A Whole New World" απο την ταινια κινουμενων σχεδιων "Alladin" κερδιζει το βραβειο Οσκαρ "Best Song". Δημιουργοι του τραγουδιου οι Alan Menken και Tim Rice. Το τραγουδι ερμηνευαν οι Peabo Bryson και Regina Belle.


Πηγή : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 28 Μαρτίου ...

1943: Πεθανε ο μεγαλος Ρωσος συνθετης, πιανιστας και μαεστρος Sergei Rachmaninoff (Sergei Vasilievich Rahmaninoff 1873-1943). Υπηρξε ενας απο τους μεγαλους πιανιστες της εποχης του.

1948: Ο Βρετανός πιανίστας John Evan (John Spencer Evans) γεννήθηκε στο Μπλάκπουλ της Αγγλίας. Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος Jethro Tull από την άνοιξη του 1970 έως και το καλοκαίρι του 1980. Συμμετείχε στις ηχογραφήσεις σε έντεκα συνολικά άλμπουμ του συγκροτήματος και στις συναυλίες φορούσε πάντα λευκό κουστούμι, κίτρινο μπλουζάκι και ροζ-κίτρινη γραβάτα. Άρχισε την καριέρα του σαν μουσικός με το συγκρότημα The Blades στις αρχές της δεκαετίας του ’60.

1958: Πεθανε ο θρυλικος Αμερικανος τραγουδοποιος και μουσικος της blues W.C. Handy (William Christopher Handy 1873-1958) σε ηλικια 84 ετων σε νοσοκομειο της Νεας Υορκης απο βρογχικη πνευμονια. Αποκαλειται και "πατερας των blues" μιας και εδωσε στην blues την συγχρονη μουσικη της φορμα. Γνωστες του δημιουργιες¨"Memphis Blues" (1909), "St Louis Blues" (1914), Beal Street Blues (1916) κ.α. Το ονομα του γραφτηκε στο Songwriters Hall of Fame το 1970 και το 1993 τιμηθηκε με το Grammy Trustees Award για την συνολικη του προσφορα στην μουσικη. Το 1969 η κυβερνηση των Η.Π.Α. τυπωσε προς τιμην του γραμματοσημο με τιτλο "Father of Blues".

1958: Ο Eddie Cohran ηχογραφει το τραγουδι "Summertime Blues". Το τραγουδι γραφτηκε απο τον ιδιο και τον μανατζερ του, Jerry Capehart. Κυκλοφορησε τον Ιουνιο της ιδιας χρονιας και μεχρι το Σεπτεμβριο ειχε σκαλωσει στην ογδοη θεση του Bilboard.

https://www.youtube.com/watch?v=fZZD8ckwLJA

1967: Ο Ιρλανδος τραγουδοποιος Van Morrison ηχογραφει το τραγουδι "Brown Eyed Girl" στη Νεα Υορκη. Ηταν το τραγουδι που ανοιξε ουσιαστικα την σολο καριερα του, αφηνοντας πισω του το συγκροτημα του, τους Them. Συμφωνα με την RIAA (Recording Indystry Association of America) ειναι ενα απο τα 500 πιο εμπορικα τραγουδια του 20ου αιωνα.

1986: Περισσότεροι από έξι χιλιάδες ραδιοφωνικοί σταθμοί στον πλανήτη παίζουν την ίδια στιγμή (10:15 a.m. EST) το τραγούδι “We are the World” του supergroup USA for Africa. Το τραγούδι είναι μια δημιουργία των Michael Jackson και Lionel Richie και με παραγωγούς τους Quincy Jones και Michael Omartian. Το single κυκλοφόρησε στις 7 Μαρτίου του 1985 με σκοπό να συγκεντρωθεί ανθρωπιστική βοήθεια για την Αφρικανική ήπειρο. Τα μέλη του supergroup με την ονομασία USA for Africa (United Support of Artists for Africa) είναι πάνω από σαράντα καλλιτέχνες μεταξύ αυτών οι Michael Jackson, Ray Charles, Bob Dylan, Bob Geldof, Cyndi Lauper, Willie Nelson, Lionel Richie, Smokey Robinson, Kenny Rogers, Diana Ross, Paul Simon, Bruce Springsteen, Tina Turner, Stevie Wonder κ.α.

1979: Ο Eric Clapton παντρευεται τηυν πρωην γυναικα του George Harrison, Patti Boyd. Εγραψε για αυτην τα τραγουδια "Layla" και "Wonderful Tonight". Χρονια νωριτερα ο Harrison της ειχε γραψει το τραγουδι "Something".

1979: Οι Led Zeppelin κυκλοφορουν το πεμπτο στουντιο αλμπουμ τους με τιτλο "Houses of the Holy". Ηχογραφηθηκε σε διαφορα στουντιο σε Μεγαλη Βρετανια και ΗΠΑ απο τον Ιανουαριο εως και τον Αυγουστο του 1972. Αν και στην αρχη τα ΜΜΕ το υποδεχτηκαν με σκεπτικισμο, σημερα θεωρειται ενα απο τα καλυτερα αλμπουμ του Βρετανικου συγκροτηματος.

2005: Οι Queen δινουν στο Λονδινο τη πρωτη τους συναυλια χωρις τον Freddie Mercury και τον μπασιστα John Deacon. Στη θεση του τραγουδιστη ειναι ο Paul Rodgers (Free, Bad Company). Ειναι η πρωτη συναυλια των Queen στο Λονδινο απο το 1986.


Πηγή  : Music Is Life


ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ - 27 ΜΑΡΤΙΟΥ !!!

Μήνυμα του Ιάκωβου Καμπανέλλη Για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου (2001 )Νομίζω πως το θέατρο δε θα πάψει ποτέ να υπάρχει. Νομίζω, όσο κι αν αυτό μπορεί να ακούγεται σαν
παράδοξο, πως αυτή η πανάρχαιη Τέχνη, είναι και Τέχνη του μέλλοντος. Όχι επειδή θα το θέλουν αυτό οι δημιουργούντες το θέατρο, συγγραφείς, ηθοποιοί, σκηνοθέτες και λοιποί συντελεστές κάθε θεατρικής παράστασης, αλλά επειδή θα το θέλει και στο μέλλον το κοινό, οι θεατές, εσείς.

Πού στηρίζω αυτή την αισιόδοξη πρόβλεψη για το μέλλον του θεάτρου; Στη σκέψη πως το θέατρο είναι δημιούργημα μιας ψυχικής ανάγκης του ανθρώπου που δε θα την αποβάλλει ποτέ. Σας καλώ να σκεφτούμε αυτή τη στιγμή όλοι μαζί, κάτι που – κατά κάποιο τρόπο – δικαιολογεί αυτά που σας λέω: μοιάζει κιόλας με παλιά ιστορία το ότι ο άνθρωπος περπάτησε στο Φεγγάρι! Δε μας κάνει πια εντύπωση το ότι ένα διαστημόπλοιο πήγε στον Άρη κι έφερε δείγματα του εδάφους του! Έχει αρχίσει η κατασκευή του τεράστιου διαστημικού σταθμού που θα δέχεται ακόμη και τουρίστες του διαστήματος, καθώς και νεόνυμφους για το γαμήλιο ταξίδι τους. Είναι πια κατάσταση ρουτίνας το ότι κάποια άλλα διαστημόπλοια εξερευνούν πλανήτες που βρίσκονται στα άκρα του ηλιακού μας συστήματος και στέλνουν φωτογραφίες τους στη Γη! Παρ’ όλο λοιπόν που σήμερα ζούμε στην εποχή κατάκτησης του διαστήματος, ταυτόχρονα πηγαίνουμε και στο θέατρο, στο χώρο μιας Τέχνης που υπάρχει και λειτουργεί με τα ίδια λιτά μέσα από τους καιρούς που το μέτρημα των ωρών με το ηλιακό ωρολόγιο ήταν μέγα τεχνολογικό επίτευγμα.

Την αποδεδειγμένη πια διαχρονική σχέση του ανθρώπου με το θέατρο, εγώ την θεωρώ σαν αιώνια σχέση. Γιατί πιστεύω πως το θέατρο εξελίχθηκε σε κοινωνικό φαινόμενο, αλλά, άρχισε σαν φυσικό φαινόμενο από τα χρόνια που ο πρωτόγονος ακόμα άνθρωπος άρχισε να απομνημονεύει τα βιώματά του και να τα αναπαριστά στη φαντασία του. Να προσχεδιάζει τις πράξεις του και να φαντάζεται πώς θα τις εκτελέσει. Ο πρώτος θίασος και οι πρώτες θεατρικές παραστάσεις σχηματίστηκαν στο νου του ανθρώπου. Είναι μια έμφυτη ανάγκη και ικανότητα του κάθε ανθρώπου να δημιουργεί παραστάσεις. Έχετε ποτέ συνειδητοποιήσει πως ο καθένας μας, χωρίς εξαίρεση, διαθέτει έναν ιδιωτικής χρήσεως θίασο στον οποίο εμείς οι ίδιοι είμαστε ο πρωταγωνιστής και ο θεατής. Και αρκετά συχνά μάλιστα και συγγραφέας και σκηνοθέτης και σκηνογράφος αυτού του θιάσου; Πότε και πώς; Μα αυτό δεν κάνουμε όταν προετοιμαζόμαστε για μια ενδιαφέρουσα ή κρίσιμη συνάντηση και τη φανταζόμαστε για να επιλέξουμε πώς θα συμπεριφερθούμε; Παραστάσεις του ιδιωτικής χρήσεως θιάσου μας δεν είναι οι αναμνήσεις μας; Καθώς και τα καθ’ ύπνον όνειρά μας;



Αν λοιπόν νομίζω πως το θέατρο δε θα πάψει ποτέ να υπάρχει, είναι γιατί πιστεύω πως ο άνθρωπος δε θα πάψει ποτέ να ζει χωρίς την αγωνία αυτής της αυτογνωσίας... Χωρίς την υπαρξιακή ανάγκη να γίνεται θεατής του εαυτού του και των πράξεών του... Τα ψυχικά συστατικά μας δηλαδή, απ’ τα οποία προέκυψε η Τέχνη του Θεάτρου, η οποία αναγεννιέται επί χιλιάδες χρόνια, και θα αναγεννιέται όσο θα υπάρχουν επί γης άνθρωποι – αλλά άνθρωποι όπως εμείς, παιδιά του έρωτα ενός πατέρα και μιας μάνας και όχι προϊόντα επιστημονικών εργαστηρίων.


Ι.Κ.


27 Μαρτίου ... ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥΣΙΚΟ !!!! 

1924: Γεννηθηκε η Αμερικανιδα jazz τραγουδιστρια Sarah Vaughan (Sarah Lois Vaughan 1924-1990). Για το αλμπουμ της "Sarah Vaughan with Clifford brown" (1955) και το τραγουδι "If You Could See Me Now" (1946) τιμηθηκε με το βραβειο Grammy Hall of Fame, το οποιο δινεται σε ηχογραφηματα ανω των 25 ετων τα οποια εχουν ιστορικη σημασια και σπουδαιοτητα.

1958: Η CBS Records ανακοινωνει την πιο προσφατη ανακαλυψη των εργαστηριων της που ασχολουνται με τον ηχο. Αφορα τον στερεωφονικο ηχο, που οταν παιζεται σε ενα συμβατο φωνογραφο θα στελνει ηχο μεσω δυο καναλιων αντι ενος. Μια ανακαλυψη που αλλαξε τα παντα γυρω απο τον ηχο οσον αφορα την εγγραφη του.

1967: Οι The Turtles με το τραγούδι τους “Happy Together” ρίχνουν από την κορυφή του Billboard Hot 100 τους The Beatles και το τραγούδι “Penny Lane“. Είχε κυκλοφορήσει το Φεβρουάριο και είναι το μοναδικό τραγούδι του συγκροτήματος που κατάφερε να φτάσει τόσο ψηλά στο Billboard.

1970: Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Mariah Carey γεννήθηκε στο Χάντιγκτον της Νέας Υόρκης. Οι πωλήσεις των άλμπουμ της παγκοσμίως ξεπερνούν τα εκατό εκατομμύρια αντίτυπα. Θεωρείται η πιο επιτυχημένη καλλιτέχνης στην Αμερική για την δεκαετία του ’90. Από το 1990 μέχρι σήμερα έχει κερδίσει πέντε βραβεία Grammy. Δημοφιλή τραγούδια της: “Vision of Love“, “Emotions“, “All I Want for Christmas Is You“, “Touch My Body” κ.α.

1979: Το πρωτο videoclip του Bruce Springsteen, απο live εκτελεση του τραγουδιου "Rosalita" κανει παγκοσμια πρωτη εμφανιση στο BBC.

1984: Η Cyndi Lauper κυκλοφορεί το single “Time After Time“. Στις 9 Ιουνίου θα σκαρφαλώσει στο Νο1 του Billboard Hot 100 όπου θα παραμείνει για δύο εβδομάδες. Είναι το πιο εμπορικό της τραγούδι μετά το “Girls Just Want to Have Fun“, τα οποία είναι μέρος του πρώτου στούντιο άλμπουμ της τραγουδίστριας με τίτλο “She’s So Unusual” που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1983. Μέχρι το 2002 οι πωλήσεις του άλμπουμ παγκοσμίως είχαν ξεπεράσει τα εννέα εκατομμύρια αντίτυπα. Γνωστές επιτυχίες του άλμπουμ: “Girls Just Want to Have Fun“, “She Bop“, “Time After Time” κ.α.

1993: Πεθανε ο Αμερικανος σαξοφωνιστας της jazz Clifford Jordan (Clifford Laconia Jordan 1931-1993) σε ηλικια 61 ετων στο Μανχαταν της Νεας Υορκης απο καρκινο.

1995: Στην 67η τελετη απονομης των βραβειων Οσκαρ που πραγματοποιειται στο Shrine Auditorium του Los Angeles της Καλιφορνια, οι Elton john και Tim Rice κερδιζουν το βραβειο "Best Original Song" για το τραγουδι "Can You Feel the Love Tonight" που ακουγοταν στη ταινια κινουμενων σχεδιων "The Lion King".

2000: Πεθανε ο Βρετανος rock τραγουδιστης και στιχουργος Ian Dury (Ian Robins Dury 1942-2000) σε ηλικια 57 ετων στο Λονδινο απο καρκινο.

https://www.youtube.com/watch?v=0WGVgfjnLqc

2003: Το σπιτι που ο John Lennon περασε τα παιδικα του χρονια, στον αριθμο 251 της οδου Menlove στο Λιβερπουλ, ανοιγει τις πορτες του για το κοινο. Στην εκδηλωση παρευρισκεται και η Yoko Ono,η οποια δηλωνει στους δημοσιογραφους πως ο Lennon θα ηταν αντιθετος στον πολεμο κατα του Ιρακ.



Πηγή : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 26 Μαρτίου...

1944: Γεννηθηκε η Αμερικανιδα τραγουδιστρια και ηθοποιος Diana Ross (Diana Ernestine Earle Ross). Υπηρξε τραγουδιστρια των The Supremes με τις οποιες γνωρισε μεγαλη επιτυχια τη δεκαετια του '60. Μαζι με τις Supremes αλλα και σαν σολο καλιτεχνης εχει κυκλοφορησει 67 αλμπουμς και εχει πουλησει πανω απο 100 εκατομμυρια αντιτυπα. Το 1976 το περιοδικο Bilboard την αποκαλεσε "Female Entertainer of The Century" και το 1993 το Guiness Book of World Records την ανακυρηξε ως την πιο επιτυχημενη γυναικα τραγουδιστρια ολων των εποχων.

1948: Γεννηθηκε ο Αμερικανος τραγουδιστης, μουσικος και μελος του Αμερικανικου συγκροτηματος Aerosmith, Steven Tyler. Το ονομα του μαζι με των υπολοιπων μελων του συγκροτηματος γραφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 2001.

1964: Στο θεατρο Winter Garden του Broadway, η Barbra Streisand κανει πρεμιερα με το μιουζικαλ "Fuynny Girl". Για την κινηματογραφικη μεταφορα του εργου, θα κερδισει το βραβειο Οσκαρ, "Best Actress".

1965: Ανακοινωνεται στον τυπο οτι τη θεση του Eric Clapton στους Yardbirds θα παρει ο Jeff Beck. ο Clapton βρισκοταν στους Yardbirds απο τον Οκτωβριο του 1963 και ειχε ανακοινωσει την αποχωρηση του απο το συγκροτημα στις αρχες του ετους.

1969: Ο Marvin Gaye και το τραγουδι "I Heard It Through The Grapevine" βρισκονται στη πρωτη θεση των Βρετανικων singles Chart.

https://www.youtube.com/watch?v=hajBdDM2qdg

1977: Ο τραγουδιστης και τραγουδοποιος Elvis Costello κυκλοφορει το πρωτο του single με τιτλο "Less Than Zero". Το τραγουδι θα ενσωματωθει στο πρωτο του στουντιο αλμπουμ με τιτλο "My Aims Is True", το οποιο θα κυκλοφορησει στην Αμερικη το Μαρτιο του 1978.

2006: Οι αναγνωστες του περιοδικου Total Guitar ψηφιζουν το σολο του κιθαριστα Jimmy Page στο τραγουδι των Led Zeppelin "Stairway To Heaven" σαν το καλυτερο ολων των εποχων. Το τραγουδι κυκλοφορησε το Νοεμβριο του 1971.

Πηγή : Music Is Life





ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 24 Μαρτίου ...

1937: Γεννήθηκε ο μεγάλος Αμερικανός soul τραγουδιστής και μουσικός Billy Stewart (1937-1970)

1941: Ο μεγάλος σύνθετης και μαέστρος της jazz Glen Miller αρχίζει να δουλεύει τη μουσική της ταινίας "Sun Valley Serenade". Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στην Αμερική στις 21 Αυγούστου του 1941 και ο Miller θα έχει επίσης πρωταγωνιστικό ρόλο σαν ηθοποιός.

1949: Γεννήθηκε ο Βρετανός τραγουδιστής μουσικός και παραγωγός Nick Lowe.

1958: Παρουσιάζεται στον Αμερικανικό στρατό με σειριακό αριθμό US-53310761 ο Elvis Presley.

1973: Η εταιρία Harvest Capitol ανακοινώνει την επίσημη κυκλοφορία του όγδοου στούντιο άλμπουμ των Pink Floyd με τίτλο "The Dark Side Of The Moon". Ηχογραφήθηκε στα Abbey Road Studios του Λονδίνου, χρησιμοποιώντας προηγμένες για την εποχή τεχνικές μα μηχανικό ήχου τον Alan Parsons.

https://www.youtube.com/watch?v=cVBCE3gaNxc

2008: Πέθανε ο προσωπικός βοηθός των Beatles, road manager και αργότερα αφεντικό της εταιρίας τους (Apple Corps Music) Neil Aspinall (1941-2008)


Πηγή : Music Is Life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 23 Μαρτίου ...

1932: Ο θρυλικός Αμερικανός κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός της blues Louisiana Red (Iverson Minter 1932-2012) γεννήθηκε στο Μπεσεμερ της Αλαμπάμα. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι John Lee Hooker, Eric Burdon, Albert King κ.α. Από το 1950 μέχρι σήμερα έχει ηχογραφήσει πάνω από πενήντα άλμπουμ. Το 1994 μαζί με τον Στέλιο Βαμβακάρη ηχογράφησαν το άλμπουμ “Blues Meets Rembetika“.

1956: Ο Elvis Presley κυκλοφορεί το πρώτο του στούντιο άλμπουμ, με τίτλο το όνομα του. Οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν στις 10 και 11 Ιανουαρίου του 1956 στα στούντιο της RCA Records στο Νάσβιλ του Τενεσί. Στις 30 και 31 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκαν ηχογραφήσεις στα στούντιο της RCA στη Νέα Υόρκη. Επίσης προστέθηκαν και παλαιότερες ηχογραφήσεις που είχαν γίνει στο Sun Studio του Μέμφις στις 5 Ιουλίου, 19 Αυγούστου και 10 Σεπτεμβρίου του 1954 καθώς και στις 11 Ιουλίου του 1955. Κατέκτησε την κορυφή του Billboard όπου και παρέμεινε για δέκα εβδομάδες. Το άλμπουμ, σαν rock ‘n’ roll άλμπουμ, διακρίνεται με δύο πρωτιές. Είναι το πρώτο που έφτασε στην κορυφή των Αμερικάνικών charts και το πρώτο που οι πωλήσεις του ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Γνωστές επιτυχίες του άλμπουμ: “Blue Suede Shoes” (Carl Perkins), “I Got A Woman” (Ray Charles & Renald Richard), “Tutti Frutti” (Dorothy LaBostrie & Richard Penniman), “Trying to Get to You” (Rose Marie McCoy & Margie Singleton), “I’ll Never Let You Go (Lil’ Darlin’)” (Jimmy Wakely), “Money Honey” (Jesse Stone) κ.α.

1968: Ο Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός και παραγωγός Damon Albarn γεννήθηκε στο Γουάιτ-Tσάπελ του Λονδίνου. Είναι ιδρυτικό μέλος των συγκροτημάτων Blur και Gorillaz. Το 1989 δημιούργησε τους Blur παρέα με τους Graham Coxon, Alex James και Dave Rowntree. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της Βρετανικής σκηνής, το οποίο βοήθησε να γίνει δημοφιλής σε ολόκληρο τον πλανήτη η μουσική σκηνή του Μάντσεστερ, η λεγόμενη Madchester. Μαζί τους έχει κερδίσει συνολικά δώδεκα βραβεία, μεταξύ αυτών ένα Brit Award, τέσσερα Q Awards και τρία NME Awards. Δημοφιλή τραγούδια τους: “Girls & Boys“, “End of a Century“, “Country House“, “Coffee & TV” κ.α. Το 1998 δημιούργησε τους Gorillaz, με τους οποίους κέρδισε το βραβείο Grammy “Best Pop Collaboration With Vocals” για το τραγούδι “Feel Good Inc.” (σε συνεργασία με το Αμερικάνικο συγκρότημα De La Soul), μέρος του δεύτερου στούντιο άλμπουμ τους “Demon Days“.

1991: Οι R.E.M. βρίσκονται για πρώτη φορά στην κορυφή των Βρετανικών Albums Chart με το έβδομο στούντιο άλμπουμ τους, “Out Of Time“. Είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος που θα ανέβει στο Νο1 στην Αμερική αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία. Θεωρείται το πιο εμπορικό άλμπουμ του συγκροτήματος και εκείνο που τους έκανε να αναδειχτούν παγκοσμίως. Οι πωλήσεις του παγκοσμίως ξεπερνούν τα δεκαοκτώ εκατομμύρια αντίτυπα. Μεγάλες επιτυχίες του άλμπουμ τα τραγούδια “Losing My Religion“, “Shiny Happy People” κ.α. Το Φεβρουάριο του 1992 στην 34η τελετή απονομής των Grammy Awards οι R.E.M. κέρδισαν στις τρεις από τις έξι κατηγορίες για τις οποίες είχαν προταθεί. Για το άλμπουμ κέρδισαν το βραβεία “Best Alternative Music Album” και για το τραγούδι “Losing My Religion” τα “Best Music Video – Short Form” και “Best Pop Performance by a Duo or Group with Vocal“.

1997: Το ένατο στούντιο άλμπουμ του Ιρλανδικού rock συγκροτήματος U2 με τίτλο “Pop” βρίσκεται στην πρώτη θέση του Billboard 200. Και σε αυτό το άλμπουμ το συγκρότημα συνεχίζει τους πειραματισμούς με διαφορετικά από ότι στο παρελθόν μουσικά στυλ, όπως alternative rock, techno, dance και electronica. Για την παραγωγή του άλμπουμ συνεργάστηκαν με τους Nellee Hooper, Flood, Howie B και Steve Osborne. Στην Αμερική έγινε πλατινένιο σε διάστημα δύο μηνών ενώ έγινε Νο1 σε 32 χώρες. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Discothèque“, “If God Will Send His Angels“, “Staring at the Sun“, “Please” κ.α.

Πηγή : Music Is Life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 22 Μαρτίου ...

1943: Ο Αμερικανός jazz κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός George Benson γεννήθηκε στο Πίτσμπεργκ της Πενσυλβάνια. Το 1968 συνεργάστηκε με τον Miles Davis για το άλμπουμ “Miles in the Sky“. Μεγάλη του επιτυχία το άλμπουμ “Breezin’” το 1976, με το οποίο έφτασε στην κορυφή του Billboard και έγινε τρεις φορές πλατινένιο. Κέρδισε το βραβείο Grammy “Record of the Year” το 1976 για το άλμπουμ “This Masquerade“.

1948: Ένας από τους σημαντικότερους Βρετανούς συνθέτες, ο Andrew Lloyd Webber γεννήθηκε στο Κένσινγκτον του Λονδίνου. Ξεκίνησε να συνθέτει στην ηλικία των έξι ετών και κυκλοφόρησε το πρώτο του μουσικό κομμάτι στην ηλικία των εννέα. Έγινε γνωστός κυρίως για τις συνθέσεις μουσικής για το θέατρο. Σημαντικότερα έργα του τα “The Phantom of the Opera“, “Jesus Christ Superstar“, “Evita“, “Cats” κ.α. Από τα οποία ξεχώρισαν τα τραγούδια: “The Music of the Night“, “I Don’t Know How to Love Him“, “Don’t Cry for Me, Argentina“, “Any Dream Will Do“, “Memory” κ.α. Έχει κερδίσει έξι Tony Awards, τρία βραβεία Grammy, ένα βραβείο Όσκαρ και μία Χρυσή Σφαίρα. Το 1992 χρίστηκε Ιππότης από την Βασίλισσα της Αγγλίας και το 1997 τιμήθηκε με τον τίτλο του ευγενή, Baron Lloyd Webber.

1993: Οι Depeche Mode κυκλοφορούν το όγδοο στούντιο άλμπουμ τους, με τίτλο “Songs Of Faith And Devotion“. Ηχογραφήθηκε από το Φεβρουάριο του 1992 έως τον Ιανουάριο του 1993 σε Μαδρίτη, Αμβούργο και Λονδίνο. Είναι το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο συμμετείχε ο Alan Wilder. Λίγο μετά την κυκλοφορία του ανέβηκε στην πρώτη θέση του Billboard και των Βρετανικών Albums Chart και ακολούθησε μεγάλη περιοδεία η οποία διήρκησε δεκατέσσερις μήνες. Όλα τα τραγούδια του άλμπουμ είναι σε μουσική και στίχους του Martin L. Gore. Το artwork του άλμπουμ είναι μια δημιουργία του Anton Corbijn, ο οποίος είχε συνεργαστεί με το γκρουπ για τα βίντεο των τραγουδιών του “Violator” το 1990. Είναι το μοναδικό άλμπουμ του συγκροτήματος που τα μέλη του εμφανίζονται στο εξώφυλλο. Δημοφιλή τραγούδια: “I Feel You“, “Walking in My Shoes“, “In Your Room“, “Condemnation“, “One Caress” κ.α. Το Δεκέμβριο του 1993 κυκλοφόρησε η live έκδοση του άλμπουμ και μετά την περιοδεία τους, σε σκηνοθεσία επίσης του Corbijn, το DVD “Devotional” στο οποίο υπάρχουν μερικές από τις καλύτερες στιγμές από τις συναυλίες τους.

https://www.youtube.com/watch?v=fMkEt8WjLxI

2003: Μετά την ανακοίνωση του Dexter Holland των Offspring πως ο τίτλος του επερχόμενου άλμπουμ του συγκροτήματος θα είναι “Chinese Democrazy (You Snooze You Lose)“, ο τραγουδιστής των Guns N’ Roses, Axl Rose στέλνει ένα γράμμα στο γκρουπ μέσω του δικηγόρου του για να προειδοποιήσει το συγκρότημα να “συμμορφωθεί” αλλιώς θα προβεί σε νομικές διαδικασίες. “Chinese Democracy” θα ήταν ο τίτλος του πολυαναμενόμενου νέου άλμπουμ των Guns N’ Roses. Το συγκρότημα είχε ξεκινήσει την δημιουργία του το 1995. Τελικά το άλμπουμ των Offspring ονομάστηκε “Splinter” και το “Chinese Democracy” των Guns N’ Roses κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2008…

2005: Ο Βρετανός κιθαρίστας, μέλος του rock συγκροτήματος Foghat, Rod Price (Roderick Michael Price 1947-2005) απεβίωσε σε ηλικία 57 ετών όταν έπεσε από τις σκάλες του σπιτιού του στο Γουίλτον του Νιου Χάμσαϊρ των ΗΠΑ μετά από καρδιακό επεισόδιο. Ήταν γνωστός ως “The Magician of Slide” και “Slide King of Rock And Roll” λόγω της ιδιαίτερης ικανότητας του στην τεχνική slide στην κιθάρα.


Πηγή :  Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 21 Μαρτίου ...

1685: Ο Γερμανός συνθέτης και οργανίστας της Μπαρόκ περιόδου Johann Sebastian Bach (1685-1750) γεννήθηκε στο Eisenach της Γερμανίας. Υπήρξε αναμφισβήτητα ο σπουδαιότερος συνθέτης αυτής της περιόδου καθώς και ένας από τους σπουδαιότερους της ιστορίας της δυτικής μουσικής. Τα περισσότερα από χίλια έργα του που έχουν διασωθεί ως τις μέρες μας, ενσωματώνουν σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά του Μπαρόκ στυλ, το οποίο και απογειώνουν στην μέγιστη τελειότητα του. Τα έργα του καλύπτουν έναν ευρύ φάσμα από την οργανική μουσική (έργα για Τσέμπαλο, Εκκλησιαστικό όργανο, Kοντσέρτα) ως την φωνητική μουσική (Ορατόρια, Λειτουργίες, Πάθη, Καντάτες κ.α.). Γνωστά του έργα τα Brandenburg Concertos, Goldberg Variations, St. Matthew Passion, St. John Passion, The Musical Offering, The Art of Fugue κ.α.

1921: Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη ο Μανώλης Χιώτης. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μουσικοσυνθέτες του Λαϊκού τραγουδιού και σπουδαίος δεξιοτέχνης του μπουζουκιού. Έφερε επανάσταση στην ελληνική μουσική, και στο λαϊκό τραγούδι γενικότερα επινοώντας την τετράχορδη παραλλαγή του μπουζουκιού, αλλά και δημιουργώντας το πρώτο "κοσμικό κέντρο". Ο Μανώλης Χιώτης φέρεται να έγραψε περισσότερα από 1500 τραγούδια. Ανεξάρτητα όμως αυτού πολύ τακτικά συμμετείχε και ως σολίστ σε ηχογραφήσεις και πολλών άλλων λαϊκών συνθετών. Χαρακτηριστικό υπήρξε το γεγονός ότι ο Μίκης Θεοδωράκης στηρίχθηκε ακριβώς στη δεξιοτεχνία του Μ. Χιώτη κατά την πρώτη του επίσημη δισκογραφική του παρουσία με τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου, συνεργασία που συνεχίστηκε και στο "Λιποτάχτες", "Αρχιπέλαγος" κ.ά.. Την ίδια εποχή συνεργάσθηκε ομοίως και με τον Μάνο Χατζιδάκι. Οι μεγαλύτερές του επιτυχίες αποδόθηκαν από την τραγουδίστρια Μαίρη Λίντα, που υπήρξε η δεύτερη σύζυγός του για μια δεκαετία, με την οποία και εμφανίσθηκε στον κινηματογράφο. Σημειώνεται ότι ο Μανώλης Χιώτης είχε παντρευτεί τρεις φορές. Η πρώτη του σύζυγος, ήταν η Ζωή Νάχη με την οποία και απέκτησε δύο παιδιά. Το 1958 παντρεύτηκε τη σπουδαία παρτεναίρ του Μαίρη Λίντα ένας γάμος γεμάτος επιτυχίες που όμως έληξε απρόσμενα το 1967 – 1968. Στη συνέχεια ο Μανώλης Χιώτης παντρεύτηκε την Μπέμπα Κυριακίδου με την οποία και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του.

https://www.youtube.com/watch?v=Rul2IA8Qy_A

1950: Ο Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός, ιδρυτικό μέλος του rock συγκροτήματος Supertramp, Roger Hodgson (Charles Roger Pomfret Hodgson) γεννήθηκε στο Πόρτσμουθ της Αγγλίας. Η χαρακτηριστική “ψηλή” φωνή του έγινε σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος. Οι Supertramp έφτασαν στο ζενίθ της καριέρας τους με το πιο δημοφιλές άλμπουμ τους “Breakfast in America” τον Μάρτιο του 1979. Το άλμπουμ έφτασε μέχρι την τρίτη θέση των charts στη Μεγάλη Βρετανία και πρώτη στην Αμερική. Περιέχει τις γνωστές επιτυχίες: “The Logical Song“, “Take the Long Way Home“, “Breakfast in America” από τον Roger Hodgson και το “Goodbye Stranger” από τον Rick Davies. Έχει πουλήσει μέχρι σήμερα παγκοσμίως πάνω από είκοσι εκατομμύρια αντίτυπα. Μετά την αποχώρηση του από το συγκρότημα το 1983, ξεκίνησε την σόλο καριέρα του με την κυκλοφορία του άλμπουμ “In the Eye of the Storm” (1984) από το οποίο ξεχώρισαν τα τραγούδια “Had a Dream (Sleeping with the Enemy)” και “In Jeopardy“. Μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει τρία στούντιο άλμπουμ και δύο live, “In the Eye of the Storm” (1984), “Hai Hai” (1987), “Open the Door” (2000) και τα live “Rites of Passage” (1997) και “Classics Live” (2010).

1956: Η rock ‘n’ roll ταινία “Rock Around the Clock” κάνει πρεμιέρα στις ΗΠΑ. Πρωταγωνιστούν οι Bill Haley and His Comets, Alan Freed, The Platters κ.α. Είναι μια ιστορία που εξηγεί πως δημιουργήθηκε το rock ‘n’ roll. Φυσικά πήρε το όνομα της από την μεγάλη επιτυχία του Bill Haley “Rock Around the Clock“, που είχε κυκλοφορήσει στις 20 Μαρτίου του 1954 και πούλησε πολλά εκατομμύρια αντίτυπα.

1991: Ο άνθρωπος που κατασκεύασε και έκανε τις κιθάρες Fender γνωστές σε ολόκληρο το πλανήτη, ο Ελληνοαμερικανικός Leo Fender (Clarence Leonidas Fender 1909-1991) απεβίωσε σε ηλικία 81 ετών στο Ione της Καλιφόρνια από την νόσο του Πάρκινσον. Διάσημα μοντέλα Fender τα “Telecaster“, “Stratocaster” κ.α. Μαζί με τον εφευρέτη του ηλεκτρικού ήχου Les Paul, θεωρούνται δύο από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ανάπτυξη ηλεκτρικών μουσικών οργάνων τον 20ο αιώνα.

1983: Το Βρετανικό progressive/rock συγκρότημα Pink Floyd κυκλοφορεί το δέκατο στούντιο άλμπουμ του με τίτλο “The Final Cut“. Είναι η τελευταία κυκλοφορία του γκρουπ με τραγουδιστή τον Roger Waters, ο οποίος υπογράφει και όλα τα τραγούδια του άλμπουμ. Αρχικά είχε προγραμματιστεί σαν το soundtrack της ταινίας “Pink Floyd The Wall” (1982). Θεωρείται αντιπολεμικό άλμπουμ, το οποίο ο Waters έγραψε για ανθρώπους σαν τον πατέρα του, που έχασαν τη ζωή τους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “The Post War Dream“, “The Fletcher Memorial Home“, “The Final Cut“, “Two Suns in the Sunset” κ.α.


Πηγή :  Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 19 Μαρτίου ...

1959: Ο Βρετανός τραγουδιστής και μουσικός Terry Hall, βασικός τραγουδιστής των The Specials, γεννήθηκε στο Κόβεντρι της Αγγλίας. Μεγάλη του επιτυχία με το συγκρότημα, το τραγούδι “Ghost Town” το 1981. Υπήρξε επίσης μέλος των συγκροτημάτων Fun Boy Three, The Colourfield και Terry, Blair & Anouchka. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι David A. Stewart, Bananarama, The Lightning Seeds, Sinéad O’Connor, Stephen Duffy, Gorillaz, Damon Albarn, Tricky, Lily Allen, Nouvelle Vague κ.α.

1971: Στην κορυφή του Billboard Hot 100 βρίσκεται το τραγούδι “Me and Bobby McGee” με την φωνή της Janis Joplin. Είχε τραγουδηθεί αρχικά από τον τραγουδιστή Roger Miller το 1969. Είναι μια δημιουργία των Kris Kristofferson και Fred Foster. Με το όνομα Bobby McGee ο Kristofferson αναφέρονταν σε γυναίκα, αλλά η Joplin άλλαξε τους στίχους και το γένος του ονόματος σε αρσενικό. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε λίγες ημέρες πριν τον θάνατο της τον Οκτώβριο του 1970 και είναι μέρος του άλμπουμ της με τίτλο “Pearl” το οποίο κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1971, λίγους μήνες μετά το θάνατο της.

1971: Κυκλοφορεί το τέταρτο στούντιο άλμπουμ των Jethro Tull με τίτλο “Aqualung“. Ηχογραφήθηκε στα ολοκαίνουρια στούντιο της Island Records στο Λονδίνο από το Δεκέμβριο του 1970 έως το Φεβρουάριο του 1971. Είναι το τελευταίο άλμπουμ που συμμετείχε στα τύμπανα ο Clive Bunker. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Aqualung“, “Mother Goose“, “Locomotive Breath” κ.α.

1982: Ο Αμερικανός μουσικός και τραγουδοποιός, βασικός κιθαρίστας του Ozzy Osbourne, Randy Rhoads (Randall William Rhoads 1956-1982) απεβίωσε σε ηλικία 25 ετών όταν το αεροπλάνο το οποίο οδηγούσε συνετρίβη στο Λίσμπουργκ της Φλόριντα. Κατά την διάρκεια της πτήσης, ο Rhoads προσπάθησε να βγάλει φωτογραφία το λεωφορείο στο οποίο ταξίδευαν τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ με αποτέλεσμα να χάσει το έλεγχο και αφού πρώτα συγκρούστηκε με την οροφή του πούλμαν συνετρίβη πάνω σε παρακείμενη κατοικία…

1990: Κυκλοφορεί το έβδομο στούντιο άλμπουμ του Βρετανικού συγκροτήματος Depeche Mode, με τίτλο “Violator“. Είναι το άλμπουμ που τους έκανε ευρύτερα γνωστούς παγκοσμίως και έως σήμερα το πιο εμπορικό άλμπουμ του συγκροτήματος με πωλήσεις που ξεπερνούν τα δεκαπέντε εκατομμύρια αντίτυπα. Ηχογραφήθηκε στα Logic Studios στο Μιλάνο της Ιταλίας και μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ στα Puk Studios στην Δανία. Όλα τα τραγούδια του άλμπουμ γράφτηκαν από τον Martin Gore. Γνωστές επιτυχίες του άλμπουμ τα τραγούδια: “Enjoy the Silence“, “Halo“, “World in My Eyes“, “Policy of Truth” καθώς και το “Personal Jesus” το οποίο ουσιαστικά είναι το πρώτο τραγούδι των Depeche Mode που η κιθάρα χρησιμοποιείται ως κυρίαρχο όργανο. Το άλμπουμ συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο “1001 Albums You Must Hear Before You Die“.

https://www.youtube.com/watch?v=aGSKrC7dGcY


Πηγή :  Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 16 Μαρτίου ...

1902: Ο Αμερικανός country blues κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός Alec Seward (1902-1972) γεννήθηκε στο Charles City County της Βιρτζίνια. Κυκλοφόρησε άλμπουμ με τα ψευδώνυμα Guitar Slim, Blues Servant Boy, King Blues και Georgia Slim. Γνωστές του επιτυχίες τα τραγούδια “Creepin’ Blues” και “Some People Say“.

1964: Η δισκογραφική εταιρεία Capitol Records κυκλοφορεί στην Αμερική το single των The Beatles με τίτλο “Can’t Buy Me Love“. Ο Τύπος της εποχής έγραψε πως το τραγούδι μιλούσε για τον αγοραίο έρωτα, κάτι που διέψευσε αργότερα ο Paul McCartney. Όταν το τραγούδι ανέβηκε στο Νο1 του Billboard, στις 4 Απριλίου του 1964, η πρώτη πεντάδα στο chart ήταν πέντε στα πέντε τραγούδια των The Beatles. Στο Νο2 το “Twist and Shout“, Νο3 το “She Loves You“, Νο4 το “I Want to Hold Your Hand” και Νο5 το “Please Please Me“.

https://www.youtube.com/watch?v=uxha1IUsSPI

1972: Ο Σκοτσέζος μουσικός και κιθαρίστας του συγκροτήματος Travis, Andy Dunlop (Andrew Dunlop) γεννήθηκε στο Lenzie της Σκοτίας. Οι Travis έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλής με το δεύτερο άλμπουμ τους, “The Man Who“, το οποίο ήταν πρώτο σε πωλήσεις για το 1999 στη Μεγάλη Βρετανία. Στα Brit Awards το 2000 για το άλμπουμ αυτό κέρδισαν το βραβείο “Best British Album“.

1975: Ο Αμερικανός blues κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός T-Bone Walker (Aaron Thibeaux Walker 1910-1975) απεβίωσε σε ηλικία 64 ετών στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια από πνευμονία μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους κιθαρίστες της modern blues. Το όνομα του γράφτηκε στο Blues Hall of Fame το 1980 και στο Rock and Roll Hall of Fame το 1987. Υπήρξε μεγάλη επιρροή για τους Chuck Berry, B.B. King, Jimi Hendrix κ.α.

1977: Η δισκογραφική εταιρεία A&M Records ακυρώνει το διετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τους Sex Pistols έξι ημέρες νωρίτερα. Λέγονται πολλά για τους λόγους που η εταιρεία έσπασε το συμβόλαιο. Μετά την υπογραφή του συμβολαίου τους, σε συνέντευξη Τύπου έξω από τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στις 10 Μαρτίου, τα μέλη του συγκροτήματος επισκέφτηκαν πιωμένοι τα κεντρικά γραφεία της A&M δημιουργώντας διάφορα επεισόδια. Ο Sid Vicious έσπασε ένα νιπτήρα κόβοντας το χέρι του και στη συνέχεια έκανε βόλτες λερώνοντας με αίμα τους διαδρόμους του κτιρίου. Οι Johnny Rotten και Steve Jones έβρισαν το προσωπικό και ο δεύτερος πείραζε τα κορίτσια στις γυναικείες τουαλέτες. Στις 12 Μαρτίου το συγκρότημα τσακώθηκε σε κλαμπ του Λονδίνου και ένας φίλος του Rotten απείλησε τον καλύτερο φίλο του διευθυντή της A&M… Κάτι από όλα αυτά ήταν μάλλον και η αιτία της διακοπής του συμβολαίου.


Πηγή :  Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 15 Μαρτίου ...

1943: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός και παραγωγός Sly Stone (Sylvester Stewart) γεννήθηκε στο Ντέντον του Τέξας. Τις δεκαετίες του ’60 και ’70 γνώρισε επιτυχία με το συγκρότημα Sly & the Family Stone, οι οποίοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της soul και funk μουσικής. Μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία τους το τραγούδι “Everyday People” το οποίο πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και έμεινε στο Billboard για τέσσερις εβδομάδες.

1947: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός και παραγωγός Ry Cooder (Ryland Peter Cooder) γεννήθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες όλων των εποχών. Ξεκίνησε την καριέρα του την δεκαετία του ’60 σαν μέλος του συγκροτήματος Captain Beefheart. Στα τέλη της δεκαετίας συνεργάστηκε με τους Rolling Stones ηχογραφώντας μαζί τους για τα άλμπουμ “Let It Bleed” και “Sticky Fingers“. Από το 1988 μέχρι το 2003 κέρδισε έξι βραβεία Grammy. Ένα από αυτά για το άλμπουμ “Buena Vista Social Club” (1997). Σε αυτό το άλμπουμ συνεργάστηκε με τον μεγάλο Κουβανό μουσικό Juan de Marcos González και με παραδοσιακούς μουσικούς και τραγουδιστές της Κούβας. Οι Κουβανοί αυτοί καλλιτέχνες, οι περισσότεροι άγνωστοι εκτός Κούβας, είχαν γνωρίσει επιτυχία στην χώρα τους τις δεκαετίες του ’40 και ’50. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ όλων των εποχών. Έχει πειραματιστεί με διάφορα είδη μουσικής όπως folk blues, soul, gospel, rock και world music. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως The Rolling Stones, Van Morrison, John Lee Hooker, Flaco Jiménez, Ali Farka Toure κ.α. Έγραψε μουσική για ταινίες όπως “The Long Riders” (1980), “Southern Comfort” (1981), “Paris, Texas” (1984), “Last Man Standing” (1996) κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=6JEdf7XsV5g

1956: Ο Colonel Tom Parker αναλαμβάνει τη θέση του μάνατζερ του Elvis Presley. Ο τραγουδιστής είχε δηλώσει κάποια στιγμή αργότερα: “Δεν νομίζω πως θα γινόμουν τόσο διάσημος με άλλον μάνατζερ, είναι από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που έχω γνωρίσει“.

1976: Κυκλοφορεί το πέμπτο στούντιο άλμπουμ των Kiss με τίτλο “Destroyer“. Θα γίνει το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος που θα χαρακτηριστεί πλατινένιο. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Shout It Out Loud“, “Flaming Youth“, “Detroit Rock City” κ.α.

2004: Ομοσπονδιακός δικαστής απέρριψε το αίτημα του Axl Rose που ήθελε να αποτρέψει την κυκλοφορία ενός άλμπουμ των Guns N’ Roses με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος. Ο Rose είχε καταθέσει μήνυση κατά της δισκογραφικής εταιρείας διότι δεν είχε εγκρίνει την κυκλοφορία. Η Universal Music Group απάντησε με δήλωση πως είχαν το δικαίωμα να κυκλοφορήσουν το άλμπουμ εφόσον ο Rose απέτυχε να παραδώσει το άλμπουμ “Chinese Democracy” στην ώρα του, σύμφωνα με το συμβόλαιο. Το συγκεκριμένο άλμπουμ δουλευόταν για περισσότερο από επτά χρόνια.


Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 14 Μαρτίου ...

1933: Ο Αμερικανός μουσικός, μαέστρος, παραγωγός και συνθέτης Quincy Jones (Quincy Delightt Jones Jr.) γεννήθηκε στο Σικάγο του Ιλινόις των ΗΠΑ. Θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία της μουσικής. Έχει εργαστεί με μεγάλη επιτυχία σαν παραγωγός, ενορχηστρωτής και μαέστρος με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας όπως οι Duke Ellington, Miles Davis, Frank Sinatra, Ray Charles, Celine Dion κ.α. Το 1985 έκανε την παραγωγή στο τραγούδι φιλανθρωπικού χαρακτήρα “We Are the World“. Υπήρξε παραγωγός στο πρώτο άλμπουμ σε πωλήσεις όλων των εποχών, το “Thriller” του Michael Jackson, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα εκατόν δέκα εκατομμύρια αντίτυπα. Μέχρι σήμερα έχει κερδίσει είκοσι επτά βραβεία Grammy, το 1989 και το 1990 τιμήθηκε με τα βραβεία Trustees Award και Grammy Legend Award αντίστοιχα για την συνολική προσφορά του στην μουσική βιομηχανία.

1952: Ο μουσικός, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ιδρυτικό μέλος του Αμερικανικού συγκροτήματος Talking Heads, David Byrne γεννήθηκε στο Νταμπάρτον της Σκοτίας. Γνώρισε επιτυχία με το συγκρότημα από το 1974 έως το 1991 με τραγούδια όπως τα “Psycho Killer“, “Born Under Punches (The Heat Goes On)“, “Once in a Lifetime“, “Burning Down the House“, “And She Was” κ.α. Το 2002 το όνομα του, μαζί με των υπολοίπων μελών των Talking Heads, γράφηκε στο Rock and Roll Hall of Fame. Μετά την διάλυση του συγκροτήματος ακολούθησε σόλο καριέρα ενώ ασχολήθηκε παράλληλα με τον κινηματογράφο, την φωτογραφία και την όπερα. Έχει κερδίσει ένα βραβείο Όσκαρ για την μουσική στην ταινία “The Last Emperor” (1988).


1958: Δημιουργείται στην Αμερική η The Recording Industry Association of America (RIAA). Ο πρώτος χρυσός δίσκος που απονεμήθηκε ποτέ ήταν στον Perry Como για το άλμπουμ του “Catch a Falling Star“.


1979: Η Gloria Gaynor και το τραγούδι “I Will Survive” βρίσκονται στην πρώτη θέση του Billboard Hot 100. Το τραγούδι κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1978 και είναι μια δημιουργία των Freddie Perren και Dino Fekaris. Το 1980 κέρδισε το βραβείο Grammy “Best Disco Recording“.

https://www.youtube.com/watch?v=gYkACVDFmeg

1981: Οι Roxy Music φτάνουν στην κορυφή των Βρετανικών Singles Chart με τη διασκευή του “Jealous Guy“. Το τραγούδι είναι μια δημιουργία του John  Lennon για το άλμπουμ “Imagine” του 1971.


Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 13 Μαρτίου ...

1933: Ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Αμερικανούς τραγουδοποιούς, ο Mike Stoller γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Υπήρξε συγγραφική ομάδα με τον Jerry Leiber (1933-2011) και συνεργάστηκαν με καλλιτέχνες όπως οι The Coasters, The Drifters, Ben E. King, Elvis Presley κ.α. Έγραψαν τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες όπως τα “Hound Dog“, “There Goes My Baby“, “Jailhouse Rock“, “Stand By Me” (μαζί με τον Ben E. King) κ.α. Τα ονόματα τους γράφτηκαν στο Songwriters Hall of Fame το 1985 και Rock and Roll Hall of Fame το 1987.

1960: Ο μπασίστας και ιδρυτικό μέλος του Ιρλανδικού συγκροτήματος U2, Adam Clayton γεννήθηκε στο Chinnor του Οξφορντσάιρ της Αγγλίας. Το 1976 παρέα με τους Bono, The Edge και Larry Mullen δημιούργησαν τους U2 και από τότε παραμένει σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας τους. Μαζί με το συγκρότημα έχει κερδίσει εικοσιδύο βραβεία Grammy.

1966: Οι Pink Floyd εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο The Marquee Club στην οδό Wardour, στο Λονδίνο της Αγγλίας. Το Marquee έγινε ο σημαντικότερος χώρος για την αναδυόμενη βρετανική σκηνή και είδε την άνοδο κάποιων από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες στη δεκαετία του '60 και του '70, όπως οι Jimi Hendrix, Cream, Manfred Mann, The Who, Yes, Led Zeppelin, Jethro Tull, King Crimson και Genesis.

1976: Οι The Jackson 5 φεύγουν από την Motown για ένα νέο συμβόλαιο με την Epic Records. Συγχρόνως αλλάζουν τα όνομα τους σε The Jacksons. Οι The Jackson 5 ήταν ένα οικογενειακό R&B, soul συγκρότημα το οποίο δημιουργήθηκε το 1964 από τα αδέρφια Jackson: Jackie, Tito, Jermaine, Marlon και Michael. Κατά την εξάχρονη παραμονή τους στην δισκογραφική εταιρεία Motown, γνώρισαν μεγάλη επιτυχία ηχογραφώντας εννέα άλμπουμ. Τραγούδια όπως τα “I Want You Back“, “ABC“, “The Love You Save” και “I’ll Be There” σκαρφάλωσαν στο Νο1 του Billboard. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 η λεγόμενη “Jacksonmania” είχε επεκταθεί σε ολόκληρη στην Αμερική… Το 1975 διαπραγματεύτηκαν συμβόλαιο με την CBS Records, όπου το ποσοστό τους από το 2,8% που ήταν με την Motown θα άλλαζε σε 20%. Όμως τότε δε μπόρεσαν να λύσουν το συμβόλαιο τους με την Motown.

1983: Στην κορυφή των Βρετανικών Albums Chart βρίσκεται το άλμπουμ των U2 με τίτλο “War“. Είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του Ιρλανδικού rock συγκροτήματος και κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1983. Θεωρείται το πρώτο πολιτικοποιημένο άλμπουμ του συγκροτήματος, κυρίως για τα τραγούδια “Sunday Bloody Sunday” και “New Year’s Day“. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στα Windmill Lane Studios στο Δουβλίνο από το Μάιο έως και τον Αύγουστο του 1982, με παραγωγό τον Steve Lillywhite. Έγινε δύο φορές πλατινένιο στη Μεγάλη Βρετανία και τέσσερις φορές στις ΗΠΑ.

https://www.youtube.com/watch?v=LQZLPV6xcHI

2005: Η Αφροαμερικανή soul τραγουδίστρια Lyn Collins (Gloria Lavern Collins 1948-2005) απεβίωσε σε ηλικία 56 ετών στην πόλη Πασαντένα του Λος Άντζελες της Καλιφόρνια από καρδιακή αρρυθμία. Έγινε δημοφιλής τη δεκαετία του ’70 από την συνεργασία της με τον James Brown. Μεγάλη επιτυχία της, το τραγούδι “Think (About It)” το 1972.


Πηγή : Music Is Life


3ος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Η Βιβλιοθήκη Σπάρτου Αιτωλοακαρνανίας, διοργανώνει τον

3ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΠΟΙΗΣΗΣ  

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή, αποστέλλοντας (3) τρία ποιήματα, (ελεύθερο θέμα) , που δεν έχουν εκδοθεί σε ποιητική συλλογή, (σε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο), σε (7) επτά αντίτυπα, μέσα σε φάκελο σφραγισμένο, αποκλειστικά υπογεγραμμένα με ψευδώνυμο.  Στον ίδιο φάκελλο, να περιέχεται μικρότερος φάκελλος, επίσης σφραγισμένος, με τα πραγματικά στοιχεία του διαγωνιζόμενου: ονοματεπώνυμο, τηλέφωνο επικοινωνίας, διεύθυνση, Τ.Κ. και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail ), 

Οι συμμετοχές που θα λαμβάνονται με ανοιχτά τα πραγματικά στοιχεία του συμμετέχοντος, θα ακυρώνονται με την παραλαβή τους.

Οι όροι του διαγωνισμού πρέπει να τηρούνται με ακρίβεια, για να μην υπάρχουν αποκλεισμοί συμμετοχών.

Οι συμμετοχές αποστέλλονται στη διεύθυνση:

 ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΠΑΡΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ, Τ.Κ 305 00
 ή
στο E-mail της Βιβλιοθήκης Σπάρτου: vivliothikispartou@gmail.com.
(από 5/3 2018 έως 25/5 2018).

Την κριτική επιτροπή του Διαγωνισμού Ποίησης αποτελούν με αλφαβητική σειρά οι:

1) Βασιλάκος Κώστας

Ποιητής

2) Βεργής Απόστολος

Συγγραφέας - Ποιητής

3) Βούλγαρη Μαίρη

Συγγραφέας

4) Γεωργαντοπούλου Ντίνα

Ποιήτρια - Λογίστρια

5) Κρανιώτης Π. Δημήτρης

Ποιητής - Ιατρός

6) Λίλλης Γιώργος

Ποιητής

Τα μέλη της κριτικής επιτροπής, θα μελετήσουν τα ποιήματα των διαγωνιζομένων και θα αποστείλουν στην Βιβλιοθήκη Σπάρτου, ο καθένας ξεχωριστά, την πρώτη δεκάδα της επιλογής του.

Η εθελοντική ομάδα, που είναι υπεύθυνη για τη λειτουργία της Βιβλιοθήκης Σπάρτου   Αιτωλοακαρνανίας, θα προεδρεύει του πανελλήνιου διαγωνισμού ποίησης και θα έχει τον συντονισμό της όλης διαδικασίας.

Επικεφαλής της ομάδας του διαγωνισμού θα είναι ο Λογοτέχνης - Ποιητής

 Θύμιος Χαραλαμπόπουλος.

Τα αποτελέσματα, θα δημοσιευτούν την 02/07/2018 και οι νικητές θα ενημερωθούν τηλεφωνικώς ή ηλεκτρονικώς.

Στους  νικητές του πανελλήνιου διαγωνισμού ποίησης, θα δοθούν (3) βραβεία και (5) τιμητικοί έπαινοι
 Η Βιβλιοθήκη Σπάρτου θα εκδώσει  τα ποιήματα των βραβευμένων και διακριθέντων του διαγωνισμού σε συλλεκτική Ανθολογία.

Τα ποιήματα των συμμετοχών δεν επιστρέφονται.

https://vivliothikispartou.blogspot.gr/2018/03/3.html?spref=fb

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !

The Boomtown Rats - I Don't Like Mondays

Στις 29 Ιανουαρίου του 1979, η 16χρονη Brenda Spencer σκοτώνει δύο άτομα και τραυματίζει ακόμα δέκα στο Diego της California, πυροβολώντας από το σπίτι της προς την είσοδο του απέναντι Δημοτικού Σχολείου. Το όπλο ήταν χριστουγεννιάτικο δώρο του πατέρα της, ενώ στους αστυνομικούς που την συνέλαβαν και την ρώτησαν γιατί το έκανε απάντησε αφοπλιστικά «I don’t like Mondays». Με αφορμή το σοκαριστικό αυτό περιστατικό, οι Boomtown Rats κυκλοφορούν το ίδιο καλοκαίρι το ομώνυμο τραγούδι. The whole day down, down, down, shoot it all down.

Πηγή : in2life.gr


https://www.youtube.com/watch?v=-Kobdb37CwcΙ


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 12 Μαρτίου ...

1946: Η Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια Liza Minnelli (Liza May Minnelli) γεννήθηκε στο Χόλιγουντ του Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Από μικρή έζησε από κοντά την βιομηχανία του θεάματος μιας και η μητέρας της ήταν η βραβευμένη με Όσκαρ και Grammy ηθοποιός και τραγουδίστρια Judy Garland. Άρχισε να παίζει επαγγελματικά στο θέατρο σε ηλικία δεκαεπτά ετών. Δύο χρόνια αργότερα έγινε η νεότερη γυναίκα ηθοποιός που κέρδισε Tony Award για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στο μιούζικαλ “Flora the Red Menace“. Την ίδια εποχή, άρχισε να τραγουδά σε νυχτερινά κλαμπ σε Λας Βέγκας, Λος Άντζελες και Σικάγο. Η μεγάλη της επιτυχία της έφερε ένα συμβόλαιο με την Capitol Records και το 1964 κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο “Liza! Liza!“. Η μεγάλη διάκριση ήρθε το 1972 με την συμμετοχή της στην ταινία μιούζικαλ “Cabaret“, για την  οποία κέρδισε το βραβείο Όσκαρ “Best Actress“. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με την υγεία της λόγω αλκοολισμού και ναρκωτικών. Το 1990 τιμήθηκε με το βραβείο Grammy Legend Award για την συνολική προσφορά της στην μουσική βιομηχανία. Το 2000 οι γιατροί της διέγνωσαν εγκεφαλίτιδα και προέβλεψαν πως θα περάσει την υπόλοιπη ζωή της σε αναπηρική καρέκλα. Εκείνη όμως δεν το έβαλε ποτέ κάτω… Την τελευταία δεκαετία έχει πρωταγωνιστήσει σε μιούζικαλ, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις αποδεικνύοντας την αγάπη της για τη ζωή.

1955: Ο Αμερικανός τρομπετίστας και συνθέτης της jazz Charlie Parker (Charles Parker Jr. 1920-1955), γνωστός και ως Bird ή Yardbird, απεβίωσε σε ηλικία 34 ετών σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης από πνευμονία και αιμορραγικό έλκος. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σαξοφωνίστες και ο άνθρωπος που βοήθησε την γέννηση της bebop jazz. Το 1984 του απονεμήθηκε το βραβείο Grammy “Lifetime Achievement” για την μεγάλη του προσφορά στην μουσική. Το όνομα του γράφτηκε στο Big Band and Jazz Hall of Fame το 1979.

1969: Ο Βρετανός μουσικός, τραγουδιστής και τραγουδοποιός Graham Coxon (Graham Leslie Coxon) γεννήθηκε στο Rinteln της δυτικής Γερμανίας και μεγάλωσε στο Κόλτσεστερ της Αγγλίας. Υπήρξε κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος του Βρετανικού συγκροτήματος Blur και θεωρείται ένα από τα σημαντικά στελέχη του συγκροτήματος. Εκτός από τα βασικά καθήκοντα του στην κιθάρα συμμετείχε στα φωνητικά και στην συγγραφή τραγουδιών, δάνεισε την φωνή του στο τραγούδι επιτυχία “Coffee and TV” από το έκτο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο “13“. Γνώρισε επιτυχία με το γκρουπ την δεκαετία του ’90 και το 2002 λίγο πριν την διάλυση του συγκροτήματος ακολούθησε τον δικό του δρόμο, μετά από διαφωνία που είχε με τον τραγουδιστή Damon Albarn (Blur, Gorillaz). Από το 1998 έχει κυκλοφορήσει οκτώ προσωπικά άλμπουμ και έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως Paul Weller, Pete Doherty κ.α. Συνάδελφοι του όπως οι Jonny Greenwood (Radiohead) και Noel Gallagher (ex-Oasis) τον έχουν χαρακτηρίσει ως έναν από τους πιο χαρισματικούς κιθαρίστες της γενιάς του. Στα τέλη του 2008 βρέθηκε και πάλι με τους Blur και το 2009 πραγματοποίησε μαζί τους μια σειρά συναυλιών στη Μεγάλη Βρετανία. Το 2010 μετά από ψηφοφορία του BBC βρέθηκε στη 15η θέση της λίστας “Greatest guitarist of the last 30 years“.

1991: Οι R.E.M. κυκλοφορούν το έβδομο στούντιο άλμπουμ τους με τίτλο “Out Of Time“. Είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος που θα ανέβει στο Νο1 στην Αμερική αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία. Θεωρείται το πιο εμπορικό άλμπουμ του συγκροτήματος και εκείνο που τους έκανε να αναδειχτούν παγκοσμίως. Οι πωλήσεις του παγκοσμίως ξεπερνούν τα δέκα οκτώ εκατομμύρια αντίτυπα. Μεγάλες επιτυχίες του άλμπουμ τα τραγούδια: “Losing My Religion“, “Shiny Happy People” κ.α. Το Φεβρουάριο του 1992 στην 34η τελετή απονομής των Grammy Awards οι R.E.M. κέρδισαν στις τρεις από τις έξι κατηγορίες για τις οποίες είχαν προταθεί. Για το άλμπουμ κέρδισαν το βραβεία “Best Alternative Music Album” και για το τραγούδι “Losing My Religion” τα “Best Music Video – Short Form” και “Best Pop Performance by a Duo or Group with Vocal“.

https://www.youtube.com/watch?v=xwtdhWltSIg

2003: Η Κινεζική κυβέρνηση ανακοινώνει στους The Rolling Stones ότι στις συναυλίες που θα δώσουν σε Σαγκάη και Πεκίνο τον Απρίλιο, θα πρέπει να αφαιρέσουν από το πρόγραμμα τους τα τραγούδια “Brown Sugar“, “Honky Tonk Women“, “Beast of Burden” και “Let’s Spend the Night Together” με την αιτιολογία ότι δεν ταιριάζουν στην κουλτούρα του έθνους.

Πηγή : Music Is Life




ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 11 Μαρτίου...

1927: Ο Justus P. Seeburg παρουσιάζει το πρώτο jukebox. Η πρώτη αυτή έκδοση έδινε στον ενδιαφερόμενο την δυνατότητα να επιλέξει μεταξύ οκτώ δίσκων.


1950: Ο Αμερικανός τραγουδιστής και μαέστρος Bobby McFerrin (Robert McFerrin Jr.) γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Έγινε δημοφιλής το 1988 μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού “Don’t Worry, Be Happy” για το οποίο κέρδισε τα τρία από τα δέκα βραβεία Grammy που έχει στη συλλογή του. Σαν μαέστρος έχει δουλέψει με αρκετές συμφωνικές ορχήστρες όπως San Francisco Symphony, New York Philharmonic κ.α.


1955: Η Γερμανίδα punk/rock τραγουδίστρια και ηθοποιός Nina Hagen (Catharina Hagen) γεννήθηκε στο ανατολικό Βερολίνο. Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος Automobil. Την εποχή της άνθισης του punk κινήματος στη Μεγάλη Βρετανία, μετακόμισε στο Λονδίνο όπου γνωρίστηκε με τους The Slits και Sex Pistols. Επέστρεψε στην Γερμανία το 1977, όπου και κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα το πρώτο της σόλο άλμπουμ με τίτλο “Nina Hagen Band“. Από τότε έχει κυκλοφορήσει δεκαπέντε στούντιο άλμπουμ. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Marc Almond, Apocalyptica κ.α.

1967: Ο εκδότης των The Beatles, Dick James ανακοινώνει πως το τραγούδι “Yesterday” είναι το πιο διασκευασμένο τραγούδι με 446 εκτελέσεις. Ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά από τους The Beatles για το άλμπουμ “Help!” το οποίο κυκλοφόρησε στις 6 Αυγούστου του 1965 και είναι γραμμένο από τον Paul McCartney. Σαν single κυκλοφόρησε στις 13 Σεπτεμβρίου του 1965 στις ΗΠΑ ενώ στη Μεγάλη Βρετανία πολύ αργότερα, στις 8 Μαρτίου του 1976. Σύμφωνα με το Guinness Book of Records μέχρι σήμερα έχει διασκευαστεί πάνω από τρεις χιλιάδες φορές παραμένει δημοφιλής. Η Broadcast Music Incorporated (BMI) ισχυρίζεται πως έχει τραγουδηθεί ζωντανά πάνω από επτά εκατομμύρια φορές, μόνο τον 20ο αιώνα.

1972: Ο Neil Young και το άλμπουμ “Harvest” βρίσκονται στην πρώτη θέση των Βρετανικών και Αμερικάνικων Albums Chart. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 14 Φεβρουαρίου του 1972 και είναι το τέταρτο του τραγουδοποιού. Περιέχει επιτυχίες όπως τα “Old Man“, “Heart of Gold” κ.α. Ήταν το πρώτο σε πωλήσεις άλμπουμ στην Αμερική για το 1972.

https://www.youtube.com/watch?v=pO8kTRv4l3o

Πηγή : Music Is Life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 10 Μαρτίου ...

1963: Ο Αμερικανός μουσικός, μπασίστας και ιδρυτικό μέλος του Αμερικανικού grunge/rock συγκροτήματος Pearl Jam, Jeff Ament (Jeffrey Allen Ament) γεννήθηκε στην πόλη Χαβρ της Μοντάνα. Τη δεκαετία του ’80 υπήρξε μέλος των συγκροτημάτων Green River και Mother Love Bone. Μαζί με τους Pearl Jam έχει κερδίσει ένα Grammy Award, πέντε American Music Awards και τέσσερα MTV Video Music Awards. Το 2008 κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο άλμπουμ με τίτλο “Tone“.

1964: Η τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Neneh Cherry (Neneh Mariann Karlsson) γεννήθηκε στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής το 1988 με την κυκλοφορία του τραγουδιού “Buffalo Stance“. Αναμίχτηκε ενεργά στην μουσική σκηνή του Μπρίστολ και συνεργάστηκε με συγκροτήματα όπως οι Massive Attack. Το 1994 συνεργάστηκε με τον Youssou N’Dour για την δημιουργία και ερμηνεία της μεγάλης επιτυχίας “7 Seconds“.

1973: Στην κορυφή του Billboard Hot 100 βρίσκεται η Roberta Flack και το τραγούδι “Killing Me Softly (With His Song)“.  Είναι μια δημιουργία των Charles Fox και Norman Gimbel. Το τραγούδι κυκλοφόρησε στις 21 Ιανουαρίου του 1973.

1984: Ο Ian Gillan εγκαταλείπει τους Black Sabbath. Ενσωματώθηκε στο συγκρότημα το 1983 αντικαθιστώντας τον τραγουδιστή Ronnie James Dio. Υπήρχαν σκέψεις από το συγκρότημα το άλμπουμ που θα ακολουθούσε την άφιξη του Gillan, “Born Again” να μην κυκλοφορήσει κάτω από το όνομα των Black Sabbath… αλλά τελικά υπέκυψαν στις πιέσεις της εταιρείας τους. Με την αποχώρηση του ένα χρόνο περίπου μετά, είχε δηλώσει: “I was the worst singer Black Sabbath ever had…“

1992: Ο μεγάλος Έλληνας δεξιοτέχνης του μπουζουκιού και συνθέτης Γιώργος Ζαμπέτας (1925-1992) απεβίωσε σε ηλικία 67 ετών στην Αθήνα. Στην μακρόχρονη καριέρα του έγραψε μουσική σε πάνω από εκατό ταινίες και συνεργάστηκε με μεγάλους ερμηνευτές όπως Στέλιος Καζαντζίδης, Πόλυ Πάνου, Τόλης Βοσκόπουλος, Μαρινέλλα, Σταμάτης Κόκοτας, Δημήτρης Μητροπάνος, Βίκυ Μοσχολιού κ.α. Δημοφιλή τραγούδια του: “Αγωνία“, “Θεσσαλονίκη“, “Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου“, “Ο πιο καλός ο μαθητής“, “Σταλιά-σταλιά“, “Τα δειλινά“, “Δημήτρη μου, Δημήτρη μου“, “Στο λευκό τον Πύργο” κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=8kTX7OW45ys

2012: Απεβίωσε η Δόμνα Σαμίου (γεν. 12 Οκτωβρίου 1928), Ελληνίδα τραγουδίστρια που συνετέλεσε όσο κανείς άλλος στη διάδοση του παραδοσιακού τραγουδιού. Αντιστρατευόμενη την εμπορική εκμετάλλευση και εκλαΐκευση της ελληνικής παράδοσης, αρχίζει να παρουσιάζει επί σειρά ετών την όσο πιο αυθεντική εκτέλεσή της.  Έτσι κάνει αμέτρητες συναυλίες στις οποίες τραγουδά η ίδια, αλλά και παρουσιάζει αυθεντικούς καλλιτέχνες και δημιουργούς του δημοτικού τραγουδιού. Το έργο της ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα και την ελληνική γλώσσα. Παρουσιαζόταν σε πολλές  χώρες της Ευρώπης, της αμερικανικής ηπείρου και σε πόλεις της Αυστραλίας, όπου και έδινε συναυλίες.

2016: Πέθανε το ιδρυτικό μέλος και κιμπορντίστας του βρετανικού progressive ροκ συγκροτήματος Emerson Lake & Palmer, Κιθ Εμερσον. Την ανακοίνωση έκανε ο συνεργάτης του Καρλ Παλμερ λέγοντας πως εφυγε στα 71 χρόνια του στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια χωρίς να κάνει γνωστούς τους λόγους του θανάτου του. Οι Emerson Lake & Palmer έκαναν τεράστια επιτυχία στη δεκαετία του '70 με άλμπουμ όπως Τarkus (1971), Pictures at an Exhibition (1971), Trilogy (1972), και Brain Salad Surgery (1973) καθώς επίσης και τα Works Volume 1 (1977) and Works Volume 2 (1977). Ο συμφωνικός τους ήχος και η τελειομανία αποτέλεσαν κόκκινο πανί και το αντίπαλον δέος στον πανκ και σημαντικό λόγο στη δημιουργία του.


Πηγή : Music Is Life

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! Δημήτρης Χορν ( 9 Μαρτίου του 1921 - 16 Ιανουαρίου του 1998 )

Ο κορυφαίος ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου Δημήτρης Χορν γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1921 στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας Παντελής Χορν. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου (νυν Εθνικού), όπου έκανε το ντεμπούτο του το 1940, στην οπερέτα του Στράους «Η Νυχτερίδα».

Αμέσως μετά εμφανίστηκε στο «Θέατρο Ρεξ» της Μαρίκας Κοτοπούλη, ως πρωταγωνιστής σε έργα, όπως «Ο πρωτευουσιάνος», «Αλάτι και πιπέρι», «Η κυρία με τις καμέλιες» κ.ά. Την περίοδο 1943 - 1944 συμμετείχε στο θίασο της Κατερίνας, με την οποία συμπρωταγωνίστησε στο «Σύζυγοι με δοκιμή». Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο μαζί με τη Μαίρη Αρώνη και λίγο αργότερα συνέπραξε με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1945 συνεργάστηκε με τον θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου, ενώ την περίοδο 1946 - 1950 επέστρεψε στο «Βασιλικό Θέατρο».

Ύστερα από απουσία δύο ετών στο εξωτερικό, επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1953 γνωρίζει την Έλλη Λαμπέτη. Ο δεσμός τους επισπεύδει το διαζύγιο της Λαμπέτη με τον Μάριο Πλωρίτη και μαζί γράφουν μία από τις πιο αστραφτερές σελίδες στην υποκριτική τέχνη. Συγκροτούν δικό τους θίασο, μαζί με τον Γιώργο Παππά, ανεβάζοντας έργα, όπως: «Ο βροχοποιός», «Νυφικό Κρεβάτι» και «Το παιχνίδι της Μοναξιάς». Οι δρόμοι τους χώρισαν το 1959 και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ στο θεατρικό σανίδι.

Μεγάλη ήταν η συμβολή του Δημήτρη Χορν και στον κινηματογράφο. Πρωταγωνίστησε μόνο σε 10 ταινίες, δίνοντας όμως ανεπανάληπτες ερμηνείες, όπως στην «Κάλπικη λίρα» (1954), στο «Μια ζωή την έχουμε» (1955) και «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956).

Έντονη ήταν και η ραδιοφωνική παρουσία του. Εκτός από τις μαγνητοφωνήσεις δεκάδων θεατρικών έργων, είχε «περάσει» στον κόσμο με ιδιαίτερο κέφι και φινέτσα ένα «αεράκι» εβδομαδιαίων πεντάλεπτων εκπομπών, που έγραφε ο Κώστας Πρετεντέρης. Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών στην εκπομπή «Ο Ταχυδρόμος έφτασε».

Διετέλεσε γενικός διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1974 -1975, ενώ το 1980 ίδρυσε με τη σύζυγό του Άννα Γουλανδρή το Ίδρυμα Γουλανδρή - Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού. Η Πολιτεία του απένειμε το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α'.

Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου του 1998, ύστερα από πολύμηνη ασθένεια.

Πηγή : www.sansimera.gr

https://www.youtube.com/watch?v=HX8mSPA-OiE

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 9 Μαρτίου ...

1942: Ο Ουαλός μουσικός, συνθέτης, τραγουδιστής και τραγουδοποιός John Cale (John Davies Cale) γεννήθηκε στο Γκάρναντ της Ουαλίας. Το 1965 μαζί με τον Lou Reed δημιούργησαν το συγκρότημα The Velvet Underground στο οποίο εργάστηκε ως μουσικός (βιολί, μπάσο και πιάνο). Μετά την αποχώρηση του από το συγκρότημα το 1968, ακολούθησε σόλο καριέρα. Συμμετείχε στην παραγωγή του πρώτου άλμπουμ των The Stooges. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες και παραγωγούς όπως Brian Eno και Leonard Cohen.

1972: Ο μάνατζερ του George Harrison, Allen Klein καταθέτει σε λογαριασμό της Unicef ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες δολάρια που κέρδισε από τη συναυλία The Concert For Bangladesh και τις πωλήσεις του άλμπουμ που ηχογραφήθηκε. Το φεστιβάλ είχε πραγματοποιηθεί στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης τον Αύγουστο του 1971, με βασικούς συντελεστές τους George Harrison, Bob Dylan, Eric Clapton και τον σπουδαίο Ινδό μουσικό Ravi Shankar. Σκοπός της συναυλίας ήταν να συγκεντρωθούν χρήματα για τους πρόσφυγες του Ανατολικού Πακιστάν, γνωστό σήμερα ως Μπανγκλαντές. Πολλά γράφτηκαν εκείνη την εποχή για τον Allen Klein και την “σωστή διαχείριση” των χρημάτων που εισέπραξε…

1987: Κυκλοφορεί το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του Ιρλανδικού συγκροτήματος U2 με τίτλο “The Joshua Tree“. Στην παραγωγή είναι οι Brian Eno και Daniel Lanois. Ηχογραφήθηκε από τον Ιανουάριο του 1986 έως και τις αρχές του 1987, σε διάφορα στούντιο στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. Μεγάλες επιτυχίες του άλμπουμ τα τραγούδια: “Where the Streets Have No Name“, “With or Without You” και “I Still Haven’t Found What I’m Looking For“. Το Μάρτιο του 1988 στην 30η τελετή απονομής των Grammy Awards το άλμπουμ θα κερδίσει δύο βραβεία, τα “Album of the Year” και “Best Rock Performance by a Duo or Group with Vocal“. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ θα ακολουθήσει μεγάλη παγκόσμια περιοδεία με συνολικά εκατόν έντεκα συναυλίες. Θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα άλμπουμ στην ιστορία της rock μουσικής και είναι από τα πιο εμπορικά άλμπουμ όλων των εποχών με πωλήσεις που ξεπερνούν τα εικοσιπέντε εκατομμύρια αντίτυπα. Το 2007 επανακυκλοφόρησε ψηφιακά επεξεργασμένο για την 20η επέτειο της κυκλοφορίας του.

https://www.youtube.com/watch?v=XmSdTa9kaiQ

1997: Το “κακό” παιδί της μουσικής βιομηχανίας, ο Αμερικανός ράπερ Christopher Wallace γνωστός ως The Notorious B.I.G. (Christopher George Latore Wallace 1972-1997) δολοφονήθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια με τέσσερις σφαίρες στο στήθος. Μεταφέρθηκε στο Cedars-Sinai Medical Center όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατος του. Ήταν 24 ετών. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της rap μουσικής και είναι γνωστός και ως “the savior of East Coast hip-hop“. Κέρδισε δύο Billboard Music Awards, ένα MTV Video Music Award και ένα Soul Train Music Award. Δημοφιλή τραγούδια του: “One More Chance“, “Hypnotize“, “Mo Money Mo Problems” κ.α.

2004: Οι Franz Ferdinand κάνουν το δισκογραφικό τους ντεμπούτο στη Μεγάλη Βρετανία με το άλμπουμ που φέρει το όνομα τους. Κέρδισαν αμέσως την προσοχή των ΜΜΕ σε ολόκληρο τον πλανήτη με τραγούδια επιτυχίες όπως τα “Take Me Out“, “Darts of Pleasure“, “The Dark of the Matinée” και “Michael“. Την ίδια χρονιά το “Franz Ferdinand” τους χάρισε το πρώτο τους Mercury Music Prize.

 Πηγή : Music Is Life


8 ΜΑΡΤΙΟΥ !!! Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας !!!ΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ - ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ !!!  👩♀️☮️🌹👱‍♀️

Ημέρα αφιερωμένη στη γυναίκα η σημερινή.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.Ιστορία της 8ης ΜαρτίουΗ 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Δ ι ε θ ν ή Ε ι ρ ή ν η
Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών.

Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women's Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.

Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.

Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η φεμινίστρια Alexandra Kollontai έπεισε τον Λένιν να επισημοποιήσει τη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση, όμως μέχρι το 1965 αυτή παρέμεινε γιορτή των εργατών.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος το 1960 αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Στις μέρες μας, όμως, σε πολλές χώρες η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα: Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου εκλήφθηκε ως ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου.


Ωστόσο, περιστατικά που σημειώνονται με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας τη Γυναίκας, αποδεικνύουν την ανάγκη προβολής και τίμησης, αν μη τι άλλο, των αγώνων των γυναικών. Στην Τεχεράνη στις 4 Μαρτίου 2007, η αστυνομία ξυλοφόρτωσε χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που σχεδίαζαν συλλαλητήριο για τον εορτασμό της ημέρας. Οι δεκάδες γυναίκες που συνελήφθησαν κρατήθηκαν για μέρες στην απομόνωση. Οι ακτιβίστριες Shadi Sadr και Mahbubeh Abbasgholizadeh αφέθηκαν ελεύθερες μετά από δεκαπέντε μέρες απεργία πείνας.


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 8 Μαρτίου ...

1945: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, ντράμερ και ηθοποιός Micky Dolenz (George Michael Dolenz, Jr.) γεννήθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Το 1965 μετά από τηλεοπτικό κάστινγκ επιλέχτηκε σαν βασικός τραγουδιστής του τηλεοπτικού συγκροτήματος The Monkees. Έγραψε τις επιτυχίες του συγκροτήματος “Last Train to Clarksville” και “I’m a Believer“. Ήταν φανατικός θαυμαστής των The Beatles και φίλος του George Harrison. Μετά το τέλος του τηλεοπτικού σόου η μπάντα διαλύθηκε και ακολούθησε σόλο καριέρα, χωρίς επιτυχία. Εργάστηκε στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, δανείζοντας την φωνή του σε ήρωες κινουμένων σχεδίων.


1958: Ο Βρετανός τραγουδιστής και συνθέτης Gary Numan (Gary Anthony James Webb) γεννήθηκε στο Χάμερσμιθ του δυτικού Λονδίνου. Είναι ένας από τους πρώτους μουσικούς που έβαλε synthesizers στην rock μουσική και πρωτοπόρος της new wave, synthpop και electronic μουσικής. Έγινε δημοφιλής με την κυκλοφορία του τραγουδιού “Cars” το 1979.

1973: Ο Αμερικανός μουσικός και τραγουδοποιός Ron McKernan γνωστός και ως “Pigpen” (Ronald Charles McKernan 1945-1973) βρέθηκε νεκρός σε ηλικία 27 ετών στο σπίτι του στο Corte Madera της Καλιφόρνια από αιμορραγία στο στομάχι. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και μουσικός του Hammond των Grateful Dead. Ήταν μέλος του συγκροτήματος από το 1965 μέχρι και τον θάνατο του. Υπήρξε ένας από τους καλύτερους φίλους της Janis Joplin. Το όνομα του γράφτηκε, μαζί με των υπολοίπων μελών του συγκροτήματος, στο Rock and Roll Hall of Fame το 1994.

1973: Ο Paul McCartney δηλώνει αθώος στην κατηγορία ότι καλλιεργούσε μαριχουάνα στην φάρμα του στην Σκοτία. Ισχυρίστηκε πως ένας θαυμαστής του είχε δώσει τους σπόρους και εκείνος μη ξέροντας τι να τους κάνει, τους πέταξε με αποτέλεσμα να φυτρώσουν… Το δικαστήριο του επέβαλε πρόστιμο 240 λίρες.

1974: Οι Bad Company πραγματοποιούν την πρώτη τους συναυλία στο Νιούκασλ της Αγγλίας. Το Βρετανικό rock συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1973 από μέλη των συγκροτημάτων Free, Mott the Hoople και King Crimson. Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, Paul Rodgers είχε διαλέξει το όνομα του γκρουπ από την ομώνυμη Western ταινία του 1972. Λίγους μήνες αργότερα κυκλοφόρησαν το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ με τίτλο “Bad Company“, το οποίο ηχογραφήθηκε σε λιγότερο από δέκα ημέρες το Νοέμβριο της προηγούμενης χρονιάς. Οι Bad Company γνώρισαν αμέσως μεγάλη αναγνώριση και επιτυχία με τραγούδια όπως τα “Can’t Get Enough“, “Rock Steady“, “Don’t Let Me Down” και “Ready for Love“. Συνεχίζουν να δίνουν συναυλίες ακόμη και σήμερα με τρία από τα ιδρυτικά μέλη τους: Paul Rodgers, Mick Ralphs και Simon Kirke.


https://www.youtube.com/watch?v=ZpgWfLEAIUE


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 7 Μαρτίου ...

1943: Ο Βρετανός μουσικός και τραγουδοποιός Chris White (Christopher Taylor White) γεννήθηκε στο Μπαρνέτ της Αγγλίας. Υπήρξε μπασίστας και τραγουδοποιός του rock συγκροτήματος της δεκαετίας του ’60, The Zombies. Το 1964 γνώρισαν επιτυχία με το τραγούδι “She’s Not There” και ακολούθησαν τα “Tell Her No” και “Time of the Season“. Ήταν ο άνθρωπος που ανακάλυψε και στήριξε τους Dire Straits στα πρώτα τους βήματα.

1952: Ο Αμερικανός μουσικός και τραγουδοποιός Ernie Isley (Ernest Isley) των The Isley Brothers γεννήθηκε στο Σινσινάτι του Οχάιο. Αρχικά έπαιζε τύμπανα, συνέχισε σαν μπασίστας και τελικά ανακάλυψε την κιθάρα. Ήταν φίλος με τον Jimi Hendrix, ο οποίος έπαιζε κιθάρα για τους The Isley Brothers και τον φιλοξενούσαν σπίτι τους. Άρχισε να έχει ουσιαστικό ρόλο στο συγκρότημα μετά το 1973, με χαρακτηριστικά παιξίματα στην κιθάρα σε τραγούδια όπως τα “That Lady, Pt. 1 & 2“, “Summer Breeze“, “Live It Up” κ.α.

1985: Κυκλοφορεί το τραγούδι “We Are the World” από το supergroup USA for Africa. Το τραγούδι είναι μια δημιουργία των Michael Jackson και Lionel Richie και με παραγωγούς τους Quincy Jones και Michael Omartian. Τον Απρίλιο θα κυκλοφορήσει πάλι στο ομότιτλο άλμπουμ το οποίο είχε ηχογραφηθεί με σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα για αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Αφρική. Τα μέλη του supergroup με την ονομασία USA for Africa (United Support of Artists for Africa) είναι πάνω από σαράντα καλλιτέχνες μεταξύ αυτών οι Michael Jackson, Ray Charles, Bob Dylan, Bob Geldof, Cyndi Lauper, Willie Nelson, Lionel Richie, Smokey Robinson, Kenny Rogers, Diana Ross, Paul Simon, Bruce Springsteen, Tina Turner, Stevie Wonder κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=CJ6WGN8WH3Y

2005: Κυκλοφορεί το πρώτο στούντιο άλμπουμ του πολλά υποσχόμενου Βρετανικού alternative rock συγκροτήματος Kaiser Chiefs, με τίτλο “Employment“. Στις 13 του μήνα θα βρεθεί στην τρίτη θέση των Βρετανικών Albums Chart. Το άλμπουμ θα πουλήσει πάνω από τρία εκατομμύρια αντίτυπα και θα βρεθεί τέταρτο στη Βρετανική λίστα με τα εμπορικά άλμπουμ του 2005. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Everyday I Love You Less and Less“, “I Predict a Riot“, “Modern Way” κ.α. Οι Nick Hodgson (ντραμς), Nick Baines (πλήκτρα) και Simon Rix (μπάσο) γνωρίστηκαν στο σχολείο σε ηλικία έντεκα ετών. Με τους Andrew White (κιθάρα) και Ricky Wilson (φωνή) συναντήθηκαν πολύ αργότερα, στο πανεπιστήμιο. Αρχικά σαν το συγκρότημα Parva δεν κατάφεραν και πολλά. Το 2003 “αποφάσισαν να το πάρουν στα σοβαρά” και ξεκίνησαν από την αρχή με καινούρια τραγούδια και καινούριο όνομα Kaiser Chiefs.


2006: Ένας από τους σημαντικότερους κιθαρίστες της blues, ο Αφρικανός Ali Farka Touré (Ali Ibrahim Touré 1939-2006) απεβίωσε σε ηλικία 66 ετών στο Μπαμάκο του Μάλι από καρκίνο των οστών. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην μουσική της χώρας του, το Μάλι, η οποία έχει αρκετές ομοιότητες με την blues.


Πηγή : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 6 Μαρτίου ....

1946: Ο Βρετανός τραγουδιστής, κιθαρίστας και μέλος της δημιουργικής ομάδας των Pink Floyd, David Gilmour (David Jon Gilmour) γεννήθηκε στο Κέμπριτζ της Αγγλίας. Άρχισε σιγά-σιγά να ενσωματώνεται στο συγκρότημα σαν δεύτερος κιθαρίστας, καλύπτοντας τον Syd Barrett όταν εκείνος δεν μπορούσε να παίξει στις συναυλίες λόγω προβλημάτων που είχε με την υγεία του και τα ναρκωτικά. Μετά την αποχώρηση του Barrett από το γκρουπ ο Gilmour ανέλαβε ουσιαστικό ρόλο, όχι μόνο σαν κιθαρίστας αλλά και στα φωνητικά. Μετά τα άλμπουμ “The Dark Side of the Moon” και “Wish You Were Here“, ο Roger Waters άρχισε να παίρνει τον έλεγχο της μπάντας, γράφοντας μόνος του (“Animals“, “The Wall“), με συνέπεια ο Gilmour να θεωρήσει πως είναι υποτιμημένος. Άρχισε να κυκλοφορεί σόλο άλμπουμ όπως τα “David Gilmour” (1978), “About Face” (1984) κ.α. Συνεργάστηκε σαν παραγωγός ή μηχανικός ήχου, με καλλιτέχνες όπως οι Syd Barrett, Paul McCartney, Kate Bush, Elton John, B.B. King, Seal, Sam Brown, Bob Dylan, Pete Townshend, The Who, Supertramp, Alan Parsons κ.α. Το 1996 το όνομα του, μαζί με των υπόλοιπων μελών του συγκροτήματος Pink Floyd, γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame.

1951: Ο Ουαλός συνθέτης, τραγουδιστής και ηθοποιός Ivor Novello (David Ivor Davies 1893-1951) απεβίωσε σε ηλικία 58 ετών στο Λονδίνο αιφνιδίως από στεφανιαία νόσο. Έγραψε οπερέτες αλλά και τραγούδια, με το πιο γνωστό του “Keep the Home Fires Burning” το 1917 για το μιούζικαλ “Theodore & Co“. Το 1927 πήρε μέρος στις ταινίες του Alfred Hitchcock “The Lodger” και “Downhill“. Πρωταγωνίστησε σε μιούζικαλ όπως τα “Glamorous Night” (1935), “King’s Rhapsody” (1949) κ.α. Προς τιμήν του, απονέμονται κάθε χρόνο στη Μεγάλη Βρετανία τα βραβεία Ivor Novello Awards σε καλλιτέχνες με σημαντική προσφορά στην συγγραφή τραγουδιών.

1970: Κυκλοφορεί το άλμπουμ του καταδικασμένου σε θάνατο Charles Manson με τίτλο “Lie: The Love and Terror Cult“. Μαζί με την “οικογένεια” του (Manson Family) το 1969 διέπραξαν μια σειρά από φόνους. Ο ίδιος είχε δηλώσει πως καθώς προετοιμάζονταν για τα εγκλήματα άκουγαν ξανά και ξανά το “White Album” των The Beatles. Ο Manson αποφάσισε την κυκλοφορία του άλμπουμ με σκοπό να μαζέψει χρήματα για την υπεράσπισή του. Ένα από τα τραγούδια,  το “Look at Your Game Girl” το διασκεύασαν αργότερα οι Guns N’ Roses.

1994: Η Ελληνίδα ηθοποιός, τραγουδίστρια και αργότερα υπουργός Πολιτισμού της Ελλάδας Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη 1920-1994) απεβίωσε σε ηλικία 73 ετών στο Memorial Sloan-Kettering Cancer Center της Νέας Υόρκης μετά από πολύχρονη μάχη με το καρκίνο. Μετά την φοίτηση της από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο “σανίδι” το 1944 στο θεατρικό έργο του Αλέξη Σολομού με τίτλο “Το μονοπάτι της Λευτεριάς“. Σταθμός στην καριέρα της ήταν η θεατρική παράσταση “Λεωφορείον ο Πόθος” (1949) στην οποία μάλιστα ηχογραφήθηκε με τη φωνή της το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι “Χάρτινο το Φεγγαράκι“. Συνεργάστηκε με σπουδαίους σκηνοθέτες και συγγραφείς όπως ο Δημήτρης Μυράτ και ο Μαρσέλ Ασάρ. Επιτυχημένη ήταν και η πορεία της στον κινηματογράφο, με αποκορύφωμα το βραβείο πρώτης γυναικείας ερμηνείας του Φεστιβάλ των Καννών και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ για την ταινία “Ποτέ την Κυριακή” (“Never on Sunday“) το οποίο έχασε τελικά από την Ελίζαμπεθ Τέιλορ (1960). Συνεργάστηκε και τραγούδησε μεγάλους Έλληνες συνθέτες όπως Μάνο Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Βασίλη Τσιτσάνη κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=fGa5QWUxDf4

1998: Ο τραγουδιστής των Oasis, Liam Gallagher βρίσκεται ένοχος από δικαστήριο της Αυστραλίας με την κατηγορία της “σωματικής βλάβης” και πληρώνει πρόστιμο ύψους δέκα χιλιάδων δολαρίων. Σε μια συναυλία του συγκροτήματος, είχε δώσει κουτουλιά σε έναν θαυμαστή τους με αποτέλεσμα να του σπάσει τη μύτη.


Πηγή :  Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 5 Μαρτίου ...

1948: Ο reggae τραγουδιστής και μουσικός Eddy Grant (Edmond Montague Grant) γεννήθηκε στο Plaisance της Γουιάνα στη Νότια Αμερική. Σε πολύ μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένεια του στο Λονδίνο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1968 με το συγκρότημα Equals κυκλοφόρησε την πρώτη του Νο1 επιτυχία το τραγούδι “Baby Come Back“. Είναι γνωστός για τον αγώνα του κατά του καθεστώτος του απαρτχάιντ και μια από τις επιτυχίες του, το “Gimme Hope Jo’anna“, μιλάει ουσιαστικά για την πόλη Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής. Δημοφιλή τραγούδια του: “I Don’t Wanna Dance“, “Electric Avenue” κ.α. Συνεργάστηκε στην παραγωγή με καλλιτέχνες όπως οι Sting, Mick Jagger και Elvis Costello.



1971: Οι Led Zeppelin, σε μια συναυλία τους στο Ulster Hall στο Μπέλφαστ της βόρειας Ιρλανδίας, ερμηνεύουν για πρώτη φορά το τραγούδι “Stairway to Heaven“. Είναι η πρώτη μέρα της περιοδείας τους Back to the Clubs.

1983: Στην πρώτη θέση του Billboard Hot 100 βρίσκεται το τραγούδι “Billie Jean” του Michael Jackson. Την μουσική και τους στίχους έγραψε ο Jackson για το έκτο του σόλο στούντιο άλμπουμ με τίτλο “Thriller” που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1982. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στα Westlake Recording Studios του Λος Άντζελες της Καλιφόρνια με παραγωγό τον Quincy Jones και σαν single το τραγούδι κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1983. Το Φεβρουάριο του 1984 στην 26η τελετή απονομής των Grammy Awards ο Michael Jackson κέρδισε οκτώ βραβεία για το άλμπουμ του “Thriller“, τα δύο από αυτά για το τραγούδι “Billie Jean“, τα “Best R&B Vocal Performance, Male” και “Best Rhythm & Blues Song“. Αστείο είναι πως αρχικά το τραγούδι είχε “μείνει έξω” από την τελική επιλογή για το άλμπουμ μετά από διαφωνία που είχε ο Jackson με τον Quincy Jones, ο οποίος το θεωρούσε “αδύναμο”… Το 2008 το τραγούδι διασκευάστηκε από τον Kanye West για την 25η επέτειο του άλμπουμ, “Thriller 25“.

2007: Κυκλοφορεί το πρώτο και ομώνυμο άλμπουμ του συγκροτήματος Grinderman. Είναι μια παράλληλη δισκογραφική δουλειά του Nick Cave και του συγκροτήματος του, The Bad Seeds. Σύμφωνα με μαρτυρία του παραγωγού του άλμπουμ Nick Launay, το άλμπουμ ηχογραφήθηκε μέσα σε τέσσερις ημέρες. Ο ήχος του πιο είναι σκληρός και πρωτόγονος σε σχέση με τα τελευταία άλμπουμ των Nick Cave and the Bad Seeds. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Get It On“, “No Pussy Blues“, “Go Tell the Women“, “Honey Bee (Let’s Fly to Mars)“.

2011: Ο Έλληνας συνθέτης, τραγουδοποιός, τραγουδιστής, συγγραφέας και δημοσιογράφος Μανώλης Ρασούλης (1945-2011) απεβίωσε σε ηλικία 65 ετών στην Θεσσαλονίκη από έμφραγμα. Βρέθηκε νεκρός στις 13 Μαρτίου. Έχει συνεργαστεί με συνθέτες και τραγουδιστές όπως Μάνος Λοΐζος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Νίκος Ξυδάκης, Πέτρος Βαγιόπουλος, Νίκος Παπάζογλου, Σωκράτης Μάλαμας, Χρήστος Νικολόπουλος κ.α. Έχει μία κόρη, τη τραγουδίστρια και μουσικό Ναταλία Ρασούλη.

https://www.youtube.com/watch?v=B9GIeee42no

Πηγή : Music Is Life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!!

4/3/1678 Γεννήθηκε ο συνθέτης κλασικής μουσικής Αντόνιο Βιβάλντι


Βενετσιάνος συνθέτης και βιολονίστας, από τους στυλοβάτες της Δυτικής Μουσικής. Το μεγάλο του ενδιαφέρον για τη μουσική επισκίασε την άλλη του ιδιότητα, αυτή του ιερωμένου, για την οποία ο ίδιος δεν έδειξε ιδιαίτερο ζήλο να τιμήσει.


Ο Αντόνιο Λούτσιο Βιβάλντι (Antonio Lucio Vivaldi) γεννήθηκε στη Βενετία στις 4 Μαρτίου 1678. Βαφτίστηκε την ίδια ημέρα με προτροπή της μαμής του, η οποία φοβήθηκε ότι θα πεθάνει, λόγω των προβλημάτων υγείας που παρουσίασε. Αργότερα διαγνώσθηκε ότι έπασχε από άσθμα, αρρώστια που θα τον ταλαιπωρούσε σε ολόκληρη τη ζωή του.

Την τέχνη του βιολιού τη διδάχθηκε από τον πατέρα του Τζιοβάνι Μπατίστα Βιβάλντι, επαγγελματία κουρέα, αλλά και αξιόλογο βιολιστή, μουσικό της Ορχήστρας του Αγίου Μάρκου. Ο πατέρας του ήταν και έντονα θρησκευόμενος άνθρωπος και προετοίμαζε τον νεαρό γιο του για εκκλησιαστική σταδιοδρομία.

Το 1703 ο Αντόνιο χειροτονήθηκε ιερέας και σύντομα απέκτησε το προσωνύμιο «Ο κόκκινος παπάς», εξαιτίας των ξανθών μαλλιών του. Τον ίδιο χρόνο διορίστηκε καθηγητής βιολιού και αρχιμουσικός στο ορφανοτροφείο θηλέων «Οσπεντάλε ντι Πιετά» της Βενετίας. Δεν πέρασε πολύς καιρός και βρήκε την ευκαιρία να απαλλαγεί από τα θρησκευτικά του καθήκοντα, χωρίς να αποσχηματισθεί. Έτσι, αφιερώθηκε αποκλειστικά στη μουσική.

Άρχισε να συνθέτει πυρετωδώς και να γίνεται γνωστός έξω από τα στενά όρια της Βενετίας. Από το 1718 ταξίδευε διαρκώς για να παρουσιάζει τα έργα του, έχοντας ως βάση του τη Μάντοβα. Λέγεται, μάλιστα, ότι σε κάποια περιοδεία του έπαιξε και ενώπιον του Πάπα. Την εποχή εκείνη γνώρισε δύο ετεροθαλείς αδελφές, την Παολίνα Τρεβιζάνα, η οποία έγινε γραμματέας του και την κοντράλτο Άννα Τζίρο ή Ζιρό, η οποία τραγούδησε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε πολλές όπερές του. Ο Αντόνιο φιλοξενούσε τις κοπέλες στο σπίτι του και οι ψίθυροι έδιναν κι έπαιρναν ότι διατηρούσε ερωτικές σχέσεις και με τις δύο. Ο Βιβάλντι διασκέδαζε με τη φημολογία και απαντούσε ότι η σχέση μαζί τους ήταν αυστηρά φιλική και επαγγελματική.

Το 1725 παρουσίασε μια σειρά κοντσέρτων για έγχορδα και μπάσο κοντίνουο, με τον τίτλο «Il cimento dell' armonia e dell' inventione» («Η δοκιμή της αρμονίας με τη νεωτερική σύνθεση»). Τα τέσσερα πρώτα από αυτά αποτελούν τις «Τέσσερις Εποχές», το πιο γνωστό έργο του και ένα από τα δημοφιλέστερα έργα της μουσικής. Ο συνθέτης αποδίδει με νότες τις τέσσερις εποχές του χρόνου και θεωρείται ως πρώιμο δείγμα προγραμματικής μουσικής.

https://www.youtube.com/watch?v=GRxofEmo3HA

Το 1737 ο καρδινάλιος της Φεράρας ακυρώνει μια παράστασή του, επειδή αρνήθηκε να ιερουργήσει και εξαιτίας της συμβίωσή του με τις δύο αδελφές, που σκανδάλιζε τους πιστούς. Με την πάροδο του χρόνου, η δημοτικότητά του στη Βενετία άρχισε να υποχωρεί και ο Βιβάλντι, απογοητευμένος από τους συμπατριώτες του, ξενιτεύτηκε στη Βιέννη (28 Ιουνίου 1741). Ένα μήνα αργότερα, στις 28 Ιουλίου 1741, έφυγε από τη ζωή πάμπτωχος, έχοντας σπαταλήσει όλη του την περιουσία.



Ο Βιβάλντι με το προσωπικό ύφος γραφής έθεσε τα θεμέλια του ώριμου κοντσέρτου μπαρόκ και επηρέασε συνθέτες, όπως ο Μπαχ και ο Τέλεμαν. Πολυγραφότατος, συνέθεσε περί τα 850 έργα, αλλά λίγο μετά τον θάνατό του ξεχάστηκε. Από την αφάνεια τον ανέσυρε πολύ αργότερα ο Μέντελσον, όταν ερευνούσε το έργο του Μπαχ, ο οποίος θαύμαζε απεριόριστα τον Βιβάλντι. Ουσιαστικά, όμως, ο Βιβάλντι ανακαλύφθηκε τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και σήμερα θεωρείται ως ένας από τους δημοφιλέστερους συνθέτες της μουσικής μπαρόκ.


Πηγή :sansimera.gr



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!
4/3/1943 Γεννήθηκε ο Ιταλός τραγουδοποιός Λούτσιο Ντάλα
Ιταλός τραγουδοποιός, από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες της ιταλικής έντεχνης λαϊκής μουσικής. Συνέθεσε, επίσης, μουσική για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ενώ διακρίθηκε και ως ηθοποιός.

Ο Λούτσιο Ντάλα (Lucio Dalla) γεννήθηκε στην Μπολόνια στις 4 Μαρτίου 1943. Έμεινε ορφανός σε ηλικία επτά ετών από τον πατέρα του, που ήταν διευθυντής του σκοπευτικού ομίλου της πόλης. Την ανατροφή του ανέλαβε η μητέρα του Ιόλη, που ήταν μοδίστρα, με τη συνδρομή του θείου του Αριοντάντε Ντάλα, γνωστού τραγουδιστή τις δεκαετίες ‘40 και ‘50.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο νεαρός Λούτσιο μετακόμισε με τη μητέρα του στο Τρεβίζο, όπου άρχισε να μαθαίνει ακορντεόν. Το 1956 η οικογένεια Ντάλα επέστρεψε στην Μπολόνια και στα 13α γενέθλιά του η μητέρα του τού χάρισε ένα κλαρινέτο. Ρίχτηκε με μεγάλο ζήλο στην εκμάθηση του οργάνου και προτού αποφοιτήσει από το Λύκειο έπαιζε τζαζ σε κλαμπ της πόλης με το σχήμα Rheno Dixieland Band, μαζί με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Πούπι Αβάτι. Μάλιστα, το 1960 το συγκρότημα εμφανίστηκε στο περίφημο φεστιβάλ τζαζ της Αντίμπ στη Γαλλία.

Ο Ντάλα συνήθιζε να τραγουδά επί σκηνής στο στυλ του Τζέιμς Μπράουν. Ο ιταλός τραγουδοποιός Τζίνο Πάολι ήταν αυτός που διέκρινε τις φωνητικές του ικανότητες και τον προέτρεψε να ακολουθήσει σόλο καριέρα στον χώρο της σόουλ. Το 1964, σε ηλικία 21 ετών, ηχογράφησε το πρώτο 45άρι του που περιείχε τα τραγούδια Lei και Ma Questa Sera (διασκευή του τραγουδιού του Κέρτις Μέιφιλντ Hey Little Girl).

Το ντεμπούτο του Ντάλα στο ιταλικό τραγούδι έγινε το 1964 στο φεστιβάλ Καντατζίρο και ήταν ανεπιτυχές, λόγω της εμφάνισής του, αλλά και της μουσικής του, που ήταν αρκούντως πειραματική για τα γούστα του μεγάλου κοινού. Τον επόμενο χρόνο σχηματίζει το γκρουπ Gli Idoli που θα τον συντροφεύει ως το 1972 στην πρώτη φάση της καριέρας του.

Το 1966 κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ με τίτλο 1999, που πέρασε απαρατήρητο. Το 1967 κάνει το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη, στην ταινία των αδελφών Ταβιάνι I sovversivi (Οι ανατρεπτικού) και είναι υποψήφιος για το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού στη Μόστρα της Βενετίας. Το δεύτερο άλμπουμ του Ντάλα κυκλοφόρησε το 1970 με τίτλο Terra di Gaibola και περιείχε το τραγούδι 4 Marzo 1943 (η ημερομηνία γέννησής του), που έγινε μεγάλη επιτυχία όταν ακούστηκε στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1971. Το Piazza Grande ήταν τον δεύτερο τραγούδι που ξεχώρισε από το δεύτερο άλμπουμ του. Ακολουθεί το τρίτο του άλμπουμ Storie di casa mia, με τη διαχρονική επιτυχία του Itaca (Ιθάκη).

Το 1973 κάνει ένα αποφασιστικό βήμα στην καριέρα του και συνεργάζεται με τον συμπατριώτη του ποιητή Ρομπέρτο Ροβέρσι, σε μία κοινωνικά στρατευμένη μουσική και μία καλλιτεχνική δράση, που θυμίζει στους κριτικούς εκείνη του Ντάριο Φο. Από τη συνεργασία τους προέκυψαν οι δίσκοι Il Giorno Aveva Cinque Teste (1973), Anidride Solforosa (1975) και Autobobili (1976). Οι δίσκοι αυτοί υμνήθηκαν από την κριτική, αλλά δεν γνώρισαν εμπορική επιτυχία. Ο Ροβέρσι διαφώνησε με την κυκλοφορία του τρίτου άλμπουμ και οι δρόμοι του με τον Ντάλα χώρισαν. Από τον δίσκο αυτό ξεχώρισε το κομμάτι Nuvolari (αφιερωμένο στον ραλίστα Τάτσιο Νουβολάρι), μία από τις μεγάλες επιτυχίες του Ντάλα.

Η συνεργασία του με τον Ροβέρσι δεν πήγε χαμένη. Ο Ντάλα διαμόρφωσε το δικό του στιχουργικό ύφος, που φάνηκε στο άλμπουμ Com’ e profondo il mare (1977), αν και το μουσικό του ύφος επικρίθηκε από τους πιστούς οπαδούς του, που το θεώρησαν αρκούντως  εμπορικό. Το ομώνυμο κομμάτι, πάντως, θεωρείται ένα από τα κορυφαία ιταλικά τραγούδια. Το 1979 μαζί με τον τραγουδοποιό Φραντζέσκο Ντε Γκρέγκορι κυκλοφόρησε το “ζωντανό” άλμπουμ Banana Republic, προϊόν της ομώνυμης περιοδείας τους, το οποίο σήμερα θεωρείται “κλασσικό” για την ιταλική έντεχνη λαϊκή μουσική. Το ακροατήριό του Ντάλα έχει διευρυνθεί σημαντικά και τα κλειστά γήπεδα είναι πολύ μικρά για να το χωρέσουν.

Το 1986  κυκλοφορεί τον δίσκο DallAmeriCaruso με το τραγούδι Caruso (αφιερωμένο στον εμβληματικό τενόρο Ενρίκο Καρούζο), το οποίο έκανε παγκοσμίως γνωστός ο διάσημος τενόρος Λουτσιάνο Παβαρότι. Το 1988 η συνεργασία του με τον Τζιάνι Μοράντι ήταν ένας νέος θρίαμβος, με το τραγούδι Attenti al Lupo.

https://www.youtube.com/watch?v=QZyVVVPreG8

Ο Ντάλα συνεχίζει να κυκλοφορεί σπουδαία άλμπουμ, ενώ στρέφει το ενδιαφέρον του στην κλασική μουσική, την όπερα και το μπαλέτο. Το 2007 ανεβάζει μια δική του εκδοχή του μπαλέτου Πουλτσινέλα του Ιγκόρ Στραβίνσκι.

Το 2011 κυκλοφόρησε το διπλό άλμπουμ Questo è Amore, με σπάνιες στιγμές της δισκογραφίας του, καθώς και το τραγούδι Nani με ερμηνευτή τον Πιερντάβιντε Καρόνε. Με αυτό το τραγούδι εμφανίσθηκε για τελευταία φορά στο Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σαν Ρέμο στα μέσα Φεβρουαρίου του 2012.

Ο Λούτσιο Ντάλα πέθανε το πρωί της 1ης Μαρτίου 2012 από καρδιακή προσβολή στο Μοντρέ της Ελβετίας, όπου είχε δώσει συναυλία το προηγούμενο βράδυ. Στις 4 Μαρτίου είχε προγραμματίσει να γιορτάσει τα 69α γενέθλιά του, κατά τη διάρκεια της συναυλίας που θα έδινε στη Γενεύη.

Σχετικά
Στις 9 Ιουλίου 1999 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Μπολόνια.
Το 2001 έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής του My-TV, της πρώτης διαδικτυακής τηλεόρασης (Web-Tv) της Ιταλίας.
Αγαπούσε τα σπορ αυτοκίνητα και ιδιαίτερα τις Πόρσε.
Το τραγούδι του Il motore del 2000 ακουγόταν στη διαφήμιση της Fiat για το μοντέλο Uno Fire.
Ένας αστεροειδής φέρει την ονομασία 6114 Dalla-Degregori, προς τιμή των ιταλών τραγουδοποιών Λούτσιο Ντάλα και Φραντσέσκο Ντε Γκρέγκορι.
Στις 3 Νοεμβρίου 2003 του απονεμήθηκε το ανώτατο παράσημο της Ιταλικής Δημοκρατίας.
Εμφανίστηκε για συναυλίες και στην Ελλάδα (2004, 2008 και αρκετά παλιά σε κάποια καλλιστεία).
Ο Διονύσης Σαββόπουλος έχει διασκευάσει δύο τραγούδια του Λούτσιο Ντάλα στον δίσκο Το ξενοδοχείο (1997): Ο χρόνος που μετράει (L' anno che verra) και Ιθάκη (Itaca).
Το τραγούδι του Λούτσιο Ντάλα Caruso έχουν ερμηνεύσει, επίσης, στα ελληνικά ο Γιάννης Πουλόπουλος με τον τίτλο Αθώος κι Ένοχος σε στίχους Εύης Δρούτσα (Γιάννης Πουλόπουλος, 1991), καθώς και ο Κώστας Χατζής με τον τίτλο Πόσο σε θέλω απόψε σε στίχους της Νίνας Ναχμία (Μουσική Ιεροσυλία, 1996).
Ο Βλάσης Μπονάτσος έχει ερμηνεύσει το τραγούδι του Ντάλα Futura με τον τίτλο Μελλούσα, σε στίχους Δημήτρη Ιατρόπουλου (Γενικά, 1981).
Ο αδελφοί Κατσιμίχα έχουν τραγουδήσει το τραγούδι του Ντάλα Marco e Anna, με τον τίτλο Μάρκος και Άννα (Απρίλη Ψεύτη, 1989)
Το 1995 ο Λούτσιο Ντάλα συνεργάστηκε με τη Μαρία Φαραντούρη στο δίσκο Maria Farantouri sings Lucio Dalla, σε ενορχήστρωση του Γιάννη Μπαχ - Σπυρόπουλου. Η κορυφαία Ελληνίδα τραγουδίστρια είχε ηχογραφήσει για πρώτη φορά το Caruso ντουέτο με τον Διονύση Σαββόπουλο το 1991 στο άλμπουμ 17 Songs.
Δισκογραφία
1999 (1966)
Terra di Gaibola (1970)
Storie di casa mia (1971)
Il giorno aveva cinque teste (1973)
Anidride solforosa, (1975)
Bologna 2 settembre 1974 (1975)
Automobili (1976)
Come è profondo il mare (1977)
Lucio Dalla (1979)
Banana Republic (1979)
Dalla (1980)
Lucio Dalla (1981)
1983 - 1983 (1983)
Viaggi organizzati (1985)
1985 - Bugie (1985)
Lucio Dalla Marco Di Marco (1985)
DallAmeriCaruso (1986)
Per gioco e per amore (1987)
Dalla/Morandi (1988)
In Europa (1988)
Cambio (1990)
Geniale? (1991)
Amen (1992)
Henna (1933)
Canzoni (1996)
Torino Milano E Dintorni (1997)
Ciao(1999)
2000 - Live @ RTSI (2000)
Luna Matana (2001)
Caro amico ti scrivo (2002)
Lucio (2003)
12000 lune (2006)
Il contrario di me (2007)
LucioDallaLive - La neve con la luna (2008)
Angoli nel cielo (2009)
Work in Progress (2010)
Questo è amore (2011)


Πηγή :sansimera.gr

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 4/3/1851 Γεννήθηκε ο λογοτέχνης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Διηγηματογράφος, ποιητής, δημοσιογράφος και μεταφραστής· από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου 1851. Ήταν ένα από τα εννέα παιδιά του δάσκαλου και ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ (1817-1897) και της Γκιουλώς Μοραΐτη (1822-1896). Έτσι, ο νεαρός Αλέξανδρος μεγάλωσε μέσα σ’ ένα κλίμα γεμάτο ευλάβεια και θρησκευτικότητα. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του και στη Σκόπελο, φοίτησε κατόπιν στο γυμνάσιο της Χαλκίδας και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα (Βαρβάκειο) με χίλιες δυο στερήσεις. Το 1874 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν πήρε το δίπλωμά του.

Φύση ασκητική ο Παπαδιαμάντης, στα είκοσί του πήγε στο Άγιο Όρος μαζί με τον εξάδελφό του, επίσης διηγηματογράφο, Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, για να προσκυνήσει, όπως έλεγε ο ίδιος. Πάντως, δεν έμεινε πολύ εκεί. Γύρισε στην Αθήνα και όλη του η ζωή κύλησε λιτά και ασκητικά ανάμεσα στη βιοπάλη, τη συγγραφή και την εκκλησία. Επί χρόνια ήταν ο τακτικός ψάλτης στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στο Μοναστηράκι και από τα μικρά του χρόνια ως το θάνατό του η πιο αγαπημένη του ενασχόληση ήταν η μελέτη εκκλησιαστικών βιβλίων.

Ο Παπαδιαμάντης πολύ νέος άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσίευε ιδίως μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων από τα αγγλικά και γαλλικά, γλώσσες που τις έμαθε μόνος του. Παράλληλα, άρχισε και το καθαυτό λογοτεχνικό του έργο. Τα πρώτα χρόνια καταγίνεται με ιστορικά μυθιστορήματα: «Μετανάστις (1880), «Οι Έμποροι των Εθνών» (1883), «Η Γυφτοπούλα» (1884). Γράφει και μερικά ποιήματα.

Γρήγορα, όμως, βρήκε τον αληθινό του δρόμο και στράφηκε προς το διήγημα. Ο «Χρήστος Μηλιόνης» (1885), εμπνευσμένος από ένα δημοτικό τραγούδι, είναι η απαρχή της στροφής αυτής. Από το 1885 καταγίνεται αποκλειστικά μ’ αυτό το είδος. Γράφει μικρά και μεγάλα διηγήματα (νουβέλες): «Η Χολεριασμένη (1901), «Ο Πεντάρφανος» (1905), «Ο Νεκρός ταξιδιώτης (1910), «Η Φόνισσα» (1903), «Οι Μάγισσες (1900), «Η Νοσταλγός» (1894), τα «Χριστουγεννιάτικα διηγήματα», τα « Πρωτοχρονιάτικα διηγήματα και τα «Πασχαλινά διηγήματα».

Το πλούσιο διηγηματικό του έργο, με θέματα και τύπους από τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας ή την απλοϊκή ζωή της κοινωνίας της Σκιάθου, τον παρουσιάζει συγγραφέα του είδους, που λέγεται ηθογραφία. Αλλά η ηθογραφία του είναι μόνο ο σκηνικός διάκοσμος, όπου κινούνται τα πρόσωπα και ξετυλίγονται τα γεγονότα. Ο Παπαδιαμάντης δεν αντιγράφει ήθη και έθιμα. Βλέπει τη λαϊκή ψυχή, ζει τις εκδηλώσεις και αποτυπώνει όλα αυτά στο έργο του, ένα έργο τελείως προσωπικό και ιδιότυπο ως προς την εκλογή των θεμάτων, την έμπνευση και τη γλώσσα.

Ο Παπαδιαμάντης αγάπησε την απλοϊκή ζωή, τη νοσταλγούσε και την ονειροπολούσε συνεχώς και είχε το μεγάλο μυστικό να μεταμορφώνει τα ονειροπολήματά του σε εκλεκτά διηγήματα. Ασφαλώς τέτοιες ώρες νοσταλγίας και ονειροπόλησης έπλασε τα «Ρόδινα Ακρογιάλια» (1908), «Ολόγυρα, στη λίμνη» (1892), «Το Αστεράκι» (1909), «Το μοιρολόγι της φώκιας»(1908) κ.ά. Τέτοιες ώρες, επίσης, καθώς έσκυβε πάνω από τον ανθρώπινο πόνο, έγραψε τη «Μαυρομαντηλού» (1891), τη «Σταχομαζώχτρα» (1889), το «Σπιτάκι στο λιβάδι» (1896), την «Υπηρέτρα» (1888) ή το μικρό αριστούργημα «Στο Χριστό στο κάστρο» (1892).

Στο προσωπικό ύφος του Παπαδιαμάντη ανήκουν ακόμα η έντονη λατρεία της φύσης, η θρησκευτική ευλάβεια και η βυζαντινή μελωδία, που είναι διάχυτη στο έργο του. Άλλωστε, το λέει και ο ίδιος: «Όσον ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».

Ιδιόμορφη είναι και η γλώσσα του Παπαδιαμάντη, επηρεασμένη από τα εκκλησιαστικά βιβλία. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει ούτε τη σαφήνεια και κατανόηση, ούτε το να έχουν οι φυσικές του περιγραφές, ποίηση αληθινή.

Γενικά, ο Παπαδιαμάντης χάρισε σελίδες αριστοτεχνικές στη νεοελληνική λογοτεχνία και θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους μας. Ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης στο δοκίμιό του για τον Μακρυγιάννη έγραψε: «Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομε τον Παπαδιαμάντη».

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έζησε τον περισσότερο χρόνο του στην Αθήνα και όταν κατάλαβε το τέλος του, αναζήτησε την αγαπημένη του Σκιάθο, όπου και πέθανε από πνευμονία τα ξημερώματα της 3ης Ιανουαρίου 1911.

Παπαδιαμάντης Αυτοβιογραφούμενος
     Εγεννήθην εν Σκιάθω, τη 4η Μαρτίου 1851. Εβγήκα από το Ελληνικόν Σχολείον εις τα 1863, αλλά μόνον τω 1867 εστάλην εις το Γυμνάσιον Χαλκίδος, όπου ήκουσα την Α΄ και Β΄ τάξιν. Την Γ΄ εμαθήτευσα εις Πειραιά, είτα διέκοψα τας σπουδάς μου και έμεινα εις την πατρίδα. Κατά Ιούλιον του 1872 υπήγα εις το Άγιον Όρος χάριν προσκυνήσεως, όπου έμεινα ολίγους μήνας. Τω 1873 ήλθα εις Αθήνας και εφοίτησα εις την Δ΄ του Βαρβακείου. Τω 1874 ενεγράφην εις την Φιλοσοφικὴν Σχολήν, όπου ήκουα κατ' εκλογήν ολίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ’ ιδίαν δε ησχολούμην εις τα ξένας γλώσσας.
     Μικρὸς εζωγράφιζα Αγίους, είτα έγραφα στίχους, και εδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. Τω 1868 επεχείρησα να γράψω μυθιστόρημα. Τω 1879 εδημοσιεύθη «Η Μετανάστις» , έργον μου, εις το περιοδικὸν «Σωτήρας». Τω 1882 εδημοσιεύθη «Οι έμποροι των Εθνών» εις το «Μὴ χάνεσαι». Αργότερα έγραψα περί τα εκατόν διηγήματα, δημοσιευθέντα εις διάφορα περιοδικά και εφημερίδας.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ
Αϊ μου Γιώργη! (Επί τη εορτή της κγ’ Απριλίου)
Άνθος του Γιαλού
Από τα νησιώτικα έθιμα
Αποκριάτικη Νυχτιά
Απόλαυσις στη Γειτονιά
Βαρδιάνος στα σπόρκα
Γουτού Γουπατού
Εξοχική Λαμπρή
Η Γλυκοφιλούσα
Η Κοίμησις της Θεοτόκου
Η Ντελησυφέρω
Η Σταχομαζώχτρα
Η Χήρα Παπαδιά
Η Χτυπημένη
Ο Αμερικάνος
Ο έρωτας στα χιόνια
Ο Καλόγερος
Ο Πανταρώτας
Ο Σημαδιακός
Ο Χαρίλαος Τρικούπης
Οι Δυο Δράκοι
Οι Χαλασοχώρηδες
Πάσχα Ρωμέικο
Ποια εκ των δύο
Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου
Τα «Θεομητορικά» ποιήματα του Παπαδιαμάντη
Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη
Της Κοκκώνας το σπίτι
Το Πάσχα
Το Τυφλό Σοκάκι
Το Χριστόψωμο
Το Ψοφίμι
Τραγούδια του Θεού
Υπηρέτρα
Φιλόστοργοι
Χαρίλαος Τρικούπης
Χρήστος Μηλιόνης
Χωρίς Στεφάνι
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ
Ο μισθός του Παπαδιαμάντη
Οι έρωτες του Παπαδιαμάντη


Πηγή : sansimera.gr


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!  4 Μαρτίου ....

4/3/1996 Απονέμεται στο Μίκη Θεοδωράκη από το γαλλικό κράτος, το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής
4/3/1974 Γεννήθηκε ο τραγουδιστής Γιώργος Μαζωνάκης
4/3/1943 Γεννήθηκε ο Ιταλός τραγουδοποιός Λούτσιο Ντάλα
4/3/1851 Γεννήθηκε ο λογοτέχνης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

4/3/1678 Γεννήθηκε ο συνθέτης κλασικής μουσικής Αντόνιο Βιβάλντι

1950: Ο Αμερικανός κιθαρίστας, τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος των ZZ Top, Billy Gibbons γεννήθηκε στο Χιούστον του Τέξας. Λανθασμένα πολλές φορές σαν ημέρα γέννησης του αναφέρεται η 16η Δεκεμβρίου του 1949. Με την πρώτη του μπάντα, The Moving Sidewalks, άνοιγε τις συναυλίες των The Jimi Hendrix Experience στην πρώτη τους περιοδεία στην Αμερική. Το 1969 δημιούργησε τους ZZ Top με τον Dusty Hill στα φωνητικά και το μπάσο και τον Frank Beard στα τύμπανα. Το 2004 το όνομα του γράφτηκε μαζί με των υπόλοιπων μελών του συγκροτήματος ZZ Top στο Rock and Roll Hall of Fame. Μεγάλες επιτυχίες του συγκροτήματος: “Blue Jean Blues“, “Tush“, “La Grange“, “Gimme All Your Lovin’“, “Sharp Dressed Man” κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=Vppbdf-qtGU&feature=youtu.be

1951: Ο Βρετανός κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός Chris Rea (Christopher Anton Rea) γεννήθηκε στο Μίντλεσμπρο της Αγγλίας. Το όνομα του άρχισε να ακούγεται το 1978 μετά την επιτυχία του “Fool (If You Think It’s Over)“. Η πρώτη του μεγάλη εμφάνιση ήταν το καλοκαίρι του 1985, όπου άνοιξε την συναυλία των Queen στο Slane Castle στην Ιρλανδία. Ακολούθησαν τραγούδια επιτυχίες όπως τα “All Summer Long“, “Josephine“, “On the Beach“, “Let’s Dance“, “The Road to Hell” κ.α.


1963: Ο Αμερικανός μπασίστας Jason Newsted (Jason Curtis Newsted) γεννήθηκε στο Μπατλ Κρικ του Μίσιγκαν. Υπήρξε μέλος των Metallica, παίρνοντας τη θέση του μπασίστα στο συγκρότημα το Σεπτέμβριο του 1986 μετά τον θάνατο του Cliff Burton. Τον Ιανουάριο του 2001 έφυγε από τους Metallica και ένα χρόνο αργότερα ενσωματώθηκε στο Καναδικό thrash metal συγκρότημα Voivod. Το 2003 αντικατέστησε τον Robert Trujillo στην μπάντα του Ozzy Osbourne, αλλά η συνεργασία δεν κράτησε πάνω από ένα χρόνο. Το 2006 τραυμάτισε τα χέρι του και μετά από ένα χρόνο αποχή επανήλθε στην ενεργό δράση.


1977: Οι The Rolling Stones ηχογραφούν σε ζωντανή εμφάνιση τους στο κλαμπ El Mocambo στο Τορόντο του Καναδά, το τελευταίο μέρος του άλμπουμ τους “Love You Live“. Οι ηχογραφήσεις είχαν αρχίσει το καλοκαίρι του 1975 όταν το συγκρότημα έκανε περιοδεία την Αμερική. Συνεχίστηκαν το 1976 στην Ευρώπη και ολοκληρώθηκαν στο Καναδά. Εκείνη τη βραδιά ηχογραφήθηκαν κλασικά rock ‘n’ roll τραγούδια όπως τα “Mannish Boy” (McDaniel/Morganfield/London) και “Little Red Rooster” (Willie Dixon). Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1977 και έφτασε μέχρι την τρίτη θέση των Βρετανικών Albums Chart και έως την πέμπτη στο Billboard. Το εξώφυλλο σχεδίασε ο Andy Warhol. Το άλμπουμ αυτό είναι αφιερωμένο στον μηχανικό ήχου Keith Harwood, ο οποίος απεβίωσε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα λίγο πριν την κυκλοφορία του.


2003: Κυκλοφορεί το πρώτο στούντιο άλμπουμ του Αμερικανικού συγκροτήματος Evanescence, με τίτλο “Fallen“. Είναι το πιο πετυχημένο άλμπουμ τους μέχρι σήμερα με πωλήσεις που έχουν ξεπεράσει τα δεκαπέντε εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Bring Me to Life“, “My Immortal“, “Going Under” κ.α. Το Φεβρουάριο του 2004 στην 46η τελετή απονομής των Grammy Awards θα κερδίσουν το βραβείο “Best New Artist” και για το τραγούδι “Bring Me To Life” το βραβείο “Best Hard Rock Performance“.




Πηγή : Music Is Life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 3 Μαρτίου .....

1947: Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Jennifer Warnes (Jennifer Jean Warnes) γεννήθηκε στο Σιάτλ της Ουάσινγκτον. Συνεργάστηκε στενά με τον ποιητή και τραγουδιστή Leonard Cohen και συμμετείχε σε αρκετά άλμπουμ του σαν τραγουδίστρια και ενορχηστρωτής. Το 1979 ηχογράφησε το τραγούδι “It Goes Like It Goes” για την ταινία “Norma Rae” με το οποίο κέρδισε το πρώτο της βραβείο Όσκαρ “Best Original Song“. Τα επόμενα χρόνια δύο από τα τραγούδια που ερμήνευσε, κέρδισαν το βραβείο Όσκαρ “Best Original Song” το “Up Where We Belong” ντουέτο με τον Joe Cocker για την ταινία “An Officer and a Gentleman” (1982) και το τραγούδι “(I’ve Had) The Time of My Life” ντουέτο με τον Bill Medley για την ταινία “Dirty Dancing” (1987). Έχει κερδίσει επίσης δύο βραβεία Grammy και δύο Χρυσές Σφαίρες.

1967: Κάνει το ντεμπούτο της στο Λονδίνο, η νέα μπάντα του Jeff Beck με μπασίστα τον Ronnie Wood, ντράμερ τον Aynsley Dunbar και τραγουδιστή τον Rod Stewart. Το όνομα αυτών: The Jeff Beck Group. Τη ίδια εποχή, οι Pink Floyd ήθελαν για αντικαταστάτη του Syd Barrett τον Jeff Beck αλλά όπως έγραψε και στη βιογραφία του ο ντράμερ των Pink Floyd, Nick Mason: “Κανείς δεν είχε το θάρρος να του το ζητήσει…“

https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=a7Fm-7N694o


1986: Κυκλοφορεί το τρίτο στούντιο άλμπουμ των Metallica με τίτλο “Master of Puppets“. Ηχογραφήθηκε από το Σεπτέμβριο έως το Δεκέμβριο του 1985 στα Sweet Silence Studios στην Κοπεγχάγη της Δανίας. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα heavy metal άλμπουμ όλων των εποχών. Μόνο στην Αμερική έχει πουλήσει πάνω από έξι εκατομμύρια αντίτυπα. Είναι το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος με τον μπασίστα Cliff Burton μιας και κατά την διάρκεια  της περιοδείας τους με τίτλο Damage Inc. tour για την προώθηση του άλμπουμ, ο Burton σκοτώθηκε όταν ο οδηγός του πούλμαν που μετέφερε το συγκρότημα έχασε τον έλεγχο του οχήματος και ντελαπάρισε. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Battery“, “Master of Puppets” και “Welcome Home (Sanitarium)“.

1997: Κυκλοφορεί το ένατο στούντιο άλμπουμ του Ιρλανδικού rock συγκροτήματος U2 με τίτλο “Pop“. Και σε αυτό το άλμπουμ το συγκρότημα συνεχίζει τους πειραματισμούς με διαφορετικά από ότι στο παρελθόν μουσικά στυλ, όπως alternative rock, techno, dance και electronica. Για την παραγωγή του άλμπουμ συνεργάστηκαν με τους Nellee Hooper, Flood, Howie B και Steve Osborne. Στην Αμερική έγινε πλατινένιο σε διάστημα δύο μηνών ενώ έγινε Νο1 σε τριάντα δύο χώρες. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Discothèque“, “If God Will Send His Angels“, “Staring at the Sun” κ.α.

2002: Ο Αμερικανός τραγουδοποιός της country μουσικής Harlan Howard (Harlan Perry Howard 1927-2002) απεβίωσε σε ηλικία 74 ετών στο Νάσβιλ του Τενεσί. Έγραψε κλασικά τραγούδια όπως τα “I Fall to Pieces” και “Busted“. Συνεργάστηκε με τραγουδιστές όπως οι Ray Charles και Johnny Cash. Το 1973 το όνομα του γράφτηκε στο Nashville Songwriters Hall of Fame. Λίγα χρόνια πριν τον θάνατο του, το 1997, κέρδισε μια θέση στο Country Music Hall of Fame.


Πηγή : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!     2 Μαρτίου ....

1942: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Lou Reed (Lewis Allan Reed) γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος The Velvet Underground αλλά από το 1970 ακολούθησε και επιτυχημένη σόλο καριέρα. Το 1972 με την κυκλοφορία του άλμπουμ “Transformer“, σε παραγωγή των David Bowie και Mick Ronson, έβγαλε επιτυχίες όπως τα “Perfect Day” και “Walk on the Wild Side“.

https://www.youtube.com/watch?v=4p_cXfdz8Hw

1948: Ο Ιρλανδός rock κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός Rory Gallagher (William Rory Gallagher 1948-1995) γεννήθηκε στο Μπαλισανον της Ιρλανδίας. Άρχισε να μαθαίνει κιθάρα από τα σχολικά του χρόνια, αγαπούσε και έπαιζε τραγούδια των Buddy Holly και Eddie Cochran. Αργότερα ανακάλυψε την blues μουσική μέσα από τα τραγούδια του Muddy Waters και πειραματίστηκε με διάφορα στυλ. Τον Αύγουστο του 1966 δημιούργησε το συγκρότημα Taste. Σε μια από τις εμφανίσεις τους το 1970 στο Isle of Wight Festival ήταν δίπλα στους Jimi Hendrix και The Who. Την ίδια χρονιά και ενώ το συγκρότημα περιόδευε στην Ευρώπη, ο Gallagher αποφάσισε να διαλύσει την μπάντα για να ακολουθήσει σόλο καριέρα. Δημοφιλή τραγούδια του: “Tattoo’d Lady“, “Let Me In“, “Do You Read Me“, “Shadow Play“, “Moonchild” κ.α. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες της γενιάς του.

1962: Ο Αμερικανός μουσικός, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ηθοποιός Jon Bon Jovi (John Francis Bongiovi, Jr.) γεννήθηκε στο Περθ Αμπόι του Νιού Τζέρσι. Γνώρισε επιτυχία με το συγκρότημα Bon Jovi με τραγούδια όπως τα “You Give Love A Bad Name“, “Livin’ on a Prayer“, “Bad Medicine“, “Keep the Faith“, “It’s My Life” κ.α. Οι πωλήσεις των άλμπουμ με το συγκρότημα και χωρίς, ξεπερνούν τα εκατόν τριάντα εκατομμύρια αντίτυπα. Έχουν κερδίσει είκοσι επτά βραβεία μεταξύ αυτών το 1986 το American Music Award “Best Pop/Rock Band, Duo or Group” και το 2006 το Grammy Award “Best Country Vocal Collaboration” για το τραγούδι “Who Says You Can’t Go Home?“.

1977: Ο Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Chris Martin (Christopher Anthony John Martin), ιδρυτικό μέλος του Βρετανικού συγκροτήματος Coldplay, γεννήθηκε στο Έξετερ του Ντέβον της Αγγλίας. Είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Gwyneth Paltrow με την οποία έχει δύο παιδιά. Από το 1997 που δημιουργήθηκε το συγκρότημα έχουν κερδίσει επτά Brit Awards, επτά Grammy Awards, τέσσερα MTV Video Music Awards, πέντε NME Awards, τρία World Music Awards κ.α. Δημοφιλή τραγούδια του συγκροτήματος: “Yellow“, “Clocks“, “Speed of Sound“, “Viva la Vida” κ.α. Είναι γνωστοί για την φιλανθρωπική τους δράση. Έχουν κυκλοφορήσει πέντε στούντιο άλμπουμ με πωλήσεις που ξεπερνούν τα εξήντα εκατομμύρια αντίτυπα.


1999: Η Βρετανίδα τραγουδίστρια της soul Dusty Springfield (Mary Isabel Catherine Bernadette O’Brien 1939-1999) απεβίωσε σε ηλικία 59 ετών στο Χένλεϊ ον Τέιμς του Οξφορντσάιρ της Αγγλίας από καρκίνο, την ημέρα που είχε προγραμματιστεί να επισκεφτεί τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ για να παραλάβει τον τίτλο Officer of the Order of the British Empire. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1963 και τραγούδησε επιτυχίες όπως τα “You Don’t Have to Say You Love Me“, “The Look of Love” (“Casino Royale” O.S.T. 1967). Η ερμηνεία της στο “Son of a Preacher Man” είναι μέρος του soundtrack της ταινίας “Pulp Fiction” (1994). Είχε δεκαοκτώ singles στο Billboard.


Πηγή : Music Is Life




ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 2 Μαρτίου...

Γεννήθηκε ο συνθέτης και τραγουδιστής Στέλιος Βαμβακάρης (στις 2 Μαρτίου 1947 στον Πειραιά) ! 

Είναι λαϊκός μουσικός συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, δευτερότοκος γιος του Μάρκου Βαμβακάρη.

Υπήρξε επαγγελματίας μουσικός από την ηλικία των δώδεκα ετών στο πλευρό του πατέρα του Μάρκου, και συνεργάστηκε με σημαντικούς μουσικούς του ρεμπέτικου, όπως ο Παπαϊωάννου, ο Τσιτσάνης, ο Παγιουμτζής και ο Περπινιάδης, καθώς και με εκπροσώπους της λαϊκής και έντεχνης μουσικής σκηνής, όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας, η Καίτη Γκρέυ, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Σωτηρία Μπέλλου, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Νίκος Ξυλούρης, ο Γιώργος Νταλάρας.



Εκτός από τη δουλειά του στο λαϊκό τραγούδι, ο Στέλιος Βαμβακάρης είναι από τους πρωτοπόρους μουσικούς που ασχολήθηκαν με τις κοινές ρίζες των Αμερικάνικων blues και του μπουζουκιού. Χρησιμοποιώντας διαφορετικά κουρδίσματα του τρίχορδου μπουζουκιού, τα λεγόμενα καραντουζένια έγραψε και συνεχίζει να γράφει τραγούδια με αυστηρά προσωπικό στυλ που μοιάζει με ένα ιδιαίτερο κράμα πειραιώτικου ρεμπέτικου και blues. Στις 24 Σεπτέμβρίου του 1988 ηχογράφησε με τον Louisiana Red το δισκο/CD "Το μπλουζ συναντά το Ρεμπέτικο"(εταιρία: "Εβδομη Διάσταση"), που περιέχει 8 blues κομμάτια με μπουζούκι και μπαγλαμά. Το 1994 έγραψε μουσική για τον δίσκο Ρομαντικοί Παραβάτες - Η Φαντασία στην Εξουσία ο οποίος ξεχώρισε για τον ιδιαίτερο ήχο του.

https://www.youtube.com/watch?v=00JOnf8WGyk

Η καλλιτεχνική αξία του ιδιαίτερου ύφους της μουσικής του έχει αναγνωριστεί και από τη διεθνή blues κοινότητα. Σε φεστιβάλ στη πόλη Φάλον (Σουηδία) έπαιξε μαζί με τον Τζον Λι Χούκερ και το 2003, στο φεστιβάλ World Got The Blues στο Λονδίνο με τον Taj Mahal και την Cesaria Evora. To 2010 έπαιξε στο Palais des Beaux Arts στο Βέλγιο μπροστά σε δύο χιλιάδες άτομα στο φεστιβάλ Balkan Trafik.


Έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου όπου παρουσιάζει τα τραγούδια του αλλά και τραγούδια του πατέρα του Μάρκου. Έχει συνθέσει μουσική για τον κινηματογράφο, όπως για την ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου «Μια μέρα τη νύχτα». Πολλά αξιόλογα τραγούδια του, σε στίχους δικούς του, του πατέρα του αλλά και σημαντικών ποιητών και στιχουργών όπως ο Τάσος Λειβαδίτης, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, και ο Λευτέρης Χαψιάδης δεν έχουν κυκλοφορήσει στη δισκογραφία.

Ένα φως αναζητώ, να νικήσω το σκοτάδι,

και η μέρα που θα έρθει, να μου φέρει ένα χάδι,

και τη μέρα που θα έρθει, να τη νιώσω μ' ένα χάδι.



                                               Σ. Βαμβακάρης




Πηγή : http://www.steliosvamvakaris.gr/




ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 1 Μαρτίου ...

1904: Ο μεγάλος Αμερικανός μουσικός, ενορχηστρωτής και συνθέτης Glenn Miller (Alton Glenn Miller 1904-1944) γεννήθηκε στην Κλαρίντα της  Αϊόβα. Μαζί με την ορχήστρα του είχαν είκοσι τρεις Νο1 επιτυχίες, μεταξύ αυτών τα “In the Mood” (Joe Garland), “Tuxedo Junction” (Joe Garland & Eddie Durham) τα οποία πούλησαν από ένα εκατομμύρια αντίτυπα. Είχε την ικανότητα να “μεταμορφώνει” κλασικές συνθέσεις και να τις κάνει επιτυχίες. Είναι γνωστός και ως “ο Βασιλιάς του Swing“.

https://www.youtube.com/watch?v=_CI-0E_jses

1944: Ο Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Roger Daltrey (Roger Harry Daltrey) γεννήθηκε στο Χάμερσμιθ του Λονδίνου. Το 1964 μαζί με τους Pete Townshend (κιθάρα), John Entwistle (μπάσο) και Keith Moon (ντραμς) δημιούργησαν ένα από τα μεγαλύτερα Βρετανικά rock συγκροτήματα, τους The Who. Γνώρισαν μεγάλη επιτυχία τις δεκαετίες του ’60 και ’70 και επηρέασαν γενιές μουσικών και συγκροτημάτων όπως οι Black Sabbath, Led Zeppelin, Queen, The Clash, U2, Green Day, Pearl Jam κ.α. Το 1990 το όνομα του μαζί με των υπόλοιπων μελών του γκρουπ γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame, όπου τρία τραγούδια του συγκροτήματος βρίσκονται στην λίστα του “500 Songs that Shaped Rock and Roll“, τα “My Generation“, “Go to the Mirror Boy” και “Baba O’Riley“. Το 2003 το περιοδικό Time Magazine τον τίμησε με τον τίτλο European Hero για την συνολική του εργασία με την οργάνωση Teenage Cancer Trust και άλλες φιλανθρωπίες. Το 2004 τιμήθηκε με τον τίτλο Commander of the Order of the British Empire για την προσφορά του στη μουσική και την φιλανθρωπία από την Βασίλισσα της Αγγλίας.


1969: Στην συναυλία που δίνουν οι Τhe Doors στο Dinner Key Auditorium στο Μαϊάμι της Φλόριντα, ο Jim Morrison συλλαμβάνεται με την κατηγορία της “πρόστυχης συμπεριφοράς”. Συχνά αναφέρεται και ως “the Miami Incident“. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Morrison -υπό την επήρεια αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών- δεν είχε όρεξη να τραγουδήσει, έδειχνε παράξενη συμπεριφορά προς το κοινό κάνοντας συγχρόνως ασεβής δηλώσεις.

1977: Η Sara Lowndes Dylan καταθέτει αίτηση διαζυγίου από τον σύζυγο της Bob Dylan. Το ζευγάρι είχε παντρευτεί στις 22 Νοεμβρίου του 1965 κατά τη διάρκεια περιοδείας του τραγουδιστή. Η γαμήλια τελετή είχε πραγματοποιηθεί κάτω από έναν φοίνικα στο Μινεόλα της Νέας Υόρκης. Έχουν αποκτήσει μαζί τέσσερα παιδιά, τους Jesse, Anna, Samuel και Jakob. Ο Dylan υιοθέτησε την κόρη της Sara από το πρώτο της γάμο, Maria.


1995: Ο ντράμερ των R.E.M., Bill Berry καταρρέει στην σκηνή σε μια συναυλία του συγκροτήματος στην Ελβετία. Οι γιατροί ανακοινώνουν πως η αιτία είναι ανεύρυσμα εγκεφάλου. Ο Berry αφού αναρρώσει, θα επιστρέψει στο συγκρότημα τον Οκτώβριο. Λίγο αργότερα θα εγκαταλείψει την μπάντα και θα αγοράσει μια φάρμα στο Watkinsville της Τζόρτζια. Υπήρξε μέλος των R.E.M. για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια. Σήμερα ασχολείται με τη μουσική ερασιτεχνικά.


Πηγή : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!   28 Φεβρουαρίου ...


1942: Ο Βρετανός μουσικός και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος The Rolling Stones, Brian Jones (Lewis Brian Hopkins Jones 1942-1969) γεννήθηκε στο Τσέλτενχαμ της Αγγλίας. Πειραματίστηκε με διάφορα μουσικά όργανα και μουσικά στυλ. Ερχόμενος στο Λονδίνο γνώρισε τους μουσικούς Alexis Korner, Paul Jones (Manfred Mann) και Jack Bruce (Cream) με τους οποίους έφτιαξε την πρώτη του μπάντα παίζοντας rhythm and blues. Το 1962 βάζει μια αγγελία στο περιοδικό Jazz News ψάχνοντας για μουσικούς. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Rolling Stones… Μετά την κυκλοφορία του “Let it Bleed” (1969), το συγκρότημα επρόκειτο να πραγματοποιήσει περιοδεία στην Αμερική. Λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε ο Jones με ναρκωτικά και καταδίκες εις βάρος του, του ανακοινώθηκε πως δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει. Στις 8 Ιουνίου του 1969, οι Mick Jagger, Keith Richards και Charlie Watts του ανακοινώνουν την πρόθεση τους να τον αντικαταστήσουν. Λίγες ημέρες αργότερα ανακοινώνει με δήλωση του πως φεύγει από την μπάντα. Αντικαταστήθηκε από τον εικοσάχρονο Mick Taylor. Ήταν από τους φανατικούς υποστηριχτές της φράσης “sex, drugs and rock ‘n’ roll“.

1985: Ο Βρετανός μουσικός, τραγουδιστής και τραγουδοποιός David Byron (David Garrick 1947-1985) απεβίωσε σε ηλικία 38 ετών στο Ρέντινγκ της Αγγλίας λόγω διαφόρων προβλημάτων υγείας που είχε από χρόνιο αλκοολισμό. Υπήρξε τραγουδιστής και μέλος της δημιουργικής ομάδας του Βρετανικού συγκροτήματος Uriah Heep, από το 1969 έως το 1976. Ο Byron αντιμετώπιζε πρόβλημα με το αλκοόλ γεγονός που ανάγκασε τον Ken Hensley, πιανίστα και τραγουδοποιό του γκρουπ να ζητήσει την απομάκρυνσή του. Δημοφιλή τραγούδια με την φωνή του: “Gypsy“, “Lady in Black“, “July Morning“, “Easy Livin’” κ.α.

1970: Οι Led Zeppelin δίνουν συναυλία στην Δανία, με το ψευδώνυμο The Nobs. Ο λόγος που δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το όνομα τους ήταν ότι τους απειλούσε με μήνυση η κληρονόμος της οικογένειας του εφευρέτη του αερόστατου Zeppelin (Ferdinand Von Zeppelin), Eva Von Zeppelin. “Προσπαθήσαμε να την καλμάρουμε δείχνοντας της ότι είμαστε καθώς πρέπει παιδιά. Δυστυχώς όμως, την στιγμή που έφευγε είδε το εξώφυλλο του άλμπουμ μας με το Zeppelin να εκρήγνυται και παραλίγο να εκραγεί κι εκείνη. Έτρεξα να κρυφτώ!” είχε πει ο Jimmy Page στο περιοδικό Melody Maker.

1983: Κυκλοφορεί το τρίτο στούντιο άλμπουμ του Ιρλανδικού rock συγκροτήματος U2, με τίτλο “War“. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στα Windmill Lane Studios στο Δουβλίνο από το Μάιο έως και τον Αύγουστο του 1982, με παραγωγό τον Steve Lillywhite. Είναι άλμπουμ με έντονο πολιτικό χαρακτήρα. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ήταν το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος που ανέβηκε στο Νο1 των Βρετανικών Albums Chart. Τον Ιανουάριο του 1983 κυκλοφόρησε το πρώτο single του άλμπουμ με τίτλο “New Year’s Day“. Το τραγούδι έφτασε στο top ten των Βρετανικών Singles Chart και είναι το πρώτο τραγούδι του συγκροτήματος που μπήκε στο Billboard. Δεύτερη μεγάλη επιτυχία του άλμπουμ είναι το τραγούδι “Sunday Bloody Sunday“.

https://www.youtube.com/watch?v=EM4vblG6BVQ


2000: Κυκλοφορεί το άλμπουμ των Αυστραλών AC/DC με τίτλο “Stiff Upper Lip“. Ηχογραφήθηκε στα The Warehouse Studio στο Βανκούβερ του Καναδά. Τα τραγούδια που ξεχώρισαν ήταν τα “Stiff Upper Lip“, “Safe in New York City“, “Satellite Blues” κ.α. Έγινε πλατινένιο στην Αμερική με πωλήσεις που ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο αντίτυπα.


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 27 Φεβρουαρίου ...

1954: Ο Αμερικανός κιθαρίστας και τραγουδοποιός Neal Schon (Neal Joseph Schon) γεννήθηκε στο Σαν Ματέο της Καλιφόρνια. Είναι ιδρυτής του rock συγκροτήματος Journey και υπήρξε κιθαρίστας των Santana από το 1969 έως το 1972. Κάποια στιγμή τον διεκδικούσαν οι Eric Clapton για τους Derek and the Dominos και Carlos Santana για το γκρουπ του, Santana. Μιας και ο Carlos Santana τον είχε ζητήσει πρώτος, ενσωματώθηκε στην μπάντα και συμμετείχε στα άλμπουμ “Santana III” και “Azteca“. Αμέσως μετά δημιούργησε τους Journey.

1967: Οι Pink Floyd ηχογραφούν το πρώτο τους single με τίτλο “Arnold Layne“. Οι ηχογραφήσεις του τραγουδιού έγιναν στα Sound Techniques Studios (29/01) και Abbey Road Studios (27/02) του Λονδίνου. Το τραγούδι είχε ηχογραφηθεί μονοφωνικά και ποτέ δεν έγινε στέρεο μίξη, αν και οι ταινίες υπάρχουν ακόμη στο αρχείο της EMI. Το τραγούδι είναι μια δημιουργία του Syd Barrett. Δεν συμπεριλήφθηκε στο πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος “The Piper at the Gates of Dawn” αλλά ήταν από τα αγαπημένα τραγούδια των σκληροπυρηνικών φίλων του συγκροτήματος. Στις συναυλίες τους είχε τελείως διαφορετική εκτέλεση από εκείνη του άλμπουμ και συνήθως διάρκεια που έφτανε τα δεκαπέντε λεπτά. Μετά την υπογραφή του συμβολαίου τους με την EMI, ο παραγωγός τους Norman Smith ήθελε να το ξαναηχογραφήσουν αλλά ο Barrett διαφώνησε. Σύμφωνα με μαρτυρία των Roger Waters και Syd Barrett, ο ήρωας του τραγουδιού ο Arnold Layne ήταν υπαρκτό πρόσωπο… μια τραβεστί η οποία έκλεβε εσώρουχα από τις μπουγάδες των μανάδων τους…

https://www.youtube.com/watch?v=PFEU_BQL6dc

1984: Οι Queen κυκλοφορούν το άλμπουμ με τίτλο “The Works“. Είναι το ενδέκατο στούντιο άλμπουμ του Βρετανικού συγκροτήματος και ηχογραφήθηκε στα Record Plant Studios και Musicland Studios από τον Αύγουστο του 1983 έως τον Ιανουάριο του 1984. Σε αυτό το άλμπουμ το ηλεκτρονικό στοιχείο είναι περισσότερο εμφανές από όλα τα προηγούμενα. Ένα από τα τραγούδια που γνώρισαν ραδιοφωνική επιτυχία ήταν και το “Radio Ga Ga“, το οποίο έγραψε και συνέθεσε ο ντράμερ του συγκροτήματος Roger Taylor στα πλήκτρα, ακούγοντας τον τρίχρονο γιο του να λέει “radio ca ca“. Το τραγούδι “I Want to Break Free” ήταν μία ακόμη επιτυχία από το άλμπουμ, στο βίντεο του οποίου όλα τα μέλη των Queen είναι ντυμένοι γυναίκες. Είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος που κυκλοφόρησε σε CD.

2003: Ένας από τους τελευταίους μουσικούς του fife, ο Αμερικανός μουσικός Othar Turner (1907-2003) απεβίωσε σε ηλικία 95 ετών στο Γκράβελ Σπρινγκς του Μισισίπι. Το μουσικό όργανο fife μοιάζει με το φλάουτο αλλά έχει πιο δυνατό και διαπεραστικό ήχο. Το συναντάμε συνήθως σε στρατιωτικά εμβατήρια και στρατιωτικές μπάντες. Ο Turner συνήθιζε να παίζει fife σε blues τραγούδια τη δεκαετία του ’20. Αναγνωρίστηκε πολύ αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Μαζί με τη μπάντα του Rising Star Fife and Drum κυκλοφόρησαν το 1998 το άλμπουμ “Everybody Hollerin’ Goat“, από το οποίο το τραγούδι “Shimmy She Wobble” συμπεριλαμβάνονταν στο soundtrack της ταινίας του Martin Scorsese “Gangs of New York“.


2009: Οι U2 κυκλοφορούν το δωδέκατο στούντιο άλμπουμ τους με τίτλο “No Line on the Horizon“. Στην παραγωγή του άλμπουμ συμμετέχουν οι Brian Eno, Daniel Lanois και Steve Lillywhite. Αν και πριν την κυκλοφορία του, το συγκρότημα και οι συμμετέχοντες προέβλεπαν τεράστια επιτυχία, τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά. Κάτι που παραδέχτηκαν οι Bono και The Edge με δηλώσεις τους μήνες αργότερα. Με σκοπό να στηρίξουν το άλμπουμ το συγκρότημα ξεκίνησε παγκόσμια περιοδεία με την ονομασία U2 360° Tour με πρώτο σταθμό την Βαρκελώνη στα τέλη Ιουνίου του 2009. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Magnificent“, “I’ll Go Crazy If I Don’t Go Crazy Tonight“, “Get on Your Boots” κ.α.


Πηγή : Music Is Life



...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ  !!!
Κωστής Παλαμάς - πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 ( 1859 – 1943)
   
Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας, από τις σπουδαιότερες πνευματικές φυσιογνωμίες του νέου Ελληνισμού. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής «γενιάς του 1880» και της αποκαλούμενης «Νέας Αθηναϊκής Σχολής», η οποία συσπείρωνε νέους ποιητές που αντιδρούσαν στις υπερβολές του αθηναϊκού ρομαντισμού και ενδιαφέρονταν για την καθιέρωση της δημοτικής στον ποιητικό λόγο. Στο ποιητικό του έργο, που ξεπερνά τις είκοσι συλλογές, κυριαρχεί η Ελλάδα ως ιδανικό και αντικείμενο αγάπης, η πορεία του ελληνικού έθνους μέσα στους αιώνες, η προσπάθεια δημιουργικής αφομοίωσης του αρχαιοελληνικού πνεύματος και της λαϊκής παράδοσης και το πνεύμα της οικουμενικότητας του ελληνικού πολιτισμού.

Ο Κωστής Παλαμάς γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου του 1859 και καταγόταν από παλαιά μεσολογγίτικη οικογένεια, που είχε να επιδείξει εθνικούς αγωνιστές και πνευματικούς δημιουργούς. Σε ηλικία επτά ετών έμεινε ορφανός από πατέρα και μητέρα και πήγε να ζήσει στο Μεσολόγγι με τον θείο του Δημήτριο Παλαμά. Στο Μεσολόγγι, που τόσο αγάπησε και τραγούδησε νοσταλγικά, έζησε έως το 1875, οπότε έφυγε για την Αθήνα και γράφτηκε στη Νομική Σχολή. Δεν άργησε να καταλάβει, πως η πραγματική του κλίση ήταν η ποίηση και εγκαταλείποντας τις σπουδές του αφοσιώθηκε ολόψυχα στην τέχνη του λόγου και ιδιαίτερα του ποιητικού. Άλλωστε, από τα εννιά του χρόνια έγραφε στίχους και διάβαζε Έλληνες και ξένους ποιητές.

Το 1879 άρχισε να δημοσιογραφεί στις εφημερίδες και τα περιοδικά του καιρού του και το 1886 τύπωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Τραγούδια της Πατρίδος μου. Στο βιβλίο αυτό, όπως και στα άλλα δύο που ακολούθησαν, Ο Ύμνος στην Αθηνά (1889) και Τα μάτια της ψυχής (1992), ο Παλαμάς φανερώνει τις πρώτες νεανικές του προσπάθειες, προικισμένος με πλούσια ευγένεια και ευαισθησία. Μαζί με τον Δροσίνη, τον Πολέμη και άλλους ποιητές της Νέας Σχολής, χρησιμοποιεί τη δημοτική γλώσσα, σε αντίθεση με τους ρομαντικούς καθαρευουσιάνους ποιητές, Σούτσο, Βασιλειάδη, Παράσχο και άλλους.

Στις 27 Δεκεμβρίου του 1887 παντρεύτηκε τη Μαρία Βάλβη, γόνο πολιτικής οικογένειας του Μεσολογγίου, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τον Λέανδρο (1891-1958), τη Ναυσικά και τον Άλκη. Στις 15 Οκτωβρίου 1897, ο Παλαμάς διορίστηκε γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε ένδειξη τιμής για το ποιητικό του έργο. Γι’ αυτό και οι εφημερίδες του καιρού (Εστία, Άστυ, Ακρόπολις), επαίνεσαν ζωηρότατα την απόφαση του τότε Υπουργού Παιδείας, Ανδρέα Παναγιωτόπουλου, βρίσκοντας την ευκαιρία να εγκωμιάσουν τον ποιητή. Λέγεται ότι, όταν ο Παλαμάς παρουσιάστηκε να αναλάβει υπηρεσία, ο τότε πρύτανης του Πανεπιστημίου, Αλκιβιάδης Κρασσάς, του είπε: «Ελπίζω, κύριε Παλαμά, τώρα που έχετε μια αξιοπρεπή θέση, ότι θα παύσετε... να γράφετε ποιήματα». Ευτυχώς, η ελπίδα του διαπρεπούς αστικολόγου της εποχής εκείνης διαψεύστηκε και η ελληνική τέχνη κέρδισε μια κορυφαία ποιητική φυσιογνωμία.

Τον ίδιο χρόνο με τον διορισμό του εκδίδει τη συλλογή Ίαμβοι και Ανάπαιστοι, που αποτελεί σταθμό στο έργο του. Στο μικρό αυτό βιβλίο, ο ποιητής δείχνει πιο ώριμος, έχει προσωπικό τόνο, δίνει λιτά και επιγραμματικά τις συγκινήσεις που του χαρίζει ο κόσμος της ιστορίας και της ζωής, όπως επισημαίνει η ποιήτρια Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη. Ο θάνατος του μικρού παιδιού του, του Άλκη, συντρίβει την πατρική του καρδιά, που ζητά τη λύτρωση στην ποίηση. Γράφει τότε τον Τάφο (1898), «τα λυρικά αυτά δάκρυα, που αποκρυσταλλώθηκαν σε σταλακτίτες», όπως γράφει ο κριτικός Ανδρέας Καραντώνης.

Το 1904 ο Παλαμάς κυκλοφορεί την ποιητική συλλογή Ασάλευτη Ζωή, έργο ωριμότητας του ποιητή, όπου η αγνή συγκίνηση δένεται σφιχτά με το στοχασμό και τη γλαφυρότητα του στίχου. Ακολουθούν ποιητικές συλλογές, όπως Οι καημοί της λιμνοθάλασσας, Πολιτεία και Μοναξιά, Οι Βωμοί και οι δύο μεγάλες επικές συνθέσεις του Ο δωδεκάλογος του γύφτου (1907) και Η φλογέρα του Βασιλιά (1910), που τον ανεβάζουν στην κορυφή του ποιητικού Παρνασσού. Τελευταία του ποιητική συλλογή Οι νύχτες του Φήμιου (1935).

Εκτός από ποίηση, ο Παλαμάς έγραψε ένα θεατρικό έργο, την Τρισεύγενη (1903), που ξεχωρίζει για τη γνήσια ποιητική συγκίνηση, μια σειρά διηγημάτων με καλύτερο τον Θάνατο του Παληκαριού και πλήθος κριτικών δοκιμίων. Το 1926 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1930 πρόεδρός της. Το 1934 ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, καθώς η φήμη του είχε προ πολλού διαβεί τα σύνορα του ελληνικού κράτους. Ιδιαίτερα τον απασχόλησε το Γλωσσικό Ζήτημα. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της δημοτικής και κορυφαία μορφή του δημοτικιστικού κινήματος με το κύρος του, αλλά και με τις κυρώσεις που υπέστη για τον γλωσσικό του αγώνα (προσωρινή απομάκρυνσή του από το πανεπιστήμιο). Αξιοσημείωτη ήταν η στάση του στα Ευαγγελικά και τα Ορεστειακά.

Ο Κωστής Παλαμάς πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 και η κηδεία του την επομένη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών εξελίχθηκε σε αντικατοχικό συλλαλητήριο.

Η συνεισφορά του Κωστή Παλαμά στα ελληνικά γράμματα υπήρξε τεράστια. Ανανέωσε σημαντικά την ποιητική μορφή, αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες της λογοτεχνικής μας παράδοσης, από τον Όμηρο και τον Ρωμανό τον Μελωδό, ως τον Κάλβο, τον οποίο καθιέρωσε, και το δημοτικό μας τραγούδι. Παράλληλα, έκανε ένα τεράστιο λογοτεχνικό άνοιγμα προς τις λογοτεχνίες της Ευρώπης, μπολιάζοντας την ποίησή του με τα σύγχρονα ρεύματα του Παρνασσισμού, του Συμβολισμού και του Ρεαλισμού. Με αγνό πανανθρώπινο ιδεαλισμό και πηγαία λυρική πνοή, ο Παλαμάς δημιούργησε μια ολόκληρη εποχή κι έγινε δάσκαλος στις νεώτερες γενιές. Δίκαια, λοιπόν, θεωρείται, ύστερα από τον Διονύσιο Σολωμό, ο δεύτερος εθνικός μας ποιητής.


Πηγή : www.sansimera.gr

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 26 Φεβρουαρίου ...

1928: Ο Αμερικανός πρωτοπόρος R&B και rock ‘n’ roll πιανίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός Fats Domino (Antoine Dominique Domino) γεννήθηκε στη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα. Πρώτη του μεγάλη επιτυχία το τραγούδι “The Fat Man” το 1949 με πωλήσεις που ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Το 1956 έφτασε μέχρι την δεύτερη θέση των τότε Pop charts με το τραγούδι “Blueberry Hill“. Συνολικά είχε εννέα τραγούδια στα R&B charts και το 1987 κέρδισε το βραβείο “Grammy Hall of Fame“. Τραγούδια του ξαναηχογραφήθηκαν αργότερα από τους John Lennon και Paul McCartney.

1932: Ο Αμερικανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός της country και rockabilly μουσικής Johnny Cash (J. R. Cash 1932-2003) γεννήθηκε στο Κινγκσλαντ του Αρκάνσας. Άρχισε να γράφει τραγούδια από την ηλικία των δώδεκα ετών. Είχε αρκετά Νο1 τραγούδια, μεταξύ αυτών τα “I Walk the Line” το 1956, “Ring of Fire” το 1963 κ.α. Είναι γνωστός και ως “The Man in Black” λόγω των σκουρόχρωμων ρούχων που συνήθως φορούσε. Το 1999 κέρδισε το βραβείο Grammy “Lifetime Achievement” για την συνολική προσφορά του στη μουσική. Το 1980 το όνομα του γράφτηκε στο Country Music Hall of Fame και το 1992 στο Rock and Roll Hall of Fame.

https://www.youtube.com/watch?v=mIBTg7q9oNc

1983: Ο Michael Jackson και άλμπουμ “Thriller” βρίσκονται στην πρώτη θέση του Billboard 200. Το άλμπουμ θα παραμείνει στην κορυφή για συνολικά 37 εβδομάδες. Μέχρι και σήμερα είναι το πρώτο σε πωλήσεις άλμπουμ όλων των εποχών. Την παραγωγή του άλμπουμ έκανε ο Quincy Jones. Το 1984 κέρδισε οκτώ βραβεία Grammy. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Thriller“, “Beat It“, “Billie Jean” κ.α.

2002: Κυκλοφορεί στις ΗΠΑ το πέμπτο στούντιο άλμπουμ της Καναδής τραγουδίστριας Alanis Morissette, με τίτλο “Under Rug Swept“. Είναι το πρώτο άλμπουμ που έγραψε και έκανε παραγωγή εξολοκλήρου η ίδια. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Hands Clean“, “You Owe Me Nothing in Return” και “Precious Illusions“.

2011: Ο Αμερικανός μουσικός Mark Tulin (1948-2011) απεβίωσε σε ηλικία 62 ετών στο Άβαλον της Καλιφόρνια μετά από ανακοπή καρδιάς. Συμμετείχε εθελοντικά σε καθαρισμό της υποθαλάσσιας περιοχής του Άβαλον στην Καλιφόρνια από τοπική οργάνωση. Μετά το τέλος των εργασιών κατέρρευσε και οι γιατροί δεν κατάφεραν να τον επαναφέρουν. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και μπασίστας των πρωτοπόρων της δεκαετίας του ’60 της psychedelic rock The Electric Prunes. Το 2009 ενσωματώθηκε προσωρινά στους Smashing Pumpkins για το άλμπουμ “Teargarden by Kaleidyscope” και συμμετείχε σε συναυλίες που έδωσε το συγκρότημα σε διάφορα κλαμπ στην Αμερική. Την άνοιξη του 2010 αντικαταστήθηκε από την μπασίστρια Nicole Fiorentino.


Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 25 Φεβρουαρίου ...

1963: Οι The Beatles κυκλοφορούν το πρώτο τους single στην Αμερική με τίτλο “Please Please Me“. Στη Μεγάλη Βρετανία είχε κυκλοφορήσει περίπου ένα μήνα νωρίτερα. Στις ΗΠΑ το τραγούδι δεν κατάφερε να κάνει επιτυχία αλλά όταν επανακυκλοφόρησε στις αρχές του 1964 έφτασε μέχρι την τρίτη θέση του Billboard.

1971: Ο Καναδός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και πιανίστας Daniel Powter (Daniel Richard Powter) γεννήθηκε στο Βερνόν της Βρετανικής Κολομβίας του Καναδά. Έγινε δημοφιλής με το τραγούδι “Bad Day” από το δεύτερο του άλμπουμ με τίτλο το όνομα του, “Daniel Powter“. Το 2007 η πρώτη του αυτή επιτυχία του χάρισε μια υποψηφιότητα για το βραβείο Grammy “Best Male Pop Vocal Performance“.

1985: Ο Mick Jagger κυκλοφορεί το πρώτο του σόλο στούντιο άλμπουμ με τίτλο “She’s The Boss“. Μετά το νέο συμβόλαιο των The Rolling Stones με την CBS Records το 1983, τα μέλη του συγκροτήματος είχαν την δυνατότητα να κυκλοφορούν παράλληλα σόλο άλμπουμ, κάτι που δεν ήταν επιτρεπτό με το προηγούμενο συμβόλαιο τους. Η κυκλοφορία του άλμπουμ από τον Jagger ήταν λόγος για να παρεξηγηθούν με τον κιθαρίστα Keith Richards, ο οποίος θεωρούσε πως οι The Rolling Stones είχαν πάντα προτεραιότητα… Το τραγούδι που ξεχώρισε ήταν το “Just Another Night“.

https://www.youtube.com/watch?v=hev2qx1y2IU

1990: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και πιανίστας Johnnie Ray (John Alvin Ray 1927-1990) απεβίωσε σε ηλικία 63 ετών σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες της Καλιφόρνια από ηπατική ανεπάρκεια. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της R&B και jazz μουσικής. Γνώρισε επιτυχία κυρίως στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Ύστερα από ένα ατύχημα που είχε στα δεκατρία του χρόνια, έχασε την ακοή στο αριστερό αυτί. Ένα από τα τραγούδια που τον έκαναν δημοφιλή ήταν το “Cry” (1951), το οποίο πούλησε πάνω από δύο εκατομμύρια αντίτυπα και τον καθιέρωσε ως teen idol της εποχής. Το 1982 οι Βρετανοί Dexys Midnight Runners μίλησαν για τον Ray στο τραγούδι τους “Come On Eileen” και δανείστηκαν για το βίντεο του τραγουδιού εικόνες από το 1954.

2012: Ο θρυλικός Αμερικανός κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός της blues Louisiana Red (Iverson Minter 1932-2012) απεβίωσε σε ηλικία 79 ετών στο Αννόβερο της Γερμανίας όπου είχε εισαχθεί σε νοσοκομείο μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη λίγες ημέρες νωρίτερα και τις τελευταίες ημέρες της ζωής του βρίσκονταν σε κώμα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια ζούσε μόνιμα στην Γερμανία. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι John Lee Hooker, Eric Burdon, Albert King κ.α. Από το 1950 μέχρι σήμερα έχει ηχογραφήσει πάνω από πενήντα άλμπουμ. Το 1994 μαζί με τον Στέλιο Βαμβακάρη ηχογράφησαν το άλμπουμ “Blues Meets Rembetika“.


Πηγή : Music Is Life

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !!!

Όνειρο Ήτανε (Αλκίνοος Ιωαννίδης)

https://www.youtube.com/watch?v=iToozfJFv8k

Ένα απο τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του Αλκίνοου. Συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο “Ανεμοδείκτης”(1999). Η ιστορία αυτού του τραγουδιού όπως την αποκάλυψε ο ίδιος σε μία συνεντευξή του είναι η ακόλουθη…

“Ένας φίλος μου υπήρξε ερωτευμένος για μεγάλο διάστημα με μια κοπέλα, την οποία έβλεπε μόνο στον ύπνο του. Στον ξύπνιο δεν την είχε συναντήσει ποτέ. Παρ’ όλα αυτά είχαν μια κανονική ερωτική ιστορία, με τα πάνω και τα κάτω, με τις χαρές και τις λύπες. Από καιρό σε καιρό έβλεπα το φίλο μου και εκείνος μου έλεγε: “Ξέρεις,την ξαναείδα, μου είπε αυτό, εγώ της είπα το άλλο, συνέβη εκείνο, έγινε τούτο”. Μια μέρα, ένα βράδυ μάλλον ενώ κοιμόταν πάλι, ήρθε ξανά στον ύπνο του η κοπέλα, κλαίγοντας αυτή τη φορά του είπε ότι δεν θα την ξανάβλεπεποτέ ξανά και πράγματι έκτοτε δεν την ξαναείδε. Και απ’ αυτή την ιστορία έγραψα αυτό το τραγούδι.”

Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο  άδειο
κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο
Το λυγμό σου να λέει όνειρο ήτανε,
όνειρο ήτανε”…


Πηγή : mousikesebeeries.gr

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !!!

Φωτιά μου (Μίλτος Πασχαλίδης)

https://www.youtube.com/watch?v=7siujNe3Rug

Εκπληκτικό τραγούδι γραμμένο απο τον Μίλτο το 1998.Την ιστορία του την εξιστορεί ο ίδιος με τον δικό του τρόπο. Φλεβάρης του ’97,έπειτα από μια παράστασή μου στο “Τσάι στη Σαχάρα”, ένας φίλος μου πετάει πειρακτικά:

-“Καλή η τέχνη, δεν λέω,πάμε τώρα να σου δείξω πως γλεντάει η νεολαία”.

Μισο-θυμωμένος, μισο-περίεργος αποδέχομαι την πρόκληση. Με οδηγεί σ’ένα κλαμπ με εκκωφαντική μουσική, όπου διάφοροι ξελιγωμένοι παίρνουν μάτι τα κορίτσια που ανεβαίνουν στα τραπέζια και χορεύουν τα ποπ σκυλάδικα σουξέ της εποχής. Ο φίλος μου δείχνει να περνάει καλά και γω δεν καταλαβαίνω το γιατί. Ξαφνικά,από το πουθενά,ο dj βάζει το Ζειμπέκικο της Ευδοκίας. Το πλήθος ξενερώνει, τα κορίτσια κατεβαίνουν από τα τραπέζια εκτός απο ένα. Ένα κορίτσι με μακριά μαύρα μαλλιά χορεύει την Ευδοκία. Η άτιμη χορεύει λεβέντικα, αντρίκια, σπάνιο να δεις γυναίκα να χορεύει καλά ζειμπέκικο, έμεινα να τη χαζεύω..Γι’αυτό το κορίτσι που δεν το γνωρίζω και που ποτέ δεν το ξαναείδα, έφτιαξα το ίδιο βράδυ τη “Φωτιά μου“. Σπανίως αγαπώ τραγούδια μου. Ετούτο το αγαπώ σαν να το χει γράψει άλλος. Στην ηχογράφηση δεν μπορούσα να το τραγουδήσω. Είχα τόση αγωνία να βγει καλό που όλο κάτι μου έφταιγε και δεν ήξερα τι. Βγαίνω σκασμένος απ’το δωμάτιο της ηχογράφησης και πέφτω πάνω στον Γιάννη Πάριο, ο οποίος έγραφε στο διπλανό στούντιο. Μου κόπηκαν τα γόνατα. Λέω, από μέσα μου, μπράβο μεγάλε, όχι μόνο το είπες χάλια, αλλά σε άκουγε και ο Πάριος να το λες χάλια. Πρώτη φορά τον έβλεπα τον άνθρωπο και αμφιβάλλω αν θυμάται και ο ίδιος το περιστατικό.

Μου λέει: “Ωραίο τραγούδι. Δικό σου είναι”;

“Δικό μου. Αλλα δεν το λέω καλά”.

“Καλά το λες. Απλά άσε τις φιοριτούρες, πες το ίσια και θα σου βγει.

Με χαιρέτησε ευγενικά, μου ευχήθηκε καλή επιτυχία κι έφυγε.

Μπήκα το είπα “ίσια”και μου βγήκε.

Της φυλακής μου πόρτα εσύ και αντικλείδι κι εγώ μικρό στολίδι στον άσπρο σου λαιμό Θα πω ένα τραγούδι σήκω να το χορέψεις Τα μάτια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ.




Πηγή : mousikesebeeries.gr

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !!!

1.Γράμμα σε ένα Ποιητή (Νίκος Καββαδίας – Δημήτρης Ζερβουδάκης)

https://www.youtube.com/watch?v=NxN96eq692I

Εδώ λοιπόν μιλάμε για ένα ποιήμα του Νίκου Καββαδία. Το 1989 ο Δημήτρης Ζερβουδάκης το μελοποίησε εκπληκτικά και διάλεξε ένα μέρος του ποιήματος και με ελάχιστες διαφοροποιήσεις το έκανε ένα απο τα καλύτερα τραγούδια.

Μία φήμη που κυκλοφορεί σχετικά με αυτό το ποίημα είναι ότι ο Καββαδίας το έγραψε για κάποιο νεαρό ποιητή ονόματι Καίσαρα, ο οποίος αυτοκτόνησε μια μέρα στο γραφείο του ανάμεσα σε σωρούς από βιβλία και χαρτιά, έχοντας αφήσει ως τελευταίο του σημείωμα τη φράση:“Φαίνεται πια πως τίποτα – τίποτα δεν μας σώζει…”

Επίσης μία άλλη φήμη λέει οτι ο Καββαδίας λέγοντας Γκρέτα εννοούσε την Γκρέτα Γκάρμπο, μία πολύ σημαντική ηθοποιό και ο στίχος “Και μια βραδιά στην Μπούρμα ή στην Μπατάβια
στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει γυμνή στα 17 στιλέτα ανάμεσα θα δείτε την Γκρέτα να επιστρέψει” είναι γραμμένος για εκείνη.

Η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική.Ο τίτλος του ποιήματος είναι “Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ” και ο Καββαδίας το έγραψε πράγματι το 1932 για το νεαρό, τότε, ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ. Ο οποίος, όμως, βέβαια, ποτέ δεν αυτοκτόνησε.


Πηγή : mousikesebeeries.gr

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!   24  Φεβρουαρίου ....

1943: Ο κιθαρίστας των The Beatles, George Harrison (1943-2001) γεννήθηκε στο Λίβερπουλ της Αγγλίας. Πολλοί θεωρούν πως τα γενέθλια του είναι στις 25 Φεβρουαρίου αλλά όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος σε συνέντευξή του στο περιοδικό Billboard (1992), γεννήθηκε λίγα λεπτά πριν αλλάξει η ημέρα. Το παίξιμο του ήταν καθοριστικό για τον ήχο του συγκροτήματος. Αν και δεν είχε μεγάλο ρόλο στην συγγραφή τραγουδιών έγραψε μερικά από τα ομορφότερα τραγούδια τους, όπως τα “Here Comes the Sun“, “Something“, “I Me Mine“, “Taxman“, “Old Brown Shoe“, “While My Guitar Gently Weeps” κ.α. Είναι το πρώτο σκαθάρι που κυκλοφόρησε σόλο άλμπουμ, το “All Things Must Pass” το 1970. Το 1988 παρέα με τους Roy Orbison, Jeff Lynne, Bob Dylan και Tom Petty δημιούργησαν το supergroup Traveling Wilburys. Κέρδισε (The Beatles) το βραβείο Όσκαρ “Best Original Song Score” για το “Let It Be” το 1970. Το όνομα του έχει γραφτεί δυο φορές στο Rock and Roll Hall of Fame, το 1988 με τους The Beatles και το 2004 σαν σόλο καλλιτέχνης.

https://www.youtube.com/watch?v=yGKPHFrHVVY

1969: Οι The Jimi Hendrix Experience δίνουν την δεύτερη και τελευταία τους παράσταση στο Royal Albert Hall του Λονδίνου. Ο Hendrix θα διαλύσει το συγκρότημα λίγο αργότερα…

1975: Οι Led Zeppelin κυκλοφορούν το διπλό, έκτο τους στούντιο άλμπουμ με τίτλο “Physical Graffiti“. Γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία με πωλήσεις που ξεπερνούν τα οκτώ εκατομμύρια αντίτυπα, δεκαέξι φορές πλατινένιο. Τραγούδια που ξεχώρισαν από το άλμπουμ είναι τα “In My Time of Dying“, “Trampled Under Foot“, “Kashmir” κ.α.

1992: Ο τραγουδιστής των Nirvana, Kurt Cobain παντρεύεται την τραγουδίστρια των Hole, Courtney Love στο Waikiki στη Χονολουλού της Χαβάης. Ο Cobain πήρε την απόφαση να παντρευτεί αφού έμαθε πως η σύντροφός του ήταν έγκυος. Το ζευγάρι είχε γνωριστεί σε μια συναυλία τον Μάιο του 1991 στο Λος Άντζελες.

2002: Οι Moby, N’Sync, Bon Jovi, Christina Aguilera, Kiss, Gloria Estefan και Earth, Wind & Fire τραγουδούν στην τελετή λήξης των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Σολτ Λέικ Σίτι της Γιούτα των ΗΠΑ.


Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 23 Φεβρουαρίου ....


1944: Ο Αμερικανός blues κιθαρίστας, τραγουδιστής και παραγωγός Johnny Winter (John Dawson Winter III) γεννήθηκε στο Μπομόν του Τέξας.  Δραστηριοποιήθηκε κυρίως τις δεκαετίες του ’60 και ’70 με πολύ δυνατά blues-rock άλμπουμ και συναυλίες. Ως παραγωγός εργάστηκε σε τρία βραβευμένα με Grammy άλμπουμ του θρύλου της blues Muddy Waters. Το 1988 το όνομα του γράφτηκε στο Blues Foundation Hall of Fame.

1952: Ο Αμερικανός μουσικός, κιθαρίστας του συγκροτήματος Aerosmith, Brad Whitford (Bradford Ernest Whitford) γεννήθηκε στο Γουίντσεστερ της Μασαχουσέτης. Ενσωματώθηκε στο συγκρότημα το 1971 στην θέση του Ray Tabano. Έφυγε από το γκρουπ το 1981 για να επιστρέψει το 1984.

1978: Στην 20η τελετή απονομής των Grammy Awards για το δημιουργικό έτος 1977, οι Eagles κερδίζουν το βραβείο “Record Of The Year” για το άλμπουμ “Hotel California” και το “Best Arrangement For Voices” για το τραγούδι “New Kid in Town“. Το “Hotel California” είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος και κυκλοφόρησε στις 8 Δεκεμβρίου του 1976. Είναι το πρώτο άλμπουμ μετά την αποχώρηση του ιδρυτικού μέλους, κιθαρίστα και τραγουδιστή Bernie Leadon, και το πρώτο με τον πιανίστα Joe Walsh. Το “New Kid In Town” είναι το πρώτο single του άλμπουμ και κυκλοφόρησε μία ημέρα πριν το άλμπουμ. Το Φεβρουάριο του 1977 έφτασε στην κορυφή του Billboard. Από το 1976 το άλμπουμ “Hotel California” μόνο στην Αμερική, έχει πουλήσει πάνω από δεκαέξι εκατομμύρια αντίτυπα. Οι Eagles από το σχηματισμό τους, έχουν κερδίσει συνολικά έξι βραβεία Grammy. Το 1998 τα ονόματα των μελών του συγκροτήματος γράφτηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame.

https://www.youtube.com/watch?v=EqPtz5qN7HM

1985: Οι The Smiths φτάνουν στην πρώτη θέση των Βρετανικών Albums Chart με το άλμπουμ “Meat Is Murder“. Είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος και κυκλοφόρησε στις 11 Φεβρουαρίου του 1985. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “What She Said“, “That Joke Isn’t Funny Anymore“, “How Soon Is Now?” κ.α.

2000: Η Ισραηλινή τραγουδίστρια Ofra Haza (Bat Sheva’ Ofra Haza 1957-2000) απεβίωσε σε ηλικία 42 ετών σε νοσοκομείο της συνοικία του Τελ Αβίβ, Ramat Gan από πνευμονία σαν επιπλοκή της ασθένειας του AIDS. Το 1992 είχε συνεργαστεί με τους The Sisters of Mercy για την γνωστή τους επιτυχία “Temple of Love“. Συνεργάστηκε επίσης με τους Paula Abdul, Sarah Brightman, Michael Jackson, Whitney Houston, Iggy Pop και την Ελληνίδα τραγουδίστρια Γλυκερία. Συμμετείχε σε soundtrack ταινιών όπως “Colors“(1988), “Dick Tracy” (1990), “Wild Orchid” (1990), “Queen Margot” (1994) και “The Prince of Egypt“(1998).


Πηγή : Music Is Life

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ: «Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΥ ΜΑΚΡΟΒΙΟΤΗΤΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΨΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ»

Στο καθιστικό της Δήμητρας Γαλάνη δεσπόζει μια ντραμς. Ένας ευφυής ντιζάινερ θα μπορούσε να σκεφτεί να στήσει έτσι το σπίτι ενός μουσικού για να δείξει μια ζωή συνυφασμένη με τη μουσική. Μόνο που εδώ δεν είναι το βασικό διακοσμητικό στοιχείο, αφού ο χώρος έχει μετατραπεί στην ουσία σε ένα στούντιο για πρόβες με τους μουσικούς της, ενόψει των εμφανίσεών τους στο Gazarte από την 1η Μαρτίου. Η Δήμητρα Γαλάνη ξυπνά κάθε μέρα από τις 7 το πρωί και δουλεύει, κάτι που δε σταματά, αφού η μουσική δε βρίσκεται μόνο στο σπίτι της, αλλά μέσα της.

Για όσους παρακολουθούν εδώ και περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες την καλλιτεχνική παρουσία της Δήμητρας Γαλάνη, το πρόγραμμα που θα παρουσιάσει στο Gazarte με τα Β-sides της μακρόχρονης καριέρας της, είναι η συνέχεια της δραστηριότητάς της. Η συνεργασία της με τους πιο αξιόλογους μουσικούς που έχουμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, τους Σεραφείμ Γιαννακόπουλο (τύμπανα), Μηνά Λιάκο (ηλεκτρική κιθάρα), Θωμά Κωνσταντίνου (λαούτο, μαντολίνο, λάφτα, κιθάρα), Σπύρο Μάνεση (πιάνο) και Στέλιο Προβή (μπάσο), η σχέση της με την μπάντα αυτή, είναι κάτι που της δίνει, όπως λέει η ίδια, μεγάλη ικανοποίηση και χαρά. Και από ό,τι φαίνεται δίνει χαρά και σε όσους ακούνε αυτό το αποτέλεσμα, γι’ αυτό και γράφονται τόσο σημαντικά και ενθαρρυντικά σχόλια για ό,τι κάνουν.

«Είναι ευλογία και συνάμα ανάγκη μεγάλη να ανακατευτεί το αίμα σου με τους νεότερους και αυτό δεν είναι καθόλου απλό»

«Είναι ευλογία και συνάμα ανάγκη μεγάλη να ανακατευτεί το αίμα σου με τους άλλους, τους νεότερους και αυτό δεν είναι καθόλου απλό. Πρέπει να σε εκτιμά ο άλλος και να καταλάβει ότι εσύ τον προσεγγίζεις όχι γιατί θέλεις να “πάρεις ζωές”, αλλά να ανακατευτείς με αυτό το πράγμα. Να γίνεις ένα μαζί τους. Όταν αυτό συμβαίνει, εκεί κατανοούν και την επαφή και την πρόθεσή σου και αυτό σου το επιστρέφουν μαγικά. Στη γενικότερη δυστυχία που μας περιβάλλει, γιατί πρόκειται για μια παγκόσμια δυστυχία, ζω ίσως τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της καλλιτεχνικής μου ζωής, άρα και της ζωής μου. Αυτό το οποίο εισπράττω από τις συνεργασίες μου με αυτούς τους μουσικούς είναι τόσο μεγάλο δώρο, που αν κάποιος άνθρωπος αγωνίζεται στη ζωή του για να φτάσει κάπου, λέω “είναι αυτό”. Και την ίδια στιγμή, αυτό ακριβώς, το εισπράττω και από τον κόσμο. Που έρχεται όχι μόνο για να με ακούσει να τραγουδώ, αλλά για να παρακολουθήσει τη μουσική μας πρόταση», λέει η Δήμητρα Γαλάνη.

Στις εμφανίσεις σας, αν το παρατηρήσει κάποιος, το κοινό σας είναι μεν σταθερό, αλλά ανανεώνεται και διαρκώς. Μου φαίνεται ζόρικο αυτό και απαιτητικό. Τι σκέφτεστε για το κοινό σας;

Αρχικά, δεν έχω πει ποτέ «Α! Καλά, αυτό θα έχει μεγάλη επιτυχία»! Ποτέ. Δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο και δεν έχω άλλωστε αυτή την πρόθεση. Πάντα, την ώρα που θα βγω στη σκηνή ή θα ετοιμάσω ένα πρόγραμμα, έχω την αγωνία της πρώτης στιγμής. Πιστεύω αυτό συμβαίνει σε όλους τους καλλιτέχνες που τους ενδιαφέρει η δουλειά τους, έχει μια παρθενική αγωνία η κάθε φορά.

Αυτό είναι σύμφυτο με την ύπαρξη του καλλιτέχνη, να μην έχει βεβαιότητες;

Έτσι θα έπρεπε να ήταν αλλά εγώ παρατηρώ πολύ μεγάλες «βεβαιότητες» γύρω μου και πραγματικά εντυπωσιάζομαι.. Τέλος πάντων, εγώ σκέφτομαι πολύ διαφορετικά. Θεωρώ ότι αυτό που έχω είναι χάρισμα που πρέπει να το αντιμετωπίζω με προσοχή και σεβασμό. Αν δεν καταλάβεις ότι αυτό το χάρισμα που έχεις σου δόθηκε για να δοκιμάζεσαι σε όλη σου τη ζωή και απλά πιστέψεις ότι είναι «δικό σου», την έχεις πατήσει. Το χάρισμα είναι η διαρκής άσκηση ελέγχου του εγώ σου. Ένα εγώ που ο καλλιτέχνης σαφώς το έχει ανάγκη, γιατί το εγώ του καλλιτέχνη είναι πολύ δημιουργικό, αλλά την ίδια στιγμή δεν πρέπει να γίνεται εγωιστικό. Πρέπει να υφίσταται μέσα σε εσένα και τη γνώση που φέρεις μέσα στα χρόνια, αλλά την ίδια στιγμή να μη σε κάνει να ξιπάζεσαι, αλλά το εντελώς αντίθετο, να γίνεσαι ακόμα πιο ταπεινός. Είναι ένα μεγάλο μάθημα που παίρνεις από την ίδια τη ζωή. Έχεις ένα χάρισμα και πρέπει να είσαι συνεχώς άγρυπνος. Δεν είναι δικό σου. Σαν χάρισμα λοιπόν, οφείλεις να το επιστρέφεις και να το μοιράζεσαι. Αλλιώς το ασυνείδητο εγώ θα τα καταστρέψει όλα, όπως τα καταστρέφει στη ζωή.

Δήμητρα Γαλάνη

Εσείς από τότε που σας θυμάμαι και ξέρω πόσο «τραβήξατε κουπί» μόνη σας, στρέψατε το βλέμμα σας με ένα μοναδικό τρόπο στους νέους καλλιτέχνες. Και είναι αλήθεια πως κάθε φορά με μια τέτοια σας κίνηση, δημιουργούσατε ένα νέο ενδιαφέρον.

Αυτό συσσωρεύθηκε με τα χρόνια και πιστεύω πως η μακροβιότητά μου η καλλιτεχνική -γιατί είναι πολλά τα χρόνια, είναι σχεδόν πενήντα- οφείλεται στη δίψα που είχα για κάθε τι καινούργιο. Δεν το έκανα από γενναιοδωρία, καθόλου, ήταν μια ανάγκη μου να μπω στο καινούργιο και να δοκιμαστώ. Αυτό σήμαινε ότι για να το κατανοήσω έπρεπε να ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει στη μουσική σε παγκόσμιο επίπεδο και να δω αν μπορώ να δοκιμαστώ σε αυτό, γιατί υπήρχαν και πράγματα στα οποία δε μπορούσα να αντεπεξέλθω καλλιτεχνικά.

Άρα λοιπόν, κάθε κίνηση περιείχε και μια μελέτη.

Βεβαίως. Θα πω μια ιστορία που μου αρέσει να λέω. Κάποτε ήμουν στη Νέα Υόρκη και καθόμουν σε ένα μπαρ, ημέρα, ακούω μια πολύ ωραία μουσική και πήγα και ρώτησα τι ακούμε. Μου απάντησαν ελαφρώς απορημένοι, σαν να μην ήξερα το αυτονόητο: Portishead. Δεν είχα ξανακούσει, έτσι ανακάλυψα το trip-hop, πήγα αμέσως στο Tower records και μάζεψα ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε για να ακούσω και όταν επέστρεψα είπα στον Τάσο Φαληρέα «πολύ με ενδιαφέρει αυτό το είδος και νομίζω πως μου πάει».

«Στη γενικότερη δυστυχία που μας περιβάλλει, ζω ίσως τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της καλλιτεχνικής μου ζωής»

Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν εδώ στην Ελλάδα κάτι αντίστοιχο; «Σαφώς», μου απαντά. «Ο άνθρωπος που ψάχνεις είναι ο Κωνσταντίνος Βήτα». Έτσι κάναμε με τον Κωνσταντίνο Β. το «Μετά». Ο δίσκος βγήκε ακριβώς στην αλλαγή του αιώνα και εκτός από το υλικό του Κωνσταντίνου, μετέφερα με αυτό τον ήχο και κάποια πολύτιμα πράγματα από το παρελθόν μου. Έναν Χατζιδάκι, ένα σμυρναίικο, τη φωνή του Λοΐζου, τη φωνή του Σιδηρόπουλου σε ένα ντουέτο. Κάποιοι δεν κατάλαβαν και σχεδόν με έβρισαν, λέγοντας «τι δουλειά έχεις εσύ με αυτά…». Όμως αυτό δεν είναι το άλφα και το ωμέγα της τέχνης; Πώς θα υπάρχει μέλλον αν δεν υπάρχει το παρόν με το παρελθόν μαζί; Έχουν γίνει πολλά τέτοια. Έχουν γίνει και κουταμάρες μέσα σε αυτή την προσπάθειά μου, δεν είναι επιτυχημένα όλα. Αλλά παίρνεις το ρίσκο σου.

https://www.youtube.com/watch?v=owdzv1fXqUg

Το θέμα σας ποιο είναι; Εννοώ είναι η ερμηνεία, η απόδοση ενός μουσικού νοήματος, η σύνθεση; Προέχει κάτι επιμέρους στο μυαλό σας;

Η μουσική είναι το θέμα μου για ό,τι κάνω και η γλώσσα. Από το πρωί μέχρι το βράδυ ασχολούμαι με αυτό. Σε σχέση με την ιστορία, την κοινωνία, να εμβαθύνω στους μεγάλους ποιητές. Να τους διαβάζω επί της ουσίας και να ανακαλύπτω εκ νέου το μέγεθος. Θέλω να πω ότι πάντα ό,τι έκανα, κάθε ένα βήμα προς τα εμπρός, είχε και μια προεργασία. Και το κάθε τι, μου έδινε μια καινούργια γνώση. Σήμερα φτάνουμε να έχω δημιουργήσει γύρω μου έναν πυρήνα εκπληκτικών καλλιτεχνών μουσικών και να ανταλλάσσω τη μουσική μου λαχτάρα μαζί τους. Και να μου το ανταποδίδουν με έναν εξίσου συγκινητικό τρόπο.

Αφού μιλάμε για τη μακροβιότητα των καλλιτεχνών, δεν είναι ένα μεγάλο θέμα να χάνει κάποιος τη φωνή του; Ειδικά σε ερμηνευτές του δικού σας βεληνεκούς. Σας έχει απασχολήσει; Και σας ρωτώ τόσο άνετα γιατί έχετε μια «απείραχτη φωνή», αλλιώς δεν ξέρω αν θα το τολμούσα.

Είναι μια ατυχία αυτή, αλλά αν ο καλλιτέχνης έχει και άλλα πράγματα μέσα του μπορεί να το αναπληρώσει. Υπάρχουν καλλιτέχνες που μπορεί να ατύχησαν σε αυτό, αλλά έχουν μια εξαιρετικά σημαντική καλλιτεχνική επαφή χωρίς να είναι μόνο τραγουδιστές. Ένας καλλιτέχνης αληθινός και ολοκληρωμένος όλο και κάτι άλλο κάνει, δεν είναι κομμένη κεφαλή από το υπόλοιπο κομμάτι της τέχνης. Και έτσι ενσωματώνονται στο καινούργιο και κάνουν αξιοθαύμαστα έργα. Και ευτυχώς, σήμερα, υπάρχουν κάποιοι που προβάλλουν και αυτές τις περιοχές της δημιουργίας.

Θα μπω στον πειρασμό να σας ρωτήσω αν σήμερα βρίσκετε περισσότερο την έννοια του συλλογικού, της ανησυχίας, στους συνομηλίκους σας ή στους πιο νέους;

Στους πιο νέους κακά τα ψέμματα. Στο χώρο το δικό μου τουλάχιστον. Στο χώρο των γραμμάτων υποκλίνομαι σε μεγαλύτερους, αλλά στο χώρο μου είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι «της γενιάς μου» με τους οποίους συνομιλώ. Με τους νεότερους ανθρώπους βρίσκω πολύ περισσότερα πράγματα να ανταλλάξω και όσο περνάνε τα χρόνια, ιδιαίτερα με αυτή τη νεότερη γενιά που είναι απαλλαγμένη από διάφορες αναστολές.

Οι αναστολές των μεγαλυτέρων -αν μπορώ να τους αποκαλέσω έτσι-, οφείλονται για παράδειγμα στο σύστημα της δισκογραφίας που υπήρχε, όχι μόνο εδώ, αλλά και διεθνώς;

Το σύστημα, γενικά, εφόσον έμπαινες μέσα σε αυτό, συνήθως σε κατάπινε. Είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, σε αυτές που περάσαμε, κολυμπήσαμε μέσα σε αυτό, αλλά δε γίναμε σύστημα. Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Πολλές φορές ακούω να λένε «εσείς , από θέση ισχύος πώς μπορείτε να μιλάτε»; Έχουν δικαίωμα να ομιλούν οι άνθρωποι που ναι μεν σε μια συστημική κατάσταση –γιατί δε μπορεί να πει κανείς ότι δε χρησιμοποιήθηκε το σύστημα- έπαιξαν με το σύστημα, αλλά δε συστηματοποιήθηκαν, γι’ αυτό και έχουν λόγο ακόμα και σήμερα. Όσοι δεν το κατάφεραν, την πάτησαν. Το θέμα είναι να καταφέρεις να χρησιμοποιείς εργαλεία που φέρνει αυτό το σύστημα, αλλά να μη γίνεσαι κολόνα του. Να ξεχωρίζεις τον εαυτό σου από αυτό και να καταλαβαίνεις την κακοτοπιά. Το σύστημα αγκαλιάζει τον καλλιτέχνη, τον θέλει δικό του, το ζήτημα είναι με ποιο τρόπο θα ξεγλιστρήσεις για να μη ξιπαστείς. Αυτό απαιτεί σκέψη, δουλειά και καλλιέργεια. Οι «σειρήνες» είναι πολλές δυστυχώς…

Η καλλιέργεια είναι κατά τη γνώμη σας αυτό που λείπει σήμερα περισσότερο από άλλα;

Πιστεύω ότι αυτό που λείπει γενικότερα από παντού και το ξέρουμε όλοι όσοι ζούμε σε αυτό το περιβάλλον, είναι η απαραίτητη πνευματικότητα. Και για να μη χρησιμοποιούμε τη λέξη έτσι, ως κενή νοήματος, εννοώ την επαφή και με κάποια άλλα επίπεδα εκτός από αυτά της καθημερινότητας.

«Το χάρισμα είναι η διαρκής άσκηση ελέγχου του εγώ σου»

Παλιότερα και οι ίδιοι οι πολιτικοί είχαν ανάγκη από την πνευματικότητα για να υπάρξουν. Ας πούμε στην εποχή του Κουν, δεν υπήρχε περίπτωση ο κάθε πρωθυπουργός να μην έχει σχέση με αυτή την πνευματική κίνηση ή αυτά τα πρόσωπα της γενιάς του ’30. Και όλοι γνωρίζουμε πώς αυτό μετά από τη δεκαετία του ’80 ισοπεδώθηκε στο όνομα ενός λαϊκισμού που δε θα τον κάνω συγκεκριμένο, γιατί κάποιος προτάσσει τον λαϊκισμό, ο λαός τον δέχεται, οπότε ουδείς αναμάρτητος. Όμως αυτό έφερε μια εξέλιξη τραγική. Ο πολιτικός κόσμος σε αυτό φέρει μεγάλη ευθύνη. Και σήμερα ακόμα οι άνθρωποι που φέρουν πολιτισμό βρίσκονται εν σιωπή.

Πάντως πολλοί αναρωτιόμαστε σήμερα, γιατί σιωπούν οι καλλιτέχνες;

Όσοι γνωρίζω εγώ και επάξια φέρουν τον τίτλο του καλλιτέχνη ή γενικότερα του σκεπτόμενου ανθρώπου, έχουν μιλήσει πολύ στο παρελθόν. Κι όχι στο παλαιό, αλλά στο πρόσφατο παρελθόν. Πόσο άλλο μπορείς να μιλήσεις; Τα λες μέσα από το έργο σου, τα λες και δημόσια και όχι μόνο εσύ, αλλά και οι καλύτεροι από εσένα και μοιάζει να μην περνάει τίποτα. Άρα, λοιπόν, ο μόνος τρόπος να εκφραστείς είναι μέσα από το ίδιο σου το έργο. Έτσι φαίνονται και οι προθέσεις και οι θέσεις και οι αντιρρήσεις σου.

Από την άλλη υπάρχει μια νεώτερη γενιά ανθρώπων που έχουν έναν παρορμητισμό –κι εμείς τον είχαμε ως νεώτεροι- όπου βέβαια δεν εκφράζεται πάντα σε σωστό χρόνο. Γενικότερα, σε αυτό το χάος που επικρατεί, όλοι κάτι λένε και δυστυχώς δεν φωτίζεται τίποτα, αυτό σε αναγκάζει να μένεις σιωπηλός. Και πλέον καλείστε εσείς, οι άνθρωποι που παρατηρείτε τον πολιτισμό να βγάλετε τα συμπεράσματά σας και για τη σιωπή, αλλά και για το έργο μας και για τη στάση μας και πλέον να αναδείξετε αυτές τις ενδιαφέρουσες πτυχές, που οπωσδήποτε και ασχέτως εποχών υπάρχουν.

Εννοείτε ότι είμαστε λίγο «αδιάβαστοι».

Όχι οι δημοσιογράφοι μόνο, αλλά και οι καλλιτέχνες. Δεν παρακολουθούν τι συμβαίνει, βρίσκονται σε μια εσωστρέφεια απίστευτη, λες και δεν υπάρχει άλλος κόσμος πέρα από την Ελλάδα. Το focus της ενημέρωσης γίνεται επάνω σε συγκεκριμένα πεδία και πρέπει να έχεις εσύ το ψώνιο να ψάξεις και να μάθεις για έναν συνθέτη, ένα σκηνοθέτη, έναν χορογράφο. Γιατί είναι πολύ συγκεκριμένο αυτό που πλασάρεται σαν mainstream. Κάποτε mainstream ήταν ο Γκάτσος και ο Χατζιδάκις και θα επανέλθω για να πω ότι και η πολιτική το είχε ανάγκη αυτό το mainstream.

Και σήμερα ποιο είναι;

Αυτό που ξέρουμε όλοι. Αυτό που πλασάρει η τηλεόραση. Η τηλεόραση αυτό που έχει για μουσικό πρόγραμμα είναι μια εκπομπή- ταβέρνα που τραγουδάμε «όλοι μαζί για να κάνουμε κέφι», και από εκεί και έπειτα το τίποτα. Ένας αχταρμάς δηλαδή που ισοπεδώνει τα πάντα.

Όμως, πολύς κόσμος πιστεύει ότι το τραγούδι το τροφοδοτεί ή το γεννάει σήμερα η τηλεόραση.

Όχι βέβαια. Το τραγούδι, το άξιο τραγούδι, δεν έχει καμία σχέση με την τηλεόραση. Αν συμβαίνουν κάποια πράγματα σημαντικά στο χώρο σήμερα, συμβαίνουν από ανθρώπους που δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση. Τώρα, εάν εννοείτε τα talent-shows, αυτά δεν είναι τραγούδι, είναι σόου. Το κακό με αυτό είναι ότι υπάρχουν γενιές που η εμφάνισή τους εκεί, γίνεται σκοπός ζωής.

«Αυτό που παρουσιάζεται στην τηλεόραση για μουσική δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα της μουσικής μας»

Και δεν παίρνουν είδηση πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους, που μπορεί να έχουν και κάποιο ταλέντο, ότι πάνε και μπαίνουν σε αυτή την «κρεατομηχανή» η οποία δε βγάζει ανθρώπους, δε βγάζει τίποτα. Και το βλέπουμε στη συνέχεια, δεν κάνουν καριέρες, δεν κάνουν μια πορεία. Καίγεσαι εκεί μέσα από την υπερέκθεση της τηλεόρασης, την επανάληψη και κάποια στιγμή τελειώνει το σόου και τελειώνουν όλα. Το να πιστεύεις ότι θα ολοκληρωθείς σαν καλλιτέχνης από εκεί μέσα είναι λίγο αφελές ή κρύβει και μεγάλη απελπισία. Αν αυτά τα εκμεταλλεύονται, δεν το βρίσκω και τόσο έντιμο. Αυτά δεν τα λέω για να κάνω κριτική στο γούστο ή στο κέφι του κόσμου, ούτε για να κρίνω όσους περνούν αυτό το κατώφλι. Καθόλου θα έλεγα. Απλώς μου φαίνεται αυτονόητο να πω ότι αυτό που παρουσιάζεται στην τηλεόραση για μουσική δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα της μουσικής μας, η οποία δεν είναι καθόλου κακή. Απλώς ο κόσμος δεν το ξέρει.

Πιστεύετε ότι αυτό που λέμε «μεγάλο κοινό» δεν ενδιαφέρεται να το γνωρίσει;

Όχι δεν το πιστεύω καθόλου. Δεν πιστεύω ότι δεν το ενδιαφέρει η μουσική. Απλά δεν μαθαίνει τι συμβαίνει. Γιατί δεν υπάρχει ένας δίαυλος, ένας τρόπος να ενημερωθεί. Και βέβαια δεν περιμένει να ανακαλύψει τη μουσική μέσα από την τηλεόραση. Για παράδειγμα: τον δημιουργικό πυρήνα του Μάλαμα, τον οποίο παρακολουθεί τόσος κόσμος, τον έχουν δει ποτέ στην τηλεόραση; Υπάρχουν και άλλοι συνάδελφοι εξαιρετικοί, ο Αλκίνοος, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Αγγελάκας και τόσοι άλλοι, καλλιτέχνες σημαντικοί που δεν τους βλέπουμε ποτέ γιατί δεν υπάρχει ένα πρόγραμμα να πάει κάποιος με αξιοπρέπεια να παρουσιάσει τη δουλειά του. Αν υπήρχε, δεν θα έλεγαν όχι. Από αυτό τελικά μόνο η τηλεόραση χάνει. Χάνει μια πολύ μεγάλη μερίδα κοινού και ιδιαίτερα νεανικού κοινού…

Διαφωνώ με αυτό που συμβαίνει στα τηλεοπτικά μας πράγματα και δε θα πάψω να διαφωνώ, γιατί το επίπεδο που παρουσιάζεται είναι πολύ κάτω του μέσου όρου. Εκεί διαφωνώ. Παρουσιάζεται ως πολύ καλό, κάτι που είναι κάτω του μετρίου. Η τηλεόραση έχει βάλει τον πήχη πάρα πολύ χαμηλά. Και είναι κρίμα.

Το ραδιόφωνο;

Φοβούμαι και το ραδιόφωνο. Είναι λίγοι οι σταθμοί που παίζουν καλή μουσική. Οι μηχανές, τα playlist, διέλυαν την ποιότητα και την προσωπικότητα του ραδιοφώνου και των παραγωγών που έκαναν τις εκπομπές που ακούγαμε για χρόνια, που διαλέγαμε να ακούσουμε. Έτσι, λείπουν και οι προτάσεις και οι καλές μουσικές, ακόμα και αν αυτό είναι ένα λαϊκό σουξέ. Για να συνεννοηθούμε, εγώ δεν έχω τέτοιου είδους στεγανά και συμπλέγματα. Ό,τι αγαπιέται από τον κόσμο έχει κάποιο λόγο ύπαρξης. Οι ταμπέλες με ενοχλούν όπως και η δαιμονοποίησή τους. Λαϊκό, ποπ κλπ. Αμέσως κάνουμε διαχωρισμούς και δημιουργούμε «κουτάκια». Έτσι στην Ελλάδα η ποπ δαιμονοποιήθηκε, όπως και το λαϊκό τραγούδι. Η καλή ποπ είναι ένα από τα πιο δύσκολα είδη. Το καλό λαϊκό τραγούδι επίσης. Και είναι πολύ σημαντικό να καταφέρνεις να κάνεις καλή ποπ και λαϊκό (με την έννοια του μεγάλου βεληνεκούς) που να έχει και ουσία και αντοχή στο χρόνο. Γιατί ο χρόνος τελικά είναι ο μεγάλος κριτής. Η αντοχή του υλικού στον χρόνο. Και αυτό γίνεται όταν αυτά που λέει το τραγούδι έχουν νόημα και ουσία. Έχουν μεγάλη σημασία τα λόγια. Τραγούδι κάνουμε.

Πέστε μου από τη δικογραφία σας την καλή ποπ.

Η «Παλίρροια» (1989) με τον Στέφανο Κορκολή και τον Παρασκευά Καρασούλο. Δεν είναι καλή ποπ αυτή;

Υποφέρουμε από αυτούς τους διαχωρισμούς;

Υποφέρουμε από άλλα κυρίως. Οι διαχωρισμοί και οι φανατισμοί μας έχουν κάνει πολύ κακό γενικώς. Τους διαχωρισμούς τους έκανε η μουσική βιομηχανία, τους χρησιμοποιούμε για να δείξουμε ένα στιλ. Μέχρι εκεί όμως, απλά για να το ορίσεις. Κατά τα λοιπά, υπάρχουν μόνο καλά και κακά τραγούδια.

Καλό τραγούδι ποιο είναι;

Αυτό, όπως έλεγε ο Χατζιδάκις, που αν πάρεις και βάλεις το στίχο του σε μια άλλη μουσική δε μπορείς να το ακούσεις, όπως και αν πάρεις τη μουσική του και της βάλεις άλλο στίχο επίσης δε μπορείς να το ακούσεις. Μουσική και στίχος πάνε μαζί. Γι’ αυτό είναι σημαντικό για ένα νέο καλλιτέχνη να διαβάσει, να μπει μέσα στη γλώσσα του, έτσι μόνο μπορεί να την αποδώσει. Επιμένω σε αυτό και θα επιμένω μέχρι εκεί που αντέχω. Γι’ αυτό το λόγο και γι’ αυτό τον μουσικό πλούτο για τον οποίο μάχομαι, αν πάψω να τραγουδώ -που μπορεί να συμβεί από τη μια στιγμή στην άλλη-, πάλι με τη μουσική θα ασχολούμαι, τραγούδια θα γράφω, μαθήματα θα δίνω ώστε να μεταφέρω την γνώση μου στους σωστούς ανθρώπους, γιατί δεν αρκεί σήμερα να έχει κάποιος μια ωραία φωνή, δε σημαίνει τίποτα. Πρέπει να γεμίσει πληροφορία, να ενημερωθεί, να φύγει από τον εαυτό του και να δει πόσοι καλύτεροι από αυτόν υπάρχουν. Και είναι άπειροι.

Θέλω να επιστρέψουμε στο πρόγραμμα που ετοιμάζετε. Παρουσιάζετε κατά γενική ομολογία πολύ καλά προγράμματα και είναι και αυτό ένα είδος τέχνης. Τι σκέφτεστε όταν τα ετοιμάζετε;

Όταν βγαίνεις στη σκηνή δε βγαίνεις για να κάνεις «βασανιστήριο» στους άλλους, βγαίνεις για να επικοινωνήσεις, αλλιώς κάτσε καλύτερα σπίτι σου. Έτσι όταν ετοιμάζεις ένα πρόγραμμα ανοίγεις τα φύλλα της καρδιάς σου, όταν αισθανθείς την ίδια στιγμή αυτό που αισθάνονται και οι άλλοι από κάτω, έχει πετύχει το πρόγραμμά σου. Καταφέρνω να γίνομαι ακροάτρια του εαυτού μου. Παθαίνω κάτι σαν διχασμό προσωπικότητας (γέλια), υπάρχει δε ένα στάδιο, όσο ετοιμάζω ένα πρόγραμμα- που δεν τραγουδώ τα τραγούδια, τα σκέπτομαι και τα στήνω και αρχίζω να τραγουδάω όταν ετοιμάσω το πρόγραμμα. Κάνουμε πολλές πρόβες με τους συνεργάτες μου, γιατί ομαδικά δουλεύουμε πάνω στο υλικό , αλλά όσο και αν φανεί παράξενο, τραγουδώ στις πέντε τελευταίες πρόβες. Θέλω το πρόγραμμα όλο να περνά από τα χέρια μου.

Πάμε στην τωρινή σειρά παραστάσεων. Ετοιμάζετε ένα πρόγραμμα σε ένα μέρος που θεωρείτε, όπως έχετε πει, σπίτι σας με τα b-sides των δίσκων σας. Αναρωτιέμαι ποια θεωρείτε b-side, γιατί ξέρω ότι όσοι σας παρακολουθούν ακούνε όλα τα τραγούδια σας, όχι μόνο τα «προτεινόμενα».

Το Gazarte, να το πω αυτό αρχικά, σέβεται τον καλλιτέχνη και τον κόσμο που έρχεται, γι’ αυτό πηγαίνω εκεί, γι’ αυτό το λέω σπίτι μου, νιώθω ασφαλής. Για το πρόγραμμα είχα σκεφτεί όντως αυτά τα τραγούδια που δεν πολυλέω. Ας πούμε στην «Παλίρροια», μια και την αναφέραμε, το «Δεν είσαι εδώ» ήταν η μεγάλη επιτυχία. Το τραγούδι που δε λέω είναι το «Και σ΄ αγαπώ». Στο δίσκο «Φως» η μεγάλη επιτυχία είναι το «Δυο μέρες μόνο», αλλά υπάρχει το «Στο πάτωμα τα ρούχα σου αδειανά». Είναι τα τραγούδια που δεν πολυπαίχτηκαν στο ραδιόφωνο. Το «πόθοι αδιέξοδοι» του Νίκου Ζούδιαρη, τραγούδια που δεν έχω πει πολύ, από το δίσκο «Κανονικά» το «Ακατάλληλο».

https://www.youtube.com/watch?v=hFHf3NQPUMQ

Αναφέροντας σκόρπια αυτά τα τραγούδια, θέλω να σας πω ότι είστε καλλιτέχνης «ευλογημένη», αν μπορώ να το πω και έτσι, που έχει ένα κοινό που ξεκοκαλίζει τους δίσκους σας, σας γνωρίζει.

Η αλήθεια είναι πως έχω την ευλογία να έχω πει καλά πράγματα, έτσι όταν θέλω να κάνω ένα πρόγραμμα, είναι ευτυχία το να ξεκουράζομαι και εγώ από τα ίδια, αλλά και τα ίδια τα τραγούδια να ξεκουράζονται. Έχω επιλογή, σκαλίζω το μπαούλο μου και βγάζω άλλα. Και λέω τραγούδια -μέσα στα χίλια περίπου που έχω πει- που και εγώ έχω επιθυμήσει να ξαναπώ, να τα ξανακούσω με έναν καινούργιο ήχο. Να κάνω μια νέα αφήγηση με αυτά.

Μια και μιλάμε για επιτυχίες και flip side τραγούδια, όπως τα λέγαμε παλιότερα, σας ζόρισαν ποτέ να κάνετε επιτυχία;

Βέβαια. Με ζόρισαν κάποια στιγμή για να αποδείξω ότι μπορώ να πουλήσω πολύ, αν πω κάποια τραγούδια. Γιατί είχα πουλήσει με τραγούδια που είχα ήδη πει και θεωρούσαν ότι έπρεπε να λέω μόνο αυτά. Κάτι που δεν ήθελα καθόλου. Αποστρεφόμουν αυτή την τυποποίηση. Πολεμήθηκα, αλλά κατάφερα και το απέφυγα. Δεν μου άρεσε να μένω σε ένα είδος τραγουδιού. Πχ. έκανα τα «Γαλάζια σου γράμματα» και μετά πήγα και έκανα Χάλαρη, πολύ ιδιαίτερο πράγμα. Και μετά Τσιτσάνη. Δε στάθηκα σε κάτι, βαριόμουν να επαναλάβω τον εαυτό μου. Αυτό τότε μου το καταλόγιζαν ως έλλειψη επαγγελματισμού (!). Έτσι ήταν τα μυαλά τότε κι εγώ δεν έπαιζα στην αλυσίδα, επιτυχία – κέντρα – εμφανίσεις κλπ. Έμπαινα και έβγαινα.

Στα κέντρα δουλέψατε πολύ;

Πάρα πολύ. Η δική μου η γενιά δούλεψε πολύ σκληρά, χειμώνα καλοκαίρι από το ’69-’70 μέχρι το ’80, πολύ. Ιδιαίτερα στην Πλάκα, δουλεύαμε δυο προγράμματα κάθε μέρα και Παρασκευή, Σάββατο τρία. Σκότωμα. Αν θέλουμε να είμαστε απόλυτοι, από ένα σημείο και μετά, διεκπεραιώνεις. Το έκανα δέκα χρόνια και μετά έφυγα. Και εγώ και άλλοι της γενιάς μου. Αποτραβηχτήκαμε από αυτό το «μεροκάματο» παρόλο που τότε υπήρχε η άποψη, καθώς τα μίντια ήταν περιορισμένα, πως αν δεν εμφανίζεσαι δεν είσαι παρών. Σήμερα μπορεί να είσαι παρών και από το σπίτι σου. Γι’ αυτό και το live σήμερα πρέπει να είναι κάτι άλλο.

Έβλεπα μια αφίσα όπως ερχόμουν και εμφανίζεται μαζί σας ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.

Ο Μιχάλης θα είναι ο φετινός μου καλεσμένος. Ο Χατζηγιάννης είναι ένας πολύ καλός μουσικός και αντιλαμβάνεται και απολαμβάνει αυτή την μοναδική μπάντα. Του ζήτησα με αυτή τη μπάντα και αυτό τον ήχο να τον ακούσουμε σε κάποια επιλογή από τα δικά του τραγούδια, αλλά και σε κάποια άλλα που δεν έχει τραγουδήσει ως τώρα. Πράγμα που έγινε και που το χαιρόμαστε πολύ. Συναντηθήκαμε πρόσφατα και είπαμε μαζί ένα τραγούδι του («Σε ποιον να πω το σ’ αγαπώ») που είναι στον καινούργιο δίσκο που έκανε με στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου και έτσι προέκυψε η ιδέα αυτής της συνύπαρξης. Είναι ωραίος τραγουδιστής με μουσικότητα, νομίζω τα καταφέρνει πολύ καλά να διαχειρίζεται και τη μεγάλη επιτυχία και την μετάβασή του σε μια πιο ώριμη φάση και θέλω να τον ακούσει ο κόσμος σε κάποια πράγματα στα οποία θέλω να τον ακούσω και εγώ, αυτό είναι το κριτήριο.

Η αλήθεια είναι ότι δε δοκιμάζονται εύκολα οι Έλληνες καλλιτέχνες. Δε ρισκάρουν να το κάνουν;

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν αισθάνονται ασφάλεια για να το κάνουν. Ξέρεις, όταν βγαίνεις στη σκηνή είσαι ένα γυμνός άνθρωπος, όσο και αν έχεις συνηθίσει να το κάνεις. Τρέμεις σαν το φύλλο. Ακόμα και ο πιο αναίσθητος δε γίνεται να μη το νιώσει. Έχει ανάγκη από στήριγμα και ποιο είναι; Η επιτυχία. Αυτό που ήδη έχει περάσει στον πολύ κόσμο. Και έτσι λίγο τυποποιείσαι.

Οπότε εδώ θα κοιτάξουμε να μπερδέψουμε γλυκά τα πράγματα. Είναι μεγάλη η χαρά να ξαναβρεθούμε και να ξεδιπλώσουμε τον κόσμο μας. Να σταθούμε εμείς και το τραγούδι όχι απέναντι, αλλά μαζί με τον κόσμο. Αυτή την ουσία δεν ψάχνουμε εμείς οι καλλιτέχνες;

Μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης με τη Δήμητρα Γαλάνη, με αφορμή τις εμφανίσεις της στο Gazarte

Κείμενο: Αργυρώ Μποζώνη

Πηγή : ελculture

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

22 Φεβρουαρίου...

1974: Ο Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός James Blunt (James Hillier Blount) γεννήθηκε στο Tidworth του Wiltshire της Αγγλίας. Έγινε δημοφιλής μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού “You’re Beautiful” το 2004. Έχει κυκλοφορήσει τρία στούντιο άλμπουμ και έχει κερδίσει δύο BRIT Awards, δύο Ivor Novello Awards κ.α. Είναι επίσης γνωστός για την προσφορά του στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, δίνοντας συναυλίες για να τους ενισχύσει. Το Φεβρουάριο του 2010 συμμετείχε στην επανεκτέλεση του τραγουδιού των R.E.M. “Everybody Hurts” που κυκλοφόρησε με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για την ενίσχυση των πληγέντων από τον σεισμό στην Αϊτή. Μέχρι σήμερα έχει πουλήσει παγκοσμίως πάνω από δεκαοκτώ εκατομμύρια άλμπουμ.



1956: Ο Elvis Presley κάνει για πρώτη φορά την είσοδο του στα Αμερικάνικα charts με το τραγούδι “Heartbreak Hotel“. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε στις 10 Ιανουαρίου του 1956 και είναι το πρώτο του στην δισκογραφική εταιρεία RCA Records.

https://www.youtube.com/watch?v=e9BLw4W5KU8


1989: Στην 31η τελετή απονομής των Grammy Awards που πραγματοποιείται στο Shrine Auditorium του Λος Άντζελες, οι Metallica τραγουδούν το “One“. Τελικά το βραβείο “Best Hard Rock/Metal Performance Vocal or Instrumental” κερδίζουν οι Jethro Tull. Τα βραβεία “Song of the Year“, “Record of the Year” και “Best Pop Vocal Performance, Male” κερδίζουν η Linda Goldstein (παραγωγός) και ο Bobby McFerrin για το τραγούδι “Don’t Worry, Be Happy“. Άλλα βραβεία: “Album of the Year” George Michael για το “Faith” και “Best New Artist“, “Best Pop Vocal Performance, Female” και “Best Contemporary Folk Recording” η Tracy Chapman.


1993: Κυκλοφορεί το πρώτο στούντιο άλμπουμ του Βρετανικού alternative rock συγκροτήματος Radiohead, με τίτλο “Pablo Honey“. Ηχογραφήθηκε στα Chipping Norton Studios και Countryard Studio από το Σεπτέμβριο έως το Νοέμβριο του 1992. Θα ανέβει μέχρι την 22η θέση των Βρετανικών charts. Το άλμπουμ περιέχει ίσως το γνωστότερο τραγούδι του συγκροτήματος, “Creep“. Σαν single κυκλοφόρησε αρκετά πριν το άλμπουμ και είναι μια δημιουργία του τραγουδιστή και βασικού τραγουδοποιού του γκρουπ Thom Yorke, από την εποχή που ήταν φοιτητής στο Exeter University στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Το “παράπονο” του συγκροτήματος ήταν ότι η τεράστια εμπορική επιτυχία του “Creep” τους ακολουθούσε παντού με αποτέλεσμα άλλα αξιόλογα τραγούδια του άλμπουμ να παραμένουν στο περιθώριο για αρκετό καιρό. Εκείνη την εποχή, το BBC Radio 1 είχε στη μαύρη λίστα το τραγούδι γιατί το θεωρούσε “καταθλιπτικό”. Άλλα τραγούδια που ξεχώρισαν αργότερα από το άλμπουμ είναι τα “Anyone Can Play Guitar” και “Pop Is Dead“. Σε αυτό το πρώτο άλμπουμ έδειξαν καθαρά τις “φοιτητικές” επιρροές τους από συγκροτήματα όπως οι The Smiths και R.E.M.



2001: Η Βρετανική εφημερίδα The Sunday Mirror δημοσιεύει μια λίστα με τους πιο κερδοφόρους καλλιτέχνες στη Μεγάλη Βρετανία. Παρόλο που το συγκρότημα The Beatles δεν υφίσταται πια, βρίσκονται στην πρώτη θέση με εισπράξεις ύψους πενήντα εκατομμυρίων δολαρίων.

Πηγή :  Music Is Life




ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

21 Φεβρουαρίου ...

1933: Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και πιανίστας Nina Simone (Eunice Kathleen Waymon 1933-2003) γεννήθηκε στο Τράιον της Βόρειας Καρολίνας. Θεωρείται μία από τις μεγάλες γυναικείες προσωπικότητες της jazz, blues και soul. Από πολλούς χαρακτηρίστηκε και ως “η Μεγάλη Ιέρεια της Soul“. Η ερμηνεία της ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές μιας και προσέγγιζε τα τραγούδια με ιδιαίτερο συναισθηματικό βάρος. Πολλοί καλλιτέχνες έχουν δηλώσει κατά καιρούς πως επηρεάστηκαν κατά κάποιο τρόπο από το έργο της, όπως οι John Lennon, Cat Stevens, Peter Gabriel, Mary J. Blige, Lauryn Hill, Alicia Keys κ.α. Ηχογράφησε πάνω από σαράντα άλμπουμ και τη θυμόμαστε από τραγούδια όπως τα “My Baby Just Cares for Me“, “Feeling Good“, “Sinnerman“, “I Put a Spell on You“, “Don’t Let Me Be Misunderstood” κ.α. Αρκετά από αυτά διασκευάστηκαν ή τραγουδήθηκαν από τους Aretha Franklin, Janis Joplin, Marilyn Manson, David Bowie, The Animals, Muse κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=D5Y11hwjMNs

1970: Οι Simon & Garfunkel βρίσκονται στην πρώτη θέση των Βρετανικών Singles Chart με το τραγούδι “Bridge Over Troubled Water“.

1982: Ο Αμερικανός DJ και καλλιτεχνικός ατζέντης Murray The K (Murray Kaufman 1922-1982) απεβίωσε σε ηλικία 60 ετών στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, μια εβδομάδα μετά τα γενέθλια του, από καρκίνο. Τη δεκαετία του ’60, ήταν ένας από τους πιο δημοφιλής ραδιοφωνικούς παραγωγούς της Νέας Υόρκης. Υποστήριξε φανατικά τους The Beatles μέσα από τις εκπομπές του και συχνά αναφερόταν στον εαυτό του ως “The Fifth Beatle“. Ήταν επίσης μεγάλος θαυμαστής του Bob Dylan. Σε μια συναυλία που χρειάστηκε να τον προσφωνήσει είχε πει: “Δεν είναι rock, δεν είναι folk, είναι κάτι καινούριο που λέγεται Dylan“.

1986: Οι The Dead Kennedys δίνουν την τελευταία τους συναυλία στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Η συνεχόμενη υποχώρηση της punk μουσικής και η άνθιση της thrash metal ήταν ένας από τους λόγους που απογοητευμένοι πήραν την απόφαση να διαλυθούν. Συνέχισαν να γράφουν τραγούδια όπως το “Anarchy For Sale” εκφράζοντας έτσι τα συναισθήματα τους για την πτώση της punk rock.



2005: Κυκλοφορεί το τρίτο στούντιο άλμπουμ του alternative rock συγκροτήματος Doves με τίτλο “Some Cities“. Δύο εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του θα ανέβει στο Νο1 των Βρετανικών Albums Chart. Αργότερα κυκλοφόρησε και σε special edition με DVD και ένα ντοκιμαντέρ με υλικό από την δημιουργία του άλμπουμ. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Black and White Town“, “Snowden“, “Sky Starts Falling” κ.α.


Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 

20 Φεβρουαρίου ...

1957: Ο Έλληνας τραγουδιστής και τραγουδοποιός Ορφέας Περίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σαν τραγουδοποιός έγινε γνωστός το 1989 όταν συμμετείχε στο άλμπουμ του Νίκου Παπάζογλου “Σύνεργα” με τρία τραγούδια, τα “Μάτια μου“, “Φεύγω” και “Θάνατο θέλω τραγικό“. Από το 1993 έχει κυκλοφορήσει εννέα άλμπουμ και έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Μανώλης Λιδάκης, Σωκράτης Μάλαμας, Διονύσης Σαββόπουλος, Μανώλης Ρασούλης, Πέτρος Βαγιόπουλος. Δημοφιλή του τραγούδια: “Φωτοβολίδα“, “Ζηλεύει η νύχτα“, “Κάτι μου κρύβεις” κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=tg8MwYCGTGc


1962: Ο μάνατζερ των The Beatles, Brian Epstein στέλνει γράμμα στο Γερμανό διευθυντή ορχήστρας και τραγουδοποιό Bert Kaempfert, ζητώντας του να αποδεσμεύσει το συγκρότημα από το συμβόλαιο που είχε υπογράψει μαζί τους το 1961. Ο Kaempfert δέχεται υπό τον όρο το διάστημα των επτά εβδομάδων που θα βρίσκονται στο Αμβούργο, να ηχογραφήσουν για την δισκογραφική εταιρεία Polydor. Στις ηχογραφήσεις αυτές τα σκαθάρια έχουν τον ρόλο της μπάντας του τραγουδιστή και τραγουδοποιού Tony Sheridan. Παίζουν τραγούδια όπως τα “When the Saints Go Marching In“, “Ain’t She Sweet” κ.α.


1963: Ο Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Ian Brown (Ian George Brown) γεννήθηκε στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Υπήρξε βασικός τραγουδιστής του alternative rock συγκροτήματος The Stone Roses από την ίδρυση του το 1983 έως την διάλυση του το 1996. Επηρεάστηκε από την punk μουσική σκηνή της χώρας του, ακούγοντας συγκροτήματα όπως οι Sex Pistols και The Clash. Μαζί με τους Stone Roses κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ. Ακολούθησε πετυχημένη σόλο καριέρα και κέρδισε βραβεία όπως το NME Award “Best Solo Artist” το 2002, το NME Award “Godlike Genius Award” το 2006, το Q Award “Legend Award” το 2007. Έχει προταθεί έξι φορές για το BRIT Award “Best British Solo Artist“. Από το 1994 έως το 2009 έχει κυκλοφορήσει έξι στούντιο άλμπουμ. Στις 18 Οκτωβρίου του 2011 οι Stone Roses ανακοινώνουν σε συνέντευξη τύπου πως επανενόνονται.

1967: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Kurt Cobain (Kurt Donald Cobain 1967-1994) γεννήθηκε στην πόλη Αμπερντίν της Ουάσινγκτον. Άρχισε να μαθαίνει κιθάρα στα δεκατέσσερα του χρόνια. Στο γυμνάσιο γνώρισε τον Krist Novoselic (μπάσο) και δημιούργησαν τους Nirvana το 1987. Το 1990 ενσωματώθηκε και ο ντράμερ Dave Grohl. Γνώρισαν επιτυχία με το δεύτερο στούντιο άλμπουμ τους με τίτλο “Nevermind” (1991). Ο Cobain θεωρείται ο κυρίως εκφραστής της “Generation X” και ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς της γενιάς του. Οι πωλήσεις των τριών άλμπουμ του συγκροτήματος μέχρι σήμερα ξεπερνούν τα πενήντα εκατομμύρια αντίτυπα. Στην σύντομη καριέρα τους κέρδισαν ένα American Music Award, ένα Brit Award, ένα Grammy Award και πέντε MTV Video Music Award.

1984: Οι Βρετανοί The Smiths κυκλοφορούν το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ που φέρει σαν τίτλο το όνομα τους, “The Smiths“. Ηχογραφήθηκε από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο του 1983 σε διάφορα στούντιο του Λονδίνου. Ανέβηκε μέχρι την δεύτερη θέση των Βρετανικών Albums Chart. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Hand in Glove“, “What Difference Does It Make?“, “Suffer Little Children” κ.α


Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

19 Φεβρουαρίου... 

1940: Ο Αμερικανός R&B/soul τραγουδιστής, τραγουδοποιός και παραγωγός δίσκων Smokey Robinson (William Robinson, Jr.) γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Υπήρξε ένας από τους “συντελεστές” της Motown Records και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος The Miracles. Το 1972 αποχώρησε από το συγκρότημα για σόλο καριέρα. Το 1987 το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame και το 1989 τιμήθηκε με το βραβείο Grammy “Living Legends Award“.

1963: Ο Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Seal (Seal Henry Olusegun Olumide Adeola Samuel) γεννήθηκε στο Πάντινγκτον του Λονδίνου. Το όνομα του Olusegun σημαίνει “God is victorious“. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Βρετανικής soul μουσικής. Ξεκίνησε τη καριέρα του τραγουδώντας σε τοπικά μαγαζιά και τη δεκαετία του ’80 ενσωματώθηκε στο Βρετανικό funk συγκρότημα Push, με τους οποίους περιόδευσε στην Ιαπωνία. Κατά το ταξίδι αυτό, η μπάντα χωρίστηκε… Επέστρεψε στην Αγγλία και μετά από λίγο καιρό γνώρισε τον παραγωγό Adamski. Μαζί ηχογράφησαν το τραγούδι “Killer“, με το οποίο έγινε δημοφιλής το 1990. Το τρίτο single “Kiss from a Rose” από το άλμπουμ του “Seal II” (1994) γνώρισε επιτυχία περίπου ένα χρόνο μετά όταν συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της ταινίας “Batman Forever” (1995). Τον Αύγουστο του 1995 το τραγούδι έφτασε στην κορυφή του Billboard και το 1996 χάρισε στον καλλιτέχνη τρία βραβεία Grammy τα “Record of the Year“, “Song of the Year” και “Best Male Pop Vocal Performance“.

https://www.youtube.com/watch?v=AMD2TwRvuoU

1972: Ο Paul McCartney κυκλοφορεί το τραγούδι “Give Ireland Back to the Irish“. Η μετάδοση του απαγορεύεται από το BBC και άλλα ραδιοφωνικά μέσα της Αγγλίας. Ο McCartney έγραψε το τραγούδι σαν αντίδραση των αιματηρών επεισοδίων της “Ματωμένης Κυριακής” στην Ιρλανδία στις 30 Ιανουαρίου του 1972.

1980: Ο Αυστραλός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Bon Scott (Ronald Belford Scott 1946-1980) απεβίωσε σε ηλικία 33 ετών στο Λονδίνο από πνευμονική αναρρόφηση εμετού. Μετά από μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ σε κλαμπ του Λονδίνου, ο Scott αποκοιμήθηκε στο αυτοκίνητο ενός φίλου του. Την επόμενη ημέρα βρέθηκε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο King’s College όπου επιβεβαιώθηκε ο θάνατος του. Υπήρξε μέλος των συγκροτημάτων The Spektors, The Valentines και Fraternity μέχρι το 1974 που αντικατέστησε τον τραγουδιστή Dave Evans στο hard rock συγκρότημα AC/DC. Έμεινε μαζί τους μέχρι και τον θάνατο του το 1980. Συμμετείχε στα άλμπουμ του συγκροτήματος: “High Voltage“, “T.N.T.“, “Dirty Deeds Done Dirt Cheap“, “Let There Be Rock“, “Powerage” και “Highway To Hell“. Δημοφιλή τραγούδια με τη φωνή του: “T.N.T.“, “Let There Be Rock“, “Whole Lotta Rosie“, “Sin City“, “Highway to Hell“, “Touch Too Much” κ.α.

1982: Κατά την διάρκεια της περιοδείας του στο Τέξας ο Ozzy Osbourne συλλαμβάνεται. Φορώντας το φόρεμα της μέλλουσας γυναίκας του Sharon και μεθυσμένος, κατούρησε στο μνημείο των πεσόντων στην Μάχη του Άλαμο. Για την πράξη του ο Ozzy “αποκλείστηκε” από την πόλη του Σαν Αντόνιο για μία δεκαετία.


Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

18 Φεβρουαριου ...

1933: Η καλλιτέχνης και ακτιβίστρια Yoko Ono γεννήθηκε στο Τόκιο της Ιαπωνίας. Είναι περισσότερο γνωστή για τον γάμο της με τον John Lennon, τον οποίο γνώρισε σε μια έκθεση ζωγραφικής στην Indica Gallery του Λονδίνου το 1966. Σαν μουσικός, πριν γνωρίσει τον Lennon, συνεργάστηκε με διάφορους καλλιτέχνες της jazz όπως οι John Cage και Ornette Coleman. Μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει είκοσι επτά άλμπουμ, έξι από αυτά σε συνεργασία με το “σκαθάρι”. Έχει γράψει δέκα βιβλία και έχει λάβει μέρος ως ηθοποιός σε είκοσι τέσσερις ταινίες.


1947: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός και παραγωγός Dennis DeYoung γεννήθηκε στο Σικάγο του Ιλινόις. Είναι ιδρυτικό μέλος του Αμερικάνικου rock συγκροτήματος Styx από το 1970 έως το 1999. Έγραψε μία από τις επιτυχίες του συγκροτήματος, το τραγούδι “Lady“.


1959: Ο μεγάλος Ray Charles ηχογραφεί στη Νέα Υόρκη το τραγούδι “What’d I Say“. Με το τραγούδι αυτό ο Charles θα κερδίσει το πρώτο του χρυσό δίσκο και θα γίνει ένα από τα τραγούδια που επηρέασαν σημαντικά την ιστορία της rhythm and blues και της rock ‘n’ roll.

https://www.youtube.com/watch?v=EPLZL4s_jtI

1968: Μετά από ένα διάστημα αβεβαιότητας, ο κιθαρίστας Dave Gilmour ενσωματώνεται στους Pink Floyd ως πέμπτο μέλος. Θα αντικαταστήσει το ιδρυτικό μέλος, κιθαρίστα, τραγουδοποιό και τραγουδιστή Syd Barrett. Η συνεχής χρήση ψυχεδελικών ουσιών από τον Barrett καθιστούν αδύνατη την συμμετοχή του με το συγκρότημα. Λίγες ημέρες αργότερα το πρώην μέλος των Pink Floyd θα εισαχθεί σε ψυχιατρική κλινική.

1987: Οι Bon Jovi και το τραγούδι τους “Livin’ On A Prayer” βρίσκονται στο Νο1 του Billboard Hot 100. Γράφτηκε από τους Jon Bon Jovi και Richie Sambora σε συνεργασία με τον Desmond Child. Το Σεπτέμβριο του 1987 θα κερδίσει το MTV Video Music Award “Best Stage Performance“. Αρχικά το τραγούδι δεν άρεσε στον Bon Jovi, τον έπεισε όμως ο Sambora πως αξίζει τον κόπο να το ξαναδουλέψουν. Είναι το δεύτερο single του τρίτου στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο “Slippery When Wet” το οποίο κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1986. Είναι το πιο πετυχημένο άλμπουμ του συγκροτήματος μέχρι σήμερα, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα σαράντα εκατομμύρια αντίτυπα.

Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

17 Φεβρουαρίου ...

1966: Η Nancy Sinatra βρίσκεται στο Νο1 των Βρετανικών Singles Chart με το τραγούδι του Lee Hazlewood, “These Boots Are Made For Walking“. Στον πόλεμο του Βιετνάμ οι στρατιώτες το τραγουδούσαν συχνά την ώρα που έκαναν πορεία. Χρησιμοποιήθηκε από τον σκηνοθέτη Stanley Kubrick για της ανάγκες του soundtrack “Full Metal Jacket“.

https://www.youtube.com/watch?v=SbyAZQ45uww

1972: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Billie Joe Armstrong γεννήθηκε στο Όκλαντ της Καλιφόρνια. Είναι ιδρυτικό μέλος του Αμερικανικού συγκροτήματος Green Day. Το 1987 μαζί με τον Mike Dirnt δημιούργησαν το συγκρότημα και λίγο αργότερα το 1990 ενσωματώθηκε και ο Tré Cool. Ο πατέρας του εργαζόταν σαν jazz μουσικός αλλά και σαν οδηγός φορτηγού για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των έξι παιδιών του. Απεβίωσε το Σεπτέμβριο του 1982 όταν ο Armstrong ήταν μόλις δέκα ετών και το τραγούδι “Wake Me Up When September Ends” είναι αφιερωμένο σε εκείνον. Οι Green Day έχουν κυκλοφορήσει συνολικά έντεκα στούντιο άλμπουμ και έχουν κερδίσει τρία American Music Awards, έξι Billboard Music Awards, τέσσερα Grammy Awards κ.α. Μόνο στην Αμερική οι πωλήσεις των άλμπουμ τους ξεπερνούν τα είκοσι πέντε εκατομμύρια αντίτυπα. Παράλληλα συμμετέχει επίσης ως τραγουδιστής και κιθαρίστας στα συγκροτήματα Pinhead Gunpowder, The Network και Foxboro Hot Tubs.

1975: Κυκλοφορεί το άλμπουμ-περιπέτεια του John Lennon με τίτλο “Rock ‘n’ Roll“. Ο αρχικός τίτλος του άλμπουμ ήταν “Oldies But Moldies” και οι ηχογραφήσεις είχαν αρχίσει το 1973 με παραγωγό τον Phil Spector. Στο στούντιο είχαν γίνει διάφορες κωμικοτραγικές καταστάσεις. Μια μέρα, ο Spector μπήκε στο στούντιο ντυμένος χειρουργός και πυροβόλησε στο ταβάνι με αποτέλεσμα να τραυματιστούν τα αυτιά του Lennon. Αργότερα ο Spector άρπαξε τις ταινίες ηχογράφησης και εξαφανίστηκε για αρκετούς μήνες. Το αυτοκινητιστικό ατύχημα του παραγωγού το Μάρτιο του 1974, δεν επέτρεψε τελικά την συνεργασία τους. Ο Lennon συνέχισε το άλμπουμ και τρεις ημέρες πριν την κυκλοφορία του, η εταιρεία του Morris Levy, Adam VIII, άρχισε να πουλάει ένα άλμπουμ με τον τίτλο “ROOTS: John Lennon Sings The Great Rock & Roll Hits“, το οποίο περιείχε τα τραγούδια του άλμπουμ “Rock ‘n’ Roll” σε πρόχειρες εκτελέσεις, μέσω τηλεπωλήσεων… Με παρέμβαση της Apple/EMI, ο δίσκος αποσύρθηκε. Μετά από όλη αυτή τη περιπέτεια ο δίσκος κυκλοφόρησε κανονικά.

1982: Ο Αμερικανός πιανίστας και συνθέτης της jazz Thelonious Monk (Thelonious Sphere Monk 1917-1982) απεβίωσε σε ηλικία 64 ετών στο Ινγκλγουντ του Νιού Τζέρσι μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο. Από πολλούς θεωρείται ο ιδρυτής της Bebop Jazz. Έχει συνθέσει κλασικά τραγούδια όπως τα “Round Midnight“, “Blue Monk” και “Straight, No Chaser“. Είναι ένας από τους πολύ λίγους jazz μουσικούς που έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό Times.

2001: Οι Manic Street Preachers γίνονται το πρώτο δυτικό συγκρότημα που παίζει στη Κούβα, δίνοντας συναυλία στο Karl Marx Stadium της Αβάνας. Στην συναυλία γνωρίζονται με τον Fidel Castro. Λίγο αργότερα κυκλοφορεί το DVD με τίτλο “Louder than War“.


Πηγή : Music Is Life



ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!!!

16 Φεβρουαριου ....

1935: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, παραγωγός και ηθοποιός Sonny Bοno (Salvatore Phillip Bοno 1935-1998) γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Έκανε ντουέτο με την δεύτερη γυναίκα του, την τραγουδίστρια Cher, με την ονομασία Sonny & Cher. Το 1965 με το τραγούδι “I Got You Babe” ανέβηκαν στο Νο1 του Billboard Hot 100 και παρέμειναν για τρεις εβδομάδες. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 είχαν τηλεοπτικό σόου στο CBS με τον τίτλο “The Sonny and Cher Show“. Δημοφιλή τραγούδια που έγραψε τα “The Beat Goes On“, “Bang Bang” κ.α.


1971: Η Aretha Franklin ηχογραφεί το τραγούδι “Spanish Harlem” με τον Dr. John στο πιάνο. Αρχικά το είχε τραγουδήσει ο Ben E. King δέκα χρόνια νωρίτερα και είναι μια δημιουργία των Jerry Leiber και Phil Spector. Η έκδοση του τραγουδιού με την Aretha Franklin πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα.


1974: Στην κορυφή του Billboard 200 βρίσκεται ο Bob Dylan και το άλμπουμ του “Planet Waves“. Είναι το δέκατο τέταρτο στούντιο άλμπουμ του Αμερικανού τραγουδιστή και τραγουδοποιού και κυκλοφόρησε επίσημα στις 17 Ιανουαρίου. Είναι η πρώτη φορά που άλμπουμ του Bob Dylan φτάνει στο No 1 του Billboard. Το εξώφυλλο του άλμπουμ το ζωγράφισε ο ίδιος και η αρχική έκδοση περιείχε ένα ένθετο με αποσπάσματα από το προσωπικό του ημερολόγιο. Για το άλμπουμ αυτό ο Dylan συνεργάστηκε και πάλι με το συγκρότημα The Band, με τους οποίους ξεκίνησε περιοδεία αμέσως μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ. Στις 20 Ιουνίου του 1974 θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ “Before the Flood“, το οποίο ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια της περιοδείας αυτής.


1985: Οι Wham! και το τραγούδι τους με τίτλο “Careless Whisper” βρίσκονται στο Νο1 του Billboard Hot 100. Στην κορυφή του Billboard 200 παραμένει η Madonna και το άλμπουμ “Like A Virgin“.

https://www.youtube.com/watch?v=izGwDsrQ1eQ&list=RDizGwDsrQ1eQ

1996: Ο Αμερικανός blues τραγουδιστής και κιθαρίστας Brownie McGhee (Walter Brown McGhee 1915-1996) απεβίωσε σε ηλικία 80 ετών στο Όκλαντ της Καλιφόρνια από καρκίνο στο στομάχι. Άρχισε την ενασχόληση του με την μουσική σε πολύ μικρή ηλικία, συμμετέχοντας στο συγκρότημα Golden Voices Gospel Quartet. Στα εικοσιδύο του χρόνια άρχισε να γυρίζει από πόλη σε πόλη, συνεργαζόμενος με καλλιτέχνες όπως ο Blind Boy Fuller. Είναι δημοφιλής για την πολύχρονη συνεργασία του με τον μουσικό της φυσαρμόνικας Sonny Terry. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της folk-blues και country-blues μουσικής.


Πηγή : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!!! 

15 Φεβρουαριου .....

1944: Ο Βρετανός μουσικός, ντράμερ και ιδρυτικό μέλος του Βρετανικού rock συγκροτήματος The Kinks, Mick Avory (Michael Charles Avory) γεννήθηκε στο Σάρρεϋ της Αγγλίας. Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος από το 1964 έως το 1984. Πολύ πριν, το καλοκαίρι του 1962, είχε παίξει τύμπανα και για ένα άλλο Βρετανικό συγκρότημα που αργότερα ονομάστηκε… The Rolling Stones. Δεν συμμετείχε στην πρώτη τους επίσημη εμφάνιση στο The Marquee Club τον Ιούλιο του 1962, έτσι πρώτος ντράμερ των Stones θεωρείται ο Tony Chapman.


1954: Ο Big Joe Turner ηχογραφεί το τραγούδι “Shake, Rattle & Roll“. Επιτυχία όμως έγινε όταν το ξανατραγούδησαν έξι μήνες αργότερα οι Bill Haley & His Comets.

1959: Ο Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Ali Campbell (Alistair Ian Campbell) γεννήθηκε στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας. Υπήρξε μέλος του Βρετανικού reggae συγκροτήματος UB40 από την ίδρυση τους το 1978 έως τον Ιανουάριο του 2008 που αποχώρησε για να ακολουθήσει σόλο καριέρα. Γνώρισε επιτυχία με τραγούδια όπως τα “Red, Red Wine“, “Can’t Help Falling in Love” κ.α. Οι πωλήσεις του συγκροτήματος παγκοσμίως ξεπερνούν τα εβδομήντα εκατομμύρια αντίτυπα.

1965: Ο μεγάλος Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και πιανίστας Nat King Cole (Nathaniel Adams Coles 1919-1965) απεβίωσε σε ηλικία 45 ετών σε νοσοκομείο της Σάντα Μόνικα στην Καλιφόρνια από καρκίνο του πνεύμονα. Ήταν φανατικός καπνιστής και πίστευε πως το τσιγάρο κρατούσε τη φωνή του χαμηλά, για αυτό το λόγο πριν από ηχογραφήσεις κάπνιζε απανωτά τσιγάρα. Είναι γνωστός και ως “the King” και είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε από τα ΜΜΕ η έκφραση “The King Is Dead“, η επόμενη ήταν για τον Elvis Presley το 1977. Λίγες ημέρες πριν το θάνατο του, κυκλοφόρησε το άλμπουμ “L-O-V-E” το οποίο ηχογραφήθηκε αρχές Δεκεμβρίου του 1964, λίγες ημέρες πριν εισαχθεί στο νοσοκομείο. Γνωστές επιτυχίες του τα τραγούδια “Nature Boy” (1948), “Mona Lisa” (1950), “Too Young” (1951) “Unforgettable” (1951) και “When I Fall in Love” (1964). Το 1990 τιμήθηκε με το βραβείο Grammy “Lifetime Achievement” για την συνολική του προσφορά στη μουσική. Το όνομα του γράφτηκε στο Alabama Music Hall of Fame και στο Alabama Jazz Hall of Fame. Θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες μουσικές προσωπικότητες της Αμερικής και ένας από τους πρωτοπόρους jazz πιανίστες της εποχής του.

https://www.youtube.com/watch?v=GfAb0gNPy6s

1968: Ο Αμερικανός μουσικός της φυσαρμόνικας Little Walter (Marion Walter Jacobs 1930-1968) απεβίωσε σε ηλικία 37 ετών στον ύπνο του στο διαμέρισμα του στο Σικάγο του Ιλινόις από θρόμβωση της στεφανιαίας. Θεωρείται από τους πιο σημαντικούς μεταπολεμικούς μουσικούς της blues. Είναι ο μόνος καλλιτέχνης που το όνομά του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame για την μεγάλη δεξιοτεχνία του στη φυσαρμόνικα. Λόγω της μοναδικής τεχνικής του, αρκετοί τον συγκρίνουν με μεγάλες μουσικές προσωπικότητες όπως τους Charlie Parker και Jimi Hendrix. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι Muddy Waters, Koko Taylor, Bo Diddley κ.α. Το 1948 ενσωματώθηκε στην μπάντα του Muddy Waters και συμμετείχε στις κλασικές ηχογραφήσεις του. Το 1952 δημιούργησε την δικιά του μπάντα και η πρώτη ηχογράφηση, το τραγούδι “Juke“, έγινε η πρώτη του μεγάλη επιτυχία, φτάνοντας την κορυφή του Billboard R&B Charts. Άλλες επιτυχίες του τα τραγούδια “Roller Coaster” και “Sad Hours“.


Πηγή : Music Is Life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

14 Φεβρουαριου ...

1937: Ο Αμερικανός blues κιθαρίστας και τραγουδιστής Magic Sam (Samuel Gene Maghett 1937-1969) γεννήθηκε στην πόλη Grenada του Μισισίπι. Με το παίξιμο του καθόρισε τον ήχο της σύγχρονης chicago blues σκηνής. Αγάπησε την μουσική από τους δίσκους των Muddy Waters και Little Walter. Κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο “All Your Love” το 1957. Ήταν δημοφιλής για το τραγούδι του “High Heel Sneakers“. Στην ταινία “The Blues Brothers” το τραγούδι “Sweet Home Chicago” είναι αφιερωμένο στον “the late, great Magic Sam“.

1947: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Tim Buckley (Timothy Charles Buckley III 1947-1975) γεννήθηκε στην πόλη Ουάσιγκτον. Κατά την διάρκεια της καριέρας του πέρασε από πολλά στυλ μουσικής όπως folk, jazz, psychedelia, funk, soul. Από το 1966 έως το 1974 κυκλοφόρησε εννέα άλμπουμ και παρότι δεν σημείωσε εμπορική επιτυχία, υπήρξε επιρροή για αρκετούς δημιουργούς. Ήταν πατέρας ενός σπουδαίου τραγουδοποιού, κιθαρίστα και τραγουδιστή, του Jeff  Buckley (1966-1997).

1967: Στα Atlantic Studios της Νέας Υόρκης, η Αμερικανίδα τραγουδίστρια Aretha Franklin ηχογραφεί το τραγούδι “Respect“. Το τραγούδι γράφτηκε και πρωτοκυκλοφόρησε από τον τραγουδιστή και τραγουδοποιό Otis Redding τον Αύγουστο 1965. Ενώ ο Redding έγραψε το τραγούδι σαν την έκκληση ενός άντρα για σεβασμό και αναγνώριση από μια γυναίκα, όταν το ερμήνευσε η Franklin αντιστράφηκε η σημασία του και μετατράπηκε στο σεβασμό και την αναγνώριση που άξιζε μια γυναίκα στην Αμερική του ’60. Η ερμηνεία της Aretha Franklin αντιπροσώπευε απόλυτα την σημασία του τραγουδιού το οποίο και έγινε η σημαία του φεμινιστικού κινήματος στην Αμερική και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια στην rhythm and blues μουσική σκηνή. Το Φεβρουάριο του 1968 στην δέκατη τελετή απονομής των Grammy Awards το τραγούδι “Respect” χάρισε στην Aretha Franklin τα βραβεία “Best Rhythm & Blues Recording” και “Best Rhythm & Blues Solo Vocal Performance, Female“.

https://www.youtube.com/watch?v=6FOUqQt3Kg0

1970: Οι Βρετανοί The Who πραγματοποιούν μια συναυλία στο Πανεπιστήμιο του Λιντς στο Δυτικό Γιορκσάιρ της Αγγλίας. Η παράσταση ηχογραφείται και θα κυκλοφορήσει λίγο αργότερα με τον τίτλο “Live at Leeds“. Θα είναι το πρώτο live άλμπουμ των The Who. Στις 8 Φεβρουαρίου του 1993 η RIAA ανακοίνωσε πως έχει γίνει δυο φορές πλατινένιο στις ΗΠΑ.

1978: Οι Dire Straits αρχίζουν τις ηχογραφήσεις του πρώτου τους στούντιο άλμπουμ. Τον Οκτώβριο θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ με τον τίτλο “Dire Straits” από την Phonogram Records. Ένα από τα τραγούδια που θα ξεχωρίσουν είναι το “Sultans of Swing“.

https://www.youtube.com/watch?v=l5Zpmaz2OKE

Πηγή : Music Is Life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 
13 Φεβρουαριου ...

1950: Ο Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και παραγωγός Peter Gabriel (Peter Brian Gabriel) γεννήθηκε στο Chobham του Σάρρεϋ της Αγγλίας. Από την μητέρα του πήρε τις πρώτες μουσικές γνώσεις και από μικρός έμαθε να παίζει κλαρινέτο. Το 1967 με τους συμμαθητές του Tony Banks, Anthony Phillips, Mike Rutherford και Chris Stewart δημιούργησαν τους Genesis. Το 1975 ο Peter Gabriel αντικαταστήθηκε από τον Phil Collins όταν αποφάσισε να αποχωρήσει από τους Genesis για να ακολουθήσει σόλο καριέρα. Τα τέσσερα πρώτα σόλο άλμπουμ του δεν έχουν τίτλο και απλά φέρουν το όνομα του, αλλάζοντας το λατινικό I, II, III, IV. Σαν σόλο καλλιτέχνης έχει κυκλοφορήσει συνολικά επτά στούντιο άλμπουμ και τέσσερα soundtracks. Έγραψε την μουσική για την ταινία του Martin Scorsese, “The Last Temptation of Christ” (1988) (από το βιβλίο “Ο Τελευταίος Πειρασμός” του Νίκου Καζατζάκη, 1953) και κέρδισε το πρώτο του βραβείο Grammy το “Best New Age Performance“. Μέχρι σήμερα έχει κερδίσει έξι βραβεία Grammy και το 2009 του απονεμήθηκε το βραβείο Polar Music Prize. Ο Peter Gabriel έχει προσφέρει επίσης σπουδαίο έργο στην παγκόσμια μουσική και είναι κινητήριος δύναμη του WOMAD (World of Music, Arts and Dance). Με την δημιουργία των Real World Studios έχει ηχογραφήσει και στηρίξει καλλιτέχνες όπως Youssou N’dour, Yungchen Lhamo, Nusrat Fateh Ali Khan κ.α. Στην σόλο καριέρα του τα πιο δημοφιλή τραγούδια του είναι τα “Shock the Monkey“, “Games Without Frontiers“, “Sledgehammer” κ.α.

1956: Ο Βρετανός μπασίστας και ιδρυτικό μέλος των Joy Division, Peter Hook (Peter Woodhead) γεννήθηκε στο Σάλφορντ της Αγγλίας. Μετά το θάνατο του τραγουδιστή Ian Curtis το 1980, η μπάντα συνέχισε με το όνομα New Order. Αποχώρησε το 2007 και συνεργάστηκε με τα συγκροτήματα Revenge και Monaco.

1970: Οι Black Sabbath κυκλοφορούν στη Μεγάλη Βρετανία το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ με τίτλο “Black Sabbath“. Στην Αμερική θα κυκλοφορήσει την 1η Ιουνίου. Θα ανέβει μέχρι την όγδοη θέση των Βρετανικών charts. Θεωρείται ένα από τα άλμπουμ που βοήθησαν στην εξέλιξη της heavy metal μουσικής. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Evil Woman“, “The Wizard“, “Black Sabbath” κ.α.

2005: Στην 47η τελετή απονομής των Grammy Awards που πραγματοποιείται στο Staples Center του Λος Άντζελες, ο εκλιπών Ray Charles κερδίζει οκτώ βραβεία. Τα τέσσερα από αυτά για το άλμπουμ του με τίτλο “Genius Loves Company” το οποίο κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2004, δυο μήνες περίπου μετά το θάνατο του.

2009: Κυκλοφορεί το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του alternative rock Σουηδικού συγκροτήματος Mando Diao με τίτλο “Give Me Fire“. Ένα από τα τραγούδια που ξεχώρισαν ήταν το “Dance with Somebody“.


Πηγή : Music Is Life

Καλησπέρα με το ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ !!! <3
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ !!! 

Η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου καθιερώθηκε με απόφαση της UNESCO στις 29 Σεπτεμβρίου 2011, έπειτα από πρόταση της Ισπανικής Ακαδημίας Ραδιοφώνου.

Αρχικά, η πρόταση των Ισπανών ήταν να τιμάται η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου στις 30 Οκτωβρίου, σε ανάμνηση της περίφημης εκπομπής του Όρσον Γουέλς το 1938, που έμεινε στην ιστορία ως ο «Πόλεμος των Κόσμων». Η UNESCO, όμως, αποφάσισε διαφορετικά και πρόκρινε τη 13η Φεβρουαρίου, ημερομηνία κατά την οποία το 1946 πρωτολειτούργησε το ραδιόφωνο του ΟΗΕ.

Σκοπός της Παγκόσμιας Ημέρας Ραδιοφώνου είναι ο εορτασμός του ραδιοφώνου ως Μέσου Μαζικής Επικοινωνίας, η βελτίωση της διεθνούς συνεργασίας μεταξύ των ραδιοφωνικών οργανισμών και η ενθάρρυνση των μεγάλων διεθνών δικτύων, όσο και των τοπικών ραδιοφώνων, να προωθήσουν την πρόσβαση στην πληροφόρηση και την ελευθερία της έκφρασης στα ερτζιανά.

 http://www.ert.gr/arxeio-afierwmata/pagkosmia-imera-radiofonou-13-fevrouariou-2/

https://www.youtube.com/watch?v=mTRUKjOMAss

https://www.youtube.com/watch?v=GrLmE9HefXU


https://www.youtube.com/watch?v=m5mlEi6aPLs


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

12 Φεβρουαριου ...

1939: Ο Αμερικανός μουσικός και τραγουδοποιός Ray Manzarek (Raymond Daniel Manzarek, Jr.) γεννήθηκε στο Σικάγο του Ιλινόις. Είναι τα θαυματουργά χέρια πίσω από τα πλήκτρα του συγκροτήματος The Doors. Γνωρίστηκε με τον Jim Morrison την εποχή που ήταν σπουδαστές στο πανεπιστήμιο UCLA των ΗΠΑ. Δημιούργησαν μαζί τους The Doors και μετά τον θάνατο του Morrison (1973) συνέχισε αλλάζοντας το όνομα σε The Doors of the 21st Century, στη συνέχεια σε Riders on The Storm και τελικά Manzarek-Krieger. Δημοφιλή τραγούδια του συγκροτήματος: “Break on Through (To the Other Side)“, “Light My Fire“, “People Are Strange“, “Love Me Two Times“, “Hello, I Love You“, “Touch Me“, “Riders on the Storm” κ.α.



1954: Γεννήθηκε στην Αθήνα ο Έλληνας τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ηθοποιός Τζίμης Πανούσης. Χαρακτηρίζεται για την καυστική σάτιρα και το αθυρόστομο λόγο του. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 σχηματίζει τις Μουσικές Ταξιαρχίες και μέχρι το 1985 θα κυκλοφορήσει μαζί τους πέντε άλμπουμ. Από το 1986 ακολουθεί σόλο καριέρα και ηχογραφεί εννέα άλμπουμ. Έχει επίσης στο βιογραφικό του επτά βιβλία. Δημοφιλή τραγούδια του “Disco Tsoutsouni“, “Κάγκελα Παντού“, “Μεταμοντέρνο“, “Νεοέλληνας“, “Σουζάνα“, “Φασμπίντερ και ξερό Ψωμί“, “Ένα Τραγούδι για το Χειμώνα” κ.α

.https://www.youtube.com/watch?v=20bUL7Zij_Y

1968: Ο Jimi Hendrix γυρίζει στο Σιάτλ της Ουάσινγκτον όπου σπούδασε μέχρι τα δεκατέσσερα του χρόνια και δίνει μια δωρεάν παράσταση για τους μαθητές του σχολείου Garfield High School. Τον υποδέχεται ο δήμαρχος, ο οποίος του δίνει το κλειδί της πόλης. Ο Hendrix είχε εγκαταλείψει τις σπουδές του για να γίνει μουσικός. Μια επιτροπή από το σχολείο του δίνει τιμητικό δίπλωμα αποφοίτησης.

1977: Οι The Police ηχογραφούν το πρώτο τους single με τίτλο “Fall Out“. Επίσημα θα κυκλοφορήσει το Μάιο του 1977 και θα επανακυκλοφορήσει το 1979. Δεν συμπεριλαμβάνεται σε κανένα άλμπουμ των The Police παρά μόνο στην κασετίνα “Message in a Box: The Complete Recordings” και στο live άλμπουμ τους “The Police Live!“.


2000: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Screamin’ Jay Hawkins (Jalacy Hawkins 1929-2000) απεβίωσε σε ηλικία 70 ετών σε προάστιο του Παρισιού μετά από εγχείρηση που του είχε γίνει για ανεύρυσμα. Ήταν γνωστός κυρίως για την δυνατή φωνή του, τις άγριες θεατρικές εκτελέσεις των τραγουδιών και τα μακάβρια σκηνικά και αξεσουάρ που χρησιμοποιούσε στις εμφανίσεις του. Μεγάλη του επιτυχία το τραγούδι “I Put a Spell on You” το 1956, το οποίο γράφτηκε στη λίστα του Rock and Roll Hall of Fame “The 500 Songs that Shaped Rock and Roll“. Παρόλο που δεν γνώρισε μεγάλες επιτυχίες με τα τραγούδια που ηχογράφησε, το τραγούδι αυτό του εξασφάλισε μια “σταθερή” καριέρα για πολλά χρόνια.


Πηγή : Music Is Life


ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 

11 Φεβρουαρίου ...

1943: Ο Αμερικανός μουσικός Alan Rubin (1943-2011) γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Υπήρξε τρομπετίστας των The Blues Brothers. Στην πρώτη ταινία “The Blues Brothers” (1980) είχε τον ρόλο του Mr. Fabulous. Εκτός από το συγκρότημα είχε συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Frank Sinatra, Frank Zappa, Duke Ellington, Sting, Aerosmith, The Rolling Stones, Eric Clapton, Billy Joel, B.B. King κ.α.

1962: Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και μουσικός Sheryl Crow (Sheryl Suzanne Crow) γεννήθηκε στο Κένετ του Μιζούρι. Ξεκίνησε την καριέρα της κάνοντας φωνητικά στον Michael Jackson. Τραγούδησαν μαζί το “I Just Can’t Stop Loving You“. Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως οι Eric Clapton, Luciano Pavarotti κ.α. Έχει κυκλοφορήσει επτά στούντιο άλμπουμ και έχει κάνει επιτυχίες με τραγούδια όπως τα “Leaving Las Vegas“, “All I Wanna Do“, “A Change Would Do You Good“, “Steve McQueen” κ.α.

1963: Οι The Beatles με παραγωγό τον George Martin ηχογραφούν το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ στα Abbey Road Studios του Λονδίνου. Οι ηχογραφήσεις διήρκεσαν μόνο δέκα ώρες και κόστισαν εξακόσια δολάρια. Στο τελευταίο τραγούδι, “Twist and Shout“, οι φωνές τους έχουν κλείσει τελείως και μετά βίας μπορούν να μιλήσουν. Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει στην Αμερική με τον τίτλο “Introducing… The Beatles” ενώ στην Αγγλία “Please Please Me“.

https://www.youtube.com/watch?v=b-VAxGJdJeQ

1985: Στην τελετή απονομής των BRIT Awards που πραγματοποιείται στο Grosvenor House Hotel του Λονδίνου, το συγκρότημα Sade κερδίζει το βραβείο “Best British Album” για το άλμπουμ τους με τίτλο “Diamond Life“. Είναι το πρώτο στούντιο άλμπουμ του Βρετανικού συγκροτήματος και κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία τον Ιούλιο του 1984 και στην Αμερική το Φεβρουάριο του 1985, με παραγωγό τον Robin Millar. Μπορεί να κυκλοφόρησε με καθυστέρηση στην Αμερική αλλά οι πωλήσεις του έφτασαν τα τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα. Το άλμπουμ μπήκε στο Top Ten των Βρετανικών Charts κατευθείαν στην δεύτερη θέση και μέχρι το τέλος του χρόνου είχε γίνει τέσσερις φορές πλατινένιο. Ακολούθησε μεγάλη περιοδεία στη Μεγάλη Βρετανία. Τραγούδια που ξεχώρισαν από το άλμπουμ: “Smooth Operator“, “Why Can’t We Live Together” και “Your Love Is King“.

1999: Ο μεγάλος Αμερικανός πιανίστας και συνθέτης της jazz Jaki Byard (John Byard 1922-1999) βρέθηκε νεκρός σε ηλικία 76 ετών από πυροβολισμό στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη. Οι συνθήκες και τα αίτια της δολοφονίας του παραμένουν άγνωστα. Συνεργάστηκε με το μεγάλο μπασίστα και συνθέτη της jazz Charles Mingus, όπως και με άλλους μεγάλους μουσικούς Eric Allan Dolphy, Booker Ervin, Sam Rivers κ.α.

Πηγή : Music Is Life

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!
Σοφία Βέμπο 1910 – 1978
Η Σοφία Μπέμπου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1910 στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Τσαριτσάνη του νομού Λάρισας και κατόπιν στο Βόλο, όπου οι γονείς της εργάστηκαν ως καπνεργάτες.

Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία τυχαία το 1930, τραγουδώντας σ' ένα ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης για να συνεισφέρει οικονομικά στο σπίτι της. Τρία χρόνια αργότερα κατέβηκε στην Αθήνα, όπου προσελήφθη από τον θεατρικό επιχειρηματία Φώτη Σαμαρτζή στο «Κεντρικόν», προκειμένου να συμμετάσχει στην επιθεώρηση «Παπαγάλος 1933». Την ίδια περίοδο υπέγραψε και το πρώτο της συμβόλαιο στη δισκογραφική εταιρία Columbia, ερμηνεύοντας ερωτικά τραγούδια της εποχής και λόγω της ιδιαίτερης μπάσας φωνής της η καταξίωση δεν άργησε να έρθει.

Με την κήρυξη του πολέμου το 1940 ανέλαβε την εμψύχωση των ελλήνων στρατιωτών στο μέτωπο με πατριωτικά και σατυρικά τραγούδια, ενώ πρωταγωνίστησε σε επιθεωρήσεις που προσάρμοζαν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα. Όταν τα ναζιστικά στρατεύματα εισήλθαν στην Αθήνα φυγαδεύτηκε στη Μέση Ανατολή, όπου συνέχιζε να τραγουδά για τα εκεί ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα. Έγινε σύμβολο του έθνους, ταύτισε το όνομά της με το αλβανικό έπος και χαρακτηρίστηκε «Τραγουδίστρια της Νίκης».

Το 1949 απέκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο. Σε μια εποχή που θέατρα έκλειναν και μετατρέπονταν σε κινηματογράφους, η Βέμπο επανέφερε την επιθεώρηση, ανεβάζοντας έργα που διατήρησαν ζωντανή την παράδοση της λαϊκής σάτιρας και καθιέρωσαν τους μεγάλους κωμικούς μας. Ταυτόχρονα, έβαλε τα θεμέλια μιας καινούριας εποχής για το ελληνικό τραγούδι, λανσάροντας το «αρχοντορεμπέτικο».

Όλα αυτά τα χρόνια, η Σοφία Βέμπο διατηρούσε δεσμό με τον συγγραφέα και στιχουργό Μίμη Τραϊφόρο, με τον οποίο παντρεύτηκε τελικά το 1957.

Το 1959 πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική ταινία «Στουρνάρα 288», όπου υποδύεται μια διάσημη τραγουδίστρια που ξεχάστηκε από τους θαυμαστές της κι εργαζόταν ως καθηγήτρια πιάνου. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή της το 1955 στην κλασσική «Στέλλα» και το 1938 στην «Προσφυγοπούλα», όπου είχε κάνει και το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη.
https://www.youtube.com/watch?v=50A5kScq6VE

Στα μέσα της δεκαετίας του '60 άρχισε να αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της και στις αρχές της επόμενης δεκαετίας αποσύρθηκε οριστικά. Την περίοδο 1967-1974 συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Τη βραδιά του «Πολυτεχνείου» άνοιξε το σπίτι της κι έκρυψε φοιτητές, τους οποίους αρνήθηκε να παραδώσει όταν η ασφάλεια χτύπησε την πόρτα της.

Πέθανε στις 11 Μαρτίου του 1978 και η κηδεία της μετατρέπεται σ' ένα πάνδημο συλλαλητήριο.


Πηγή : sansimera.gr/

...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 
Μπ. Μπρεχτ: «Κάποτε αλλάζουν οι καιροί και οι ελπίδες των λαών ξεσπάνε»

Σήμερα, 10 Φλεβάρη, συμπληρώνονται 120 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου κομμουνιστή διανοητή, ποιητή και δραματουργού Μπέρτολτ Μπρεχτ. Ενός ανθρώπου που, μέσα απ’ τη ζωή και την τέχνη του, στάθηκε συνειδητά στο πλαϊ των λαών που αγωνίζονταν για την ειρήνη, την κοινωνική αλλαγή, την πρόοδο, την σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία.

Το έργο του Μπρεχτ- κορυφαίο παράδειγμα στρατευμένης τέχνης – υπήρξε πρωτοποριακό γέννημα των κοιλοπονημάτων της ιστορίας του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Ο θρίαμβος της Οκτωβριανής Επανάστασης, η εξέγερση των Σπαρτακιστών στη Γερμανία, η άνοδος του ναζισμού και ο πόλεμος σφράγισαν ανεξίτηλα την συνείδηση του Μπρεχτ και έθρεψαν το θεματολογικό του οπλοστάσιο.

Στο έργο του Μπ. Μπρεχτ αντικατοπτρίζεται με σαφήνεια το διαλεκτικό προτσές της σκέψης του. Όντας βαθύς γνώστης της μαρξιστικής θεωρίας, της διαδικασίας εξέλιξης των πραγμάτων, ο Μπρεχτ δεν εφησύχαζε, δεν παρέμενε δέσμιος των επιτυχιών και γνώσεων που είχε κατακτήσει, αλλά συνέχιζε να ερευνά, να εξελίσσεται, να αμφισβητεί, να ανοίγει νέους δρόμους προβληματισμού αλλά και δράσης.

Σε ένα πράγμα έμεινε ανυποχώρητος: Στην αρχή του να υπηρετεί, μέσω της τέχνης του, την προσπάθεια διαφώτισης των λαϊκών μαζών, της εργατικής τάξης, που μόνη της πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η μοίρα της βρίσκεται στα ίδια της τα χέρια. Πως η ίδια, μέσα από την πάλη των τάξεων, είναι ο φορέας της επαναστατικής κοινωνικής αλλαγής.

Η στρατευμένη -στις αξίες και τα ιδανικά του σοσιαλισμού- τέχνη του Μπ.Μπρεχτ αποτελεί ουσιαστικά προσκλητήριο κοινωνικών και πολιτικών αγώνων. Πρόκειται για τέχνη βαθιά πολιτικοποιημένη που ξεσκεπάζει την υποκρισία του καπιταλιστικού συστήματος, οξύνει το ταξικό κριτήριο, γίνεται οδηγός σκέψης για το γκρέμισμα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος και την οικοδόμηση της νέας, της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Η αστική τάξη και οι κάθε λογής ορκισμένοι εχθροί της στρατευμένης τέχνης, έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν προσπάθειες αποκαθήλωσης του Μπρεχτ και του έργου του. Και αυτό διότι φοβούνται τη δυναμική της αλήθειας που κρύβει η τέχνη του Μπρεχτ. Όπως πετυχημένα σημείωνε ο συνθέτης των μπρεχτικών τραγουδιών και φίλος του, ο Χανς Αϊσλερ, «όταν μιλάμε για τον Μπρεχτ, είμαστε σε θέση μάχης, ιδιαίτερα στις καπιταλιστικές χώρες. Αγωνιζόμαστε για τον Μπρεχτ. Είναι αναγκασμένοι να καταπιούν τον Μπρεχτ και δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να τον καταπιούν παρά μονάχα ολόκληρο, μαζί με τ’ αγκάθια».

Έχοντας αφομιώσει τη διαλεκτική της Ιστορίας, ο Μπ.Μπρεχτ παρέμεινε ακλόνητος στην ιδέα ότι το νέο, το καινούργιο κατακτιέται πάντα μετά από σύγκρουση με το παλιό. Ο καπιταλισμός- όσο γηρασμένος και σάπιος κι’ αν είναι- δεν θα παραχωρήσει αμαχητί τη θέση του στο σοσιαλισμό, η κυρίαρχη αστική ιδεολογία δεν θα αποσυρθεί από μόνη της. Για να νικήσει το καινούργιο, για να τσακιστεί το παλιό, απαιτείται η συνειδησιακή αφύπνιση των λαϊκών μαζών, που θα κινήσουν τους τροχούς της Ιστορίας. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της σπουδαίας κληρονομιάς του.

Σήμερα, 120 χρόνια μετά τη γέννηση του, ο Μπρεχτ συνεχίζει να διδάσκει και να εμπνέει, με το έργο του να παραμένει ζωντανό και επίκαιρο. Φάρος και οδηγητής για τους «σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθουν», για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Άλλωστε, όπως ο ίδιος έγραφε στον «Κύκλο με την κιμωλία»: «Κάποτε αλλάζουν οι καιροί και οι ελπίδες των λαών ξεσπάνε».


Πηγή : atexnos.gr

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

10 Φεβρουαρίου ....

1937: Η Αμερικανίδα jazz, soul και R&B τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και μουσικός Roberta Flack γεννήθηκε στο Μπλακ Μάουντεν της Βόρειας Καρολίνας. Το Μάρτιο του 1973 στην 15η τελετή απονομής των Grammy Awards κέρδισε το βραβεία “Record Of The Year” για το τραγούδι “The First Time Ever I Saw Your Face” και το βραβείο “Best Pop Vocal Performance By A Duo, Group Or Chorus” για το τραγούδι “Where Is The Love“, το Μάρτιο του 1974 στην 16η τελετή απονομής κέρδισε τα βραβεία “Record Of The Year” και “Best Pop Vocal Performance, Female” για το τραγούδι “Killing Me Softly With His Song“.


1967: Στα Abbey Road Studios του Λονδίνου, καθώς οι The Beatles συνεχίζουν τις ηχογραφήσεις για το τραγούδι “A Day In The Life” δέχονται στο στούντιο την επίσκεψη των Mick Jagger, Marianne Faithfull και Keith Richards.


1977: Οι The Clash αρχίζουν τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ με τίτλο “The Clash“. Είναι το πρώτο στούντιο άλμπουμ του Βρετανικού punk/rock συγκροτήματος και θα κυκλοφορήσει σε δύο διαφορετικές εκδόσεις. Η πρωτότυπη Βρετανική έκδοση θα κυκλοφορήσει στις 8 Απριλίου του 1977 και η αναθεωρημένη Αμερικάνικη έκδοση, η οποία θα κυκλοφορήσει στις 26 Ιουλίου του 1979, θα περιέχει πρόσθετα αρκετά τραγούδια που κυκλοφόρησαν μετά το ’77. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε τρία Σαββατοκύριακα το Φεβρουάριο του ’77 σε στούντιο της CBS Records. Τραγούδια που ξεχώρισαν από το άλμπουμ είναι τα “Janie Jones“, “Remote Control“, “White Riot” κ.α. Το άλμπουμ “The Clash” θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα punk-rock άλμπουμ όλων των εποχών.


1978: Κυκλοφορεί το πρώτο στούντιο άλμπουμ του Αμερικάνικου συγκροτήματος Van Halen με τίτλο “Van Halen“. Μόνο στην Αμερική πούλησε πάνω από δέκα εκατομμύρια αντίτυπα. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Runnin’ with the Devil“, “You Really Got Me“, “Ain’t Talkin’ ’bout Love” κ.α.


1986: Κυκλοφορεί το live άλμπουμ του John Lennon με τίτλο “Live in New York City“. Η ηχογράφηση είχε πραγματοποιηθεί στο Madison Square Garden στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης σε συναυλία του καλλιτέχνη στις 30 Αυγούστου του 1972.
https://www.youtube.com/watch?v=_HONxwhwmgU




Πηγή :  Music Is Life


ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !!!

Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις (1965) Μιχάλης Μενιδιάτης & Σοφία Κολλητήρη -
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Η τραγική ιστορία πίσω από ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του Καλδάρα

Είναι η εποχή που ο Απόστολος Καλδάρας δημιουργεί τη μία επιτυχία μετά την άλλη. Μια σοβαρή ασθένεια που ταλαιπωρούσε την κόρη του (αργότερα αυτή η αρρώστια θα της στερήσει τη ζωή), ωστόσο, δεν αφήνει τον συνθέτη να «καθαρίσει» το μυαλό του.

Μαζί με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου έχουν βάλει τις βάσεις ώστε να γράψουν το «λίγο- λίγο θα με συνηθίσεις». Ο Καλδάρας έχει στα χέρια του ένα εξαιρετικά δυνατό κουπλέ αλλά του λείπει ένα -αντίστοιχης δυναμικής- ρεφρέν. Το μυαλό του, ωστόσο, έχει κολλήσει. Μαζί με τον Μιχάλη Μενιδιάτη που αργότερα θα το τραγουδήσει προσπαθούσαν να βρουν το κατάλληλο. Ξαφνικά ο Καλδάρας γυρνάει στον Μενιδιάτη και του λέει «το βρήκα».

Λίγες στιγμές αργότερα του τραγουδάει: «τι θα γίνω μες τη ζωή, αν ξυπνήσω ένα πρωί και κοιτάξω την αγκαλιά μου από μέσα να λείπεις εσύ…»! Ο συγκεκριμένος στίχος ακόμα και σήμερα τραγουδιέται ως ένας από τους πλέον ερωτικούς. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πως ο Καλδάρας τον έγραψε έχοντας στο μυαλό του πως είναι πιθανόν να χάσει το παιδί του.

Πηγή : newsbeast.gr
https://www.youtube.com/watch?v=dBpLk6Pn4VU

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !!!

«Στης Λαρίσης το ποτάμι» : Ένα τραγούδι που γράφτηκε στις τουαλέτες του αεροδρομίου 

https://www.youtube.com/watch?v=Zs21_P1c9n8

Χαρακτηριστική περίπτωση, τα λόγια του τραγουδιού «Στης Λαρίσης το ποτάμι», τα οποία γράφτηκαν από τον Γιώργο Μητσάκη στις πιο ανορθόδοξες συνθήκες!Ο «δάσκαλος», Γιώργος Μητσάκης ,όπως ήταν το προσωνύμιό του στους κύκλους του λαϊκού και του ρεμπέτικου τραγουδιού είχε τη συνήθεια να ακούει ιστορίες και κατόπιν, μέσα απ’ αυτές να πλάθει το δικό του μύθο με τη μορφή στίχων.

Αρχές δεκαετίας του ‘60 και ο Γιώργος Μητσάκης βρίσκεται ένα βράδυ στην καφετέρια του αεροδρομίου του Ελληνικού παρέα με φίλους και τη σύντροφό του, την Αθηνά, όπως συνηθίζει κάθε μέρα μετά τη δουλειά. Η παρέα είχε πιάσει συζήτηση σχετική με τη Λάρισα και τον Πηνειό, όταν κάποια στιγμή ο Μητσάκης ζήτησε συγγνώμη από τους παρευρισκόμενους και πήγε στην τουαλέτα, όπου του ήρθε η μεγάλη έμπνευση. Ελλείψει χαρτιού σημειώσεων, ο Μητσάκης κατέφυγε στη λύση του χαρτιού υγείας...

Επιστρέφοντας στη συντροφιά του ο Μητσάκης έδωσε το χαρτί με τους στίχους στην Αθηνά εκφράζοντάς της την σιγουριά του ότι αυτό το τραγούδι θα γινόταν μεγάλη επιτυχία. Εκείνη του είπε αστειευόμενη «εκεί που ήσουν, τι άλλο θα μπορούσες να γράψεις»;

Αλλά ο Μητσάκης, όπως αποδείχτηκε είχε δίκιο...

Η πρώτη εκτέλεση του «Στης Λαρίσης το ποτάμι» ήταν το 1963 με τη φωνή του Θόδωρου Κανακάρη και φυσικά ακολούθησε εκείνη με ερμηνευτή το Σπύρο Ζαγοραίο.

Στης Λαρίσης το ποτάμι - 1969 Στίχοι /Μουσική: Γιώργος Μητσάκης
Πηγή : nou-pou.gr

...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 

9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ .... Πέθανε ο Διονύσιος Σολωμός,( Γεννήθηκε  8 Απριλίου 1798, Ζάκυνθος
και πέθανε 9 Φεβρουαρίου 1857, Κέρκυρα , Εθνικός Ποιητής

ΕΙΠΕ με τους ΣΤΙΧΟΥΣ του :
 " Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε.
Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε ''

''Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος.''

''Η δύναμή σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος.''

''Χαρές και πλούτη κι αν χαθούν, και τα βασίλεια κι όλα, τίποτα δεν είναι σαν στητή, μένει η ψυχή κι ολόρθη.''

''Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.''

 Βιογραφικό
Εθνικός ποιητής της Ελλάδας όχι μόνον γιατί έγραψε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και γιατί αξιοποίησε την προγενέστερη ποιητική παράδοση (κρητική λογοτεχνία, Δημοτικό τραγούδι) και ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα και άνοιξε τον δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία.
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Γονείς του ήταν ο κόντες Νικόλαος Σολωμός και η υπηρέτριά του Αγγελική Νίκλη. Ο πατέρας του καταγόταν από οικογένεια κρητικών προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στη Ζάκυνθο το 1670. Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και το 1808 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία από όπου επέστρεψε το 1818.
Το πρώτο ελληνικό ποίημά του και το πιο γνωστό είναι ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν», απόσπασμα του οποίου καθιερώθηκε ως Εθνικός μας Ύμνος. Λίγο αργότερα, συνέθεσε το λυρικό ποίημα «Εις τον θάνατο του Λόρδου Μπάιρον» και ακολούθησαν «Η καταστροφή των Ψαρών», «Η Φαρμακωμένη», «Ο Λάμπρος», «Εις Μονάχην», «Ο Κρητικός», «Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι», «Ο Πορφύρας».


Πηγή : gnomikologikon.gr

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

9 Φεβρουαριου ....

1960: Ο Βρετανός τραγουδιστής του pop συγκροτήματος Frankie Goes to Hollywood, Holly Johnson (William Johnson) γεννήθηκε στο Λίβερπουλ της Αγγλίας. Η πρώτη επιτυχία του συγκροτήματος με τίτλο “Relax” κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 1983. Είχε απαγορευτεί από τον “αέρα” της τηλεόρασης και ραδιοφώνου του ΒΒC με την αιτιολογία ότι ήταν προσβλητικό…

1970: Στην πρώτη θέση των Βρετανικών Albums Chart βρίσκεται το δεύτερο στούντιο άλμπουμ των Led Zeppelin με τίτλο “Led Zeppelin II“. Κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1969 από την Atlantic Records και ουσιαστικά ήταν παραγωγή του κιθαρίστα του συγκροτήματος Jimmy Page. Έγινε δώδεκα φορές πλατινένιο στην Αμερική και τέσσερις φορές στη Μεγάλη Βρετανία. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Whole Lotta Love “, “Heartbreaker“, “Moby Dick” κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=mRJ9_yHiNmg

1981: Ο Αμερικανός πρωτοπόρος της rock ‘n’ roll Bill Haley (William John Clifton Haley, Jr. 1925-1981) απεβίωσε σε ηλικία 55 ετών στο σπίτι του στο Χάρλινγκεν του Τέξας μετά από καρδιακό επεισόδιο. Στις αρχές του 1980 διαγνώστηκε με όγκο στο κεφάλι και όταν ο όγκος άρχισε να επηρεάζει την συμπεριφορά του, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Με το συγκρότημα του, Bill Haley & His Comets, στις αρχές της δεκαετίας του ’50, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση της rock ‘n’ roll στην Αμερική. Το 1953 ο Haley παρέα με τον μπασίστα του γκρουπ Marshall Lytle, έγραψαν το τραγούδι “Crazy Man, Crazy” το οποίο είναι το πρώτο rock ‘n’ roll τραγούδι που ανέβηκε στο Billboard. Ακολούθησαν οι επιτυχίες “Rock Around the Clock“, “Shake, Rattle and Roll” (Big Joe Turner), “See You Later, Alligator” (Robert Charles Guidry) κ.α. Το 1987 όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame, έχει το δικό του αστέρι στο Hollywood Walk of Fame και το Φεβρουάριο του 2006 η Διεθνής Αστρονομική Ένωση έδωσε το όνομα του στον αστεροειδή 79896 Billhaley.

2000: Η ταινία “The Million Dollar Hotel” σε σενάριο των Bono (U2) και Nicholas Klein, κάνει πρεμιέρα στο 50ο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Τη σκηνοθεσία της ταινίας έχει κάνει ο Wim Wenders.

2005: Στα Brit Awards οι Franz Ferdinand κερδίζουν δύο βραβεία, τα “Best Rock Act” και “Best British Band“. Οι Scissor Sisters κερδίζουν τρία, τα βραβεία “Best International Act“, “Best International Newcomer” και “Best International Album“. Οι U2 κερδίζουν το βραβείο “Best International Group“.


Πηγή :  Music Is Life.

8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

Ιούλιος Βερν Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1828 Ναντ, Γαλλία και πέθανε 24 Μαρτίου 1905 (77 ετών) Αμιένη, Γαλλία

Ο Ιούλιος Βερν ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, ιδιαίτερα γνωστός για τα περιπετειώδη μυθιστορήματά του και τη βαθιά επιρροή του στο λογοτεχνικό είδος της επιστημονικής φαντασίας[2]. Είναι περισσότερο γνωστός από τα μυθιστορήματά του Ταξίδι στο Κέντρο της Γης (1864), 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα (1870) και Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες (1873). Ο Βερν έγραφε για αεροπορικά και διαστημικά ταξίδια πριν εφευρεθούν πρακτικά τα αεροπλάνα και πριν επινοηθούν τα μέσα ενός διαστημικού ταξιδιού. Είναι ο δεύτερος πιο μεταφρασμένος συγγραφέας στον κόσμο (μετά την Αγκάθα Κρίστι).[3] Μερικά από τα βιβλία του γυρίστηκαν σε κινηματογραφικές ταινίες, κινούμενα σχέδια και τηλεοπτικές σειρές. Ο Βερν αναφέρεται συχνά ως ο «Πατέρας της Επιστημονικής Φαντασίας», τίτλο που μερικές φορές μοιράζεται με τον Χιούγκο Γκέρνσμπακ και τον Χ. Τζ. Γουέλς.

Τα πρώτα χρόνια
Ο Ιούλιος Βερν γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1828 στη Ναντ και ήταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά ενός δικηγόρου, του Πέτρου Βερν, και της συζύγου του Σοφίας Αλλότ ντε λα Φυΐ (Sophie Allote de la Fuÿe), που καταγόταν από οικογένεια ευγενών.[5] Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο σπίτι με τους γονείς του στην πολυσύχναστη πόλη της Ναντ. Η οικογένεια περνούσε τα καλοκαίρια σ' ένα εξοχικό σπίτι, λίγο έξω από την πόλη, στις όχθες του ποταμού Λίγηρα. Εκεί ο Ιούλιος και ο αδελφός του Παύλος νοίκιαζαν συχνά μία βάρκα για ένα φράγκο την ημέρα. Ο πατέρας του σκεπτόταν να πάρει τον Ιούλιο στο γραφείο του όταν θα μεγάλωνε. Αλλά ο μικρός και ευφάνταστος Ιούλιος είχε άλλες ιδέες. Εκείνη την εποχή στο λιμάνι άραζαν πλοία που επέστρεφαν από όλες τις γωνιές του κόσμου. Αναθρεμμένος σ' ένα περιβάλλον πλούσιο σε θρύλους για τα μυστηριώδη και μαγευτικά μακρινά μέρη που έβλεπαν στα ταξίδια τους οι ναυτικοί, ο νεαρός Βερν αισθάνθηκε μ' όλη τη δύναμη της ψυχής του τη λαχτάρα για τα ταξίδια και τις δραματικές περιπέτειες. Η θέα των πολλών πλοίων που έπλεαν στον ποταμό πυροδότησε τη φαντασία του Ιούλιου, όπως ο ίδιος περιγράφει στο αυτοβιογραφικό του διήγημα "Souvenirs d'Enfance et de Jeunesse".

Η οικογένεια του Βερν ενδιαφερόταν από παράδοση για τη νομική επιστήμη. Ο πατέρας του, ο Πέτρος Βερν, ήθελε να σπουδάσει τον γιο του και να τον κάνει δικηγόρο. Έτσι όταν ο Ιούλιος ήταν μικρός υπέφερε από τους περιορισμούς του πατέρα του, ο οποίος ήταν οπαδός της αυστηρής πειθαρχίας και ήθελε να εφαρμόσει ο γιος του έναν αλύγιστο κώδικα ζωής. Ίσως όμως η αυστηρή πειθαρχία, μαζί με την ανάγνωση δύο ωραίων έργων -του Οικογένεια Ελβετών Ροβινσώνων και του Ιστορίες της Πέτσινης Κάλτσας του Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ- να έγιναν αιτία που σαν παιδί ο Ιούλιος Βερν ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα ταξίδια και τις εξερευνήσεις, ένα πάθος που έδειξε αργότερα ως συγγραφέας περιπετειών και επιστημονικής φαντασίας. Το ενδιαφέρον του στο γράψιμο συχνά είχε επιπτώσεις στην πρόοδό του σε άλλα θέματα.

Σε ηλικία 9 ετών, ο Ιούλιος στάλθηκε μαζί με τον Παύλο σε οικοτροφείο. Στο οικοτροφείο, ο Βερν σπούδασε Λατινικά, τα οποία χρησιμοποίησε στο διήγημα "Le Mariage de Monsieur Anselme des Tilleuls" στα μέσα της δεκαετίας του 1850. Η δεύτερη βιογράφος του Βερν (και εγγονή του) Μαργκερίτ Αλλότ ντε λα Φυγ,[6] διατύπωσε τη φήμη ότι ο Ιούλιος Βερν ήταν τόσο γοητευμένος με την περιπέτεια και απογοητευμένος από τον πατέρα του, ώστε σε ηλικία 11 ετών προσπάθησε στα κρυφά να μπει ως μούτσος στο πλήρωμα ενός εμπορικού πλοίου που θα ταξίδευε στις Δυτικές Ινδίες. Όμως κάποιος από τους μόνιμους ναύτες του πλοίου ειδοποίησε τον πατέρα του Ιούλιου ότι ο γιος του σχεδίαζε να το σκάσει κι έτσι το ταξίδι του τελείωσε πρόωρα. Αλλά ο Ιούλιος, πικραμένος, έπεσε στην αγκαλιά της μητέρας του και της είπε: "Από τώρα θα ταξιδεύω πια μονάχα με τη φαντασία μου"[7]. Έτσι, ο αρχικός του πόθος να γίνει ναυτικός δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, παρά μονάχα στις σελίδες των μυθιστορημάτων του. Αν και στην πραγματικότητα ο Ιούλιος Βερν ποτέ δεν έγινε ναυτικός, η αγάπη του για κάθε τι που συνδεόταν με τη θάλασσα χαρακτηρίζει ολόκληρη τη ζωή του και πολλά από τα βιβλία που έγραψε αργότερα αναφέρονταν στη θάλασσα.

Λογοτεχνικό ντεμπούτο

Ο Ιούλιος τελείωσε φρόνιμα το γυμνάσιο στη Ναντ και ήταν αρχηγός σ' όλα τα παιχνίδια. Εφηύρε ένα νέο είδος ξυλοπόδαρων και πάντα ζωγράφιζε φανταστικές εικόνες στον μαυροπίνακα για να απεικονίσει τις ιδέες του για τις μηχανές και τις εφευρέσεις του μέλλοντος. Στα λατινικά και στα ελληνικά δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, όχι επειδή δεν ήταν επιμελής, αλλά επειδή δεν τον ενδιέφεραν. Μετά το λύκειο, πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει νομικά και να πάρει την άδεια του δικηγόρου ώστε να αναλάβει αργότερα το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του.

Ως φοιτητής στο Παρίσι, ο Βερν ζούσε στις τυπικές φοιτητικές συνοικίες μ' ένα πενιχρό επίδομα, το περισσότερο από το οποίο το ξόδευε στα βιβλιοπωλεία και στα θέατρα. Η δίψα για διάβασμα ήταν ακόρεστη και ρουφούσε οτιδήποτε βιβλίο μπορούσε να αγοράσει ή να δανειστεί. Ολόκληρο χρόνο, το 1848, ο Ιούλιος Βερν έμεινε στο Παρίσι μελετώντας και δουλεύοντας σκληρά. Εκείνη τη χρονιά, σε συνεργασία με τον Μισέλ Καρέ, άρχισε να γράφει λιμπρέτα για οπερέτες, πέντε εκ των οποίων για τον φίλο του και συνθέτη Αριστίντ Ινιάρ. Για κάποιο χρονικό διάστημα ξαναγύρισε στη μελέτη των νομικών για να ευχαριστήσει τον πατέρα του και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στους νομικούς όρους, στα συμβόλαια, στα αδικήματα, στα έγγραφα και στους νόμους. Ωστόσο, δεν είχε κανένα πραγματικό ενδιαφέρον γι' αυτή την επιστήμη και μέσα στο νεανικό μυαλό του εξακολουθούσαν να στριφογυρίζουν με επιμονή η πλοκή διαφόρων έργων και τα αστεία του παρισινού θεάτρου. Το 1851 δημοσιεύτηκαν στο λογοτεχνικό περιοδικό Le Musée des familles οι πρώτες του μικρές ιστορίες: "Τα πρώτα καράβια του μεξικανικού ναυτικού" (Les premiers navires de la marine mexicaine) και "Ταξίδι με αερόστατο" (Un voyage en ballon). Οι ταξιδιωτικές ιστορίες που έγραψε για το περιοδικό αποκάλυψαν το πραγματικό του ταλέντο: να περιγράφει με απολαυστικό τρόπο εξωφρενικές περιπέτειες και ταξίδια, δίνοντας έξυπνα επιστημονικά και γεωγραφικά στοιχεία που έδιναν έναν αέρα αληθοφάνειας.

Όταν ο πατέρας του Βερν ανακάλυψε ότι ο γιος του περισσότερο έγραφε παρά μελετούσε νομικά, απέσυρε την οικονομική του υποστήριξη. Ο Βερν αναγκάστηκε να εργαστεί ως χρηματιστής, επάγγελμα που μισούσε παρά το γεγονός ότι ήταν επιτυχημένος σ' αυτό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, γνώρισε τον Βίκτωρα Ουγκώ και τον Αλέξανδρο Δουμά, από τους οποίους έμαθε πολλά που τον ωφέλησαν αργότερα. Επίσης ανακάλυψε πως το να γράφει κανείς θεατρικά έργα σαν ερασιτέχνης και το να γράφει έργα για να ζήσει, είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το ένα ήταν διασκεδαστικό και το άλλο εξαιρετικά τολμηρό, ως μέσο που να εξασφαλίζει τροφή και στέγη. Ο Ιούλιος Βερν αναζήτησε τότε έναν άλλον τρόπο για να κερδίζει τα προς το ζην, πάντα με βάση το χάρισμά του να γράφει με ζωντανό τρόπο.

Το 1855 δημοσιεύτηκε το πρώτο του μυθιστόρημα ταξιδιών και περιπέτειας, το "Ξεχειμώνιασμα στους πάγους" (Un hivernage dans les glaces). Στις 10 Ιανουαρίου του 1857 παντρεύτηκε την Ονορίν ντε Βιαν Μορέλ, μια νεαρή χήρα με δύο κόρες. Με την ενθάρρυνσή της, κι ενώ εργαζόταν ως μεσίτης χρεωγράφων, συνέχισε να γράφει και να αναζητά εκδότη. Στις 3 Αυγούστου 1861 γεννήθηκε ο γιος του, Μισέλ Βερν. Έκτοτε ο Ιούλιος Βερν παραπονιόταν ότι το κλάμα του παιδιού τού αποσπούσε τη συγκέντρωσή του για τη συγγραφή μίας ιστορίας για ένα αερόστατο. Αργότερα ο Μισέλ παντρεύτηκε μία ηθοποιό παρά τις αντιρρήσεις του Ιουλίου Βερν, απέκτησε δύο παιδιά με μία ανήλικη ερωμένη και βυθίστηκε στα χρέη. Οι σχέσεις μεταξύ πατέρα και γιου βελτιώθηκαν μετά από αρκετά χρόνια.

Το 1862, κι αφού συνάντησε μεγάλες δυσκολίες να βρει εκδότη για το έργο του, ο Ιούλιος Βερν γνώρισε τον Πιέρ-Ζυλ Ετζέλ, έναν από τους πιο σημαντικούς Γάλλους εκδότες του 19ου αιώνα, ο οποίος εξέδωσε, μεταξύ άλλων, έργα του Βίκτωρος Ουγκώ, της Γεωργίας Σάνδη και των Ερκμάν-Σατριάν. Ο Ετζέλ διάβασε μία ιστορία του Βερν, σχετικά με την εξερεύνηση της Αφρικής με αερόστατο, η οποία είχε απορριφθεί από άλλους εκδότες επειδή ήταν "υπερβολικά επιστημονική". Όμως ο Ετζέλ αποφάσισε να δώσει την ευκαιρία στον νέο συγγραφέα. Με τη βοήθεια του Ετζέλ, ο Βερν ξαναέγραψε την ιστορία, η οποία και κυκλοφόρησε το 1863 σε βιβλίο με τίτλο "Πέντε εβδομάδες με αερόστατο", που αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια του Ιουλίου Βερν να εισχωρήσει στον μαγικό του οραματικό κόσμο της μηχανής. Το βιβλίο σημείωσε μεγάλη επιτυχία και ο Ετζέλ έγινε ο μοναδικός εκδότης του Ιουλίου Βερν. Αργότερα, με τη βοήθεια και πάλι του Ετζέλ, ο Βερν ήρθε σε επαφή με ερευνητές και εφευρέτες που διαπλάτυναν τις γνώσεις του, τον συμβούλευαν σε ειδικά θέματα και τον τροφοδοτούσαν με ιδέες.

Μετά την επιτυχία του "Πέντε εβδομάδες με αερόστατο" ο Βερν έγινε γνωστός ως συγγραφέας και μπορούσε πλέον να συντηρείται μόνο με τη συγγραφή. Τα επόμενα χρόνια έγραψε πάρα πολλά μυθιστορήματα που συνήθως δημοσιεύονταν σε συνέχειες στο 15ήμερο περιοδικό του Ετζέλ Magazine d'Éducation et de Récréation πριν εκδοθούν ως βιβλία. Το βάρος επικεντρώνονταν σε μυθιστορήματα ταξιδιών και περιπετειών. Ο Βερν και ο Ετζέλ αποτέλεσαν ένα εξαιρετικό δίδυμο συγγραφέα-εκδότη μέχρι τον θάνατο του Ετζέλ το 1886. Ακολουθώντας τις συμβουλές του Ετζέλ, ο Ιούλιος Βερν πρόσθετε κωμικές πινελιές στα μυθιστορήματά του, άλλαζε τις δυσάρεστες καταλήξεις των έργων του σε ευχάριστες, και περνούσε ήπια διάφορα πολιτικά μηνύματα.

Τα βιβλία του Βερν, που απευθύνονταν κυρίως σε νεανικό και σχετικά μορφωμένο αρσενικό κοινό, δεν ήταν επιτυχημένα μόνο στη Γαλλία αλλά, χάρη στις μεταφράσεις τους, και σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Τα γνωστότερα έργα του είναι: "Ταξίδι στο κέντρο της Γης" (1864), "Από τη Γη στη Σελήνη" (1865), "20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα" (1869) και "Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες" (1873), τα οποία και σταθεροποίησαν τη φήμη του συγγραφέα σ' ολόκληρο τον κόσμο. Ο "Γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες" ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του Βερν από άποψη πωλήσεων και διασκευάστηκε επιτυχώς για το θέατρο. Το 1876 εκδόθηκε το πολιτικό δράμα "Μιχαήλ Στρογκόφ", που κι αυτό με τη σειρά του διασκευάστηκε με τη συνεργασία του Αντόλφ ντ'Εννερί σε επιτυχημένο θεατρικό έργο και αποζημίωσε τον Ιούλιο Βερν για τις απογοητεύσεις που δοκίμασε με τα θεατρικά έργα που έγραψε στην αρχή της σταδιοδρομίας του. Το έργο αυτό γυρίστηκε αργότερα σε ομιλούσα κινηματογραφική ταινία, κάτι που δεν μπόρεσε να συλλάβει η ισχυρή φαντασία του Βερν.

Το 1867, ο Βερν αγόρασε ένα μικρό πλοίο, το Σεν Μισέλ, το οποίο αντικαταστάθηκε διαδοχικά από το Σεν Μισέλ ΙΙ και το Σεν Μισέλ ΙΙΙ, όσο βελτιώνονταν τα οικονομικά του συγγραφέα. Με το Σεν Μισέλ ΙΙΙ, ο Ιούλιος Βερν ταξίδεψε σ' όλη την Ευρώπη. Το 1870, του δόθηκε ο τίτλος του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Μετά το 1880, αν και πέρασε πλέον το ζενίθ της δημιουργικότητάς του, ο Ιούλιος Βερν συνέχισε να γράφει και να δημοσιεύει έργα σχεδόν χωρίς διάλειμμα. Η πίστη του όμως στα τεχνικά επιτεύγματα σιγά-σιγά εξασθένησε και από πολιτικής άποψης έγινε πιο συντηρητικός. Παρά τις επιτυχίες του, δεν κατάφερε το 1883 να γίνει μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, όπως ήταν η επιθυμία του. Έτσι, άρχισε να κάνει πολλά ταξίδια, εν μέρει με ιδιόκτητα μηχανοκίνητα ιστιοφόρα και διατηρούσε ένα εντυπωσιακό σπίτι στην Αμιένη όπου ζούσε και από όπου καταγόταν η σύζυγός του.

Τα τελευταία χρόνια

Στις 9 Μαρτίου του 1886, καθώς ο Ιούλιος Βερν επέστρεφε στο σπίτι του, ο 25χρονος ανιψιός του, Γκαστόν, τον πυροβόλησε δύο φορές με πιστόλι. Η πρώτη σφαίρα αστόχησε αλλά η δεύτερη βρήκε το αριστερό πόδι του Βερν, αφήνοντάς του μόνιμη χωλότητα που δεν κατέστη δυνατό να αντιμετωπιστεί. Αυτό το περιστατικό αποσιωπήθηκε από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά ο Γκαστόν πέρασε την υπόλοιπη ζωή του σε ψυχιατρικό άσυλο.

Μετά τον θάνατο της αγαπημένης του μητέρας (1887), κι αφού είχε προηγηθεί ο θάνατος του Ετζέλ (1886), ο Ιούλιος Βερν άρχισε να γράφει πιο σκοτεινά έργα. Αυτό μπορεί να οφείλεται εν μέρει σε αλλαγές στην προσωπικότητά του, αλλά ένας σημαντικός παράγοντας είναι το γεγονός ότι ο γιος του Ετζέλ, ο οποίος ανέλαβε την επιχείρηση του πατέρα του, δεν ήταν τόσο αυστηρός στις διορθώσεις του όσο ήταν ο Ετζέλ. Το 1888, ο Ιούλιος Βερν μπήκε στην πολιτική και εξελέγη δημοτικός σύμβουλος της Αμιένης, θέση την οποία υπηρέτησε επί 15 χρόνια. Στις 24 Μαρτίου 1905, κι ενώ έπασχε από διαβήτη, ο Ιούλιος Βερν πέθανε στο σπίτι του επί της Boulevard Longueville 44 (σημερινή Boulevard Jules-Verne), με τη χαρά ότι το έργο του είχε αγαπηθεί και εκτιμηθεί. Ο γιος του, Μισέλ Βερν, επέβλεψε την έκδοση των μυθιστορημάτων Η Εισβολή της Θάλασσας και Ο Φάρος στην Άκρη του Κόσμου.

Το 1863, ο Ιούλιος Βερν έγραψε ένα μυθιστόρημα με τίτλο Το Παρίσι στον 20ό αιώνα, όπου ένας νεαρός άνδρας ζει σ' έναν κόσμο με γυάλινους ουρανοξύστες, τρένα υψηλής ταχύτητας, αυτοκίνητα που κινούνται με φυσικό αέριο, αριθμομηχανές κι ένα παγκόσμιο δίκτυο επικοινωνιών, αλλά δεν μπορεί να βρει την ευτυχία και καταλήγει σ' ένα τραγικό τέλος. Ο Ετζέλ σκέφτηκε ότι η απαισιοδοξία του μυθιστορήματος θα έβλαπτε την ακμάζουσα καριέρα του Βερν και πρότεινε να περιμένει 20 χρόνια για να το δημοσιεύσει. Ο Βερν έβαλε το χειρόγραφο σ' ένα ασφαλές σημείο, όπου ανακαλύφθηκε το 1989. Δημοσιεύθηκε το 1994, και την ίδια εποχή δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά πολλά άλλα μυθιστορήματα και διηγήματα του Βερν.

Ο Ιούλιος Βερν συνάρπασε τη φαντασία όχι μόνο της Γαλλίας, όπου γεννήθηκε, αλλά και όλης της ευρωπαϊκής ηπείρου και της Αμερικής. Τα μυθιστορήματά του μεταφράστηκαν σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Έγραψε ταξιδιωτικές ιστορίες που διαδραματίζονται σε θάλασσες, σε στεριές και στον αέρα, προβλέποντας μερικά από τα σύγχρονα κατορθώματα του ανθρώπου. Τα μεγάλα συγγράμματά του εισήγαγαν στη φιλολογία μία νέα σχολή, περιγράφοντας με σχεδόν επιστημονικό τρόπο τις τολμηρές και απίστευτες περιπέτειες, που ήταν άγνωστες στους συγχρόνους του.

Εκείνη την εποχή ο κόσμος εξακολουθούσε να αντικρύζει την επιστήμη με φόβο και αγωνία και περιοριζόταν στα εργαστήρια των σοφών, που δεν επέτρεπαν στον εαυτό τους να αποθαρρυνθεί από τις λαϊκές προλήψεις. Ο νέος τύπος μυθιστορήματος που εισήγαγε ο Ιούλιος Βερν ανατάραξε τη φαντασία των ανθρώπων και τους έκανε να στραφούν ψηλά και να ερευνήσουν τον ουρανό έχοντας το ερώτημα αν είναι πραγματικά δυνατή η πτήση στο διάστημα. Έκανε επίσης τους ανθρώπους να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στους βυθούς των ωκεανών και να μελετήσουν αν υπήρχε δυνατότητα να κατακτήσουν τον υποβρύχιο κόσμο. Σήμερα, παρόλο που οι περισσότερες φανταστικές του ιστορίες έγιναν πραγματικότητα, τα έργα του εξακολουθούν να είναι αγαπητά για την πρωτοτυπία τους και το κοσμαγάπητο ύφος τους.

Καθώς ο Ιούλιος Βερν ήταν επί σειρά ετών κάτοικος της Αμιένης, πολλά μέρη της πόλης πήραν το όνομά του. Στην Αμιένη επίσης βρίσκεται ο τάφος του. Το σπίτι όπου έζησε είναι σήμερα μουσείο. Ένα εστιατόριο που βρίσκεται στον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι ονομάστηκε Le Jules Verne.[8] Το 1954, το πρώτο ατομικό υποβρύχιο του κόσμου, το αμερικάνικο Ναυτίλος (Nautilus), πήρε το όνομά του από το ομώνυμο υποβρύχιο του πλοιάρχου Νέμο από το 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα. Επίσης, πολλά από τα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν γυρίστηκαν σε ταινίες.

Στην Ελλάδα, υπάρχει οδός Ιουλίου Βερν στο χωριό Αρκάσα της Καρπάθου[9]. Οδός Ιουλίου Βερν υπάρχει επίσης στη Λεμεσό της Κύπρου. Το 1993 κυκλοφόρησε τραγούδι με τίτλο «Ιούλιος Βερν» με ερμηνεύτρια την Αλέκα Κανελλίδου, σε μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου.

Η επιρροή του Ετζέλ

Ο Ετζέλ επηρέασε σημαντικά τα γραπτά του Βερν, ο οποίος ήταν τόσο χαρούμενος που βρήκε έναν πρόθυμο εκδότη ώστε συμφώνησε σχεδόν σε όλες τις αλλαγές που του πρότεινε. Ο Ετζέλ απέρριψε τουλάχιστον ένα μυθιστόρημα ("Το Παρίσι στον 20ό αιώνα") και ζήτησε από τον Βερν ν' αλλάξει σημαντικά τα άλλα κείμενά του. Στην πραγματικότητα ο Βερν δεν ήταν λάτρης της τεχνολογίας και της ανθρώπινης προόδου, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει από τα έργα που έγραψε πριν τη γνωριμία του με τον Ετζέλ και μετά τον θάνατο του εκδότη. Μία από τις πιο σημαντικές αλλαγές που ο Ετζέλ επέβαλε στον Βερν ήταν η υιοθέτηση της αισιοδοξίας στα μυθιστορήματά του. Το αίτημα του Ετζέλ για αισιόδοξα κείμενα αποδείχθηκε σωστό. Για παράδειγμα, η "Μυστηριώδης Νήσος" αρχικά τελείωνε με όλους τους επιζώντες να επιστρέφουν στην ηπειρωτική χώρα αλλά στη συνέχεια είχαν πάντα το αίσθημα της νοσταλγίας για το νησί. Ο Ετζέλ αποφάσισε ότι αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να ζήσουν ευτυχισμένοι, γι' αυτό και στο αναθεωρημένο μυθιστόρημα χρησιμοποίησαν τις περιουσίες τους για να φτιάξουν ένα αντίγραφο του νησιού. Επίσης, για να μην προσβάλει τον στρατιωτικό σύμμαχο της Γαλλίας εκείνη την εποχή, τη Ρωσική Αυτοκρατορία, η καταγωγή και το παρελθόν του πλοιάρχου Νέμο άλλαξαν σημαντικά. Αρχικά ήταν Πολωνός πρόσφυγας, που ήθελε να εκδικηθεί για τη διαίρεση της πατρίδας του και τον θάνατο της οικογένειάς του κατά την Εξέγερση του Ιανουαρίου, και τελικά έγινε Ινδός πρίγκιπας που αγωνίζεται κάτω από τη θάλασσα εναντίον της Βρετανικής Αυτοκρατορίας μετά την Ινδική Εξέγερση του 1857.

Πηγή : el.wikipedia.org

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

8 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ...

1961: Ο Αμερικανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός Vince Neil (Vincent Neil Wharton) γεννήθηκε στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνια. Είναι μέλος του heavy metal συγκροτήματος Mötley Crüe από το 1981. Το 1992 αποχώρησε από το γκρουπ για σόλο καριέρα και επέστρεψε το 1996.

1972: Ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού Μάρκος Βαμβακάρης (1905-1972) απεβίωσε σε ηλικία 66 ετών από νεφρική ανεπάρκεια. Μαζί με τους Γιώργο Μπάτη, Στράτο Παγιουμτζή και Ανέστη Δελιά δημιούργησε το συγκρότημα “Η Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς“. Το 1933 αρχίζει να ηχογραφεί τις συνθέσεις του, όπως το “Να ‘ρχόσουνα ρε μάγκα μου” και δύο χρόνια αργότερα τη “Φραγκοσυριανή” που έκανε μεγάλη επιτυχία ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης πολλά χρόνια αργότερα. Δημοφιλή τραγούδια του: “Φραγκοσυριανή“, “Μαύρα μάτια μαύρα φρύδια“, “Καραβοτσακίσματα“, “Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά“, “Μικρός αρραβωνιάστηκα“, “Τα δυο σου χέρια πήρανε” κ.α.

https://www.youtube.com/watch?v=EdJvHLKRgxk

1980: Σε ηλικία μόλις 43 ετών, "έφυγε" ο Κρητικός ερμηνευτής Νίκος Ξυλούρης. Γεννημένος στα Ανώγεια Μυλοποτάμου στο Ρέθυμνο, κατάγεται από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες. Σταθμός στη σταδιοδρομία του, η γνωριμία με το Γιάννη Μαρκόπουλο και αργότερα με τον Σταύρο Ξαρχάκο. Η φωνή και το ήθος του έγιναν σύμβολο αντίστασης τα χρόνια της χούντας, αλλά και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Συνεργάστηκε στενά, εκείνα τα χρόνια, με τον Θρακιώτη τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια στις μπουάτ της Πλάκας και σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Το καλοκαίρι του 1973 τραγούδησε στο θεατρικό έργο "Το μεγάλο μας τσίρκο" με πρωταγωνιστές τον Κώστα Καζάκο και τη Τζένη Καρέζη στο θέατρο "Αθήναιον". Από τα πιο δημοφιλή του τραγούδια, το "Πότε θα κάμει ξαστεριά", "Ήτανε μια φορά", και φυσικά η ερμηνεία του στον "Ερωτόκριτο" του Βιντσέντζου Κορνάρου.

https://www.youtube.com/watch?v=NX6a7sGzAyY


1990: Ο Αμερικανός rock ‘n’ roll τραγουδιστής και τραγουδοποιός Del Shannon (Charles Weedon Westover 1934-1990) βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στην Σάντα Κλαρίτα της Καλιφόρνια. Μετά από χρόνια κατάθλιψη, αυτοκτόνησε με όπλο σε ηλικία 55 ετών. Τον Ιανουάριο του 1961 ο Shannon ηχογράφησε μαζί με τον πιανίστα Max Crook το τραγούδι που έγραψαν παρέα με τίτλο “Runaway“. Έγινε η μεγάλη του επιτυχία και βρέθηκε στην κορυφή των Αμερικάνικων charts την άνοιξη της ίδιας χρονιάς. Το 1999 το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame, το 2005 στο Michigan Rock and Roll Legends Hall of Fame και η συνεισφορά του στη μουσική αναγνωρίστηκε από το Rockabilly Hall of Fame. Το 2007 το τραγούδι του “Runaway” τιμήθηκε από την ιδιαίτερη πατρίδα του, με τον τίτλο “No1 Legendary Michigan Song“.



1993: Κυκλοφορεί το τρίτο σόλο άλμπουμ του Mick Jagger με τίτλο “Wandering Spirit“. Στη νέα του δισκογραφική προσπάθεια συμμετέχουν ο Lenny Kravitz και ο μπασίστας των Red Hot Chili Peppers, Flea. Το άλμπουμ θα σκαρφαλώσει μέχρι την ενδέκατη θέση του Billboard 200 και την δωδέκατη των Βρετανικών Albums Chart. Το άλμπουμ έγινε χρυσό στις ΗΠΑ.



2000: Κυκλοφορεί το πρώτο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος 3 Doors Down με τίτλο “The Better Life“. Θα πουλήσει πάνω από έξι εκατομμύρια αντίτυπα και θα γίνει έξι φορές πλατινένιο. Ήταν το ενδέκατο άλμπουμ σε πωλήσεις για το 2000. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “Kryptonite“, “Loser“, “Be Like That” κ.α.


Πηγή : music is life

....ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !

 Ο Κάρολος Ντίκενς, ορθότερα Τσαρλς Ντίκενς (Charles Dickens, γεννήθηκε 7 Φεβρουαρίου 1812 - 9 Ιουνίου 1870) ήταν Άγγλος ,δημοσιογράφος και συγγραφέας, κορυφαίος μυθιστοριογράφος  ! 
Είπε :
" Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας."
"Σε λίγο το καθετί ξαναγεννιέται."
"Υπάρχουν δύο σχολές ζωγραφικής, η σοβαρή και η γελοία."

Τον ανέδειξε η βικτωριανή Αγγλία και ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπήρξε από τους σφοδρότερους επικριτές τόσο των ταξικών διαιρέσεων της αγγλικής κοινωνίας του 19ου αιώνα, όσο και της τεράστιας φτώχειας, την οποία σήμανε για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού η Βιομηχανική Επανάσταση. Ο Ντίκενς είναι ο συγγραφέας των φτωχών, των ανήμπορων και των ξεγυμνωμένων.

Ο Τσαρλς Τζον Χάφαμ Ντίκενς (Charles John Huffam Dickens) γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1812 στο νησί Πόρτσι, που περιβάλλεται από την πόλη Πόρτσμουθ της Νότιας Αγγλίας. Ήταν το δεύτερο από τα οκτώ παιδιά του Τζον και της Ελίζαμπεθ Ντίκενς. Ο πατέρας του ήταν υπάλληλος στην Υπηρεσία Μισθοδοσίας του Ναυτικού. Αμειβόταν ικανοποιητικά, αλλά οι σπατάλες και η άσωτη ζωή του οδήγησαν πολλές φορές την οικογένεια σε οικονομικό αδιέξοδο ή και στην καταστροφή, με αποκορύφωμα το 1824, όταν ο Τζον Ντίκενς φυλακίστηκε για χρέη.

Το 1817 η οικογένειά του μετακόμισε στο Τσάταμ του Κεντ, όπου ο νεαρός Κάρολος πέρασε πέντε ευτυχισμένα χρόνια. Πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο, έπαιζε πολύ και διάβαζε μανιωδώς τις νουβέλες των Χένρι Φίλντινγκ και Τομπάιας Σμόλετ. Το 1822 η οικογένειά του αναγκάσθηκε να μετακομίσει στο Λονδίνο, λόγω των χρεών του πατέρα του.

Μετά τη φυλάκιση του πατέρα του για χρέη το 1824 έζησε στο σπίτι της γηραιάς κυρίας Ελίζαμπεθ Ρόιλανς, που ήταν φίλη της οικογένειας. Για να πληρώνει τη διαμονή και διατροφή του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο και να δουλεύει καθημερινά επί δεκάωρο σ’ ένα εργοστάσιο βερνικιών. Οι συνθήκες εργασίας ήταν απάνθρωπες, αλλά διαμόρφωσαν τον κατοπινό συγγραφικό του χαρακτήρα. Τη δική του οικτρή οικονομική κατάσταση και τις συνθήκες ζωής της εργατικής τάξης αποτέλεσαν το θέμα του πιο αγαπημένου του έργου, του αυτοβιογραφικού Δαβίδ Κόπερφιλντ (1849-1850).

Μία απρόσμενη κληρονομιά βοήθησε τον πατέρα του να βγει από τη φυλακή και να διευθετήσει τα χρέη με τους πιστωτές του. Όμως, η σχέση με τον γιο του Κάρολο είχε διαρραγεί οριστικά. Τη διετία 1827-1828 ο νεαρός Ντίκενς δούλεψε ως βοηθός σε δικηγορικό γραφείο και στη συνέχεια ως στενογράφος στα δικαστήρια του Λονδίνου. Οι δύο αυτές ενασχολήσεις τού άφησαν μία βαθειά απέχθεια γιο το αγγλικό δικαστικό σύστημα, που πίστευε ότι ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των πλουσίων.

Το 1830 ο Ντίκενς συνάντησε τον πρώτο έρωτα της ζωής του, στο πρόσωπο της Μαρίας Μπίντνελ, που αποτέλεσε το μοντέλο για τον χαρακτήρα της Ντόρα Σπένλοου στον Δαβίδ Κόπερφιλντ. Οι γονείς της νεαρής κοπέλας εναντιώθηκαν στη σχέση και την έστειλαν να σπουδάσει στο Παρίσι.

Από το 1833 και μετά η επαγγελματική του ζωή εναλλασσόταν μεταξύ δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας. Διετέλεσε πολιτικός και κοινοβουλευτικός συντάκτης σε διάφορα έντυπα φιλελευθέρων αποχρώσεων. Γνωρίζοντας την πολιτική ζωή από τα μέσα, έχασε σιγά -σιγά την εμπιστοσύνη του στο πολιτικό σύστημα, που εξέθρεφε «τη φτώχεια, την πείνα και την αμάθεια», όπως έλεγε, ενώ ήταν ιδιαίτερα επικριτικός για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, που «αποδεικνύεται τέλεια αποτυχία». Δεν είχε όμως και κάποια άξια λόγου εναλλακτική λύση να προτείνει.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1830 άρχισε να δημοσιεύει τα πρώτα του λογοτεχνικά έργα με τη μορφή επιφυλλιδογραφικών μυθιστορημάτων, δηλαδή σε συνέχειες σε περιοδικά και εφημερίδες. Ήταν σαν να λέγαμε τα τηλεοπτικά σήριαλ της εποχής, εξ ου και η ικανότητα του Ντίκενς να διατηρεί αμείωτη την προσοχή του αναγνώστη από ενότητα σε ενότητα και από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, εξασφαλίζοντας ένα γεμάτο εντάσεις μύθο, που συνδυάζεται με τη συναρπαστική δράση.

Ο Κάρολος Ντίκενς σε νεαρή ηλικίαΤο πρώτο μυθιστόρημα αυτής της κατηγορίας είναι Τα Χαρτιά του Πίκγουικ, που εξέδωσε το 1836 και αμέσως έκανε γνωστό το όνομά του. Στο έργο αυτό παρουσιάζονται σε εμβρυακή κατάσταση, πολλά από τα χαρακτηριστικά, που υπάρχουν στο μεταγενέστερο μυθοπλαστικό του σύμπαν: σατιρικές ή καταγγελτικές επιθέσεις εναντίον των κοινωνικών κακών και των ανεπαρκών θεσμών, παρεμβάσεις σε κοινωνικά ζητήματα της εποχής, γνώση του Λονδίνου (του χώρου που κυριαρχεί πάντα στα έργα του), ένα διάχυτο πνεύμα συμπόνιας και μια στάση εγκαρδιότητας απέναντι στους ανθρώπους, καθώς και μια ανεξάντλητη δυνατότητα στο πλάσιμο των χαρακτήρων.

Στις 2 Απριλίου 1836 ο Κάρολος Ντίκενς παντρεύεται την Κάθριν Χόγκαρθ, κόρη του ευυπόληπτου σκωτσέζου δημοσιογράφου Τζορτζ Χόγκαρθ, με την οποία θα αποκτήσει δέκα παιδιά. Θα χωρίσουν 22 χρόνια αργότερα, λόγω των εξωσυζυγικών περιπετειών του.

Η φήμη του εκτοξεύεται με τα δύο επόμενα μυθιστορήματα του, Όλιβερ Τουίστ (1837-1838) και Νίκολας Νίκλεμπι (1838-1838), τα οποία αποκαλύπτουν με τα μελανότερα χρώματα τη μαύρη καθημερινότητα του Λονδίνου και του Γιορκσάιρ, με ένα σύμπαν βυθισμένο στην εκμετάλλευση, στο έγκλημα και την πορνεία.

Το 1842 πραγματοποιεί το πρώτο του ταξίδι στις ΗΠΑ, όπου θα παραμείνει επί πεντάμηνο. Παντού γίνεται δεκτός με άκρατο ενθουσιασμό και απολαμβάνει βασιλικών τιμών. Δεν διστάζει, όμως, να θίξει το φιλότιμο των αμερικανών, υποστηρίζοντας την κατάργηση της δουλείας και διαμαρτυρόμενος για την έλλειψη προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων των συγγραφέων της χώρας. Αυτός που ασκούσε δριμύτατη κριτική κατά των βρετανικών θεσμών, περίμενε  περισσότερα «από τη δημοκρατία των ονείρων του», όπως έλεγε.

Το 1844 γράφει το πιο δημοφιλές έργο του, τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, που είναι ο μοναδικός χριστουγεννιάτικος μύθος της σύγχρονης λογοτεχνίας και μέσα από τον οποίο ξεπροβάλλει η φιλοσοφία του για τη ζωή, που δεν είναι άλλη από το πνεύμα των Χριστουγέννων, που θα έπρεπε να κυριαρχεί στις σχέσεις των ανθρώπων καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Το 1849 αρχίζει να δημοσιεύει σε συνέχειες το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Δαβίδ Κόπερφιλντ, που αποκαλύπτει το στυγνό πρόσωπο της εργοδοσίας. Δύο άλλα σπουδαία μυθιστορήματά του, ο Ζοφερός Οίκος (1852-1853) και Μικρή Ντόριτ (1855-1857), θα αποτελέσουν ανάθεμα για τους βικτωριανούς θεσμούς και τη βικτωριανή οικονομία (άδικο δικαστικό σύστημα, με σωρεία φυλακίσεων για χρέη, αποχαλινωμένη εργασιακή αγορά, απουσία της οποιασδήποτε προστασίας για τον πολύωρο και προκλητικά απλήρωτο μόχθο).

Το 1855 η πρώτη του αγάπη, η Μαρία Μπίντνελ, επανακάμπτει για λίγο στη ζωή του και αμέσως μετά ερωτεύεται την 27χρονη ηθοποιό Έλεν Τέρναν. Ο γάμος του κλονίζεται και το 1858 ο Ντίκενς χωρίζει από τη σύζυγό του Ελίζαμπεθ. Το σκάνδαλο που θα ξεσπάσει στη συντηρητική βικτωριανή Αγγλία δεν θα επηρεάσει την απήχησή του στο ευρύ κοινό, αλλά θα του στερήσει κάποιες σπουδαίες φιλίες.

Τα επόμενα χρόνια δημοσιεύει δύο από τα πιο γνωστά μυθιστορήματά του, την επική Ιστορία των δύο Πόλεων (1859), που εκτυλίσσεται στο Λονδίνο και το Παρίσι κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης (θεωρείται ένα από τα λογοτεχνικά μπεστ σέλερ, με πωλήσεις άνω των 200 εκατομμυρίων αντιτύπων) και τις Μεγάλες Προσδοκίες (1860-1861), με ήρωα ένα ορφανό, τον Πιπ. Ένα έργο που παρουσιάζει ομοιότητες με τον Δαβίδ Κόπερφιλντ, ως αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο και από την άποψη ότι δίνουν το περίγραμμα κάποιων πλευρών της προσωπικότητας και των προσωπικών εμπειριών του Ντίκενς.

Το φιλάνθρωπο πνεύμα, που είναι διάχυτο στο έργο του Ντίκενς, βρίσκει συχνά πρακτική έκφραση σε δημόσιες ομιλίες, οργάνωση εράνων και ιδιωτικές φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες. Μία από αυτές είναι η διοργάνωση δημοσίων συγκεντρώσεων με εισιτήριο, στις οποίες διαβάζει αποσπάσματα από τα έργα του. Η δραστηριότητά του εντάθηκε κι έγινε επικερδής για τον Ντίκενς μετά τον χωρισμό του από τη σύζυγό του. Αποκαλυπτική είναι η παρατήρηση της καθηγήτριας Κάθλιν Τίλοτσον (1906-2001), ειδικής στο έργο του συγγραφέα, ότι «ο ισόβιος ερωτά του Ντίκενς με το αναγνωστικό του κοινό, ήταν σε τελευταία ανάλυση ο σημαντικότερος έρωτας της ζωής του».

Ο Κάρολος Ντίκενς επί σκηνήςΣυνολικά πραγματοποίησε από σκηνής 471 παρουσιάσεις των λογοτεχνικών έργων του. Ήταν ένας λαμπρός ηθοποιός και κατά τη διάρκεια των παραστάσεων αποκαλύφθηκαν σπουδαία στοιχεία της τέχνης του (απαγγελία, δραματική μίμηση). Κανένας άλλος σπουδαίος συγγραφέας από την εποχή του Ομήρου δεν είχε αφιερώσει τόσο χρόνο και τόσες δυνάμεις σε μια τέτοια δραστηριότητα.

Στις 9 Ιουνίου 1865, επιστρέφοντας από το Παρίσι με την ερωμένη του Έλεν Τέρναν και τη μητέρα της, ενεπλάκη σε σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Στέιπλχαρστ του Κεντ. Τα βαγόνια της πρώτης θέσης του συρμού εκτροχιάστηκαν πάνω σε μία προσφάτως ανακαινισμένη γέφυρα και έπεσαν στα νερά του ποταμού Μπελτ. Μόνο το βαγόνι στο οποίο επέβαινε η συντροφιά του Ντίκενς παρέμεινε στις ράγες. Ο διάσημος συγγραφέας δεν έπαθε το παραμικρό και βοήθησε τους τραυματίες μέχρις ότου φθάσουν τα σωστικά συνεργεία. Τον επόμενο χρόνο περιέγραψε την εμπειρία του στο διήγημα The Signal-Man. Στο σιδηροδρομικό αυτό δυστύχημα, που έμεινε στην ιστορία για τον διάσημο επιβάτη του, έχασαν τη ζωή τους δέκα άνθρωποι, ενώ οι τραυματίες ξεπέρασαν τους σαράντα.

Τον Νοέμβριο του 1967 ο Ντίκενς πραγματοποίησε τη δεύτερη αμερικάνικη περιοδεία του με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία, παραμένοντας στον Νέο Κόσμο επί τετράμηνο. Η φήμη του παρέμενε αμείωτη, παρά το γεγονός ότι η στάση της κριτικής ήταν διαρκώς περισσότερο εχθρική απέναντί του. Ο συγγραφέας Χένρι Λονγκφέλοου, επισημαίνοντας τον απίστευτο ενθουσιασμό που προκαλούσε ο Ντίκενς, παρατηρεί: «Δύσκολα μπορεί να συλλάβει στην ολότητά της αυτή την αλήθεια και να συνειδητοποιήσει την παγκοσμιότητα της φήμης του». Ο φιλόσοφος Ραλφ Γουόλντο Έμερσον, παρακολουθώντας μία δημόσια ανάγνωση του Ντίκενς στη Βοστώνη, θα γράψει: «Φοβούμαι ότι έχει πάρα πολύ ταλέντο για τη μεγαλοφυΐα του. Πρόκειται για μια φοβερή ατμομηχανή, στην οποία είναι δεμένος και δεν μπορεί ούτε να ελευθερωθεί από αυτήν, ούτε να ηρεμήσει… Με τρομάζει! Δεν μπορώ να το εξηγήσω, δεν έχω το κλειδί».

Την επόμενη διετία ο Ντίκενς πραγματοποίησε περιοδείες με αναγνώσεις έργων του εντός της Μεγάλης Βρετανίας. Στις 22 Απριλίου 1869 έπαθε το πρώτο του εγκεφαλικό. Γρήγορα το ξεπέρασε και επιδόθηκε στις συνήθεις δραστηριότητες τους με τους γνωστούς φρενήρεις ρυθμούς του. Στις 8 Ιουνίου 1870 έπαθε ένα ακόμη εγκεφαλικό στην αγροικία του στο Γκαντ’ς Χιλ του Τσάταμ, που απέβη μοιραίο. Την επόμενη μέρα άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 58 ετών, ακριβώς πέντε χρόνια μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα του Στέιπλχαρστ, αφήνοντας ημιτελές το μυθιστόρημά του Το μυστήριο του Έντουιν Ντρουντ, το οποίο πολλοί επιχείρησαν να ολοκληρώσουν από τότε.

Ο Κάρολος Ντίκενς υπήρξε ένας μεγάλος δημιουργός στον χώρο τόσο της ψυχαγωγίας όσο και της τέχνης. Το έργο του συγκέντρωνε τέτοιες αρετές, ώστε να βρίσκει απήχηση τόσο στον απλό άνθρωπο, όσο και στον καλλιεργημένο. Επαινέθηκε από ομοτέχνους του, όπως ο Λέων Τολστόι και κατακρίθηκε από συγγραφείς όπως ο Χένρι Τζέιμς και η Βιρτζίνια Γουλφ, που τον κατηγόρησαν για συναισθηματισμό, μελοδραματισμό κι έλλειψη αληθοφάνειας. Τα έργα του έχουν γίνει γνωστά στα πέρατα της οικουμένης και με τη βοήθεια των σύγχρονων μέσων, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του κόμικς.

Στην Ελλάδα το πρώτο λογοτεχνικό έργο του Ντίκενς -το μυθιστόρημα Τα δύσκολα χρόνια- εκδόθηκε το 1887 από το περιοδικό Εβδομάς, χωρίς να αναφέρεται το όνομα του μεταφραστή. Προηγουμένως είχε δημοσιευτεί στο εν λόγω περιοδικό σε συνέχειες. Εικάζεται ότι είναι ο κεφαλλονίτης λόγιος Παναγιώτης Πανάς (ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα του ελληνικού ριζοσπαστισμού κατά τον 19ο αιώνα), ο οποίος ένα χρόνο αργότερα μετέφρασε το διήγημα Άσμα των Χριστουγέννων (A Christmas Carol, Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, όπως είναι γνωστό σήμερα). Έκτοτε, τα σημαντικότερα έργα του Ντίκενς έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, όχι μία, αλλά πολλές φορές. Οι μεταπολεμικές γενιές γνώρισαν τον Ντίκενς και μέσα από τα Κλασσικά Εικονογραφημένα.

Πηγή : sansimera.gr

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 

7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ...

1934: Ο μεγάλος Αμερικανός σαξοφωνίστας King Curtis (Curtis Ousley 1934-1971) γεννήθηκε στο Φορτ Γουόρθ του Τέξας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σαξοφωνίστες της soul και R&B. Συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες μεταξύ αυτών οι Buddy Holly, Aretha Franklin κ.α. Το Μάρτιο του 1970 στην 12η τελετή απονομής των Grammy Awards κέρδισε το βραβείο “Best R&B Instrumental Performance” για το ορχηστικό θέμα “Games People Play“. Το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame στις 6 Μαρτίου του 2000.



1959: Ο Αμερικανός blues κιθαρίστας Guitar Slim (Eddie Jones 1926-1959) απεβίωσε σε ηλικία 32 ετών στη Νέα Υόρκη από πνευμονία. Υπήρξε έμπνευση για τους Albert Collins και Jimi Hendrix. Μεγάλη του επιτυχία το τραγούδι “The Things That I Used to Do” το οποίο πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Συμπεριλαμβάνεται στη λίστα του Rock and Roll Hall of Fame, “The 500 Songs that Shaped Rock and Roll“.



1964: Οι The Beatles επισκέπτονται για πρώτη φορά την Αμερική. Παρόλο που το τραγούδι τους “I Want to Hold Your Hand” μόνο τις προηγούμενες δυο εβδομάδες, είχε πουλήσει στην Αμερική πάνω από 2,6 εκατομμύρια αντίτυπα και είχε κατακτήσει την Νο1 θέση του Billboard, τα “σκαθάρια” ήταν νευρικοί σχετικά με την υποδοχή των Αμερικανών. Όμως στο αεροδρόμιο John F. Kennedy της Νέας Υόρκης τους υποδέχονται τρεις χιλιάδες κόσμος και διακόσιοι δημοσιογράφοι. Στην αποστολή είναι μαζί τους και ο παραγωγός Phil Spector ο οποίος μπορεί να έχει φοβία με τα αεροπλάνα αλλά επειδή πιστεύει πως οι Beatles έχουν μεγάλη καριέρα μπροστά τους, θεωρεί πως το αεροπλάνο δεν θα πέσει. Μία ακόμα έκπληξη περίμενε τους Beatles, για την εμφάνιση τους δύο ημέρες αργότερα στην εκπομπή The Ed Sullivan Show – ίσως το μεγαλύτερο τηλεοπτικό σόου εκείνη την εποχή – οι αιτήσεις του κόσμου για συμμετοχή έφτασαν τις πενήντα χιλιάδες. Την εκπομπή παρακολούθησαν εβδομήντα τέσσερα εκατομμύρια Αμερικανοί. Θα επιστρέψουν στο Λονδίνο έχοντας ανοίξει το δρόμο για την “Βρετανική Εισβολή”…


1976: Το τραγούδι του Paul Simon με τίτλο “50 Ways to Leave Your Lover” βρίσκεται στην πρώτη θέση του Billboard Hot 100, στην δεύτερη θέση ακολουθεί το τραγούδι “Love To Love You Baby” της Donna Summer.

https://www.youtube.com/watch?v=ABXtWqmArUU

1980: Οι Pink Floyd δίνουν την πρώτη συναυλία που αφορά το άλμπουμ τους “The Wall” στο Sport Arena του Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Στα πρώτα τριάντα λεπτά της συναυλίας, ένας τοίχος δέκα μέτρων υψώνεται μεταξύ του συγκροτήματος και του κοινού…


Πηγή : musicislife

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 

6 ΦΕΒΡΟΥΡΙΟΥ ...

1945: Ο Τζαμαϊκανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός Bob Marley (Robert Nesta Marley 1945-1981) γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό με το όνομα Nine Mile στη Τζαμάικα. Υπήρξε ο άνθρωπος που έκανε την reggae μουσική γνωστή σε ολόκληρο τον πλανήτη. Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος The Wailers από το 1964 έως και το 1974. Μετά τη διάλυση τους, συνέχισε ως Bob Marley & The Wailers. Το 1978 του απονεμήθηκε από τον Ο.Η.Ε. το μετάλλιο Peace Medal of the Third World. Το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1994. Το 2001 βραβεύτηκε με το βραβείο Grammy “Lifetime Achievement” για τη συνολική του προσφορά στη μουσική. Δημοφιλή τραγούδια του: “I Shot the Sheriff“, “No Woman, No Cry“, “Could You Be Loved“, “Redemption Song” κ.α.

1962: Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός, ιδρυτικό μέλος των Guns N’ Roses, Axl Rose (William Bruce Rose, Jr.) γεννήθηκε στο Λαφαγιέτ της Ιντιάνα. Από το 1985 μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει συνολικά επτά άλμπουμ με το συγκρότημα (τέσσερα στούντιο), με πωλήσεις που ξεπερνούν τα εκατό εκατομμύρια αντίτυπα. Έχει κερδίσει τέσσερα American Music Awards, τέσσερα MTV Video Music Awards και δύο World Music Awards. Δημοφιλή τραγούδια του συγκροτήματος: “Welcome to the Jungle“, “Sweet Child o’ Mine“, “Paradise City“, “You Could Be Mine“, “Don’t Cry“, “November Rain” κ.α.

1970: Κυκλοφορεί στη Μεγάλη Βρετανία από την Apple Records το τραγούδι του John Lennon με τίτλο “Instant Karma!“. Είναι ένα από τα τρία τραγούδια του Lennon σαν σόλο τραγουδιστής, μαζί με τα “Imagine” και “Give Peace a Chance“, που γράφτηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame. Γράφτηκε και κυκλοφόρησε μέσα σε δέκα ημέρες. Ο Lennon είχε δηλώσει: “Wrote it for breakfast, recorded it for lunch and we’re putting it out for dinner“.

1993: Στην κορυφή του Billboard Hot 100 βρίσκεται η Whitney Houston με το τραγούδι “I Will Always Love You” από το soundtrack της ταινίας “The Bodyguard“, άλμπουμ το οποίο για την ίδια εβδομάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση του Billboard 200. Το τραγούδι γράφτηκε και πρωτοτραγουδήθηκε από την Αμερικανίδα country τραγουδίστρια Dolly Parton το 1974.

2011: Ο Ιρλανδός κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός Gary Moore (Robert William Gary Moore 1952-2011) απεβίωσε σε ηλικία 58 ετών στον ύπνο του από καρδιακή προσβολή, κατά την διάρκεια διακοπών του στην Εστεπόνα της νότιας Ισπανίας. Σε ηλικία δεκαέξι ετών άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με την μουσική σαν μέλος του συγκροτήματος Skid Row. Το 1974 ενσωματώθηκε στους Thin Lizzy αλλά αποχώρησε μετά από λίγους μήνες για να επιστρέψει το 1977 για δύο χρόνια. Από το 1973 ακολουθούσε παράλληλα και σόλο καριέρα. Το τελευταίο σόλο άλμπουμ του έχει τίτλο “Bad For You Baby” και κυκλοφόρησε το 2008. Είχε συνεργαστεί με μεγάλους blues καλλιτέχνες όπως B.B. King, Albert King κ.α.


Πηγή : Music Is Life...

... ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!  
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1843

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843) ήταν αρχιστράτηγος και ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821, οπλαρχηγος, πληρεξούσιος, Σύμβουλος της Επικράτειας. Το ψευδώνυμό του ήταν Γέρος του Μοριά.

Βιογραφία
Προερχόταν από φημισμένη οικογένεια. Το επώνυμο της οικογένειάς του αρχικά ήταν Τσεργίνης, όπως αναφέρεται στα απομνημονεύματά του ευρίσκοντο 60 οικογένειες στην Μεσσηνία με το ίδιο επώνυμο.

Αργότερα, ο παππούς του, Γιάννης Μπότσικας, υιοθέτησε το «Κολοκοτρώνης» ως οικογενειακό όνομα, σαν μετάφραση του αρβανίτικου παρωνυμίου «Μπιθεγκούρας» (Μπίθ = Οπίσθια, Γκούρ = Πέτρα και η ερμηνεία : Αυτός που έχει "πέτρινους" γλουτούς) που του αποδόθηκε ως παρατσούκλι[1]. Ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας, καταγόταν από το Λιμποβίσι της Καρύταινας και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αλωνίσταινα της Αρκαδίας που ήταν τόπος καταγωγής της μητέρας του, Ζαμπίας Κωτσάκη. Ο πατέρας του Θεόδωρου, Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση των Ορλοφικών η οποία υποκινήθηκε από την Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας το 1770 και σκοτώθηκε μαζί με δύο αδελφούς και τον φημισμένο Παναγιώταρο στον πύργο της Καστάνιτσας από τους Τούρκους.

Από μικρός, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ακολούθησε τον πατέρα του στις διάφορες περιπέτειές του. Σε ηλικία μόλις 15 ετών έγινε αρματωλός εναντίον των κλεφτών που λυμαίνονταν την περιφέρεια του Λεονταρίου.

Η δράση του Κολοκοτρώνη σιγά-σιγά απλώθηκε, μαζί με τη φήμη του, σ' όλη την Πελοπόννησο. Το 1802 είχε γίνει τόσο επικίνδυνος στους κατακτητές, ώστε ο βοεβόδας της Πάτρας πέτυχε να εκδοθεί σουλτανικό φιρμάνι που τον καταδίκαζε σε θάνατο και ανάθετε την εκτέλεση στους προεστούς, οι οποίοι αν δεν κατόρθωναν να τον σκοτώσουν θα εκτελούνταν οι ίδιοι.

Έχοντας αποκτήσει πείρα και στη θάλασσα ως κουρσάρος, το 1805 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Τον Ιανουάριο του 1806 και ενώ βρισκόταν στην Πελοπόννησο βγήκε διάταγμα δίωξής του. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να ακολουθήσει πολύμηνη περιπετειώδης και δραματική καταδίωξή του από τους Τούρκους σε πολλά χωριά και πόλεις της Πελοποννήσου. Κατάφερε τελικά, μαχόμενος, να διαφύγει με πλοιάριο, φεύγοντας από περιοχή στα δυτικά του Λακωνικού κόλπου και περνώντας στα ρωσοκρατούμενα Κύθηρα με ενδιάμεση στάση στην Ελαφόνησο λόγω κακοκαιρίας. Από το 1810 υπηρέτησε στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα του αγγλικού στρατού στη Ζάκυνθο, όπου γρήγορα διακρίθηκε για τη δράση του εναντίον των Γάλλων και έφτασε στο βαθμό του ταγματάρχη.

Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και τον Ιανουάριο του 1821 ξαναγύρισε στη Μάνη όπου άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο γνωρίζοντας ότι η ημέρα έναρξης ήταν η 25 Μαρτίου[2]. Βρέθηκε στην Καλαμάτα κατά την αναίμακτη κατάληψη της πόλης στις 23 Μαρτίου 1821 υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και την πομπώδη δοξολογία. Την επομένη κινήθηκε προς την Μεγαλόπολη με τον Νικηταρά και την 25η Μαρτίου το πρωί βρίσκονταν στον Κάμπο της Καρύταινας ή της Μεγαλόπολης. Ο Κολοκοτρώνης έμεινε στο χωριό Τετέμπεη ενώ ο Νικηταράς στα «πίσω χωριά» ή Σιαμπάζικα. Είχε οριστεί στις 25 Μαρτίου να βρίσκοναι όλοι οι οπλαρχηγοί στις επαρχίες τους ώστε να κηρυχθεί η Επανάσταση, όπως και έγινε.[3]

Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του Αγώνα, όπως στη νίκη στο Βαλτέτσι (13 Μαΐου 1821), στην άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822), όπου διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο, αφού πρυτάνευσαν η ευφυΐα και η τόλμη του στρατηγικού του νου. Οι επιτυχίες αυτές τον ανέδειξαν σε αρχιστράτηγο της Πελοποννήσου. Στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου, πολλές φορές προσπάθησε να αμβλύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους αντιπάλους, αλλά παρ'όλα αυτά δεν απέφυγε τη ρήξη. Μετά από ένοπλες συγκρούσεις, ο ίδιος και ο γιος του συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στο Ναύπλιο.

Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του Κολοκοτρώνη στα απομνημονεύματά του σχετικά με την κατάληψη της Τριπολιτσάς:

Όταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνας. Αναστέναξα και είπα: «Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί», και διέταξα και το έκοψαν.

Ο Σουλτάνος ζήτησε τη βοήθεια της Αιγύπτου για να σταματήσει την Επανάσταση, οπότε ο γιος του Μεχμέτ Αλή και διάδοχος του αιγυπτιακού θρόνου Ιμπραήμ αποβιβάστηκε το 1825 στην Πελοπόννησο. Η Σφακτηρία και το Ναυαρίνο έπεσαν στα χέρια των Αιγυπτίων και τότε ο Κολοκοτρώνης αποφυλακίστηκε για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Χωρίς πολυάριθμο στρατό ξεκίνησε και πάλι τον κλεφτοπόλεμο, που διήρκεσε ως το 1828, όταν στην Ελλάδα έφτασε το στράτευμα του στρατηγού Μεζόν με εντολή του Καρόλου Ι´ της Γαλλίας για να διασώσει την Ελλάδα από τα αιγυπτιακά στρατεύματα (η Γαλλική Εκστρατεία του Μωριά).

Αξίζει να τονιστεί η στρατηγική φυσιογνωμία του Κολοκοτρώνη, καθώς διοικούσε τα στρατεύματα με ιδιοφυή τρόπο, χρησιμοποιώντας τις τακτικές του κλεφτοπολέμου, ώστε να μπορεί να αντεπεξέρχεται το στράτευμα στην αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου. Ενδεικτικό της δυσκολίας του αγώνα του 1821 είναι το παρακάτω απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του:

O Ιμπραΐμης μου επαράγγειλε μια φορά διατί δεν στέκω να πολεμήσωμεν (κατά μέτωπον). Εγώ του αποκρίθηκα, ας πάρη πεντακόσιους, χίλιους, και παίρνω και εγώ άλλους τόσους, και τότε πολεμούμε, ή αν θέλη ας έλθη και να μονομαχήσωμεν οι δύο. Αυτός δεν με αποκρίθηκε εις κανένα. Και αν ήθελε το δεχθή το έκαμνα με όλην την καρδιάν, διότι έλεγα αν χανόμουν, ας πήγαινα, αν τον χαλούσα, εγλύτωνα το έθνος μου.

Επίσης μεγάλη σημασία έδινε στην καταστροφή των πόρων (τροφές/ζωοτροφές) του αντιπάλου, καθώς και στην εξασφάλιση τροφής για το στράτευμα του. Αναγνώρισε πολλές φορές το έργο και τη σημασία των Ελλήνων κτηνοτρόφων, οι οποίοι εξασφάλιζαν με τα χιλιάδες ζώα τους τροφή για την υποστήριξη των μαχητών και γενικά της Επανάστασης.

Ως το τέλος της Επανάστασης, ο Κολοκοτρώνης συνέχισε να διαδραματίζει ενεργό ρόλο στα στρατιωτικά και πολιτικά πράγματα της εποχής.

Υπήρξε ένθερμος οπαδός της πολιτικής του Καποδίστρια και πρωτοστάτησε στα γεγονότα για την ενθρόνιση του Όθωνα. Το 1833, όμως, οι διαφωνίες του με την Αντιβασιλεία τον οδήγησαν, μαζί με άλλους αγωνιστές, πάλι στις φυλακές της Ακροναυπλίας στο Ναύπλιο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Έτσι, στις 25 Μαΐου 1834, μαζί με τον Πλαπούτα, καταδικάστηκε σε θάνατο. Έλαβε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα το 1835, οπότε και ονομάστηκε στρατηγός και έλαβε το αξίωμα του «Συμβούλου της Επικρατείας». Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα «Απομνημονεύματά» του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836 και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1843 το πρωί, από εγκεφαλικό επεισόδιο, έχοντας επιστρέψει από γλέντι στα βασιλικά ανάκτορα, όπου τα τελευταία χρόνια ήταν υπασπιστής του Όθωνα.[4][5][6]

Ο Κολοκοτρώνης κηδεύτηκε με κάθε επισημότητα στην Αθήνα. Το φέρετρο με το νεκρό του ακολούθησε πομπή χιλιάδων λαού σε μια κατανυκτική διαδρομή που διήλθε από τις οδούς Ερμού και Αιόλου για να καταλήξει στον –τότε- Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης, όπου και τελέσθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία. Γύρω του βρίσκονταν όλοι οι εναπομείναντες εν ζωή συμπολεμιστές του, όπως οι Γεώργιος Κουντουριώτης, Τζαβέλας, Δημήτρης Πλαπούτας, Ρήγας Παλαμήδης, Μακρυγιάννης, Γιατράκος, Δεληγιάννης κ.α. Στα πόδια του είχε εναποτεθεί μια τουρκική σημαία για να συμβολίζει τις μεγάλες του νίκες επί των Οθωμανών καθόλη τη διάρκεια της επανάστασης. Συντετριμμένοι παρακολούθησαν την τελετή οι δυο γιοι του «Γέρου του Μοριά», ο Γενναίος και ο Κολίνος που αναλύθηκαν σε λυγμούς τη στιγμή που εκφωνούνταν οι επικήδειοι λόγοι, ενώ ο δεύτερος έχασε και τις αισθήσεις του[7].

Σημείο αναφοράς της ομιλίας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στη Πνύκα (1838) αποτελεί το παρακάτω απόσπασμα:

Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.

Οικογένεια
Ο Κολοκοτρώνης ήταν παντρεμένος από το 1790 με την Αικατερίνη Καρούτσου, κόρη του προεστού και Μορόγιαννη του Άκοβου Δημητρίου Καρούτσου[8]. Παιδιά του με την Αικατερίνη ήταν ο Γενναίος(Ιωάννης), που έγινε στρατιωτικός και μετέπειτα πρωθυπουργός, ο Κωνσταντίνος, ο Πάνος, που δολοφονήθηκε το 1824, και η Ελένη, σύζυγος του Νικήτα Δικαίου. Ο Κολοκοτρώνης είχε έναν ακόμη γιο τον επίσης Πάνο Κολοκοτρώνη που τον απέκτησε εκτός γάμου με την Μαργαρίτα Βελισσάρη, κόρη του Αγγελή Βελισσάρη.[9] Έγινε λαμπρός αξιωματικός και διοικητής της σχολής Ευελπίδων.


Πηγή : el.wikipedia.org

...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!
4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ : Συλλαλητήριο στην Αθήνα για τη Μακεδονία: Η καρδιά της Μακεδονίας «χτυπά» στην Αθήνα - Στις 14:00 το μεσημέρι της Κυριακής το μεγάλο συλλαλήτηριο στο Σύνταγμα !!!
και Διεθνώς 4 Φεβρουαρίου : Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου και μεις να ευχηθούμε ... " Αλλάζουμε , προλαμβάνουμε και ζούμε! "

Η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καρκίνου καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης κατά του Καρκίνου (UICC), που εκπροσωπεί 280 οργανώσεις σε 90 χώρες του κόσμου. Η εκστρατεία ενημέρωσης κάθε χρόνο στις 4 Φεβρουαρίου δίνει έμφαση στην πρόληψη και στη διαπίστωση ότι το 43% των καρκίνων μπορούν να αποφευχθούν με τις εξής προϋποθέσεις:

Περιβάλλον χωρίς τσιγάρο για τα παιδιά και τους νέους.
Φυσική άσκηση, ισορροπημένη διατροφή, υγιεινή δίαιτα και αποφυγή παχυσαρκίας.
Αποφυγή υπερβολικής έκθεσης στον ήλιο.
Πληροφόρηση για τα εμβόλια που προλαμβάνουν μορφές καρκίνου.
Με τη λέξη «καρκίνο» χαρακτηρίζουμε ένα σύμπλεγμα νόσων που σχετίζονται με τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό και την ανοργάνωτη ανάπτυξη των προσβεβλημένων κυττάρων. Ο καρκίνος είναι η πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως. Κάθε χρόνο 7 εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και 11 εκατομμύρια νοσούν, το 70% των οποίων σε χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος.

Αναμονή μηνών, με αποτέλεσμα οι ασθενείς με καρκίνο να «λιμνάζουν» στις λίστες αναμονής, απίστευτη ταλαιπωρία ανθρώπων «λαβωμένων» από την ασθένεια για εξεύρεση φαρμάκων, έλλειψη ξενώνων για τη φιλοξενία ασθενών με καρκίνο, αδιαφορία του κράτους απέναντι στον ασθενή, αλλά και έλλειψη πολιτικής για την πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση που σώζει ζωές σε πολλούς από τους πιο συχνούς καρκίνους, συνθέτουν την πραγματικότητα που ζει στην Ελλάδα ο καρκινοπαθής ασθενής.

Στη χώρα μας διαγιγνώσκονται ετησίως περίπου 40.000 νέα περιστατικά καρκίνων και 28.000 θάνατοι. Τον «Γολγοθά» των συγκεκριμένων ασθενών περιέγραψαν οι εκπρόσωποι της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρίας, σε συνέντευξη Τύπου με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου.

Ο γενικός γραμματέας της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, Νικόλαος Κορδιολής, έθεσε και την οικονομική διάσταση του προβλήματος, επισημαίνοντας ότι «η φτώχεια αποτελεί κακό προγνωστικό παράγοντα για την υγεία» και τούτο, όπως είπε, καταδεικνύεται από σχετικές μελέτες που αποδεικνύουν τις ανισότητες κατ' εξοχήν στον χρόνο επιβίωσης θεραπευμένων καρκινοπαθών.


Σύμφωνα με μεγάλη ευρωπαϊκή έρευνα (46.000 άτομα) αποδεικνύει ότι 1 στα 5 άτομα υποφέρει από μέτριο έως σοβαρό χρόνιο πόνο με διάρκεια περίπου 7 χρόνια. Ο χρόνιος πόνος επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής ενός εκ των τριών ατόμων.

...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!

Η Μαλβίνα Κάραλη γεννήθηκε σαν σήμερα ( 3 Φεβρουαρίου 1952 - 7 Ιουνίου 2002) (πραγματικό όνομα Μαρία-Ελένη Σακκά,

ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και παρουσιάστρια στην τηλεόραση. Γεννήθηκε στην Χαλκίδα και καταγόταν από τα Ψαρά και τη Θράκη.

Απόφοιτη του Αρσακείου. Σπούδασε κυβερνητική στο Παρίσι. Εργάστηκε επί χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες όπως η Απογευματινή και η Ελευθεροτυπία και ως αρθρογράφος στα περιοδικά Φαντάζιο, Επίκαιρα, Γυναίκα, Κλίκ, 01, με στήλες που άφησαν εποχή όπως το Επ' αυτοφόρω (Γυναίκα) και "Σαββατογεννημένη" (στο περιοδικό Symbol της εφημερίδας Επενδυτής, άρθρα που κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό της στην ομώνυμη συλλογή).

Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στην ΕΡΤ και συνέχισε στους τηλεοπτικούς σταθμούς Seven, ANT1, ΣΚΑΪ, Mega Channel, Star Channel κ.α.

Οι πιο δημοφιλείς εκπομπές της ήταν το Mea Culpa (Seven X), Malvina Live (ΣΚΑΪ), Μalvina Hostess (Mega Channel), Malvina Rixten (Star Channel). Ο χαρακτήρας αυτών των τηλεοπτικών σόου, που συνήθως προβάλλονταν πριν ή μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ήταν επιθεωρησιακός. Η κριτική και η διακωμώδηση της πολιτικής και των προσώπων της, τελικά τη μετέτρεψαν σε χρυσό αουτσάιντερ των τηλεοπτικών καναλιών: όλοι αγαπούσαν τις τηλεθεάσεις της, αλλά κανείς δεν είχε την (πολιτική) πολυτέλεια να την φιλοξενήσει στις συχνότητές του.

Παράλληλα, ως σεναριογράφος, τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή Χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκος.

Έγραψε τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδ. Καστανιώτη), «Τα κορίτσια της Σαβάνα» (εκδ. Νεφέλη), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (εκδ. Αστάρτη), τη συλλογή δημοσιευμάτων «Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» από την περίοδο 1989-1996 (εκδ. Κάκτος) και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα» (εκδ. Αστάρτη). Επίσης, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι»).

Έκανε τρεις γάμους και απέκτησε τρία παιδιά. Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και ο τελευταίος με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο.

Πέθανε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2002 ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Κηδεύτηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

20 αξέχαστες ατάκες της Μαλβίνας Κάραλη

Μία από τις πιο εμβληματικές γυναικείες μορφές της χώρας. 

1. Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή.

2. Πρώτη απ’ όλους εγώ το ξέρω πως κάνω την έξυπνη και πως είμαι τσάμπα μάγκας και πάντα θα είμαι τσάμπα μάγκας.

3. Αν είναι κακό να σκοτώνεις τον πλησίον σου δίχως λόγο, είναι χίλιες φορές πιο κακό να ερωτεύεσαι και να αγαπάς τον πλησίον σου δίχως λόγο

4. Kάθε θηλυκό πλάσμα έχει τη μοιραία σφραγίδα της μάνας του. Και καμιά δεν γλιτώνει τον κανόνα.

5. Άνδρας που δεν είναι τώρα, δεν ήταν ποτέ.

6. Ο άντρας πρέπει να έχει αντίληψη του κόσμου για να συνεχίζεις εσύ να ζεις ξέγνοιαστα. Αυτή είναι, ίσως, η πιο φεμινιστική αρχή.

7. Ή είμαι ερωτευμένη και δυστυχώ με τρόπο αστείο, ή είμαι λογική και πλήττω θανάσιμα.

8. Σπάστηκα με την ατάκα σου ''Κοίτα να διασκεδάσεις''. Δε γουστάρω να περνάω καλά χωρίς εσένα. Θέλω να λες από μέσα σου να είναι όλα μαύρα εκεί που πάει χωρίς εμένα. Γιατί έτσι λέω κι εγώ. Τι να σου κάνω ανωτερότητες; Γιατί είμαστε έτσι φτιαγμένοι να μη μας αρέσει να περνάει καλά ο άλλος χωρίς εμάς.

9. Στον έρωτα όταν έχεις σταθερές βάσεις, καλή ανατροφή, σωστές χαρακτηρολογικές δομές την χάνεις την αξιοπρέπειά σου απέναντι στον άλλον διαφορετικά είσαι βλάκας.

10. Είμαι πάνω από όλους και κάτω από αυτόν.

11. Αυτό που επιζητεί μία γυναίκα από τη σχέση με έναν άντρα είναι η άλωση. Το να χαθεί μέσα σε άλλον. Που σημαίνει ότι αν μία γυναίκα πάει με άλλον άντρα έχει χαθεί ο προηγούμενος.

12. Όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα.

13.Γιατί τα κάνεις αυτά; Γιατί είμαι αδύναμη, κακομαθημένη και σ’ αγαπάω.

14. Άντρας είναι ένας, ο άντρας μου. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει.

15. Θα ευχηθώ αυτό που εύχομαι πάντα. Να γίνει το καλύτερο για σένα και να είμαι κι εγώ εκεί κοντά. Και πιο κοντά να μη γίνεται.

16. Μόνο αυτούς που με τρόμαζαν αγάπησα. Ίσχυε για μένα το αρχαιοελληνικό ''είναι τρομερό να πέσεις στα χέρια ζωντανού Θεού''. Aπό την άλλη μεριά, ήταν και οι μόνοι που με ενδιέφεραν.

17. Όταν φεύγεις, ακόμη κι αν φύγεις με ξύλο, το πρώτο πράγμα που κερδίζεις είναι η απάλειψη της ντροπής σου.

18. 'Έχω έμμονες ιδέες. Που για μένα δεν είναι άλλο παρά αβλαβή τσιμπούρια της σκέψης.

19.Οι άνθρωποι όταν είναι να ξεπεραστούν, ξεπερνιούνται όπως οι μόδες.

20. Τα μαύρα μαλλιά υποδηλώνουν ανδρισμό, θάρρος, ευθύτητα και δραστηριότητα. Αν τα μαύρα μαλλιά γίνουν μόδα ο κόσμος θα ζήσει καλύτερα.



Πηγή : el.wikipedia.org

ΜΟΥΣΙΚΗ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !

1943: Ο Αμερικανός soul και R&B τραγουδιστής Dennis Edwards γεννήθηκε στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα των ΗΠΑ. Είναι δημοφιλής για την συμμετοχή του στο συγκρότημα The Temptations, όπου αντικατέστησε τον βασικό τραγουδιστή David Ruffin το 1968 και παρέμεινε έως το 1977. Δύο από τραγούδια που ερμήνευσε με τους Temptations, τα “Cloud Nine” (1968) και “Papa Was a Rollin’ Stone” (1972), κέρδισαν βραβείο Grammy.

1959: Ο Βρετανός μουσικός Lol Tolhurst (Laurence Andrew Tolhurst) γεννήθηκε στο Horley του Σάρρεϋ της Αγγλίας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος, ντράμερ και κιμπορντίστας, του Βρετανικού συγκροτήματος The Cure και συμμετείχε στα σημαντικότερα άλμπουμ τους: “Three Imaginary Boys“, “Boys Don’t Cry“, “Seventeen Seconds“, “Faith” και “Pornography“. Αποχώρησε από το συγκρότημα το 1989 και αργότερα με την γυναίκα του, την τραγουδίστρια Cindy Levinson, δημιούργησαν τους Levinhurst.

1959: Ο εικοσιδυάχρονος Buddy Holly, ο δεκαεπτάχρονος Ritchie Valens και ο The Big Bopper (Jiles Perry Richardson, Jr.) είκοσι εννέα ετών σκοτώνονται όταν το αεροπλάνο που επέβαιναν συντρίβεται λίγο μετά την απογείωση στην Αϊόβα των ΗΠΑ. Ο Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και πρωτοπόρος της rock ‘n’ roll Buddy Holly άρχισε να παίζει μουσική από πολύ μικρός, την εποχή που φοιτούσε στο Hutchinson Junior High School. Το 1955 είδε τον Elvis Presley να τραγουδά και επηρεασμένος, άρχισε να πειραματίζεται στο rockabilly – αναπτύσσοντας όμως ένα δικό του ξεχωριστό στυλ – και σχημάτισε την δική του μπάντα, τους The Crickets. Αν και η καριέρα του κράτησε μόνο ένα χρόνο, θεωρείται από τους καλλιτέχνες που επηρέασαν βαθύτατα την εξέλιξη του rock ‘n’ roll και επηρέασε πολλούς καλλιτέχνες όπως οι The Beatles, The Beach Boys, The Rolling Stones, Don McLean και Bob Dylan. Το όνομα του γράφτηκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1986. Ο Ritchie Valens είναι γνωστός για την διασκευή του παραδοσιακού Μεξικάνικού τραγουδιού “La Bamba“, το οποίο έκανε και μεγάλη επιτυχία. Ο The Big Bopper ήταν Αμερικανός ραδιοφωνικός παραγωγός και τραγουδιστής. Η ημέρα του θανάτου τους έχει χαρακτηριστεί και ως “The Day the Music Died“.

1969: Οι Jethro Tull κυκλοφορούν στην Αμερική το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ με τίτλο “This Was“. Ηχογραφήθηκε από τις 13 Ιουνίου και έως τις 23 Αυγούστου του 1968 στα Sound Techniques Studios του Τσέλσι της Αγγλίας. Σε αυτό το δίσκο, ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Ian Anderson μοιράζεται την δημιουργία των τραγουδιών με τον κιθαρίστα Mick Abrahams. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, ο Abrahams αποχωρεί από το συγκρότημα λόγω καλλιτεχνικών διαφορών. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρετανία στις 25 Οκτωβρίου του 1968. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: “My Sunday Feeling“, “Some Day the Sun Won’t Shine for You“, “Beggar’s Farm” κ.α.

2009: Κυκλοφορεί το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του Αμερικανικού rock συγκροτήματος The Fray με τίτλο “The Fray“. Θα ανέβει κατευθείαν στο Νο1 του Billboard 200 και το τραγούδι “You Found Me” θα γίνει μεγάλη επιτυχία σε Αγγλία και Αμερική. Το δεύτερο single του άλμπουμ, “Never Say Never“, θα κερδίσει μια υποψηφιότητα στα βραβεία Grammy Awards, στην κατηγορία “Best Pop Performance by a Duo or Group with Vocals“.


Πηγή : http://musicislifepsansimera.blogspot.gr

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !!! :) 

ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!

Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη -1 Φεβρουαρίου 1983 είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια. Είναι κόρη του Γιάννη Ζουγανέλη και της Ισιδώρας Σιδέρη.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Από πολύ μικρή συμμετείχε σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις αλλά και σαν τραγουδίστρια σε δισκογραφικές δουλειές με παιδικά τραγούδια. Το πρώτο της επαγγελματικό βήμα στο χώρο του τραγουδιού ήταν η συμμετοχή της στη 2η ακρόαση νέων καλλιτεχνών της Μικρής Άρκτου του Παρασκευά Καρασούλου και ήταν μία από τους έξι ερμηνευτές από τους 350 που προκρίθηκαν και συμμετείχαν και στο album της 2ης ακρόασης.



Οι ζωντανές της εμφανίσεις ξεκίνησαν με τον Γιώργο Νταλάρα. Έχει συνεργαστεί με τους: Θάνο Μικρούτσικο, Γιάννη Κούτρα, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Διονύση Τσακνή, Φίλιππο Πλιάτσικα, Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου, Μιχάλη Χατζηγιάννη, ONIRAMA, IMAM BAILDI, Κωστή Μαραβέγια, Πάνο Μουζουράκη, Νατάσσα Μποφίλιου, Κώστα Λειβαδά, Ρίτα Αντωνοπούλου, Δημήτρη Μητροπάνο, Μανώλη Λιδάκη, Μπάμπη Στόκα, Θανάση Αλευρά, Ησαΐα Ματιάμπα καθώς και τη Dulce Pontes στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης.



Δισκογραφία

Το 2008-2009 κυκλοφόρησε ο πρώτος της πλατινένιος δίσκος με τίτλο «ΕΛΑ» που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα τραγούδια "Ελα", "Κόψε και μοίρασε" και "Μικρά Βεγγαλικά". Στον εν λόγω δίσκο συνεργάστηκε με τους: Φίλιππος Πλιάτσικας, Αντώνης Μιτζέλος, Νίκος Μωραΐτης, Λίνα Δημοπούλου, Sunny Μπαλτζή, Σταύρος Λογαρίδης, Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, Κίτρινα Ποδήλατα, Κώστας Τζάνος, Τρύφων Κουτσουρέλης, Αχιλλέας Διαμαντής, Λάκης Παπαδόπουλος, Μαριανίνα Κριεζή.



Ο δεύτερος χρυσός δίσκος της κυκλοφόρησε το 2010 με τίτλο «ΕΞΟΔΟΣ 2» με συνεργασίες όπως: Λάκης Παπαδόπουλος, Sunny Μπαλτζή, Νίκος Αντύπας, Νίκος Μωραΐτης, Τρύφων Κουτσουρέλης, Όλγα Βλαχοπούλου, Βασίλης Γαβριηλίδης, Δημήτρης Φάκος και Βασίλης Μπαμπούνης. Συμπεριλαμβάνονται τα κομμάτια "Αττική Οδός", "Η αγάπη αργεί", "Δεύτερη φορά".



Ερμήνευσε το τραγούδι "Είναι η αγάπη" από το soundtrack της τηλεοπτικής σειράς «ΤΟ ΝΗΣΙ» σε μουσική του Μίνωα Μάτσα σε στίχους της Victoria Hislop.



Η συναυλία της στο Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη με τους Νατάσα Μποφίλιου, Κωστή Μαραβέγια, Πάνο Μουζουράκη, IMAM BAILDI και Κώστα Λειβαδά ηχογραφήθηκε και τον Δεκέμβριο του 2011 κυκλοφόρησε με τίτλο “ΕΙΠΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ…”. Το διπλό cd αυτό περιέχει περισσότερα από 30 τραγούδια. Μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει το τραγούδι “ΤΑ ΛΕΜΕ”, τη διασκευή της ιταλικής επιτυχίας “ΒΑSTARDO” σε ελληνικούς στίχους της Σάννυς Μπαλτζή.



Παράλληλα με τη κυκλοφορία του cd «ΕΙΠΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ…», η Ελεωνόρα Ζουγανέλη συμμετέχει στο τέταρτο CD της σειράς «Άξιος Λόγος» που επιμελούνται ο Γιώργος Νταλάρας και ο Μιχάλης Κουμπιός και είναι αφιερωμένο στον Ηλία Κατσούλη με το τραγούδι «Τα πουλιά που ταξιδεύουν» ντουέτο με τον Γιώργο Νταλάρα.



Το Δεκέμβριο 2013 κυκλοφόρησε τον τρίτο προσωπικό της δίσκο "ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΤΩΡΑ", από τον οποίο ξεχώρισαν το ομότιτλο τραγούδι, καθώς και τα "Μονάχα Εγώ" και "Η Επιμονή σου", και πραγματοποιεί ακόμα μία σειρά απόλυτα επιτυχημένων εμφανίσεων στο ΑΝΟΔΟΣ LIVE STAGE.



Τον Μάρτιο του 2014, συμμετέχει στη συναυλία του Γιώργου Νταλάρα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη με τίτλο  «Η ποίηση στη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη».



Αρχές Δεκεμβρίου του 2015 κυκλοφόρησε το 6ο δισκογραφικό της βήμα με τίτλο «Μ’ αγαπούσες κι άνθιζε», σε μουσική του Μίνου Μάτσα και στίχους της Ελένης Φωτάκη και του Μίνου Μάτσα σε τρία τραγούδια. Μια εξαιρετική δουλειά γεμάτη σεβασμό και αγάπη για το καλό ελληνικό τραγούδι.



Εμφανίσεις

Εμφανίστηκε στα νυχτερινά κέντρα METROPOLIS LIVE STAGE και Σταυρός του Νότου. To Σεπτέμβριο του 2011 η Ελεονώρα Ζουγανέλη εμφανιστηκε στο Μουσικό Προαύλιο Badminton σε ένα αφιέρωμα στον Αλέκο Σακελλάριο, ερμηνεύοντας μερικά από τα πιο γνωστά κινηματογραφικά τραγούδια σε στίχους του Σακελάριου από τις ταινίες του με το μουσικό σύνολο της Ορχήστρας Δωματίου Αθηνών (Athens Chamber Orchestra), το οποίο διεύθυνε ο Απόλλων Κουσκουμβεκάκης υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια του Μιχάλη Κουμπιού.



Το Νοέμβριο του 2011 εμφανίστηκε στο νυχτερινό κέντρο GAZOO στο Γκάζι που ανακαινίστηκε εξ' αρχής για τις ανάγκες της μουσικής παράστασης που είχε τίτλο «ΤΑ ΛΕΜΕ». Μαζί της ήταν οι Θανάσης Αλευράς, Σοφία Κουρτίδου και Ευριπίδης Ζεμενίδης ενώ συνεργάτες της και σε αυτή τη παράσταση ήταν: ο Γιώργος Ζαχαρίου στην ενορχήστρωση και επιμέλεια προγράμματος, η Ελένη Γκασούκα – σκηνοθεσία και κείμενα μαζί με τον Θοδωρή Αθερίδη, ο Γιώργος Γαβαλάς – σκηνικά και η Κατερίνα Μαραγκουδάκη στον σχεδιασμό φώτων. Οι παραστάσεις στο GAZOO ολοκληρώθηκαν στις 7 Ιανουαρίου 2012 και αμέσως μετά ξεκίνησε την περιοδεία της με τίτλο «ΕΙΠΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ…» σε πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου.



Συμμετείχε επίσης στην τιμητική βραδιά που οργανώθηκε προς τιμήν του Andrea Bocelli και στην τελετή έναρξης των πανευρωπαϊκών αγώνων Special Olympics στο ΟΑΚΑ. Τον Ιούλιο του 2011 συμμετείχε στην Τελετή Λήξης των 13ων Αγώνων Special Olympics στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο όπου έκλεισε τη βραδιά.



Το 2016 εμφανίστηκε μαζί με την Φωτεινή Βελεσιώτου στην Ακτή Πειραιώς, σε ένα πρόγραμμα με τίτλο "Κόντρα Φωνές". Το 2017 εμφανίζεται στο Άνοδος live stage, σε ένα πρόγραμμα με τίτλο "Χωρίς εξηγήσεις".



Από το 2013 μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει περιοδείες και πλήθος συναυλιών σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικά : το 2013 η περιοδεία της ονομάστηκε "Μετακόμιση τώρα", το 2014 "Η δύναμή σου, δύναμή μου ...", το 2015 "Που θα πάει αυτή η βαλίτσα".



Δισκογραφία

Έλα (2008)

Τραγούδια: 1.Έλα (με τον Πάνο Μουζουράκη) 2.Κόψε και μοίρασε 3.Το τικ τακ του ρολογιού 4.Φεύγω για μένα μια φορά 5.Το σ'αγαπώ που περιμένεις 6.Μικρά βεγγαλικά 7.Μια στιγμή 8.Μη ρωτάς 9.Δε μεγαλώνουμε 10.Έτσι είναι φίλε μου η ζωή



Έξοδος 2 (2010)

Τραγούδια: 1.Αττική οδός 2.Αναποφάσιστα 3.Η αγάπη αργεί 4.Με αγάπη στην πρώην 5.Δεύτερη φορά 6.Δεν είμαι η μαμά σου 7.Γεννάει η ζωή 8.Στη λύπη που λείπει 9.Αν 10.Είναι τόσο απλό



Είπα στους φίλους μου (2011)

Μετακόμιση τώρα (2013)

Τραγούδια: 1.Απαγορεύεται 2.Να' σαι καλά 3.Μετακόμιση τώρα 4.Βαλς για ένα φιλί 5.Μονάχα εγώ 6.Το μισό του εμείς 7.Δεν είμαι αυτή 8.Η επίμονη σου 9.Μια ξεχασμένη αλήθεια 10.Τα λόγια που είπαμε 11.Που να σε βρω 12.Ό,τι γράφτηκε στους τοίχους 13.Όμηρος 14.Είναι η αγάπη



Να με θυμάσαι και να μ'αγαπάς (2014)

Μ’ αγαπούσες κι άνθιζε (2015)



Φιλμογραφία

Το 2014 συμμετείχε ως guest star στην ταινία "Από έρωτα ..." την οποία έγραψε και σκηνοθέτησε ο Θοδωρής Αθερίδης.



Το 2015 ενσάρκωσε την Γαλλίδα τραγουδίστρια Edith Piaf σε ένα μιούζικαλ που ανέβηκε στη Σκηνή Κοτοπούλη Rex στο Εθνικό Θέατρο. Επρόκειτο για ένα μιούζικαλ με 30 ρόλους, δεκάδες τραγούδια και ζωντανή ορχήστρα, το οποίο έφερε το κοινό πιο κοντά σε τραγούδια-σταθμούς που η ίδια η Piaf άφησε παρακαταθήκη στο μουσικό στερέωμα του 20ου αιώνα. Συμμετείχαν επίσης οι : Δημήτρης Αλεξανδρής, Μαρίνα Ασλάνογλου, Κατερίνα Δημάδη, Νίκος Μαγδαληνός, Αλέξανδρος Μπαλαμώτης, Τάσος Πυργιέρης, Δήμητρα Σιγάλα, Χρήστος Στέργιογλου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Αντώνης Χαντζής.



Το 2017 συμμετέχει στον κινηματογράφο, στην νέα ταινία του Αλέξη Καρδάρα με τίτλο "Φαντασία". Πρόκειται για μια αισθηματική-μουσική ταινία με άξονα την πολυτάραχη ζωή μιας λαϊκής τραγουδίστριας



Βραβεύσεις

Η Ελεονώρα Ζουγανέλη ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Life & Style γυναίκα της χρονιάς για το 2009, στην κατηγορία πρωτοεμφανιζόμενη που διέπρε­ψε στον χώρο της τη χρονιά που πέρασε[1]

Κέρδισε βραβείο καλύτερου βιντεοκλιπ στην κατηγορία έντεχνο στον διαγωνισμό Mad Video Music Awards 2010[2]

Της έχει απονεμηθεί πλατινένιος και χρυσός δίσκος για τον δίσκο «Έλα» και «Έξοδος 2» αντίστοιχα.[3]



Πηγή : el.wikipedia.org




https://www.youtube.com/watch?v=df2ZXwYGBCk


ΜΟΥΣΙΚΗ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! 31/1

Ο τρομπετίστας, κορνετίστας και κιθαρίστας της jazz Bobby Hackett γεννήθηκε σαν σήμερα το 1915, ήταν ένας μουσικός που έπαιξε με τους Glenn Miller και Benny Goodman προς το τέλος της δεκαετίας του \'30 και στις αρχές του \'40. Έμεινε περισσότερο γνωστός για τα χαρακτηριστικά του σόλο στα άλμπουμ του Jackie Gleason στη δεκαετία του \'50.



Ο κιθαρίστας George Barnes ηχογράφησε το ʼʼSwing Guitarʼʼ το 1973 με τον πιανίστα Hank Jones, τον μπασίστα Milt Hinton και τον ντράμερ Jo Jones.



Ο συνθέτης της jazz και third stream George Russell ηχογράφησε το ʼʼThe Stratus Seekersʼʼ συμπεριλαμβάνοντας τον τρομπονίστα David Baker το 1961.



Ο Charlie Musselwhite γεννήθηκε σαν σήμερα το 1944 στο Kosciusko του Mississippi, είναι ένας Αμερικανός αρμονικίστας των electric blues και ένας από τους 3 λευκούς μουσικούς που ήρθε στο προσκήνιο ως bluesman κατά τη δεκαετία του \'60 μαζί με τους Mike Bloomfield και Paul Butterfield.



Ο Roosevelt Sykes γεννήθηκε σαν σήμερα το 1906 στο Elmar του Arkansas, ήταν ένας επιτυχημένος και ιδιαίτερα παραγωγικός πιανίστας των cigar chomping blues του οποίου το ισχυρό boogie επηρέασε πολλούς μελλοντικούς μουσικούς.



Ο Slim Harpo πέθανε το 1970 στο Baton Rouge της Louisiana, ήταν ένας Αμερικανός μουσικός του blues και ήταν γνωστός ως master της blues φυσαρμόνικας.

Πηγή : jazzbluesrock.gr





...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!
Νίκος Κούρκουλος Πέθανε σα σήμερα στις 30 Ιανουαρίου του 2007 , σε ηλικία 73 ετών !
Ηθοποιός και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου επί μια δεκαετία. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Δεκεμβρίου του 1934 και μεγάλωσε στη συνοικία του Ζωγράφου. Αγάπησε πολύ τον αθλητισμό, στο γυμνάσιο έγινε ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού και, όπως ο ίδιος είχε πει, εντελώς τυχαία, διαβάζοντας βιβλία για το θέατρο, πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός.

Στην απόφασή του αυτή έπαιξε σημαντικό ρόλο ο Μάνος Κατράκης, τον οποίο ο Κούρκουλος εκτιμούσε απεριόριστα και τον καθοδήγησε να δώσει εξετάσεις στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, απ' όπου αποφοίτησε το 1958. Την επόμενη χρονιά έκανε την πρώτη εμφάνισή του στο θεατρικό σανίδι το 1959, στο πλευρό της Έλλης Λαμπέτη και του Δημήτρη Χορν, στην «Κυρία με τις Καμέλιες» του Αλέξανδρου Δουμά.

Γρήγορα αναδείχθηκε σ' έναν από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους στο αρχαίο ελληνικό δράμα και σε μεγάλα κλασικά, αλλά και σύγχρονα έργα του αμερικάνικου και του ευρωπαϊκού θεάτρου. Πρωταγωνίστησε, ανάμεσα σε άλλα, στη Μήδεια (1959) και τον Ορέστη (1971) του Ευριπίδη, στον Οιδίποδα Τύραννο (1982) και στον Φιλοκτήτη (1991) του Σοφοκλή, στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, που ήταν και η τελευταία του θεατρική εμφάνιση.

Ως επικεφαλής θιάσων, αλλά και δικού του θεάτρου στην Αθήνα, πρωταγωνίστησε στα έργα: Η μικρή μας πόλη (1960), Οντίν (1962), Η κληρονόμος (1962), Σαμπρίνα (1963), Ιούλιος Καίσαρ (1964), Να ντύσουμε τους γυμνούς (1964), Λούλου (1965), Ίλια Ντάρλιγκ (ΗΠΑ-1967 σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν με τη Μελίνα Μερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το βραβείο TONY, Πύργος (1964), Δίκη (1971), Τάγκο (1972), Όπερα της Πεντάρας (1975), Ο Γλάρος (1976), Επιστροφή (1977), Πρόσκληση στον Πύργο (1978), Μονό Ζευγάρι (1980), Ανταπόκριση (1983), Ψηλά από τη Γέφυρα (1986) και Στην Φωλιά του Κούκου (1987).

Όμως, εκτός από σπουδαίους πρωταγωνιστής του θεάτρου, ο Νίκος Κούρκουλος υπήρξε κι ένας από τους μεγαλύτερους ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου. Πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 30 ταινίες, μεταξύ των οποίων «Ο κατήφορος», «Κοινωνία ώρα μηδέν», «Η κυρία δήμαρχος», «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο», «Αδίστακτοι», «Ορατότης μηδέν», «Ο Αστραπόγιαννος» κ.ά. Τιμήθηκε δύο φορές με το Α' Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: το 1965 για τους «Αδίστακτους» και το 1970 για τον «Αστραπόγιαννο».

Για πολλά χρόνια υπήρξε πρόεδρος της Ένωσης των θιασαρχών του Ελληνικού Θεάτρου, (ΠΕΕΘ), ενώ από το 1994 μέχρι το θάνατό του διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Από τη θέση αυτή οραματίστηκε και δημιούργησε το Παιδικό Στέκι, την Πειραματική Σκηνή, τον Άδειο Χώρο, το Εργαστήρι Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας, τη Διεθνή Σκηνή και τη Θερινή Ακαδημία Θεάτρου, ενώ αναβάθμισε δραστικά τη Δραματική Σχολή του Εθνικού. Παράλληλα, άνοιξε τις, για χρόνια κλειστές, πόρτες του Εθνικού Θεάτρου σε όλους τους ηθοποιούς, έκανε τον θίασο περιοδεύοντα στην Ελλάδα και το εξωτερικό και προχώρησε σε μετακλήσεις ξένων σκηνοθετών.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του παρουσιάστηκαν πολλά και σημαντικά έργα του παγκόσμιου δραματολογίου, καθώς και έργα πολλών ελλήνων συγγραφέων, σε όλες τις σκηνές του Εθνικού Θεάτρου. Στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ «Βίρα της Άγκυρες» των Β. Παπαθανασίου - Μ. Ρέππα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, που ήταν το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.

Τον Μάρτιο του 2006 υπέγραψε εκ μέρους της πολιτείας την οριστική σύμβαση για την ανάθεση του έργου «Αποκατάσταση και εξοπλισμός του κτιριακού συγκροτήματος του Εθνικού Θεάτρου», που αποτέλεσε ένα από τα κυριότερα οράματα της καλλιτεχνικής του θητείας. Κατά κοινή ομολογία, ήταν ένας άνθρωπος με πάθος και ειλικρίνεια που δεν δίσταζε να ομολογήσει πως όταν ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση, το Εθνικό Θέατρο «ήταν ένας σάπιος οργανισμός που είχαν μείνει μόνο τα κόκαλα».

Πέθανε στις 30 Ιανουαρίου του 2007, έπειτα από μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο.


Πηγή : sansimera.gr


...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !
ΜΑΧΑΤΜΑ (=Μεγάλη Ψυχή) ΓΚΑΝΤΙ -  ΙΝΔΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΉΘΗΚΕ !
Η επιρροή του ξεπέρασε τα όρια της χώρας του. Θεωρείται ο πατέρας του Ινδικού εθνικισμού και ο κήρυκας της μη βίας στον 20ο αιώνα. Υπήρξε ο καταλύτης για την κατάρρευση της αποικιοκρατίας τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1869 στο Πορμπαντάρ της υπό αγγλική κυριαρχία Ινδικής επαρχίας Γκουτζαράτ. Είναι γνωστός ως «Μαχάτμα» («Μεγάλη Ψυχή» στα σανσκριτικά), χαρακτηρισμό που φέρεται να του απέδωσε το 1915 ο συμπατριώτης του νομπελίστας ποιητής και στοχαστής Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ.

Ο Γκάντι ήταν το μικρότερο παιδί του Καραμτσάντ Γκάντι, κυβερνήτη σ’ ένα από τα πριγκιπάτα του Γκουτζαράτ και της τετάρτης συζύγου του Πουτλιμπάι. Η οικογένειά του λάτρευε τον θεό Βισνού και ήταν επηρεασμένη από το θρησκευτικό κίνημα των Ζαϊνιστών, οι οποίοι αρνούνταν να σκοτώσουν ακόμη και μυρμήγκι.

Οι οικογενειακές αρχές της χορτοφαγίας, του μη τραυματισμού οποιουδήποτε ζώντος οργανισμού, της νηστείας ως μεθόδου αυτοκάθαρσης και της ανοχής προς το διαφορετικό, επηρέασαν βαθιά τον Γκάντι. Δεν τον εμπόδισαν, όμως, να κηρύξει τη δική του επανάσταση όταν ήταν έφηβος. Πέρασε μία περίοδο κατά την οποία δήλωνε άθεος, επιδιδόταν σε μικροκλοπές, κάπνιζε κρυφά και - το χειρότερο - έτρωγε κρέας. Οι γονείς του τον πάντρεψαν 13 ετών με ένα ακόμη μικρότερο κορίτσι, την Καστουρμπάι.

Ο Γκάντι στη Νότια Αφρική το 1895.Όταν τελείωσε το σχολείο, η οικογένειά του αποφάσισε να τον στείλει στο Λονδίνο για να σπουδάσει νομικά. Στην Αγγλία, την οποία φανταζόταν ως «χώρα φιλοσόφων και ποιητών, το ίδιο το κέντρο του πολιτισμού», αγωνίστηκε σκληρά για να προσαρμοστεί στον δυτικό τρόπο ζωής. Η χορτοφαγία του γινόταν συχνά αντικείμενο χλευασμού από τους συμφοιτητές του, αλλά το ότι αναγκαζόταν να υπερασπίζεται τις αξίες του τον έκανε να βγει από το καβούκι του και να αποκτήσει μαχητικότητα. Έγινε μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του Συλλόγου Χορτοφάγων του Λονδίνου, στην οποία ανήκε και ο θεατρικός συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, συμμετείχε στις συνεδριάσεις τους και αρθρογραφούσε στο περιοδικό τους. Γνώρισε δυναμικούς άνδρες και γυναίκες, που τον μύησαν στη Βίβλο και την Μπαγκαβατγκίτα (Bhagavadgita), την πιο εκλαϊκευμένη έκφραση του ινδουϊσμού.

Μετά την επιστροφή του στην Ινδία το 1891, ο Γκάντι δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά, γι’ αυτό δέχθηκε με ανακούφιση μία πρόταση να εργαστεί σε ινδική εταιρεία στη Νότια Αφρική. Οι εμπειρίες του στην έντονα ρατσιστική νοτιοαφρικανική κοινωνία ήταν καθοριστικές για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Αφού ξυλοκοπήθηκε από τον λευκό οδηγό μιας άμαξας, επειδή αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση του σ’ έναν λευκό επιβάτη, αφού αποχώρησε από την αίθουσα ενός δικαστηρίου, επειδή ο λευκός δικαστής απαίτησε να βγάλει το τουρμπάνι του, αποφάσισε ότι από τότε και στο εξής δεν θα δεχόταν την αδικία.

Επί πολλά χρόνια, αγωνίστηκε υπέρ των δικαιωμάτων των Ινδών μεταναστών στη Νότια Αφρική και εμπνεύστηκε την πολιτική της μη βίας ως μέσο αντίστασης στους καταπιεστές. Όπως, όμως, αναφέρουν οι βιογράφοι του, «αυτά που έκανε εκείνος για τη Νότια Αφρική ήταν λιγότερο σημαντικά απ’ ό,τι έκανε η Νότια Αφρική για εκείνον». Εκεί μετατράπηκε από δικηγόρος σε πολιτικό ηγέτη.

Το 1915 επέστρεψε στην Ινδία και δεν έφυγε ξανά από τη χώρα του, εκτός από ένα σύντομο ταξίδι στην Ευρώπη το 1931. Στην αρχή κράτησε χαμηλό προφίλ, αλλά ως το 1920 είχε γίνει η κυριότερη πολιτική φυσιογνωμία της Ινδίας. Επί των ημερών του το Ινδικό Εθνικό Κόμμα του Κογκρέσου έγινε μια μαζική πολιτική οργάνωση, που άπλωνε τις ρίζες της σε κάθε πόλη και χωριό της Ινδίας. Το μήνυμα του Γκάντι ήταν απλό: δεν την κρατούσαν υπόδουλη τα βρετανικά όπλα, αλλά οι ατέλειες των ίδιων των Ινδών.

Ο Γκάντι το 1931Ο Γκάντι έγινε κήρυκας του ινδικού εθνικισμού και της ειρηνικής άρνησης συνεργασίας με τους βρετανούς αποικιοκράτες. Η στάση των Βρετανών απέναντί του ήταν ένα κράμα θαυμασμού, θυμηδίας, αμηχανίας, καχυποψίας και μνησικακίας. Τα ίδια συναισθήματα έτρεφαν και αρκετοί από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Όσο, όμως, οι Ινδοί συνειδητοποιούσαν ότι μπορούσαν να αντισταθούν στη Μεγάλη Βρετανία, τόσο αυξανόταν ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις δύο μεγάλες θρησκευτικές κοινότητες της αχανούς χώρας, τους ινδουιστές και τους μουσουλμάνους. Το φθινόπωρο του 1924 ο Γκάντι έκανε απεργία πείνας τριών εβδομάδων για να τους παροτρύνει να ακολουθήσουν τον δρόμο τής μη βίας. Αυτή ήταν μία από τις κυριότερες «δημόσιες νηστείες» του.

Το 1930 εφάρμοσε την πιο σημαντική από τις πολιτικές του: την αντίσταση κατά του φόρου στο αλάτι που επέβαλλαν οι Βρετανοί, οι οποίοι δεν δίσταζαν να τον φυλακίζουν με κάθε ευκαιρία. Στη φυλακή ο Γκάντι ξεκίνησε άλλη μία απεργία πείνας για να αποκτήσουν δικαιώματα οι «παρίες», που ήταν σε θέση χειρότερη και από εκείνη της χαμηλότερης κάστας. Συγχρόνως, δεν έπαυε να ζητεί την ανεξαρτησία της Ινδίας.

Μετά την νίκη του Εργατικού Κόμματος στις βρετανικές εκλογές του 1945 άρχισαν τριμερείς διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη βρετανική κυβέρνηση, στους ινδουιστές του Κογκρέσου και του Συνδέσμου των Μουσουλμάνων υπό τον δικηγόρο Μοχάμετ Τζίνα, οι οποίες κατέληξαν στο σχέδιο Μαουντμπάτεν (3 Ιουνίου 1947) και στην ίδρυση δύο νέων κυρίαρχων κρατών, της Ινδίας και του Πακιστάν (15 Αυγούστου 1947), προς μεγάλη απογοήτευση του Γκάντι, ο οποίος προσπάθησε μάταια να συμβιβάσει τις δύο πλευρές.

Το αποτέλεσμα ήταν να τον μισήσουν και οι δύο. Στις 30 Ιανουαρίου 1948, ενώ ο Γκάντι κατευθυνόταν προς τον τόπο της βραδινής του προσευχής στο Δελχί, δολοφονήθηκε από τον 39χρονο φανατικό ινδουιστή Νατουράμ Γκότσε, αυτός ο υπέρμαχος της μη βίας.

Ο Γκάντι με πολιτική και πνευματική στάση του πυροδότησε τρεις από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις του 20ου αιώνα: την επανάσταση κατά της αποικιοκρατίας, των φυλετικών διακρίσεων και της βίας. Μεταξύ των προσωπικοτήτων που επηρεάστηκαν από τη δράση του αξίζει να αναφέρουμε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στις ΗΠΑ και τον Νέλσον Μαντέλα στη Νότιο Αφρική. Ανάμεσα στους θαυμαστές του συγκαταλέγονται ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, ο οποίος έβλεπε στην πολιτική της μη βίας τού Γκάντι το πιθανό αντίδοτο στη μαζική βία που εξαπολύθηκε με τη διάσπαση του ατόμου, και o σουηδός νομπελίστας οικονομολόγος Γκούναρ Μίρνταλ, που χαρακτηρίζει τον Γκάντι «φωτισμένο φιλελεύθερο σε όλα σχεδόν τα πεδία».

Πηγή : /www.sansimera.gr

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ο Μαχάτμα Γκάντι, 1869-1948 :

*Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς.

• Μ’ αρέσει ο Χριστός σας. Δεν μ’ αρέσουν οι χριστιανοί σας. Οι χριστιανοί σας είναι τόσο διαφορετικοί από τον Χριστό.

• Κανείς δεν μπορεί να με πληγώσει χωρίς τη συγκατάθεσή μου.

• Τα εφτά που δεν πρέπει να έχεις: Πλούτο χωρίς μόχθο, Γνώση χωρίς χαρακτήρα, Πολιτική χωρίς αρχές, Απόλαυση χωρίς συναίσθημα, Εμπόριο χωρίς ήθος, Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, Αγάπη χωρίς θυσία.

• Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.

• Ο Θεός δεν έχει θρησκεία.

• Ένας δειλός είναι ανίκανος να δείξει αγάπη. Αυτό είναι προνόμιο των γενναίων.

• Πρέπει να ζούμε σαν να πρόκειται να πεθάνουμε αύριο και να μελετάμε σαν να πρόκειται να ζήσουμε για πάντα.

• Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει.

• Η ικανότητα να συγχωρείς είναι προσόν του δυνατού. Οι αδύναμοι ποτέ δεν συγχωρούν.

• Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό.
• Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία.

• Ο μόνος τύραννος που δέχομαι είναι η σκληρή φωνή μέσα μου.

• Είναι καλύτερα να στέκεσαι όρθιος με σπασμένο και μπανταρισμένο κεφάλι, από το να σέρνεσαι με την κοιλιά για να γλιτώσεις το κεφάλι σου.

• Ένα «όχι» που βγήκε από μια βαθιά πεποίθηση, είναι πολύ καλύτερο -και πιο μεγαλειώδες- από ένα «ναι» που ειπώθηκε για να ευχαριστήσει ή, χειρότερα, για να αποφύγει φασαρίες.

• Η ελευθερία δεν αξίζει τίποτα αν δεν συμπεριλαμβάνει την ελευθερία να κάνεις λάθη.

• Ένας άνθρωπος είναι το σύνολο των πράξεών του. Τι έχει κάνει, τι μπορεί να κάνει. Τίποτε άλλο.

• Να χάνεις την υπομονή σου σημαίνει να χάνεις τη μάχη.

• Ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος και στο κλουβί της φυλακής του.

• Αυτοί που λένε πως η θρησκεία δεν έχει σχέση με την πολιτική, δεν ξέρουν τι είναι η θρησκεία.

• Σχεδόν ό,τι κάνεις είναι ασήμαντο, αλλά είναι σημαντικό να το κάνεις.

• Ο φόβος έχει κάποια χρησιμότητα, η δειλία όμως δεν έχει καμία.

• Αυτοί που ξέρουν πώς να σκέφτονται δεν χρειάζονται δασκάλους.

• Ένα λάθος δεν γίνεται αλήθεια επειδή είναι ευρέως διαδεδομένο, ούτε η αλήθεια γίνεται λάθος επειδή δεν τη βλέπει κανείς.

• Η χρήση βίας μπορεί να φαίνεται καμιά φορά ότι κάνει καλό, το καλό αυτό όμως είναι προσωρινό, ενώ το κακό που προξενεί είναι μόνιμο.

• Η γη παράγει αρκετά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες όλων των ανθρώπων, αλλά όχι την πλεονεξία όλων των ανθρώπων.

• Είναι λάθος να παίρνεις υποχρεωτικά για λάθος εκείνο που δεν καταλαβαίνεις

• Ο θυμός και η έλλειψη ανοχής είναι εχθροί της ορθής κρίσης.

• Η χειρότερη μορφή βίας είναι η φτώχεια.

• Είμαι έτοιμος να πεθάνω, αλλά δεν υπάρχει σκοπός για τον οποίο να είμαι έτοιμος να σκοτώσω.

• Μια θρησκεία που δεν λαμβάνει υπόψη της πρακτικά ζητήματα και δεν βοηθάει στη λύση τους, δεν είναι θρησκεία.

• Η μη-βία προϋποθέτει διπλή πίστη: πίστη στο Θεό και πίστη στον άνθρωπο.

• Η αλήθεια ποτέ δεν βλάπτει έναν σκοπό που είναι δίκαιος.

• Οι υπερβολικοί έπαινοι προσβάλλουν. Είσαι αναγκασμένος να πεις πως δεν τους αξίζεις.

• Δικαιώματα που δεν προκύπτουν από ένα καθήκον που επιτελέσαμε καλά, δεν αξίζουμε να τα έχουμε.

• Ένας αδύναμος άνθρωπος είναι δίκαιος μόνο κατά τύχη. Ένας δυνατός, μη-βίαιος άνθρωπος είναι άδικος μόνο κατά τύχη.

• Η υγιής δυσαρέσκεια είναι προάγγελος της προόδου.

• Η δράση δηλώνει τις προτεραιότητες.

• Τι γνώμη έχω για το Δυτικό πολιτισμό; Νομίζω πως θα ήταν καλή ιδέα.

• Είναι καλύτερα να είμαστε βίαιοι, αν έχουμε βία μέσα μας, παρά να φοράμε το μανδύα της μη-βίας για να καλύψει την ανικανότητά μας.

• Μπορεί να μην ξέρεις ποτέ τα αποτελέσματα όπου οδηγούν οι πράξεις σου. Αλλά αν δεν κάνεις τίποτα, δεν πρόκειται να υπάρχει κανένα αποτέλεσμα.


• Κάθε αξιόλογη πράξη είναι δύσκολη. Η άνοδος είναι πάντα δύσκολη. Η κάθοδος είναι εύκολη και συχνά ολισθηρή.


ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !!!
My way του Frank Sinatra  https://www.youtube.com/watch?v=6E2hYDIFDIU
 Στις 30 Δεκεμβρίου 1968 ο Paul Anka έκανε ένα υπέροχο δώρο στον Frank Sinatra, πάνω που ήταν έτοιμος να τα παρατήσει. Ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή.
Tο my way, έχει γαλλικές ρίζες. Σε ένα ταξίδι του στη Γαλλία ο Paul Anka το 1967 άκουσε τον Claude Francois να τραγουδά το Comme D’Habitude. Ήταν ένα τραγούδι όπου ένας άντρας ζούσε το τέλος του γάμου του καθώς η καθημερινότητα σκότωσε την αγάπη τους. Επιστρέφοντας ο Paul Anka στην Αμερική, τηλεφώνησε στον Sinatra να βγουν για φαγητό. Εκεί ο Sinatra του έριξε μια βόμβα λέγοντας του πως θέλει να τα παρατήσει και ζητούσε από τον Anka να του γράψει ένα τραγούδι για τον τελευταίο του δίσκο, όπως νόμιζε.


Ο Paul Anka, γυρίζοντας στο σπίτι του θυμήθηκε τη μελωδία που είχε ακούσει στη Γαλλία από το τραγούδι Comme D’Habitude. Αμέσως έκατσε στη γραφομηχανή του και άρχισε να γράφει τους στίχους όπως νόμιζε ότι θα ταίριαζαν στον Sinatra. Ήξερε από πριν πως αυτούς τους στίχους μόνο ο Sinatra θα μπορούσε να τους πει και κανένας άλλος, ήθελε να είναι αντιπροσωπευτικοί γι’ αυτόν όπως οι στίχοι «I ate it up and spit it out». Ξεκίνησε με τους στίχους «And now the end is near…» και όλο το υπόλοιπο κομμάτι ήρθε αβίαστα. Στις πέντε το πρωί που τελείωσε πήρε τον Sinatra τηλέφωνο και του είπε ότι είχε κάτι ξεχωριστό για τον νέο του δίσκο.
Αμέσως μετά ταξίδεψε στο Λας Βέγκας, που ήταν ο Sinatra και του τραγούδησε το τραγούδι. Ο Anka θυμάται πως η αντίδραση του Sinatra ήταν πολύ χαλαρή όταν τον άκουσε, αλλά μετά από δύο μήνες, ο ίδιος ο Sinatra τον πήρε τηλέφωνο. «Για άκου αυτό», του είπε o Sinatra, «Έβαλε το τηλέφωνο μπροστά στο ηχείο κι εκείνη ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τον Φρανκ να τραγουδάει το τραγούδι μου» είπε ο Anka.
To θρυλικό τραγούδι ηχογραφήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1968 με τους νεους στίχους του Paul Anka, που μίλαγε πλέον για τον απολογισμό ζωής ενός άντρα που έζησε τη ζωή του όπως εκείνος ήθελε. His Way. Λέγεται πως ο Paul Anka πήρε τα δικαιώματα από το γαλλικό τραγούδι δωρεάν.
Υπήρχαν όμως και κάποιες αντιδράσεις. Η εταιρεία του Paul Anka δεν μπορούσε να χωνέψει το ότι έδωσε αυτό το κομμάτι στον Sinatra. «Τους εξήγησα πως μπορώ να το γράψω αλλά δεν είμαι αυτός που θα το τραγουδήσει. Ήταν για τον Frank, κανέναν άλλο».
Ο Frank Sinatra όμως μίσησε αυτό το τραγούδι. Η κόρη του, η Tina Sinatra είχε πει σε συνέντευξη της: «Πάντα πίστευε πως αυτό το τραγούδι είχε μια ιδιοτέλεια και αυταρέσκεια. Δεν του άρεσε. Του κόλλησε και δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτό».
Το My way παρότι έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή τραγούδια του Sinatra, στην Αμερική δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Έφτασε μόνο ως την 27η θέση των chart είχε όμως διάρκεια και αποτελούσε την πλέον πολυαναμενόμενη στιγμή στις συναυλίες του Sinatra. Ήταν επίσης η τελευταία επιτυχία του Sinatra στο Top 40 της Αμερικής μέχρι τη μεγάλη επιστροφή του με ένα άλλο τραγούδι με τεράστια απήχηση το 1980 που ήταν το «New York, New York».


Πηγή : wordpress.com

IΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !!
Το 1984 ο Leonard Cohen κυκλοφόρησε το αριστουργηματικό τραγούδι “Dance me to the end of love”.  Η ιστορία όμως πίσω από αυτό το τραγούδι είναι πραγματικά συγκλονιστική.    https://www.youtube.com/watch?v=NGorjBVag0I

Το “Dance me to the end of love”, ένα ίσως από τα πιο ερωτικά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. Γεννήθηκε από τον ίδιο τον θάνατο. Το τραγούδι που μιλά για έναν χορό μέχρι το τέλος της ύπαρξης, εμπνεύστηκε από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Οι ναζί, όταν έκαιγαν τους αιχμαλώτους, διάλεγαν τέσσερα άτομα από τη σειρά και τους έβαζαν στο πλάι να παίζουν μουσική, ενώ οι συγκρατούμενοι τους περνούσαν από μπροστά τους για να καούν ζωντανοί. Η ίδια μοίρα περίμενε και τους ίδιους τους μουσικούς όταν πλέον είχε τελειώσει η ουρά.

Όταν ξεκινάει το τραγούδι, οι πρώτοι του στίχοι λένε: “Dance me to your beauty with a burning violin / Dance me through the panic ‘till I’m gathered safely in / Lift me like an olive branch and be my homeward dove» (Χόρεψέ με στα κάλλη σου με φλεγόμενο βιολί / Χόρεψέ με στον πανικό μέσα ως λιμάνι να βρεθεί / Σήκωσέ με ελαίας κλώνο γίν’ η περιστερά». Μπορούμε να καταλάβουμε τον λόγο.

Ο Leonard Cohen είπε σε συνέντευξη του:

«Είναι παράξενος ο τρόπος που γεννιέται ένα τραγούδι, κάθε τραγούδι έχει κάποιου είδους σπόρο, που κάποιος βάζει στο χέρι σου ή ο ίδιος ο κόσμος βάζει στο χέρι σου, και γι’ αυτό η διαδικασία είναι τόσο μυστήρια για το πώς γράφεται ένα τραγούδι. Όμως το συγκεκριμένο ήρθε για μένα απλά επειδή γνώριζα ή άκουγα ότι δίπλα στα κρεματόρια, σε κάποια στρατόπεδα θανάτου υπήρχε μία ομάδα μουσικών, που αποτελούνταν από ένα κουαρτέτο εγχόρδων, οι οποίοι υποχρεώνονταν να παίζουν κάθε φορά που εξελισσόταν η διαδικασία αυτής της φρίκης. Και αυτούς τους ανθρώπους που έπαιζαν, τους περίμενε η ίδια τρομακτική μοίρα. Και υποχρεώνονταν να παίζουν κλασική μουσική, την ώρα που οι συγκρατούμενοί τους θανατώνονταν και καίγονταν. Αυτή η μουσική λοιπόν το “χόρεψέ με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί” εννοεί συμβολικά σαν ομορφιά το τέλος της ύπαρξης, και το στοιχείο του πάθους που διέπει κάθε ολοκλήρωση. Όμως αυτή είναι η ίδια γλώσσα που χρησιμοποιούμε για την απόλυτη παράδοση στον αγαπημένο ή στην αγαπημένη μας, έτσι ώστε σ’ ένα τραγούδι να μην είναι σημαντικό εντέλει να γνωρίζει κανείς την απαρχή της γένεσής του, γιατί εάν και η ίδια η γλώσσα προέρχεται απ’ αυτή την γενεσιουργό πηγή πάθους, μπορεί να αγκαλιάσει οποιαδήποτε παθιασμένη ενέργεια».

Γιατί το «Dance me to the end of love» δεν είναι ένας χορός ως το τέλος της αγάπης, αλλά ένας χορός ως το τέλος της ύπαρξης, που εφορμώντας από τη γενεσιουργό πηγή του πάθους για τη ζωή, μπορεί εντέλει να αγκαλιάζει σφιχτά συμπαρασύροντας ως το θάνατο ακόμα και την ίδια την αγάπη. Γι’ αυτό ενώ είναι ένα τραγούδι που γεννήθηκε από το θάνατο, μπορεί να αγκαλιάζει, να δονεί τον έρωτα και τη ζωή…

Πηγή : wordpress.com

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ! 

Ένας Τούρκος στο Παρίσι - 1996    https://www.youtube.com/watch?v=iF_eDbHYEEM
Στίχοι:   Ισαάκ Σούσης  Μουσική:   Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Ερμηνεία : Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Στο τραγούδι που κυκλοφόρησε στο δίσκο “Παυσίλυπον” από την ΕΜΙ συμμετέχουν και οι Πυξ Λαξ.

Ο Ισαάκ Σούσης -στιχουργός -έχει πει για το Ένας Τούρκος στο Παρίσι:

“Εγραψα το τραγούδι το 1994, μια χρονιά που αισθανόμουν φρικτή μοναξιά γιατί έλειπαν όλοι οι φίλοι μου στο εξωτερικό. Ενα απόγευμα καθώς γύριζα από τη δουλειά, βαρεμένος και με την αίσθηση μιας απίστευτης στασιμότητας, κάθησα σε ένα παγκάκι. Είχα μια πρώτη μορφή του τραγουδιού στα χέρια μου, έλεγα δηλαδή για το Παρίσι αλλά αυτό που με απασχολούσε ήταν να μιλήσω για τη μοναξιά μου, όχι με μίζερο τρόπο. Εκείνη τη στιγμή πέρασε από μπροστά μου ένας γάτος και επειδή τους έχω αδυναμία έφαγα «φλα σιά» κι άρχισα να γράφω επιτόπου. Τον βάφτισα Τούρκο και ήταν ο γάτος που απολάμβανε ό,τι εγώ δεν είχα… “


πηγές : tanea.gr 

ΜΟΥΣΙΚΗ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ γεννήθηκε την 27η Ιανουαρίου 1756 1756 – 1791
Από τους κορυφαίους συνθέτες όλων των εποχών, τα έργα του οποίου αποτελούν μέρος του ρεπερτορίου κάθε ορχήστρας που σέβεται τον εαυτό της.

Το πλήρες όνομά του είναι Γιοχάνες Κρισόστομους Βολφγκάνγκους Τεόφιλους (Αμαντέους) Μότσαρτ [Wolfgang Amadeus Mozart] και γεννήθηκε την 8η πρωινή της 27ης Ιανουαρίου 1756 στο Ζάλτσμπουργκ, τμήμα τότε της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους και νυν της Αυστρίας. Ήταν γιος του συνθέτη Λεοπόλδου Μότσαρτ και της Άννας Μαρίας Περτλ.

Ο Μότσαρτ έζησε μόνο 35 χρόνια, πρόλαβε όμως να συνθέσει περίπου 600 έργα (συμφωνικά, δωματίου, κονσέρτα, όπερες και χορωδιακά), τα περισσότερα από τα οποία είναι αριστουργήματα. Σε ηλικία τριών χρονών έπαιζε πιάνο, στα πέντε του συνέθετε και στα έξι έδωσε το πρώτο του κοντσέρτο. Μιλάμε για τον ορισμό της ιδιοφυΐας.

Ο Μότσαρτ, αν και συνθέτης, είναι ένας μύθος, ένα λαϊκό είδωλο. Είχε το χάρισμα να γράφει απλές και ευκολομνημόνευτες μελωδίες, μέσα στη συνθετότητά τους. Έργα του ακούγονται όχι μόνο στις αίθουσες συναυλιών, αλλά και σε ασανσέρ, εμπορικά κέντρα, αίθουσες χειρουργείων και ως ηχητικά σήματα από κινητά τηλέφωνα.

Η μουσική του έχει και «μαγικές» ιδιότητες. Κτηνοτρόφοι παίζουν Μότσαρτ στις αγελάδες για να αυξήσουν την παραγωγή τους σε γάλα ή να μας δώσουν πιο τρυφερό κρέας. Έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά ότι η ακρόαση της μουσικής του βοηθά στην ανάπτυξη της νοημοσύνης των βρεφών και των παιδιών. Η μορφή του απεικονίζεται σε σοκολατάκια, σουβενίρ και άλλα είδη διακόσμησης.

Μεταξύ σοβαρού και αστείου λέγεται ότι αν υπήρχε δυνατότητα ο Μότσαρτ να διεκδικήσει τα δικαιώματα για τη χρήση της μουσικής και του ονόματός του θα μπορούσε να αγοράσει όλη την Αυστρία. Άλλωστε, η γενέτειρά του Ζάλτσμπουργκ ζει και αναπτύσσεται μέχρι σήμερα χάρις στον Μότσαρτ. Και όμως, ο συνθέτης της «Μικρής Νυχτερινής Μουσικής», του «Ντον Τζιοβάνι», του «Μαγικού Αυλού» και άλλων αριστουργημάτων πάλευε για να τα φέρει βόλτα με τα οικονομικά του στον σύντομο βίο του.

Πέθανε στη μία τα ξημερώματα της 5ης Δεκεμβρίου 1791, επί των επάλξεων, γράφοντας το «Ρέκβιεμ» της ζωής και της καριέρας του.

Η όπερα Ο Μαγικός Αυλός (Die Zauberflöte), υπήρξε μεγάλη επιτυχία. Ο Μότσαρτ ήταν ασθενής ήδη από το τέλος του καλοκαιριού του 1791, αλλά στις αρχές Δεκεμβρίου προέκυψε μία δραματική επιδείνωση, η οποία και τον οδήγησε στο θάνατο(5 Δεκεμβρίου 1791)

Το Ρέκβιεμ (Requiem), μία παραγγελία του κόμητα Φ. Βάλζεγκ-Στούπαχ, έμεινε ημιτελές. Με εντολή της χήρας Κονστάντσε ανέλαβαν να το ολοκληρώσουν αρχικά ο J. Eybler και στη συνέχεια ο Φ. Συσμάιερ (F. X. Suessmayer). Αυτή η μορφή του έργου εκτελείται, συνήθως, μέχρι σήμερα.

Ο Μότσαρτ άφησε, εκτός από τη χήρα του, δύο παιδιά: τον Καρλ (1784-1858), ο οποίος όρισε το Mozarteum του Σάλτσμπουργκ ως γενικό κληρονόμο του, και τον Βόλφγκανγκ (1791-1844), συνθέτη, πιανίστα και μαέστρο περιορισμένου βεληνεκούς.

Ο μεγάλος συνθέτης Β. Α. Μότσαρτ κηδεύτηκε φτωχικά (με έξοδα του Δήμου) και ετάφη σε μαζικό τάφο στο νεκροταφείο του Άγιου Marx.

Ο τάφος του δεν εντοπίστηκε ποτέ με ακρίβεια, γι' αυτό ο επίσημος τάφος στην πτέρυγα τιμωμένων του κεντρικού νεκροταφείου της Βιέννης (Zentralfriedhof) είναι κενοτάφιο.
Πηγές : www.sansimera.gr , eirinika.gr

...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !

Ο Πωλ Λέοναρντ Νιούμαν γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1925 στο Κλίβλαντ του Οχάιο, σε εύπορη οικογένειας.
Κινηματογραφικό είδωλο, ένας από τους τελευταίους θρύλους του Χόλιγουντ. Αρσενικό πρότυπο, τα ωραιότερα γαλάζια μάτια του κινηματογράφου, ο άνδρας που ήθελαν όλες οι γυναίκες… Ένας μύθος που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή πριν χάσει τη μάχη του με την επάρατη νόσο. Δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Πωλ Νιούμαν.

Ο πατέρας του, Άρθουρ, διατηρεί ένα επιτυχημένο κατάστημα αθλητικών ειδών. Ο πατέρας του ήταν Εβραίος και η μητέρα του προερχόταν από οικογένεια Σλοβάκων Καθολικών, από το πάλαι ποτέ Βασίλειο της Ουγγαρίας. Ο Πωλ χαρακτηρίζει, μάλιστα, τον εαυτό του Εβραίο, υποστηρίζοντας πως αποτελεί «μεγαλύτερη πρόκληση» Η μητέρα του, Τερέζα,  εργάζεται στο οικογενειακό κατάστημα, ενώ μεγαλώνει τα δύο της γιους (Πωλ και Άρθουρ) με ιδιαίτερη φροντίδα. Χάρη σε εκείνη ο μικρός Πωλ γίνεται ευγενικός, φιλότιμος, φιλόμουσος, φιλομαθής. Δείχνει ένα πρώιμο ενδιαφέρον για το θέατρο, το οποίο ενθαρρύνει η μητέρα του. Στα επτά του χρόνια πραγματοποιεί το ντεμπούτο του στην υποκριτική, σε μια σχολική παράσταση. Όταν αποφοιτά από το λύκειο το 1943, συνεχίζει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο σπουδάζοντας οικονομικά.

Εκτιμά τις απλές καθημερινές χαρές… Κατά κάποιον τρόπο είναι σαν την πατρίδα του.ί Όλα μοιάζουν να του έρχονται εύκολα. Θεωρεί τον εαυτό του ιδιαίτερα τυχερό και συχνά μιλάει για την “Τύχη του Νιούμαν”, που αρκετές φορές τον είχε φέρει στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή ή τον γλίτωσε από δύσκολες καταστάσεις. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν υπηρετεί ως ασυρματιστής στον Ειρηνικό Ωκεανό και γλιτώνει το θάνατο παρά τρίχα. Το σκάφος του μένει μια μέρα καθηλωμένο λόγω προβλήματος του πιλότου, ενώ τα υπόλοιπα της μοίρας μεταφέρονται σε άλλο αεροπλανοφόρο – το οποίο δέχεται επίθεση από καμικάζι.
Να σημειωθεί πως ο Νιούμαν υπηρέτησει στο Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στις επιχειρήσεις στον Ειρηνικό Ωκεανό . Με την ελπίδα να γίνει δεκτός σαν πιλότος, ακολουθεί το πρόγραμμα V-12 του Γέιλ. Το σχέδιο αυτό ανετράπη όταν ένας γιατρός διαγνώσκει σε αυτόν αχρωματοψία. Συνεχίζει τότε σε στρατόπεδο εκπαίδευσης και κατόπιν εκπαιδεύεται ως ασυρματιστής και σκοπευτής.

Μετά το τέλος του πολέμου παντρεύεται την πρώτη του σύζυγο , Τζάκι Γουίτ, με την οποία αποκτούν ένα γιο, το Σκοτ και δύο κόρες – τη Σούζαν και τη Στέφανι. Εκείνη την περίοδο εργάζεται στο κατάστημα του πατέρα του και μετά το θάνατό του το αναλαμβάνει πλήρως. Όμως εκεί νιώθει να ασφυκτιά. Επιθυμεί να γίνει ηθοποιός και ξεκινά να σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Πανεπιστημίου του Γέιλ. Ξεχωρίζει αμέσως και συνεχίζει στο περίφημο Actors Studio του Λι Στράσμπεργκ.

Ο Νιούμαν κάνει το ντεμπούτο του σε θέατρο του Μπρόντγουεϊ, στην αυθεντική παραγωγή του έργου του Γουίλιαμ Ιντζ με τίτλο «Picnic». Συμμετέχει στο ανέβασμα των παραστάσεων «The Desperate Hours» και «Γλυκό Πουλί της Νιότης» με την Τζεραλντίν Πέιτζ. Κατόπιν πρωταγωνιστεί στην κινηματογραφική εκδοχή του τελευταίου και πάλι με την Πέιτζ.
Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 1954 στο «Ασημένιο Δισκοπότηρο» (1954), το οποίο ακολουθούν οι αναγνωρισμένοι ρόλοι στις ταινίες «Εμείς οι Ζωντανοί» (1956), ως μποξέρ Ρόκι Γκρατσιάνο, «Λυσσασμένη Γάτα» (1958), πλάι στην Ελίζαμπεθ Τέιλορ, και «The Young Philadelphians» (1959), με την Μπάρμπαρα Ρας και τον Ρόμπερτ Βων.

Ο Νιούμαν συμμετέχει σε ένα δοκιμαστικό με τον Τζέιμς Ντην για την ταινία «Ανατολικά της Εδέμ» (1955). Κάνει δοκιμαστικό για το ρόλο του Άρον Τρασκ, ενώ ο Ντιν για αυτόν του μεγαλύτερου αδερφού του, Καλ Τρασκ (αν και ο Νιούμαν ήταν μεγαλύτερος ηλικιακά του Ντιν). Ο Ντιν κέρδισε το ρόλο του Καλ, αλλά το κομμάτι του Νιούμαν δόθηκε στον Ρίτσαρντ Ντάβαλος. Την ίδια χρονιά συμπρωταγωνιστεί με την Εύα Μαρί Σεντ και τον Φρανκ Σινάτρα σε μια ζωντανή και έγχρωμη μετάδοση του θεατρικού έργου του Θόρτον Γουάιλντερ με τίτλο «Η πόλη μας».

Το κοινό – κυρίως το γυναικείο- τον ερωτεύεται κεραυνοβόλα… Αυτό όμως δεν τον ενθουσιάζει… Τον ενοχλεί που είναι αναγκασμένος να το σκάει κρυφά από τα ξενοδοχεία για να αποφύγει τα πλήθη που παραληρούσαν. Φορά συνεχώς γυαλιά και όταν κάποιος του ζητά να δει τα διάσημα μάτια του, εκείνος απαντά : “αν τα βγάλω θα μου πέσουν τα παντελόνια”.
Στα πλατό του φιλμ “Μακρύ καυτό καλοκαίρι” μια μοιραία συνάντηση αλλάζει τη ζωή του και βάζει τελεία στον πρώτο του γάμο. Ερωτεύεται κεραυνοβόλα την Τζόαν Γούντγουρντ και παντρεύονται το 1958. Αποκτούν τρεις κόρες, την Έλινορ, τη Μελίσα και την Κλερ. Ο γάμος του Νιούμαν με την Γούντγουρντ διαρκεί πενήντα χρόνια κι αποτελεί πρωτοφανές γεγονός για το Χόλιγουντ… Το ζευγάρι αποφεύγει να μένει στην καρδιά της κινηματογραφικής βιομηχανίας και προτιμά τη σχετική απομόνωση στο Κονέκτικατ. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο.


Αναμφίβολα, αντιμετώπισαν και δυσκολίες κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου τους. Η Γούντγουρντ έπρεπε να ζει στη σκιά της φήμης του συζύγου της. Ο Νιούμαν λέει χαριτολογώντας όταν τον ρωτούν πώς καταφέρνει να μένει πιστός στη σύζυγό του: “για ποιό λόγο να ψάχνω για χάμπουργκερ έξω, όταν έχω μπριζόλα στο σπίτι μου;” Και η σύζυγός του γίνεται έξαλλη κάθε φορά που το ακούει.
Παρά τις όποιες “συννεφιές”, είναι ένα πραγματικά υπέροχο ζευγάρι, εκτός αλλά και εντός οθόνης.
Το πρώτο έργο που σκηνοθετεί ο Νιούμαν το 1968, το “Rachel Rachel” είναι αφιερωμένο στην συμπρωταγωνίστριά του Τζόαν Γούντγουαρντ. Ο λόγος; Όπως ο ίδιος λέει για εκείνη : “σταμάτησε την καριέρα της για να γίνει σύζυγός μου”.
Η καριέρα του στα επόμενα χρόνια συνεχίζει με ανοδική πορεία.

Πρωταγωνιστεί στις ταινίες “Έξοδος” (1960), “Ο κόσμος είναι δικός μου” (1961), “Άγριος Σαν Θύελλα” (1963), “F.B.I Φάκελος 17, άκρως εμπιστευτικόν” (1966), “Όμπρε!” (1967), “Ο Μεγάλος Δραπέτης” (1967), “Ο Πύργος της Κολάσεως” (1974), “Άγριο Παιχνίδι” (1977) και “Η Ετυμηγορία” (1982). Με τον ηθοποιό Ρόμπερτ Ρέντφορντ και το σκηνοθέτη Τζωρτζ Ρόι Χιλ συμμαχεί δύο φορές, για τις δυο υπερεπιτυχημένες ταινίες “Οι Δύο Ληστές” (1969) και “Το Κεντρί” (1973).
Πραγματοποιεί κοινές εμφανίσεις με τη σύζυγό του, Τζοάν Γούντγουορντ, σε διάφορες ταινίες όπως “Πόθοι στην κάψα του καλοκαιριού” (1958), “Καλημέρα ζωή” (1958), “Αγαπηθήκαμε στο Παρίσι” (1961), “Στους δυο τρίτος δεν χωρεί” (1963), “Ο κύριος και η κυρία Μπριτζ” (1990).
Εκτός από το να πρωταγωνιστήσει και να σκηνοθετήσει την ταινία «Χάρρυ και γιος: Η σύγκρουση», ο Νιούμαν σκηνοθετεί τέσσερις ακόμη ταινίες με πρωταγωνίστρια την Γούντγουαρντ- στις οποίες όμως δεν συμμετέχει ως ηθοποιός.

Υποψήφιος για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου έξι φορές, θα το έπαιρνε τελικά μόλις το 1987 για “Το χρώμα του χρήματος”. “Είναι σαν να κυνηγάς μία γυναίκα για εκατό χρόνια και όταν σου λέει επιτέλους ναι, να νιώθεις ξαφνικά πολύ κουρασμένος” δηλώνει…
Δυστυχώς η τραγωδία αγγίζει τη ζωή του το 1978, όταν ο μοναχογιός του, που αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα, πεθαίνει από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών και αλκοόλ.
Αυτό το σκληρό γεγονός φαίνεται πως τον ευαισθητοποίησε αρκετά ώστε να στραφεί στη φιλανθρωπία. Δημιουργεί αρχικά μια κατασκήνωση για παιδιά που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες και εν συνεχεία δωρίζει σε φιλαθρωπικούς σκοπούς όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις της επιτυχημένης σειράς προιόντων “Newmans own”, που ξεκινά από ένα salad dressing και εξελίσσεται σε κολοσσό των εταιριών είδων διατροφής. Το σύνολο ήταν 120 εκατομμύρια δολάρια… Πρωτοφανές ποσό για το Χόλιγουντ…

Οι φήμες για καρκίνο του πνεύμονα ξεκινούν από μια φωτογραφία… Ο Πωλ Νιούμαν χαμογελά στο πλευρό της Μάρθα Στιούαρτ, σε μια εκδήλωση στη Νέα Αγγλία, όπου δείχνει φανερά αδυνατισμένος κι εύθραστος. Ίσως είναι η πρώτη φορά που το κοινό δεν βλέπει το αρρενωπό σύμβολο με τα υπέροχα γαλάζια μάτια, εκείνον τον κινηματογραφικό θρύλο… Αλλά το θνητό ηλικιωμένο άνδρα των 83 ετών…
Ο εκπρόσωπος Τύπου του ηθοποιού – χρόνια καπνιστής- δεν επιβεβαιώνει αλλά ούτε διαψεύδει τη φήμη. Δηλώνει απλά πως ο Πωλ “είναι μια χαρά”. Όταν οι δημοσιογράφοι τον εντοπίζουν έξω από μια κλινική και τον ρωτούν για την κατάσταση της υγείας του και αν ακολουθεί κάποια θεραπευτική αγωγή, εκείνος απαντά “ναι, για τριχόπτωση και για μυκητίαση…”
                                                               
Στις 25 Μαΐου 2007, ο Νιούμαν ανακοινώνει πως θα αποσυρθεί πλήρως από την ηθοποιία . Υποστηρίζει πως αισθάνεται ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να ασκεί την υποκριτική στο επίπεδο που θα επιθυμούσε. “Αρχίζεις να χάνεις τη μνήμη σου, αρχίζεις να χάνεις την αυτοπεποίθησή σου, αρχίζεις να χάνεις την εφευρετικότητά σου. Οπότε νομίζω πως αυτό είναι πια ένα κλεισμένο βιβλίο για μένα.”

Δυστυχώς, όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά… Συνεργάτες του ηθοποιού παραδέχονται πως ο Νιούμαν τούς έχει μιλήσει για την ασθένειά του και τον Αύγουστο του 2008 έγινε γνωστό πως ο ηθοποιός είχε ολοκληρώσει τη θεραπεία του στο Sloan Kettering Cancer Center στη Νέα Υόρκη. Κι επιστρέφει στο σπίτι του στο Γούεσπορτ του Κονέκτικατ. Επιθυμία του είναι να περάσει εκεί τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, έχοντας δίπλα του την πολυαγαπημένη του σύζυγο, παιδιά, εγγόνιά και στενούς φίλους
Ο Πωλ Νιούμαν κατάφερνε να γοητεύει το κοινό με την αξία του ταλέντου του, αλλά και με την αρρενωπότητά του, σε όποιον ρόλο και να ερμήνευε. Ήταν ένας εκρηκτικός συνδυασμός που γινόταν ακόμα πιο ακαταμάχητος λόγω της χαρισματικής προσωπικότητάς του.
Ο Τύπος γράφει για εκείνον : “Ο Πωλ Νιούμαν ήταν ένας από τους μεγάλους μύθους του κινηματογράφου – μόνο η Ελίζαμπεθ Τέιλορ έχει απομείνει εν ζωή από τη θρυλική “φουρνιά” του – και μια ξεχωριστή, ιδιαίτερη περίπτωση για την κινηματογραφική βιομηχανία. Από νωρίς είχε καταλάβει σε τί παγίδα μπορεί να εξελιχθεί η διασημότητα και ό,τι μπορούσε για να μη μολύνει την ιδιωτική του ζωή. Ζώντας μακριά από τις σειρήνες του Χόλιγουντ, κατάφερε να κρατήσει την οικογενειακή του ζωή ήρεμη και ευτυχισμένη, να αποδείξει το ταλέντο του και στη σκηνοθεσία, να ασχοληθεί με την πολιτική, να αφοσιωθεί στη φιλανθρωπία, αλλά και στις χαρές της ζωής, που στη δική ιτου περίπτωση αντιπροσωπεύονταν από δραστηριότητες όπως η οδήγηση σε αγώνες ταχύτητας, στους οποίους συμμετείχε σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του…”
Τα πιο όμορφα γαλάζια μάτια του κινηματογράφου κλείνουν για πάντα στις 28 Σεπτεμβρίου του 2008… Κι ένας μύθος περνά στην ιστορία…
Πηγή : aixmi.gr


...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !

Γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1882 στο Λονδίνο η Βιρτζίνια Γουλφ !
Η Αγγλίδα μυθιστοριογράφος, κριτικός και δοκιμιογράφος Βιρτζίνια Γουλφ υπήρξε από τους πρωτοπόρους του μοντερνισμού στην λογοτεχνία, με την υιοθέτηση, μεταξύ άλλων, του
λεγόμενου «εσωτερικού μονολόγου» ως αφηγηματικής τεχνικής. Μαζί με τον Μαρσέλ Προυστ και τον Τζέιμς Τζόις συγκαταλέγεται στην τριάδα των μεγάλων καινοτόμων πεζογράφων που άνοιξαν νέους δρόμους στο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα τις τρεις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα.

H Άντελιν Βιρτζίνια Στίβεν γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1882 στο Λονδίνο. Ο πατέρας της Λέσλι Στίβεν ήταν κριτικός λογοτεχνίας και η μητέρα της Τζούλια Ντάκγουορθ μέλος της οικογένειας του ομώνυμου εκδοτικού οίκου. Ο θάνατος της μητέρας της και της ετεροθαλούς αδελφής της κατά τη διάρκεια της εφηβείας της, τη σημάδεψαν, προκαλώντας της περιοδικές κρίσεις κατάθλιψης.

Σπούδασε κατ’ οίκον με δάσκαλο τον πατέρα της,ενώ παρακολούθησε και μαθήματα αρχαίων ελληνικών, που την βοήθησαν στην συγγραφή του δοκιμίου «On Not Knowing Greek» (1925) ή όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά « Για την άγνοια των Αρχαίων Ελληνικών» (εκδ. Στιγμή), στο οποίο επιχειρηματολογεί για την αδυναμία του σύγχρονου Ευρωπαίου να νιώσει ένα κείμενο αρχαίο ελληνικό.

Μετά τον θάνατό του πατέρα της, το 1904, μετακόμισε στην Γκόρντον Σκουέαρ του Λονδίνου, όπου το σπίτι της έγινε το κέντρο της ονομαστής καλλιτεχνικής ομάδας «Μπλούμσμπερι». Το 1912 παντρεύτηκε τον δημόσιο υπάλληλο και διανοούμενο Λέοναρντ Γουλφ (1880-1969) και μαζί του ίδρυσε το 1917 τον εκδοτικό οίκο «Hogarth Press», στον οποίο εξέδιδαν δικά τους βιβλία, έργα των Τ.Σ. Έλιοτ, Ε.Μ. Φόρστερ και Κάθριν Μάνσφιλντ, καθώς και τις πρώτες μεταφράσεις του Φρόιντ στα αγγλικά.

Τα πιο γνωστά της έργα της Βιρζίνια είναι τα μυθιστορήματα «Η κυρία Νταλογουέι» (1925), «Μέχρι το Φάρο» (1927) και «Ορλάντο» (1928), που την καθιέρωσαν ως κεντρική μορφή του μοντερνισμού και του φεμινισμού.

Σε μια υποτροπή της ψυχικής νόσου, από την οποία υπέφερε μετά την αποπεράτωση του μυθιστορήματος της «Ανάμεσα στις Πράξεις», η Βιρτζίνια Γουλφ αυτοκτόνησε στις 28 Μαρτίου 1941, πέφτοντας στα παγωμένα νερά του ποταμού Ουζ, κοντά στο σπίτι της στο Ανατολικό Σάσεξ.
Πηγή : www.sansimera.gr


Βιρτζίνια Γουλφ, η Αγγλίδα συγγραφέας που σαν σήμερα γεννήθηκε πριν 136 χρόνια και όπως έλεγε: "Οι άνθρωποι που θαυμάζουμε περισσότερο ως συγγραφείς έχουν κάποιο στοιχείο άπιαστο, ακαθόριστο, αινιγματικό και απρόσωπο. Κορυφώνονται αργά και από το ύψος τους λάμπουν.."
Πρόκειται για την σημαντικότερη, ίσως, αγγλίδα συγγραφέα που άφησε πίσω της σπουδαία μυθιστορήματα και δοκίμια και χάρισε έργα-σταθμούς στην παγκόσμια λογοτεχνία, όπως: «Μια ωραία μέρα της Κας Νταλογουέη», «Στο φάρο», «Ορλάντο», «τα κύματα» ή το δοκίμιο «Ένα δωμάτιο ολοδικό σου».
Η Γουλφ ταξίδεψε δύο φορές στην Ελλάδα, μια το 1906 και άλλη μια το 1932. Μετά το δεύτερο ταξίδι της έγραψε και ένα ταξιδιωτικό μυθιστόρημα. Πάμε να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα με την Βιρτζίνια Γουλφ που έλεγε πως "Η ζωή μαραίνεται όταν υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να μοιραστούμε..
19 Απριλίου 1932
Να 'μαστε λοιπόν παραπλέοντες τας ελληνικάς νήσους. Η θάλασσα είναι λάδι, τόση ζέστη που μπορείς να κάτσεις γυμνός στο κατάστρωμα - πότε πότε ένα πουλί κάθεται στο κατάρτι.."
Όταν η Βιρτζίνια Γουλφ γράφει αυτό το γράμμα στην αδελφή της, Βανέσα Μπελ, βρίσκεται πάνω στο πλοίο Τέβερε και συνταξιδεύει με τον Ελευθέριο Βενιζέλο που επιστρέφει από την Ελβετία έχοντας δώσει τη μάχη του στην Κοινωνία των Εθνών. Αυτό είναι το δεύτερο ταξίδι της στην Ελλάδα και έχει συντροφιά της τον σύζυγό της και δυο από τα αδέλφια της.
Γιατί δεν μου είπες ποτέ ότι η Ελλάδα είναι όμορφη;» γράφει λίγες μέρες αργότερα στην ηλικιωμένη φίλη της Έθελ Σμιθ, «Γιατί δεν ανέφερες ποτέ τη θάλασσα και τους λόφους, τις κοιλάδες και τα λουλούδια; Μόνο εγώ έχω μάτια και βλέπω; Έθελ, σου το αναγγέλλω επισήμως: η Ελλάδα είναι η πιο όμορφη χώρα του κόσμου. Ο Μάης είναι η πιο όμορφη εποχή του χρόνου. Ελλάδα και Μάης μαζί! Ας πάρουμε για παράδειγμα τ' αηδόνια που τραγουδούσαν κρυμμένα στα κυπαρίσσια, όταν καθόμαστε στη ρεματιά. Και γέμισα την ποδιά μου κατακόκκινες ανεμώνες. Είμαι περιφραγμένη, φυτεμένη εδώ όπως τα δέντρα μου, στην Ελλάδα είμαι ήρεμη κι ευτυχισμένη. Τώρα καταλαβαίνω πως δεν μπορείς να βρεις γαλήνη αποφεύγοντας τη ζωή..
Το λευκό είναι εκτυφλωτικό στην Αθήνα. Τώρα φοράμε τα καλοκαιρινά μας κι ανεβαίνουμε στην Ακρόπολη.
...τι μπορώ να πω για τον Παρθενώνα- οι κίτρινοι κίονες — πώς να το πω; όλοι μαζί, σαν σύνολο, ακτινοβολούσαν εκεί πάνω στο βράχο, με φόντο τον πιο βίαιο ουρανό, χτυπητό ψυχρό γαλάζιο, κι ύστερα μαύρο του ανθρακίτη. Ο ναός σαν πλοίο, δονείται, τεντώνεται, πλέει, αν και ακίνητος, διασχίζοντας τους αιώνες. Όλα κυματίζουν, όλα χορεύουν, όλα είναι ταχύτητα και θρίαμβος. Την ταχύτητα θέλω, την καυτή και πυρακτωμένη γλώσσα που τρέχει σαν λάβα.. Εδώ σκέφτομαι πάλι την ζωή. Και πρέπει να σου πω πως έζησα τη ζωή μου όλα αυτά τα χρόνια πολύ ριψοκίνδυνα, σαν αγριοκάτσικο που πηδάει από βράχο σε βράχο.
Η Ελλάδα λοιπόν είναι μια χώρα τόσο παλιά που είναι σαν να περιφέρεσαι σε σεληνιακά τοπία. Είναι χωρίς αμφιβολία η πιο όμορφη χώρα που έχει απομείνει. Οι άνθρωποι είναι οι πιο συμπαθητικοί που γνώρισα ποτέ. Όλοι χαμογελάνε.
...καθώς λοιπόν στοχάζομαι αυτά τα σπουδαία πράγματα, που τρέχουν και γλιστράνε και σκαλώνουν στην επιφάνεια του νου μου, είμαι υπόγεια βυθισμένη σε σκηνές για το βιβλίο μου: φτιάχνω διάλογους, βλέπω εικόνες, όλο και ρίχνω κάτι καινούργιο μέσα στο καζάνι, που πρέπει να κοχλάσει όσο πιο πολύ γίνεται, μέχρι να χυθεί και να κρυώσει και να σκληρύνει — ενώ λοιπόν ασχολούμαι μ' αυτά, και δέχομαι ό,τι έχει να μου προσφέρει το θρόισμα του κυπαρισσιού και της λεύκας, το άρωμα των λουλουδιών, της πορτοκαλιάς, ο καιρός περνά. Στην Ελλάδα είμαι, ευτυχισμένη, ήρεμη, φιλική προς όλα, χαλαρή.
Αυτή η θάλασσα ήταν παρθένα. Κι έκοψα άγρια κρίνα και κίτρινα αστεράκια που δεν τα 'χα ξαναδεί, και μικρά βυσσινιά, μωβ, μπλε, άσπρα λουλουδάκια, σαν μαργαρίτες.
Ολόκληρο το βουνό ήταν κόκκινο από τα ηλιάνθεμα και τις παπαρούνες.
Κρυστάλλινη θάλασσα και πεντακάθαρη άμμος. Είναι τρέλα να χάνει κανείς τα καλύτερα του χρόνια πασχίζοντας να πλουτίσει, όταν υπάρχει αυτή η άγρια αλλά πολύ πολιτισμένη και πανέμορφη χώρα όπου μπορείς να ζήσεις..
Ύστερα μια μέρα στην Αθήνα. Μεγάλη Παρασκευή σύμφωνα με τους βαρβαρικούς τους υπολογισμούς, αλλά Θε μου, Έθελ, πόσο προτιμώ τους βαρβαρικούς τους υπολογισμούς από την προτεσταντική μας ορθοδοξία! Τη νύχτα ενώ όλα σιγούν μέσα στη ζέστη σταθήκαμε στο μπαλκόνι και είδαμε να περνάει η πομπή.
Έψελναν σε ελλάσον κλειδί, ένα θρηνητικό τραγούδι, που μου φάνηκε επιβλητικό κι επίσημο γύρω από τον επιτάφιο κι οι παπάδες με μακριά μαλλιά κι επίσημες επικήδειες εσθήτες έψελναν και σε βεβαιώνω πως ό,τι το θρησκευτικό υπάρχει μέσα μου, βουβό και παραμορφωμένο, ανθοβόλησε κάτω απ' αυτή τη θερμή αισθησιακότητα, τόσο απτή, κίτρινη, απαλή. Και μου ήλθαν στο νου τα φώτα των δικών μας ψαράδικων στ' ανοιχτά. Όλοι περπατούσαν στο δρόμο κρατώντας ένα κίτρινο κερί αναμμένο και σ' όλα τα παράθυρα έλαμπαν φωτάκια. Στ' αλήθεια μόνο που δε μας πήραν τα κλάματα, εμάς τους ειδωλολάτρες...
θα 'ρχόμαστε εδώ κάθε χρόνο, με μια σκηνή' θα το σκάμε απ' την Αγγλία, θ' αποβάλλουμε αυτό το φιδοπουκάμισο της ευπρέπειας' και το σφίξιμο, και τη συμβατικότητα του Λονδίνου' και τη φήμη, και τον πλούτο. Και θα γυρίσουμε πίσω, και θα γίνουμε ανεύθυνοι, εραστές της ζωής, και θα τρώμε μόνο ψωμί, γιαούρτι, βούτυρο, αυγά — ας πούμε στην Κρήτη. Αυτό είναι ως ένα βαθμό μια αληθινή παρόρμηση — σκεφτόμουνα, καθώς κατηφόριζα με μεγάλες δρασκελιές το λόφο. Το Λονδίνο δεν φτάνει, ούτε το Σάσεξ. Θες να ψηθείς στον ήλιο, να ξαναγυρίσεις σ' αυτούς τους ομιλητικούς, φιλικούς ανθρώπους, απλώς και μόνο για να ζήσεις, να μιλήσεις, όχι να διαβάζεις και να γράφεις. Κι ύστερα σήκωσα το κεφάλι μου κι είδα τα βουνά πέρα απ' τη θάλασσα, σαν λάμες μαχαιριών, χρωματιστά, και τη θάλασσα ήρεμη. Κι ένιωσα σαν ένα μαχαίρι να έξυσε ένα αμβλύ όργανο που υπήρχε μέσα μου, γιατί δεν μπορούσα να βρω κανένα ψεγάδι σ' αυτή τη λυγερή, αθλητική ομορφιά, τη βουτηγμένη στο χρώμα, χωρίς να 'ναι ψυχρή, χωρίς ίχνος χυδαιότητας, αλλά πανάρχαια από ανθρώπινη ζωή, γιατί κάθε σπιθαμή γης έχει το δικό της αγριολούλουδο, και οι χωρικοί είναι άνθρωποι καλοί' και τα ρούχα τους, φθαρμένα και ξεβαμμένα από τον ήλιο, έχουν λεπτούς χρωματισμούς, όσο κι αν είναι χοντρά. Ξέρω ότι υπάρχουνε συμπάθειες ανάμεσα σε ανθρώπους και τόπους, όπως ανάμεσα στους ανθρώπους..."
Η Βιρτζίνια Γουλφ ταξίδεψε εκτός από την Αθήνα και στους Δελφούς και στην Αίγινα. Το ταξίδι της ήταν ήρεμο και την γαλήνεψε. Την έκανε να σκεφτεί την ζωή της. Όπως γράφει και στο βιβλίο της "Κύματα" ένα ταξίδι πάντα σου δίνει διαφορετικές οπτικές της πραγματικότητας μέσα σε ένα κόσμο ρευστό και αεικίνητο σαν τα κύματα της θάλασσας.
Μια μητέρα, ένα από τα πρόσωπα του βιβλίου λέει κάποια στιγμή: "Έζησα χρόνια ήρεμα, δημιουργικά. Ό,τι βλέπω γύρω μου το κατέχω. Σπόροι που φύτεψα γίνανε δέντρα. Έφτιαξα λίμνες που με χρυσόψαρα που κρύβονται στα πλατιά φύλλα των νούφαρων, παρτέρια με φράουλες και μαρούλια που σκέπασα με δικτυωτά. Έβαλα αχλάδια και δαμάσκηνα σε άσπρα σακκούλια και τα ‘ραψα, για να τα φυλάξω τις σφήκες. Είδα τους γιούς μου και τις κόρες μου, που κάποτε ήσαν στην κούνια, σαν φρούτα μ’ απλωμένο από πάνω τους το τούλι, να σχίζουν τις θηλιές, να σηκώνονται και να περπατούν μαζί μου, ψηλότερα από μένα, ρίχνοντας σκιές στο γρασίδι..."

Πηγή : Μεντα 88 fm

ΜΟΥΣΙΚΗ- ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 
Ο Ντέμης Ρούσσος πέθανε στις 25 Ιανουαρίου 2015
Ντέμης Ρούσσος 1946 – 2015
 
Διεθνούς φήμης έλληνας τραγουδιστής, που γνώρισε παγκόσμια επιτυχία, κυρίως τη δεκαετία του ‘70. Οι πωλήσεις των δίσκων του ξεπερνούν τα 60 εκατομμύρια.

Ο Αρτέμιος Βεντούρης - Ρούσσος, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1946 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του μηχανικού και κλασσικού κιθαρίστα Γιώργου Ρούσσου και της συζύγου του Όλγας. Από μικρός σπούδασε μουσική και εντάχθηκε στην εκκλησιαστική χορωδία της ενορίας του. Μετά την Κρίση στο Σουέζ το 1956, η οικογένειά του έχασε τα πάντα και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Μετά την εγκατάστασή του στην Αθήνα, συμμετείχε σε διάφορα μουσικά συγκροτήματα, ξεκινώντας από τους «The Idols» σε ηλικία 17 χρόνων. Αργότερα εντάχθηκε στους «We Five», αλλά έγινε γνωστός μέσα από τους «Aphrodite's Child», το ελληνικό συγκρότημα, που βρέθηκε στην πρωτοπορία του προοδευτικού ροκ (progressive rock). Σχηματίστηκε το Φεβρουάριο του 1968 από τους Βαγγέλη Παπαθανασίου (κίμπορντς), Ντέμη Ρούσσο (φωνητικά, μπάσο), Αργύρη Κουλούρη (κιθάρες) και Λουκά Σιδερά (ντραμς).

Με έδρα το Παρίσι κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά το άλμπουμ «The End of the World», από το οποίο ξεχώρισε το «Rain and Tears», διασκευή του κλασσικού «Κανόνα» του Πάχελμπελ, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία και ταυτίστηκε με τη νεανική εξέγερση του Μάη του ‘68. Ακολούθησε το «It's Five O' Clock» με την ομώνυμη μεγάλη επιτυχία, ενώ η κορυφαία στιγμή του συγκροτήματος ήταν το άλμπουμ «666», με πηγή έμπνευσης την «Αποκάλυψη» του Ιωάννη. Κυκλοφόρησε το 1972, πούλησε πάνω από 20 εκατομμύρια δίσκους και θεωρείται ένα από τα πρώτα κόνσεπτ άλμπουμ (concept album, δίσκος με ενιαία θεματολογία).

Παράλληλα με τους «Aphrodite's Child» και μετά τη διάλυσή τους ακολούθησε σόλο καριέρα, με διαβατήριο τη σπουδαία τενόρο φωνή του, με τη χαρακτηριστική βραχνάδα και το εκκεντρικό του ντύσιμο (ενδυματολογικό σήμα - κατετεθέν η κελεμπία), που προανήγγειλε το κιτς του γκλαμ-ροκ (glam-rock). Πρώτη του μεγάλη επιτυχία, το τραγούδι «We Shall Dance». Ακολούθησαν τα  «White Sails» (αγγλική διασκευή του τραγουδιού «Άσπρα, Κόκκινα, Κίτρινα, Μπλε» του Δήμου Μούτση), «Forever And Ever», «My Friend the Wind», «My Reason», «Velvet Mornings», «Goodbye My Love, Goodbye», «Someday Somewhere» και «Lovely Lady of Arcadia», όλα τη δεκαετία του ‘70.

Τα επόμενα χρόνια παρέμεινε μουσικά ενεργός. Πραγματοποίησε μεγάλες περιοδείες και ηχογράφησε τις μεγάλες του επιτυχίες σε διάφορες γλώσσες, που εξάπλωσαν τη φήμη του σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Υδρογείου. Το 2010 έδωσε μία μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο, μετά από 37 χρόνια απουσίας από τα συναυλιακά δρώμενα της Ελλάδας.

Για πολλά χρόνια ο Ντέμης Ρούσσος έδινε μάχες με την παχυσαρκία που τον ταλαιπωρούσε. Τον Ιούνιο του 1980, όταν ζύγιζε 147 κιλά, ξεκίνησε ένα αυστηρό πρόγραμμα δίαιτας, με αποτέλεσμα μέσα σε δέκα μήνες να χάσει 50 κιλά. Το 1982 εξέδωσε το βιβλίο «A Question of Weight» («Είναι θέμα βάρους»), μαζί με τη φίλη του φωτογράφο Βερονίκ Σκαβίνσκα, στο οποίο με πάσα ειλικρίνεια περιέγραψε το πρόβλημά του με την παχυσαρκία και πώς την καταπολέμησε.

Στις 14 Ιουνίου 1985 βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, όταν έπεσε θύμα αεροπειρατείας, κατά τη διάρκεια της πτήσης 847 της TWA από την Αθήνα στη Ρώμη. Οι λιβανέζοι αεροπειρατές της «Χεζμπολάχ» και της «Ισλαμικής Τζιχάντ», μόλις τον αναγνώρισαν, γιόρτασαν τα γενέθλιά του την επομένη και τον απελευθέρωσαν μαζί με άλλους τέσσερις επιβάτες πέντε ημέρες αργότερα.

Στην προσωπική του ζωή νυμφεύθηκε τρεις φορές και απέκτησε δύο παιδιά. Τον Σεπτέμβριο του 2013, παρασημοφορήθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, σε τελετή που έγινε στην πρεσβεία της Γαλλίας στην Αθήνα. Μετά τη βράβευση δήλωσε: «Αυτό το μετάλλιο αντιπροσωπεύει την πρώτη χώρα μου, την Ελλάδα και τη δεύτερη, τη Γαλλία. Ευχαριστώ και τις δυο χώρες στις οποίες ανήκω».

Ο Ντέμης Ρούσσος πέθανε στις 25 Ιανουαρίου 2015 στην Αθήνα, ύστερα από μακρά νοσηλεία στο νοσοκομείο «Υγεία».
Πηγή : www.sansimera.gr


Ντέμης Ρούσσος: Μια ζωή γεμάτη σεξ, χρήμα, δόξα και περιπέτεια
«Ελλάδα η πρώτη χώρα μου, Γαλλία η δεύτερη. Ευχαριστώ και τις δύο. Ανήκω και στις δύο εξίσου». Αυτά σημείωνε συγκινημένος ο Ντέμης Ρούσσος, όταν πριν από έναν χρόνο περίπου παρασημοφορήθηκε από το γαλλικό κράτος. Ενας κοσμοπολίτης, ένας από τους λιγοστούς Ελληνες  που έκαναν πραγματικά διεθνή καριέρα και που έχει ζήσει πραγματικά τα... πάντα. To διέκρινες στα μάτια του.

Δόξα, χρήματα, γυναίκες. Ολα στα πόδια του. Απόλυτη αποθέωση από τους φανς του ανά τον κόσμο, άφθονο χρήμα, αμέτρητες γυναίκες. «Εχω κάνει πολύ σεξ στη ζωή μου και με επώνυμες και με άγνωστες γυναίκες και το ευχαριστήθηκα», είχε πει. Εκανε δύο γάμους, έζησε με πέντε γυναίκες. «Υπήρξε μια περίοδος που έζησα τρομερή επιτυχία, μου ήρθαν όλα στη ζωή ξαφνικά. Έζησα όλη τη χλιδή της showbiz που εκείνη την εποχή ήταν ασύλληπτη, λεφτά, εταιρείες, μάνατζερ», είχε πει.

Tα μεγέθη που χαρακτηρίζουν τον Ρούσσο, απερίγραπτα. Από το λιοντάρι που... έκανε βόλτες στα πίσω δωμάτια του ιδιόκτητου πύργου του μέχρι  τα κολλητιλίκια με τον Τσαρούχη ή τον Νταλί, τις επιθέσεις λατρείας αλλά και το γεγονός ότι είχε ζήσει ακόμη και... αεροπειρατεία.

Μια... σουρεάλ αεροπειρατεία

Και όταν λέμε ότι ο Ντέμης Ρούσσος ήταν ένας άνθρωπος που τα είχε ζήσει όλα εννοούμε ΟΛΑ. Ακόμη και αεροπειρατία, της οποίας, μάλιστα, άλλαξε την έκβαση. Ηταν το 1985, όταν ο τραγουδιστής βρισκόταν σε πτήση της TWA που κατελήφθη από αεροπειρατές. Οταν όμως οι καταληψίες αντιλήφθηκαν ότι ανάμεσα στους επιβάτες βρισκόταν ο Ντέμης Ρούσσος  διοργάνωσαν μια μικρή γιορτή για τα γενέθλιά του!

Η ιστορία της κελεμπίας

Πέρα από το μούσι, τα μακριά μαλλιά του, τα εκφραστικά του μάτια και αυτή τη γνώριμη βραχνάδα του, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της τυποιποιημένης του εικόνας ήταν η.... κελεμπία.

«Εκανα περιοδεία στην Ιταλία και ήταν μια πολύ ζεστή ημέρα. Το μεσημέρι βρήκα ένα κατάστημα που πουλούσε κελεμπίες. Την αγόρασα μεταξύ σοβαρού κι αστείου, αλλά εκείνη τη μέρα με είχε σώσει. Πήγα στη συναυλία με την κελεμπία, ο κόσμος ενθουσιάστηκε και η κελεμπία... έμεινε», είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξή του στην Καθημερινή για το πώς ξεκίνησε να φορά το ρούχο αυτό που έγινε ταυτόσημο με την εικόνα του.

Βέβαια, κάποια στιγμή έπαψε να τις φοράει και το έκοψε μαχαίρι. «Εφτασε μια στιγμή που τις πούλησα και τις πούλησα σε πολύ καλή τιμή. Ολα τα χρήματα πήγαν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Τώρα στο σπίτι μου δεν θα βρείτε ούτε μισή. Από τη στιγμή που τελειώνει κάτι, τελειώνει. Επιβιώνει ως ανάμνηση αλλά μέχρις εκεί, δεν έχει νόημα να κάθεσαι πάνω τους», είχε πει.

Ποιος ήταν ο Ντέμης Ρούσσος

Ο Αρτέμιος Βεντούρης Ρούσσος, όπως ήταν το όνομά του, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Ελληνες γονείς.Μετά την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα ο Ντέμης Ρούσσος συμμετέχει σε μουσικά συγκροτήματα, χωρίς επιτυχία, μέχρι το 1968, που με το συγκρότημα Aphrodite's Child, ως τραγουδιστής αλλά και μπασίστας, γίνεται ευρύτερα γνωστός στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η χροιά της φωνής του τον κάνει να ξεχωρίζει.

Το συγκρότημα, όμως, λίγο αργότερα διαλύεται και ο Ντέμης Ρούσσος ξεκινά τη σόλο καριέρα του.

Το 1970 μαζί με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου κυκλοφορούν το δίσκο «Sex Power» και το 1977 το «Magic», ενώ καλύτερη συνεργασία τους αποδείχθηκε το «Race to the End», μια φωνητική προσαρμογή του μουσικού θέματος από το βραβευμένο με Oscar «Οι Δρόμοι της Φωτιάς», το οποίο στη συνέχεια κυκλοφόρησε και στα ισπανικά με τον τίτλο «Tu Libertad». Το 1982 ο Ντέμης Ρούσσος συμμετείχε στο soundtrack της κινηματογραφικής ταινίας Blade Runner.

Η πρώτη σόλο δισκογραφική επιτυχία ήρθε με το «We Shall Dance» που τον καθιέρωσε ως κορυφαίο τραγουδιστή πανευρωπαϊκά, κάνοντας την καριέρα του να εκτοξευθεί τη δεκαετία του '70, καθώς συνεχίστηκε με πολλούς επιτυχημένους δίσκους.

Ειδικά το τραγούδι «Forever and ever» ανέβηκε στην κορυφή πολλών ευρωπαϊκών charts το 1973.

Το 1974 κυκλοφορεί το «White Sails», μια αγγλική διασκευή του τραγουδιού «Άσπρα, Κόκκινα, Κίτρινα, Μπλε» του Δήμου Μούτση, με τον οποίο και συνεργάστηκε στη συνέχεια.

Μεγάλες επιτυχίες αποτέλεσαν τα τραγούδια «From souvenirs to souvenirs», «My Friend the Wind», «My Reason», «Velvet Mornings», «Goodbye My Love, Goodbye», «Someday Somewhere» και «Lovely Lady of Arcadia», τα οποία επανακυκλοφόρησε αργότερα σε διάφορες άλλες γλώσσες, ενώ το LP με τίτλο «Demis» έγινε χρυσό στην Αμερική.

Το 1980 τραγούδησε ντουέτο μαζί με τη Florence Warner και με τον Dick Morrissey στο σαξόφωνο το «Lost in Love» των Air Supply, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.

To 2010 επέστρεψε στα πάτρια εδάφη, δίνοντας μια μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο, ενώ μέχρι σήμερα συνεχίζει με ηχογραφήσεις και περιοδείες, κάνοντάς μας περήφανους που ένας Ελληνας μουσικός είναι τόσο αγαπητός και εκτός ημεδαπής

Πηγή: iefimerida.gr


ΜΟΥΣΙΚΗ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

25/1/1925 : Γεννήθηκε στην Αθήνα ο συνθέτης Γιώργος Ζαμπέτας
Ο Γιώργος Ζαμπέτας (25 Ιανουαρίου 1925 - 10 Μαρτίου 1992) ήταν Έλληνας συνθέτης, τραγουδιστής και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού.

Νεανικά χρόνια
Ο Γιώργος Ζαμπέτας γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1925 στο Μεταξουργείο αλλά είχε καταγωγή από την Κύθνο.

Γονείς του ήταν ο Μιχάλης Ζαμπέτας, που ήταν κουρέας και η Μαρίκα Μωραΐτη, ανηψιά γνωστού βαρύτονου της εποχής.

Από πολύ μικρή ηλικία ο Γιώργος Ζαμπέτας έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη μουσική, αφού παράλληλα με την απασχόλησή του στο κουρείο του πατέρα του ως βοηθός, «σκάρωνε» κρυφά στο μπουζούκι τις πρώτες του μελωδίες. Οτιδήποτε στη φύση παρήγε ήχο, τον συνάρπαζε και τον βοηθούσε στις συνθέσεις του, σύμφωνα με όσα ο ίδιος εκμυστηρεύτηκε στη βιογραφία του, λίγο πριν το θάνατό του.

Το 1932, σε ηλικία μόλις 7 ετών κέρδισε το πρώτο του βραβείο, ως μαθητής της α’ δημοτικού, παίζοντας το πρώτο του τραγούδι σε σχολικό διαγωνισμό.

Παρά τις αντιδράσεις, ο μικρός Γιώργος συνέχισε με απόλυτη προσήλωση να υπηρετεί τη μεγάλη του αγάπη, ενώ η γνωριμία του το 1938 με το Βασίλη Τσιτσάνη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας.

Το 1940 η οικογένεια Ζαμπέτα μετακόμισε στο Αιγάλεω και από τη στιγμή εκείνη ο Ζαμπέτας απόκτησε ένα άρρηκτο δεσμό με την πόλη, της οποίας εμπνεύστηκε και χάρισε το προσωνύμιο «Σίτι», κατά τη διάρκεια μια περιοδείας του στη Βρετανία.

Στα 1942 και κάτω από συνθήκες ανέχειας λόγω της Κατοχής, ο Ζαμπέτας δημιούργησε το πρώτο του συγκρότημα, με το οποίο τραγουδούσαν καντάδες στα κορίτσια.

Τα χρόνια της δημιουργίας
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50 ο Ζαμπέτας γράφει τα πρώτα του γνήσια ρεμπέτικα τραγούδια με γνωστούς ερμηνευτές όπως οι Πρόδρομος Τσαουσάκης («Σαν σήμερα, σαν σήμερα...»), Στέλιος Καζαντζίδης («Βαθειά στη θάλασσα θα πέσω»), Μανώλης Καναρίδης («Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα»), Πόλυ Πάνου («Να πας να πεις στη μάνα μου») κ.ά. Έκδηλο ήταν από τότε το ταλέντο και το εκπληκτικό του παίξιμο, ωστόσο ακόμη δεν είχε κατασταλάξει στο πασίγνωστο ιδιαίτερο στυλ, που τον καθιέρωσε σαν ένα μοναδικό «σώου-μαν» στο χώρο.

Την επόμενη δεκαετία, τα τραγούδια του γνωρίζουν τεράστια επιτυχία καθώς πραγματοποιεί εμφανίσεις στα σπουδαιότερα λαϊκά κέντρα διασκέδασης, ενώ ταξιδεύει στο εξωτερικό (Ευρώπη και Αμερική) και παράλληλα συμμετέχει σε περισσότερες από 100 ταινίες του ακμάζοντα εκείνο τον καιρό Ελληνικού Κινηματογράφου .

Δημιουργίες του όπως «Τα δειλινά», «Τα ξημερώματα», «Δεν έχει δρόμο να διαβώ» κ.ά. παραμείναν αξεπέραστες και τον κατατάσσουν στις υψηλότερες βαθμίδες του μουσικού στερεώματος, σύμφωνα και με τη δήλωση του Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Ο Ζαμπέτας ως συνθέτης χωράει μέσα στην πρώτη δεκάδα των μεγάλων μορφών του ρεμπέτικου και λαϊκού μας τραγουδιού. Ως μπουζουκτσής ήταν ο καλύτερος, από την άποψη του προσωπικού ήχου, αλλά σαν σώου-μαν ήταν μοναδικός. Ένας καλλιτέχνης που αν είχε γεννηθεί στην Αμερική θα πρωταγωνιστούσε, πιθανότατα, στην παγκόσμια σκηνή!».

Χαρακτηριστική του ήθους του μεγάλου δημιουργού ήταν και η δήλωση του Δημήτρη Μητροπάνου, ο οποίος τον θεωρούσε δεύτερο πατέρα του: «ο Ζαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70, όταν τα ήθη αρχίζουν να αλλάζουν, ο Ζαμπέτας κάνει στροφή στη σάτιρα υπό μορφή σώου, με τις γνωστές του επιτυχίες «Ο Θανάσης», «Ο πενηντάρης», «Μάλιστα κύριε» κλπ. να δημιουργούν και πάλι αίσθηση στο κοινό.

Οι δύσκολες δεκαετίες της ζωής του
Τα χρόνια του ’80 αρχίζει η παρακμή του είδους αυτού, με τον Ζαμπέτα να αντιμετωπίζει προβλήματα στις συνεργασίες του αφού η εποχή δεν αναγνωρίζει πια τις αξίες του παρελθόντος.

Ωστόσο, από το 1990 και μετά, οι δισκογραφικές εταιρείες και τα Μ.Μ.Ε. «ανακαλύπτουν» τα τραγούδια του, τα οποία κυριαρχούν ξανά, γνωρίζοντας νέα άνθηση, στις προτιμήσεις των ακροατών.

Δυστυχώς, ο ίδιος δεν βρίσκεται μόνο στη δύση της καριέρας, αλλά και της ζωής του. Στις αρχές του 1992, δεν ένοιωθε καλά, η κατάστασή του επιδεινώθηκε, πονούσαν τα κόκκαλά του. Μπήκε στο νοσοκομείο με τη διάγνωση του καρκίνου στα οστά σε προχωρημένη κατάσταση. Άφησε την τελευταία του πνοή από καρκίνο, στο νοσοκομείο «Σωτηρία», στις 10 Μαρτίου του 1992. Ήταν 67 ετών.

Ο Δήμος Αιγάλεω, τίμησε δις εν ζωή το μεγάλο συνθέτη, σε εκδηλώσεις που διοργάνωσε τον Απρίλιο του 1988 και το Σεπτέμβριο του 1990, ενώ και μια πλατεία της πόλης, πλησίον του σπιτιού του, φέρει το όνομά του.

Από σύμπτωση, απεβίωσε την ίδια ημερομηνία (10 Μαρτίου) και ο γιος του, Μιχάλης Ζαμπέτας, το 2008.

Μερικά από τα τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα. Σε παρένθεση το έτος σύνθεσης και ο στιχουργός:

Το κουτούκι (1960, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου)
Δεν έχει δρόμο να διαβώ (1963, Δημήτρης Χριστοδούλου)
Κι αν θα διαβείς τον ουρανό (1964, Δημήτρης Χριστοδούλου)
Πόρτα κλειστή τα χείλη σου (1964, Δημήτρης Χριστοδούλου)
Τα δειλινά (1964, Δημήτρης Χριστοδούλου)
Ξημερώματα (1965, Δημήτρης Χριστοδούλου)
Με το βοριά (1965, Δημήτρης Χριστοδούλου)
Μεσάνυχτα που θα σε βρω (1965, Δημήτρης Χριστοδούλου)
Σήκω χόρεψε συρτάκι (1965, Αλέκος Σακελλάριος)
Χαμόγελο (1965, Αλέκος Σακελλάριος)
Το Φανταράκι (1965, Γ. Φέρρης, στη ταινία "Μερικές το προτιμούν χακί")
Η Κυριακή (1965, Αλέκος Σακελλάριος)
Θεσσαλονίκη (1967, Ηλίας Ηλιόπουλος)
Πάρε τον δρόμο τον παλιό (1966, Δημήτρης Χριστοδούλου)
Δημήτρη μου Δημήτρη μου (1966, Αλέκος Σακελλάριος)
Σταλιά, σταλιά (1967, Διονύσης Τζεφρώνης)
Ποιος είναι αυτός (1968, Πυθαγόρας)
Έρχομαι έρχομαι (1968, Πυθαγόρας)
Τι να φταίει (1969, Δημήτρης Χριστοδούλου)
Αγωνία (1970, Χαράλαμπος Βασιλειάδης)
Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου (1958, Χαράλαμπος Βασιλειάδης) και πολλά πολλά ακόμη.....!!!
Πηγή : el.wikipedia.org

Ο Γιώργος Ζαμπέτας μέσα από τα μάτια της κόρης του Κατερίνας
Για την δεξιοτεχνία του στο μπουζούκι, για τη συνθετική του ικανότητα, για τις εμφανίσεις στου στα νυχτερινά μαγαζιά. Για τον άνθρωπο όμως Γιώργο Ζαμπέτα έχουν γραφτεί ελάχιστα. Θεωρώ ότι το πιο κατάλληλο πρόσωπο για να μιλήσει γι αυτό το θέμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την κόρη του κα Κατερίνα Ζαμπέτα. Με δέχτηκε στο σπίτι της, μου μίλησε για τον πατέρα της, μου έδειξε πολλά προσωπικά του αντικείμενα, τα μπουζούκια του, σπάνιο υλικό, ακουστικό και φωτογραφικό, που φροντίζει και επιμελείται με ιδιαίτερη προσοχή και ευλάβεια. Η ίδια θυμάται:

Τον πατέρα μου τον διέκρινε η εργατικότητα, η συνέπεια και η ειλικρίνεια. Επίσης ήτανε πολύ προβληματισμένος σαν άνθρωπος και ανοιχτό μυαλό. Πρώτα απ’ όλα τον άγχωνε η πολιτική κατάσταση της χώρας. Διάβαζε καθημερινά όλο τον τύπο και παρακολουθούσε τα πάντα. Όλη αυτή την ανησυχία και τον προβληματισμό που εμείς βιώναμε μέσα στο σπίτι μας, την μετέφερε το βράδυ στη δουλειά του όπου με έναν δικό του Αριστοφανικό τρόπο, μετατρέποντάς το σε show, καυτηρίαζε την εκάστοτε εξουσία. Από την άνοδο του δολαρίου έναντι της δραχμής, την ακρίβεια της καθημερινότητας, πολιτικά πρόσωπα. Ήταν πολιτικοποιημένο άτομο, όμως βρισκόταν πάντα απέναντι από την εξουσία. Είχε φίλους από όλο το πολιτικό φάσμα, όμως όσο θυμάμαι ποτέ δεν ζήτησε για προσωπικό όφελος τίποτα από κανέναν.

Δεύτερο μεγάλο άγχος ήτανε ο αγώνας για την επιβίωση, το νυχτοκάματο, γιατί ήτανε ελεύθερος επαγγελματίας. Την εποχή που εγώ γεννήθηκα ο πατέρας μου δεν ήτανε φτασμένος οπότε έζησα όλη αυτή την αγωνία και τις δύσκολες στιγμές για την επιβίωση. Μας αγαπούσε πολύ και δεν ήθελε να μας λείψει τίποτα. Θυμάμαι ζούσαμε στο πατρικό του και σε 3 δωμάτια είμαστε 3 οικογένειες. Εκεί γεννήθηκα εγώ και τα αδέρφια μου. Όταν ξεκίνησε, στην αρχή έπαιζε μπουζούκι δίπλα σε άλλους συνθέτες αλλά γρήγορα έκανε το δικό του σχήμα στο πάλκο. Αργότερα μπήκε στα στούντιο σαν εκτελεστής άλλων μεγάλων δημιουργών. Έπαιζε μπουζούκι και πληρωνόταν με την ώρα, αλλά όταν αναγνωρίστηκε η αξία και το ταλέντο του, όλοι οι μεγάλοι συνθέτες ζητούσαν αυτόν για να τους παίξει. Ήταν περιζήτητος, ο καλύτερος αυτοδίδακτος δοτικός μπουζουξής της εποχής. Ο πατέρας μου δεν γεννήθηκε «αστέρας», πάλεψε πολύ για να αναγνωριστεί η αξία του. Αργότερα πια όταν άρχισε να περνάει τα δικά του τραγούδια στη δισκογραφία υπήρχε το άλλο άγχος του να βγει σωστά το τραγούδι.

Πώς έγραφε τα τραγούδια του;
Από το πρωί που θα ξυπνούσε, πριν ακόμα πιει καφέ, ήθελε το μπουζούκι του. Μόλις το έπιανε άρχιζε να παίζει διάφορες μελωδίες λες και τις έβλεπε στον ύπνο του και ήθελε να τις παίξει μην τις ξεχάσει. Αργότερα ερχότανε στο σπίτι ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης που δουλεύανε πολύ με τον πατέρα μου και εγώ τον είχα σαν παππού μου. Είχανε πολύ στενή σχέση και επαγγελματική και οικογενειακή. Μετά ερχόντουσαν και μουσικοί και δουλεύανε πάνω σε αυτά που είχε ως τότε δημιουργήσει. Συνήθως έγραφε πάνω στο στίχο και αφιέρωνε πολλές ώρες να βρει την κατάλληλη μελωδία που να ταίριαζε απόλυτα. Επειδή δεν ήξερε νότες όποια μουσική ιδέα γύρναγε στο μυαλό του την έγραφε σε ένα κασετόφωνο και για να μην την ξεχάσει αλλά και για να την ακούει ώστε να κάνει διορθώσεις αν κάτι δεν του άρεσε. Εγώ είχα την τύχη να ζήσω τα τραγούδια από τη γέννησή τους. Πολλά από αυτά γεννηθήκανε μέσα από καταστάσεις του σπιτιού μας. Η Πολυξένη για παράδειγμα που λέει για την άνοδο του δολαρίου και τα ψώνια που κάναμε λόγω της ακρίβειας. Ο αράπης βγήκε από μια φωτογραφία που είχαμε στο σπίτι και την είχε φέρει ένας μπουζουξής, η Βαλίτσα που είναι καθαρά βιωματικό όταν τσακωνότανε με τη μάνα μου, Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου, τα Δειλινά και πολλά άλλα. Επίσης δεν ήτανε ανταγωνιστικός. Είχε επάρκεια μέσα του και όταν άκουγε ένα τραγούδι άλλου συνθέτη που του άρεσε αμέσως το επικροτούσε. Αν θυμάμαι καλά στον Άγιο Φεβρουάριο ήτανε ένα τραγούδι σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου και του είχε πει: τι λόγια είναι αυτά που έγραψες, αυτό είναι κατάθεση στον Άρειο Πάγο δεν είναι τραγούδι.

Φαντάζομαι θα περάσανε πολλές προσωπικότητες από το σπίτι σας.
Πάρα πολύς κόσμος πέρασε το κατώφλι του σπιτιού μας. Εκτός από τον Βασιλειάδη θυμάμαι από στιχουργούς τον Πυθαγόρα, το Φιλέρη, το Χριστοδούλου, το Λευτέρη Παπαδόπουλο, το Ναπολέων Ελευθερίου και πολλοί ακόμα καθώς και τραγουδιστές όπως ο Μητροπάνος, η Μοσχολιού, ο Τζανετής, ο Παγιουμτζής, η Μαρινέλλα, ο Βοσκόπουλος…. Αρκετοί ήταν άσημοι τραγουδιστές όταν πρωτοήρθανε, όμως αργότερα ακολουθώντας τις οδηγίες του και ερμηνεύοντας μεγάλα τραγούδια του, διέπρεψαν στο λαϊκό μας τραγούδι και έγιναν μεγάλοι καλλιτέχνες.

Τι πιστεύετε ότι τον έκανε αγαπητό στον κόσμο;
Ήτανε αυθεντικός. Αυτό που έβλεπες, αυτό ήτανε. Είχε αγάπη για όλο τον κόσμο. Δεν είχε «αυλικούς» όπως τώρα που για να βρεις κάποιον περνάς από άλλους 10 πιο πριν. Όποιος έπαιρνε τηλέφωνο στο σπίτι το σήκωνε αυτός και το πρώτο που έλεγε ήτανε «Ζαμπέτας’». Επίσης σεβότανε πολύ τον πελάτη που ερχότανε στο μαγαζί να τον ακούσει. Δεν είναι τυχαίο που ο Ωνάσης τον ξεχώριζε ως τον πλέον αυθεντικό και ειλικρινή καλλιτέχνη. Μας έλεγε ο πελάτης με πληρώνει και πρέπει να φύγει ευχαριστημένος και έκανε τα πάντα. Δεν έφευγε από το μαγαζί αν δεν έφευγε και ο τελευταίος πελάτης.

Από την εποχή του κινηματογράφου τι θυμάστε;
Έχει συμμετοχή σε πάνω από 200 ταινίες είτε με δική του μουσική, είτε παίζοντας μπουζούκι σε άλλους συνθέτες -π.χ οι Διπλοπενιές που μάλιστα δεν αναφέρεται το όνομά του-, είτε παίρνοντας μέρος παίζοντας κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό του. Εμένα μου άρεσε πολύ να πηγαίνω στα γυρίσματα και μάλιστα στο σχολείο όταν έλεγα ότι στο σπίτι μας έρχεται η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ και κάνουνε πρόβες δεν με πιστεύανε και με λέγανε φαντασιόπληκτη. Δεν ξέρανε τότε τι δουλειά κάνει ο πατέρας μου… Προσωπικά εγώ του είμαι ευγνώμων γιατί μου ικανοποιούσε με ευχαρίστηση την επιθυμία μου να με παίρνει στις διάφορες πρόβες που είχε, στα γυρίσματα των ταινιών, στα στούντιο των δισκογραφικών εταιριών και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω από πολύ μικρή σημαντικούς ανθρώπους και μάλιστα στην ώρα της δημιουργίας, όπως τους Μάνο Χατζιδάκι, Αλέκο Σακελάριο, Βουγιουκλάκη, Κωσταντάρα, Παπαμιχαήλ, Χόρν και πολλούς άλλους! Ανθρώπους που άφησαν εποχή στον πολιτισμό της χώρας!

Για την περίοδο της «κάμψης» τη δεκαετία του ’80 και την τελευταία επιτυχημένη εμφάνισή του στη δισκογραφία με τα «Χίλια περιστέρια’»;
Δεν σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί. Έγραφε συνέχεια και έκανε και τότε κάποιους δίσκους που δεν έτυχαν της ανάλογης προβολής από τις εταιρίες. Θυμάμαι όταν είχε γράψει τα τραγούδια για τα «Χίλια περιστέρια» ήτανε ήδη άρρωστος και του είχανε πει από την εταιρία πως θα περνάγανε από το σπίτι να τα ακούσουνε, γιατί δεν ήτανε εύκολο πια να μετακινηθεί και τους περίμενε με πολύ αγωνία. Τότε είχανε κάνει και ένα βιντεάκι για το δίσκο και ήτανε στο νοσοκομείο και όλη την ώρα έψαχνε απεγνωσμένα τα κανάλια στην τηλεόραση να το δει. Όταν τελικά μετά από καιρό έτυχε να το δει μου είπε: Όταν πεθάνω αυτό το βίντεο θα βάλουν αλλά εγώ θα έχω πεθάνει… Και έτσι έγινε… Τα Χίλια περιστέρια ακούστηκαν πολύ όταν πέθανε και δεν πρόλαβε να τα χαρεί…

Πηγή : ogdoo.gr

...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

24/1/2012 Πέθανε σε νοσοκομείο της Αθήνας, λίγες ώρες μετά από τροχαίο δυστύχημα ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος.

Θόδωρος Αγγελόπουλος   1935 – 2012
Έλληνας σκηνοθέτης του κινηματογράφου με διεθνή προβολή και σημαντικές διακρίσεις. Ο δημιουργός της εμβληματικής ταινίας Ο Θίασος (1974), παραμένει ο σημαντικότερος κινηματογραφιστής, που ανέδειξε η χώρα μας κι ένας από τους σπουδαιότερους του παγκόσμιου κινηματογράφου. Κυρίαρχα θέματα στο φιλιμικό του σύμπαν η μετανάστευση, η επιστροφή στην πατρίδα και η ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα.

Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1935. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο της οδού Αχαρνών στον Άγιο Παντελεήμονα και συνέχισε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Β' Γυμνάσιο Αρρένων, με συμμαθητές γνωστές προσωπικότητες της πνευματικής ζωής της χώρας, όπως ο καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς, ο δημοσιογράφος και στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός.

Η σχέση του με τον κινηματογράφο άρχισε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, όταν μαθητής του δημοτικού ακόμη παρακολούθησε την γκανγκστερική ταινία του Μάικλ Κέρτιζ Κολασμένες Ψυχές (Angels With Dirty Faces). Όπως αφηγείται ο ίδιος «Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία όπου ο ήρωας οδηγείται από δυο φύλακες στην ηλεκτρική καρέκλα. Καθώς προχωρούν, οι σκιές τους μεγαλώνουν στον τοίχο. Ξαφνικά μια κραυγή... Δεν θέλω να πεθάνω. Αυτή η κραυγή για καιρό μετά στοίχειωνε τις νύχτες μου. Ο κινηματογράφος μπήκε στη ζωή μου με μια σκιά που μεγάλωνε σε έναν τοίχο και μια κραυγή».

Το 1953 εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία εγκαταλείπει στο πτυχίο. Το 1961, μετά το στρατιωτικό του, φεύγει για το Παρίσι, όπου αρχικά παρακολουθεί στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας, φιλμογραφίας με τον Ζορζ Σαντούλ και εθνολογίας με τον Κλοντ Λεβί- Στρος. Για να ανταπεξέλθει στα έξοδα των σπουδών του δουλεύει στη ρεσεψιόν της φοιτητικής εστίας, όπου διαμένει. Στη συνέχεια, γίνεται δεκτός στην περίφημη σχολή Κινηματογράφου IDHEC, αλλά την εγκαταλείπει, όταν έρχεται σε ρήξη με ένα καθηγητή του. Παραμένει στο Παρίσι και παρακολουθεί μαθήματα σινεμά-ντιρέκτ δίπλα στον εθνολόγο - κινηματογραφιστή Ζαν Ρους.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάζεται ως κριτικός κινηματογράφου στην αριστερή εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Το 1965 αρχίζει κατά παραγγελία το γύρισμα της πρώτης του ταινίας Φόρμινξ Στόρι, με θέμα το συγκρότημα Φόρμινξ του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Έρχεται, όμως, σε σύγκρουση με τον παραγωγό της ταινίας και το σχέδιο εγκαταλείπεται. Η πρώτη καθαρά προσωπική του ταινία είναι η μικρού μήκους Εκπομπή, που γυρίζει το 1966, με θέμα τον κόσμο των διαφημιστικών εκπομπών και των υποσχέσεων για δόξα και επιτυχία. Το 1969 μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη εκδίδουν το περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος, που αποτέλεσε το θεωρητικό όργανο του λεγόμενου «Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου».

Το 1970 γυρίζει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, την Αναπαράσταση, που βραβεύτηκε τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Με αφετηρία ένα έγκλημα πάθους σ' ένα χωριό της Ηπείρου, ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τα προβλήματα και τις συνθήκες διαβίωσης στην ελληνικής επαρχίας με μια “ματιά” πρωτόγνωρη για τον ελληνικό κινηματογράφο, συνδυάζοντας τον ρεαλισμό με τις μορφικές αναζητήσεις της πρωτοπορίας. Σημαντική συμβολή στη δημιουργία του σωστού κλίματος έπαιξε η φωτογραφία του Γιώργου Αρβανίτη, με τον οποίο ο Αγγελόπουλος θα συνεργαστεί σε πολλές από τις κατοπινές ταινίες του.

Ο Αγγελόπουλος θα αναδυθεί στο διεθνές κινηματογραφικό προσκήνιο με το ιστορικοπολιτικό τρίπτυχο Μέρες του '36 (1972), Θίασος (1974) και Κυνηγοί (1977), που αποτελεί μια σπουδή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Οι Μέρες του ’36 είναι αυτές που προετοίμασαν την εγκατάσταση της δικτατορίας Μεταξά. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός πράκτορα της ασφάλειας που έχει πέσει σε δυσμένεια και κατηγορείται για τον φόνο ενός συνδικαλιστή. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί το επεισόδιο αυτό για να καταδείξει τα αίτια που οδήγησαν στη δικτατορία Μεταξά και να κάνει ένα έμμεσο σχόλιο για τη δικτατορία των συνταγματαρχών, που διαφέντευε τις τύχες της Ελλάδας την εποχή που γυρίστηκε η ταινία. Στις Μέρες του '36 συναντάμε τα μεγάλης διάρκειας πλάνα-σεκάνς, που αποτελούν το “σήμα-κατατεθέν” της τέχνης του Αγγελόπουλου. Αργότερα έγιναν μανιέρα από τους επιγόνους του και «βύθισαν μια γενιά στα πιο βαθιά χασμουρητά», σύμφωνα με τον Διονύση Σαββόπουλο.

Στα γυρίσματα του «Μεγαλέξανδρου» (1980)Ο Θίασος, το δεύτερο μέρος του ιστορικοπολιτικού τρίπτυχου, αναφέρεται στην ιστορία της Ελλάδας από το 1939 έως το 1952, μέσα από τις περιπέτειες ενός περιοδεύοντος θιάσου, που παίζει την Γκόλφω, το γνωστό κωμειδύλλιο του Περεσιάδη. Η ταινία, που έκανε διάσημο τον Αγγελόπουλο στο εξωτερικό, θεωρείται ίσως η κορυφαία στιγμή του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ περιλαμβάνεται σε λίστες με τις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, που συντάσσονται κατά καιρούς από τους κινηματογραφικούς κριτικούς. Η ταινία θα ήταν υποψήφια για Βραβείο Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, αλλά η κυβέρνηση Καραμανλή τη θεώρησε πολύ «αριστερή» για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας, προκαλώντας κύμα αντιδράσεων.

Το τρίπτυχο κλείνουν Οι Κυνηγοί, μια ταινία που εκτυλίσσεται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1977. Μία ομάδα κυνηγών βρίσκει στην περιοχή κοντά στη λίμνη των Ιωαννίνων, μέσα στο πυκνό χιόνι, το πτώμα ενός αντάρτη του Εμφυλίου. Το αίμα τρέχει ακόμα φρέσκο απ' την πληγή του, παρ' όλο που έχουν περάσει κοντά τριάντα χρόνια. Οι κυνηγοί, όλοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης (μαζί τους κι ένας ανανήψας αριστερός), μεταφέρουν το πτώμα στο ξενοδοχείο τους, όπου και θα περάσουν μια νύχτα Πρωτοχρονιάς γεμάτη απ' τα φαντάσματα της ιστορικής τους συνείδησης και το φόβο του παρελθόντος.

Το 1980 ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γύρισε την ταινία Μεγαλέξαντρος, που τιμήθηκε με τον Χρυσό Λέοντα του Φεστιβάλ της Βενετίας, το πρώτο μεγάλο βραβείο για τον σκηνοθέτη. Στην ταινία του αυτή ο Αγγελόπουλος χρησιμοποιεί την ιστορία ενός ληστή των αρχών του 20ου αιώνα (τον υποδύεται ο Ιταλός ηθοποιός Όμερο Αντονούτι), για να καταπιαστεί με το πρόβλημα του σοσιαλισμού και των διαφόρων ιδεολογικών συγκρούσεων στο χώρο της Αριστεράς. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων γνωρίζεται με τη διευθύντρια παραγωγής Φοίβη Οικονομοπούλου, η οποία είναι από τότε η σύντροφος της ζωής του. Το ζευγάρι θα αποκτήσει τρεις κόρες, την Άννα (1980), την Κατερίνα (1982) και την Ελένη (1985).

Μετά τον Μεγαλέξανδρο, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γυρίζει δύο ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση. Το 1981 για την ΥΕΝΕΔ το Χωριό ένα, κάτοικος ένας, διάρκειας 20 λεπτών, που αναφέρεται στην εγκατάλειψη του χωριού Νέα Σεβάστεια του νομού Θεσσαλονίκης από τον τελευταίο του κάτοικο και το 1983 το διάρκειας 43 λεπτών Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη, μία διαφορετική Αθήνα, της ιστορίας και του προσωπικού μύθου του σκηνοθέτη, που προβλήθηκε από την ΕΡΤ.

Το 1984, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γυρίζει το Ταξίδι στα Κύθηρα, την πρώτη ταινία από την «τριλογία της σιωπής», όπως την ονομάζει. Ένας μαχητής του Εμφυλίου Πολέμου (τον υποδύεται ο Μάνος Κατράκης) επιστρέφει ύστερα από τριάντα χρόνια εξορίας στην Τασκένδη, αλλά δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος στα γυρίσματα του «Μελισσοκόμου»Ακολουθεί ο Μελισσοκόμος (1986), μια ταινία δρόμου, με πρωταγωνιστή ένα συνταξιούχο δάσκαλο και νυν μελισσοκόμο (Μαρτσέλο Μαστρογιάνι), ο οποίος διασχίζει τη χώρα με τις κυψέλες του, ακολουθώντας το δρόμο των μελισσών. Η συνάντησή του με μια κοπέλα (Νάντια Μουρούζη) θα του ξαναζωντανέψει παλιά συναισθήματα κι αναμνήσεις. Είναι η πρώτη ταινία του Αγγελόπουλου με πρωταγωνιστή ένα σταρ του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η «τριλογία της σιωπής» κλείνει με το Τοπίο στην Ομίχλη (1988), μία μεταφυσική ταινία δρόμου, μια υπαρξιακή Οδύσσεια δύο νεαρών παιδιών που αναζητούν τον πατέρα τους. Η ταινία βραβεύτηκε με τον Αργυρό Λέοντα του Φεστιβάλ της Βενετίας.

Ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι ξανασυναντήθηκε με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στην ταινία Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού (1991). Ο σπουδαίος Ιταλός ηθοποιός υποδύεται ένα πολιτικό, ο οποίος μετά από μια συνεδρίαση στη Βουλή, όπου εκφωνεί μάλλον μια ποιητική ανακοίνωση, παρά έναν πολιτικό λόγο, εγκαταλείπει το κοινοβούλιο και το σπίτι του κι εξαφανίζεται χωρίς ν' αφήσει κανένα ίχνος. Στο ρόλο της συζύγου του, η σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιός Ζαν Μορό. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας στη Φλώρινα, ο οικείος μητροπολίτης Αυγουστίνος (Καντιώτης) μη συμφωνόντας με το περιεχόμενο της ταινίας αφόρισε τον Αγγελόπουλο (17 Δεκεμβρίου 1990). Το συμβάν απασχόλησε για μέρες τα πρωτοσέλιδα του ελληνικού Τύπου.

Το 1995, ο Αγγελόπουλος γυρίζει την ταινία Το Βλέμμα του Οδυσσέα, με ήρωα έναν ελληνοαμερικανό σκηνοθέτη (τον υποδύεται ο Χάρβεϊ Καϊτέλ), ο οποίος επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στην πατρίδα, αναζητώντας τρεις μπομπίνες ανεμφάνιστου φιλμ των Αδελφών Μανάκη, πιονιέρων του κινηματογράφου στα Βαλκάνια. Η απεγνωσμένη αναζήτηση του φιλμ, όπου καταγράφηκε το πρώτο βλέμμα πάνω σε τούτη τη χερσόνησο, γίνεται ταυτόχρονα και η αναζήτηση ενός βλέμματος από πλευράς του ήρωα της ταινίας (του Αγγελόπουλου, κατ’ επέκταση), που ψάχνει έναν καινούργιο τρόπο να ξαναδεί τον κόσμο. Η ταινία τιμήθηκε με το βραβείο της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών, προς μεγάλη απογοήτευση του Αγγελόπουλου, που θεώρησε ότι έπρεπε να του απονεμηθεί το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ (ο Χρυσός Φοίνικας) και με δηλώσεις προκάλεσε ένα μικρό σκάνδαλο κατά τη διάρκεια της τελετής λήξης του Φεστιβάλ.

Ο Θ. Αγγελόπουλος παραλαμβάνει τον Χρυσό ΦοίνικαΟι Κάννες διόρθωσαν το «λάθος» τους τρία χρόνια αργότερα, όταν του απένειμαν τον Χρυσό Φοίνικα για την ταινία του Αιωνιότητα και μία μέρα, με πρωταγωνιστή τον Μπρούνο Γκαντζ στον ρόλο ενός θνήσκοντος συγγραφέα, ο οποίος επιχειρεί τον απολογισμό μιας ζωής, γεμάτης χαμένες ευκαιρίες και λάθος κινήσεις. Μια τυχαία συνάντησή του μ’ ένα άστεγο αγόρι, παιδί των φαναριών, αναβάλλει την «αναχώρηση» και παρατείνει την αιωνιότητα κατά μία μέρα, για να μεταφέρει στον μικρό φίλο του κάτι από τη γνώση του.

Το Λιβάδι που δακρύζει (2004) είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, που σκόπευε να γυρίσει ο Αγγελόπουλος. Διατρέχει την ελληνική ιστορία από το 1919 έως το 1949, μέσα από τις περιπέτειες μιας ομάδας Ελλήνων προσφύγων που εγκαταλείπουν την Οδησσό το 1919, όταν καταφθάνει στην περιοχή ο Κόκκινος Στρατός και εγκαθίστανται στην Ελλάδα.

Το 2008 γυρίζει το δεύτερο μέρος της τριλογίας Η Σκόνη του Χρόνου. Ένας ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης (Βίλεμ Νταφόε) γυρίζει μια ταινία πάνω στην ιστορία του και την ιστορία των γονιών του. Μια ιστορία που εξελίσσεται στην Ιταλία, τη Γερμανία, τη Ρωσία, το Καζακστάν, τον Καναδά και τις Η.Π.Α. Κεντρικό πρόσωπο, η Ελένη, που διεκδικείται και διεκδικεί το απόλυτο της αγάπης. Ταυτόχρονα, ένα μακρύ ταξίδι στη μεγάλη Ιστορία και στα γεγονότα των τελευταίων πενήντα χρόνων που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα. Είναι η πρώτη ταινία του Αγγελόπουλου με γυρίσματα στο εξωτερικό.

Στα τέλη του 2011 ξεκίνησαν τα γυρίσματα της ταινίας Η άλλη θάλασσα, που θα αναφερόταν στην ελληνική κρίση και θα ολοκλήρωνε την τριλογία. Όμως, το νήμα της ζωής του μεγάλου Έλληνα σκηνοθέτη κόπηκε ανεπάντεχα αργά το βράδυ της 24ης Ιανουαρίου 2012 στο νοσοκομείο Μετροπόλιταν του Νέου Φαλήρου, όπου μεταφέρθηκε με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Τον είχε χτυπήσει μία διερχόμενη μοτοσυκλέτα στον περιφερειακό της Δραπετσώνας, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας.


Πηγή : www.sansimera.gr


ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

Ο μελαγχολικός «Αύγουστος» του Παπάζογλου και ο ανεκπλήρωτος έρωτας

Στα τέλη Ιουνίου του 1978 σημειώθηκε ο φονικός σεισμός στη Θεσσαλονίκη. Πολλοί άνθρωποι, σκοτώθηκαν και άλλοι τόσοι έμειναν άστεγοι. Ένα από τα σπίτια που υπέστησαν ζημιές ήταν και εκείνο που έμενε ο Νίκος Παπάζογλου με την οικογένεια του. Αυτό σε συνδυασμό με την έντονη σεισμική ακολουθία ανάγκασαν τον Παπάζογλου να προτείνει στη γυναίκα του να πάρει τη νεογέννητη τότε κόρη τους και να πάνε να μείνουν σε συγγενείς τους στις ΗΠΑ μέχρι να εκτονωθεί το φαινόμενο και ταυτόχρονα να κάνουν τις διακοπές τους. Ο ίδιος θα παρέμενε πίσω.

Τον Αύγουστο ο Διονύσης Σαββόπουλος καλεί τον Παπάζογλου να περάσουν μερικές ημέρες χαλάρωσης στο εξοχικό του στο Πήλιο. Ο Παπάζογλου δέχεται. Εκεί ανάμεσα στους πολλούς φιλοξενούμενους του Νιόνιου υπήρχε και μια κοπέλα που τον «μάγεψε». Ο Παπάζογλου την ερωτεύτηκε αλλά οι τύψεις για τη γυναίκα του και το νεογέννητο παιδί τους δεν τον άφηναν να παραδοθεί στο πάθος του. Έτσι, αποφασίζει να φύγει από το Πήλιο και να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη, βάζοντας πάνω από έναν δυνατό έρωτα, την οικογένεια του.

Στο δρόμο της επιστροφής οι σκέψεις και η μελαγχολία για έναν έρωτα που ήταν καταδικασμένος να μείνει ανεκπλήρωτος είχαν πλημμυρίσει το μυαλό του. Η... μαγιά είχε ήδη βρεθεί: «Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω, κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος, λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ, ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος»!


Πηγή : www.newsbeast.gr


https://www.youtube.com/watch?v=Ctt9UKG1DzE

ΜΟΥΣΙΚΗ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !
20/1/1988 : Πέθανε η χορογράφος Δώρα Στράτου
Η Δόρα Στράτου (Δωροθέα Στράτου, 18 Νοεμβρίου 1903 - 19 Ιανουαρίου 1988) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός, χορογράφος και θιασάρχης. Ήταν η ιδρύτρια του ομωνύμου συγκροτήματος Ελληνικών Χορών, το οποίο στεγάζεται στην Πλάκα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν κόρη του δικηγόρου, πολιτικού και πρωθυπουργού Νικόλαου Στράτου και της Μαρίας Κορομηλά (κόρης του θεατρικού συγγραφέα Δημήτρη Κορομηλά). Σπούδασε πιάνο, τραγούδι, χορό και θέατρο. Μεγάλωσε σε μεγαλοαστικό περιβάλλον με πολλές επιρροές από κλασσικά θεατρικά έργα αλλά και από τους μεγάλους χορούς των Ανακτόρων, Πρεσβειών κλπ.

Η θανατική ποινή και εκτέλεση του πατέρα της ( Ο πατέρας της, που διετέλεσε πρωθυπουργός, εκτελέστηκε στη «δίκη των έξι» το 1922 ) τής δημιούργησε τη μεγαλύτερη τραυματική εμπειρία στη ζωή της. Μετά τη δήμευση της περιουσίας των γονιών της και τον κοινωνικό υποβιβασμό με τη μητέρα της και τον αδελφό της Ανδρέα έφυγε στο εξωτερικό (Βερολίνο, Παρίσι και Νέα Υόρκη) για 10 χρόνια που όμως συνέχισε σπουδές.

Το 1932 επέστρεψε στην Ελλάδα και βοήθησε τον Κάρολο Κουν στη δημιουργία του θεάτρου του. Στη διάρκεια της κατοχής συνεργάσθηκε δραστήρια στο φιλανθρωπικό έργο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και συμμετείχε στον Εθνικό Οργανισμό Χριστιανικής Αλληλεγγύης.

Λαϊκή τέχνη
Η πρωτοπορία της στο τομέα της λαϊκής τέχνης άρχισε το 1951 όταν η Βασίλισσα Φρειδερίκη αναζήτησε άξιο λόγου χοροδιδασκαλείο των ελληνικών δημοτικών χορών στην Αθήνα, που όμως δεν υπήρχε. Συνέπεσε τότε να έρθει στη Ελλάδα ένα ξένο πολυμελές φολκλορικό συγκρότημα που αφενός μεν θεωρήθηκε πρωτοφανές και αφετέρου για να υπογραμμισθεί η παντελής έλλειψη παρόμοιου ελληνικού. Ο τότε καθηγητής του Πανεπιστημίου Γ. Μέγας έριξε την ιδέα μιας τέτοιας δημιουργίας για την διάσωση και διάδοση των ελληνικών χορών. Η Δόρα Στράτου ανέλαβε την επιμέλεια και ο Σοφοκλής Βενιζέλος (αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Πλαστήρα) ανέλαβε να βοηθήσει.
*Στην προσπάθειά της τη βοήθησαν κορυφαίες προσωπικότητες της τέχνης όπως ο Μάνος Χατζηδάκης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Γιάννης Μόραλης, ο Γιάννης Τσαρούχης και ο ζωγράφος Σπύρος Βασιλείου, ο οποίος σχεδίασε το θέατρο «Δόρα Στράτου» στου Φιλοπάππου που εγκαινιάστηκε το 1965. Εντολή για την κατασκευή του είχε δώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής....

Το 1952 δημιουργήθηκε το συγκρότημα Ελληνικών Λαϊκών Χορών και το 1953 άρχισαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα οι πρώτες τακτικές θεατρικές παραστάσεις ελληνικών λαϊκών χορών και τραγουδιών σε επίπεδο επαγγελματικών αξιώσεων. Τον ίδιο χρόνο η Δόρα Στράτου δημιούργησε κοινωφελές σωματείο με την επωνυμία «Εταιρία Ελληνικών Λαϊκών Χορών και Τραγουδιού» με περιοδείες του συγκροτήματος πλέον και στο εξωτερικό δίνοντας παραστάσεις σχεδόν σε όλες τις Ηπείρους.

Άλλα ιδρύματα
Το 1954 δημιουργήθηκε το υπαίθριο θέατρο Δόρας Στράτου στο αρχαίο θέατρο του Πειραιά, με καθημερινές παραστάσεις σε όλη τη θερινή περίοδο που κράτησε μέχρι το 1964, οπότε και δημιουργήθηκε το Θέατρο Κήπου του Θησείου για ένα όμως χρόνο. Τέλος το 1965 με τη βοήθεια και συνεργασία του σκηνογράφου Σπύρου Βασιλείου δημιουργείται το Θέατρο Δόρας Στράτου στο χώρο του Φιλοπάππου.

Επίσης η Δόρα Στράτου ήταν ιδρύτρια του κοινωφελούς σωματείου «Ελληνικοί Χοροί – Δόρα Στράτου», του σωματείου «Ζωντανό Μουσείο – Δόρα Στράτου» καθώς και ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Τέχνης και του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (Αντιπρόεδρος του κέντρου μέχρι το 1966) και μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου θεάτρου (1951-1966).

Το 1967 συνελήφθη με αιτία ότι έκρυβε στην οικία της τον δημοσιογράφο Χρήστο Λαμπράκη, την αποφυλάκιση της οποίας πέτυχε από το εξωτερικό η μετέπειτα Υπουργός Μελίνα Μερκούρη.

Συγγραφή
Έγραψε τρία βιβλία «Μια παράδοσις, μια περιπέτεια» (1963), «Οι λαϊκοί χοροί – ένας ζωντανός δεσμός με το παρελθόν» (1966) και «Ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί» (1970) που μεταφράσθηκαν σε πολλές γλώσσες. Επίσης είχε παρουσιάσει τέσσερις εκθέσεις συγκριτικής φωτογραφίας στην Ελλάδα και εξωτερικό και μια μεγάλη σειρά δημοτικών τραγουδιών.

Το έργο της αναγνωρίσθηκε διεθνώς και επιχορηγήθηκε από το Ίδρυμα Φορντ (1968-1972). Βραβεύθηκε από την Ένωση Αμερικανικού Εκπαιδευτικού Θεάτρου, την Ακαδημία Αθηνών (1974) και Αργυρό Μετάλλιο από τον Όμιλο Ροταριανών (1975).

Θάνατος
Για λόγους υγείας αποσύρθηκε από την ενεργό δράση της το 1983. Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών (οδού Υπατίας) και μιλούσε Γαλλικά και Αγγλικά. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.


Πηγές : el.wikipedia.org και mixanitouxronou.gr

ΜΟΥΣΙΚΗ- ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !

19/1/1942 : Γεννήθηκε ο συνθέτης Γιώργος Χατζηνάσιος και αυτοβιογραφείται

Μακεδονίτικες οι ρίζες του συνθέτη και από τους δύο γονείς. Ο Γιώργος Χατζηνάσιος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942. Ο πατέρας του, καθηγητής Μουσικής σε Ωδείο της Θεσσαλονίκης, διείδε το ταλέντο του γιου του, σε πρώιμη ηλικία. Έφηβος ακόμα, μαζί με το Ωδείο και το Γυμνάσιο, ο Γιώργος Χατζηνάσιος άρχισε να παίζει και επαγγελματικά. Από 14 χρόνων, είναι ήδη ένας αξιόλογος πιανίστας με ιδιαίτερη κλήση στην τζαζ.

Άρχισε μαθήματα πιάνου από 6 χρόνων στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών και στο Εθνικό Ωδείο. Στη συνέχεια, έφυγε για το Παρίσι, όπου σπούδασε σύνθεση και ενορχήστρωση (θεωρητικά, φούγκα, αντίστιξη) και διεύθυνση ορχήστρας. Όμως ο νόστος δυνατός και παρά τις σκέψεις για παράταση της παραμονής και τις προτάσεις που είχε, ακόμα και για Νέα Υόρκη, επιστρέφει.

Η αναπόφευκτη κάθοδος από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, είναι περιπετειώδης για να καταλήξει με δικιά του ορχήστρα στην περίφημη «Αθηναία», με τον Πινέλι, έναν δημοφιλή τραγουδιστή από την Ιταλία. Ακολουθεί ο Φέφε -κι αυτός Ιταλός- και μετά ο Κουιντόνε. Στην «Αθηναία» επίσης -καλοκαίρι κάτω από τ’ άστρα- έπαιξε με ορχήστρα τον Βαγγέλη Παπαθανασίου στα ντραμς, τον Σπανουδάκη στην κιθάρα, τον Ντέμη Ρούσο στο μπάσο και τον Αλέξη Παπαδημητρίου τραγούδι!

Παράλληλα, στις αρχές της δεκαετίας του ’70 αρχίζει συνεργασία με τον Φίνο για να γράψει μουσική για τον κινηματογράφο. Η γνωριμία του και η φιλία του με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και τον Κλέαρχο Κονιτσιώτη, μας δίνουν τις αξέχαστες μουσικές που συνειρμικά μας συνδέουν αυτόματα με εκείνη την εποχή. Έγραψε μουσική για 38 συνολικά κινηματογραφικές ταινίες όπως: «Γλυκιά Συμμορία», «Νοκ Άουτ», «Το Αγκίστρι», «Εσύ κι Εγώ», «Πρωινή Περίπολος» κ.ά. Σταμάτης Κόκοτας, Δήμητρα Γαλάνη, Στράτος Διονυσίου, είναι κάποιοι από τους τραγουδιστές με τους οποίους συνεργάστηκε. Είχε την τύχη επίσης να συνεργαστεί και με στιχουργούς και ποιητές οι οποίοι άφησαν εποχή στην ελληνική δισκογραφία και στο ελληνικό τραγούδι, όπως ο Νίκος Γκάτσος -με τον οποίο έκαναν το δίσκο με τη Νανά Μούσχουρη «Ενδέκατη Εντολή»-, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Σώτια Τσώτου, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Μιχάλης Μπουρμπούλης και ο Τριπολίτης.

Από τους 45 δίσκους που κυκλοφόρησε πασίγνωστοι είναι: «Η Διαδρομή», «Λεύκωμα», «Σήμερα», «Συναξάρια», «Ενδεκάτη Εντολή», «Μάθημα Σολφέζ».

Η «Ωδή στο Μεγαλέξανδρο» σε μορφή συμφωνικής καντάτας, παίχτηκε στο Μέγαρο Μουσικής, στο Ηρώδειο και στις Πυραμίδες της Γκίζας, στην Αίγυπτο. Ως ένδειξη τιμής για τη γενέθλια γη, κυκλοφορεί επίσης έναν δίσκο με παραδοσιακά τραγούδια της Μακεδονίας με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά. Επίσης, έγραψε μουσική για θεατρικά έργα, καθώς και μουσική για την Τηλεόραση όπως: «Μυστικοί Αρραβώνες», «Ακριβή μου Σοφία», «Μαύρη Χρυσαλλίδα», «Τμήμα Ηθών», «Το Γελοίον του Πράγματος», «Δρόμοι της Πόλης», «Άγγιγμα Ψυχής», «Σύνορα Αγάπης», «Τα Φτερά του Έρωτα», «Φιλί Ζωής».


Πηγή : ogdoo.gr


ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !

ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ. ΔΑΝΑΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ.
ΜΟΥΣΙΚΗ Κ' ΣΤΙΧΟΙ.ΑΤΙΚ.

Σύμφωνα με θρύλο της εποχής, ο Αττίκ (γνωστός για την αυτοσχεδιαστική του ικανότητα) αυτοσχεδίασε το τραγούδι στη «Μάντρα» του (καλλιτεχνική ομάδα της οποίας ήταν και ο δημιουργός). Ο δεύτερος γάμος του Αττίκ ,με την ποιητρια ,μεταφράστρια και εκδοτρια του περιοδικου ''Νεος Παρθενων'' αλλα και καλλονή της εποχής, την ηθοποιό Μαρίκα Φιλιππίδου (η οποία αργότερα παντρεύτηκε τον πολιτικό Σταμάτη Μερκούρη, και εγινε μητριά της Μελίνας Μερκούρη), είχε ατυχή κατάληξη.
Κάποιο βράδυ του 1930 ,η Φιλιππίδου με τον νέο σύζυγό της, τον ίλαρχο Σταμάτη Μερκούρη, εμφανίστηκε στη Μάντρα και το κοινό, περιπαιχτικά, άρχισε να ζητά το ''Είδα Μάτια'', που ήταν γραμμένο για εκείνην. Ο Αττίκ αποσύρθηκε πικραμένος, και μετά από 10 λεπτά, αφού αυτοσχεδίασε, επέστρεψε και έπαιξε το ''Ζητάτε να σας πω'' ως απάντηση !!!

Ερμηνείες : 1. Αττίκ
2. Δανάη Στρατηγοπούλου
3. Ελίζα Μαρέλι
4. Αρλέτα
5. Χαρούλα Αλεξίου
6. Νένα Βενετσάνου
7. Μανώλης Φάμελλος
8. Τάνια Τσανακλίδου
9. Ανδριάνα Μπάμπαλη
10. Vassilikos
https://www.youtube.com/watch?v=yhyrZV3WFp4



ΜΟΥΣΙΚΗ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!!  

18/1/2009 : Έφυγε από τη ζωή η τραγουδίστρια Δανάη Στρατηγοπούλου

Δανάη Στρατηγοπούλου 1913 – 2009

Τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, δημοσιογράφος, ποιήτρια, συγγραφέας, καθηγήτρια λαογραφίας και φωνητικής μουσικής, που έμεινε στην ιστορία ως το «αηδόνι του Αττίκ».

Η Δανάη Στρατηγοπούλου γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1913 (κατ' άλλους το 1911) στην Αθήνα και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στη Γαλλία. Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο για να σπουδάσει οικονομικά και πολιτικές επιστήμες, αλλά το μεγάλο πάθος της ήταν η μουσική. Ασχολήθηκε από πολύ νωρίς με το ελαφρό τραγούδι και σπούδασε ορθοφωνία και φωνητική μουσική.

Το 1935 άρχισε τη συνεργασία της με τον Αττίκ, όταν τον ακολούθησε ως δημοσιογράφος σε μία περιοδεία του στην Αίγυπτο. «Πήγα δημοσιογραφίσκη -κατά το παιδίσκη- και γύρισα επαγγελματίας τραγουδίστρια» είπε σε μια συνέντευξή της. Η συνεργασία Αττίκ - Δανάης άφησε εποχή. «Με κιθάρα να τα λέει η Δανάη και κάθε πέτρα να πονάει», έλεγε ο Αττίκ για το «αηδόνι» των τραγουδιών του.

Τραγούδησε όλους σχεδόν τους συνθέτες της εποχής, από τον Χαιρόπουλο μέχρι τον Γιαννίδη, αλλά ξεχώρισε ως ερμηνεύτρια του Αττίκ και με τη μοναδική βελούδινη φωνή της ταυτίστηκε με τις μεγάλες στιγμές του: «Ας ερχόσουν για λίγο», «Τ' οργανάκι», «Μαραμένα τα γιούλια», «Άδικα πήγαν τα νιάτα μου», «Της μιας δραχμής τα γιασεμιά».

Την περίοδο της Κατοχής, ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση, που την οδήγησε στις φυλακές Αβέρωφ. Ενταγμένη στο ΕΑΜ, έκρυβε συναγωνιστές της, οργάνωνε συσσίτια, τραγουδούσε στα νοσοκομεία.

Έγραψε περισσότερα από 300 τραγούδια, πολλά σε στίχους δικούς της και πολλά βιβλία, ενώ ασχολήθηκε και με μεταφράσεις. Μεταξύ άλλων, μετέφρασε ελληνικά δημοτικά τραγούδια στα ισπανικά και ποιήματα στα ελληνικά του Πάμπλο Νερούδα.

Την περίοδο της δικτατορίας έζησε στη Χιλή, όπου διετέλεσε καθηγήτρια φωνητικής στο Ωδείο και καθηγήτρια της ελληνικής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο. Γνώρισε προσωπικά και μετέφρασε στα ελληνικά το μείζον έργο του Πάμπλο Νερούδα «Κάντο Χενεράλ». «Έξι μήνες τον περίμενα να γυρίσει στη Χιλή. Ήταν πολύ γοητευτικός, σχεδόν ερωτικός!» έγραψε για τη γνωριμία της με τον νομπελίστα ποιητή.

Από τον γάμο της με τον Γιώργο Χαλκιαδάκη γεννήθηκε μία κόρη, η Λήδα Χαλκιαδάκη, η οποία με τον Σπύρο Βλασσόπουλο είχαν δημιουργήσει τη δεκαετία του '70 το συγκρότημα «Λήδα & Σπύρος». Η Δανάη Στρατηγοπούλου έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών στις 18 Ιανουαρίου 2009, σε ηλικία 96 ετών.


Πηγή : .sansimera.gr


ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !

Η ιστορία πίσω από τη Συννεφιασμένη Κυριακή του 1948.

Θυμάμαι αποβραδίς είχε γίνει μπλόκο από τους Γερμανούς σ’ ένα κουτούκι και κανείς μας δεν ήξερε, ποιος θα φύγει ζωντανός από μέσα. Μ’ έβαλαν και έπαιζα μέχρι το πρωί. Το χάραμα μας άφησαν να φύγουμε. Έξω το χιόνι ήταν στρωμένο και όπως πήγαινα για το σπίτι, είδα τόπους-τόπους πηχτό κόκκινο αίμα. Μέσα στο λίγο φως, είδα το παλικάρι που ήταν σκοτωμένο. Γύρισα σπίτι μου και έγραψα το τραγούδι".

Η Συννεφιασμένη Κυριακή είναι ρεμπέτικο τραγούδι σε μουσική του Βασίλη Τσιτσάνη και στίχους -που αμφισβητείται μέχρι και σήμερα αν είναι- του Τσιτσάνη ή του Αλέκου Γκούβερη ή και των δύο.

Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού έγινε το 1948 από τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και την Σωτηρία Μπέλλου, ενώ το έχουν ερμηνεύσει και άλλοι τραγουδιστές όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης με την Μαρινέλλα και την Γιώτα Λύδια, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Γιώργος Νταλάρας, η Γλυκερία, ο Δημήτρης Μπάσης με τον Δημήτρη Μητροπάνο και τον Θέμη Αδαμαντίδη και άλλοι.
https://www.youtube.com/watch?v=yuTWdVn0kn8

ΜΟΥΣΙΚΗ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!
18/1/1915 :Γεννήθηκε στα Τρίκαλα ο συνθέτης Βασίλης Τσιτσάνης
18/1/1984 :Ο συνθέτης Βασίλης Τσιτσάνης πέθανε στο Λονδίνο, ανήμερα των γενεθλίων του

Ο Βασίλης Τσιτσάνης γεννήθηκε & πέθανε την ίδια μέρα, σαν σήμερα
Θα μπορούσε να ήταν ένα λογοτεχνικό τέχνασμα, ένα κόλπο για να κάνεις τον ήρωα σου πιο ριζωμένο στο πεπρωμένο. Η ημέρα γέννησης και θανάτου του Βασίλη Τσιτσάνη είναι η ίδια, η 18η Ιανουαρίου. Αυτό δεν ήταν το μόνο μυθιστορηματικό στοιχείο στη ζωή ενός μουσουργού που όρισε την ελληνική μουσική παράδοση και βιομηχανία και ανέδειξε το ρεμπέτικο από την Ελλάδα στο Χόλιγουντ.

Διπλή επέτειος λοιπόν για τον εμβληματικό και αφοσιωμένο στην τέχνη του Τσιτσάνη, ενός δημιουργού που είναι το ίδιο το ελληνικό τραγούδι καθώς μέσα από τις παρτιτούρες και τους στίχους του η Ελλάδα ζει τις αλλαγές της ιστορίας.

"Σαν σήμερα γεννήθηκε και πέθανε ο Βασίλης Τσιτσάνης, ένας από τους ποιο σπουδαίους Έλληνες δημιουργούς και μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Ελληνικού πολιτισμού" έγραψε στο Facebook του ο Στέλιος Καραγιώργος, διευθυντής στο Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Τσιτσάνη.

"Για τον Τσιτσάνη μπορεί να γραφτούν ολόκληρες σελίδες και να μην είναι αρκετές. Μπορεί όμως ο καθένας να πει πως ο Τσιτσάνης είναι αυτό που ο λαός μας έχει στο αίμα του και αυτό να φτάνει" συνεχίζει. "Γιατί, σε χρόνους δύσκολους και πονηρούς πήρε τις αγωνίες, τις πίκρες, τους πόθους και τις χαρές του λαού μας, τις έκανε στιχάκια και τις έντυσε με μια μουσική που όσα χρόνια κι αν περάσουν, το άκουσμα της πάντα θα μας συγκινεί.

Γιατί στα τραγούδια του, πάντα θα βρίσκουμε κάτι που μιλά για μας, και τις 'κρυφές' ματιές στον μέσα μας κόσμο.

Γιατί και ο ίδιος, μέσα από τα τραγούδια του έζησε τις περιπέτειες που ήθελε αλλά δεν μπόρεσε να ζήσει πραγματικά.

Γιατί ο Τσιτσάνης, προτίμησε να είναι πηγή που βγάζει λίγο νερό, αλλά γάργαρο, και αυτό ο λαός του το αναγνώρισε" καταλήγει.

Αυτοβιογραφικός στο έργο του, ο Βασίλης Τσιτσάνης είχε αφηγηθεί στον Γιώργο Λιάνη την ιστορία πίσω από τη Συννεφιασμένη Κυριακή του 1948.

Θυμάμαι αποβραδίς είχε γίνει μπλόκο από τους Γερμανούς σ’ ένα κουτούκι και κανείς μας δεν ήξερε, ποιος θα φύγει ζωντανός από μέσα. Μ’ έβαλαν και έπαιζα μέχρι το πρωί. Το χάραμα μας άφησαν να φύγουμε. Έξω το χιόνι ήταν στρωμένο και όπως πήγαινα για το σπίτι, είδα τόπους-τόπους πηχτό κόκκινο αίμα. Μέσα στο λίγο φως, είδα το παλικάρι που ήταν σκοτωμένο. Γύρισα σπίτι μου και έγραψα το τραγούδι".

Με αφορμή τη διπλή αυτή επέτειο γέννησης και θανάτου του μεγάλου δημιουργού, αναδημοσιεύουμε τη βιογραφία του όπως είναι αναρτημένη στην επίσημη ιστοσελίδα του Μουσείου Τσιτσάνη για αυτόν που θεωρείται από πολλούς, μουσικολόγους ή απλά φιλόμουσους ο μεγαλύτερος Έλληνας δημιουργός του λαϊκού τραγουδιού.

Γεννήθηκε στα Τρίκαλα από γονείς Ηπειρώτες.
Τσαρουχάς ο πατέρας του, είχε ένα μαντολίνο με το οποίο έπαιζε σχεδόν αποκλειστικά κλέφτικα τραγούδια της πατρίδας του. Αυτά ήταν τα πρώτα ακούσματα του μικρού Βασίλη μαζί με τις βυζαντινές ψαλμωδίες που άκουγε στην εκκλησία. Στα 11 χρόνια του χάνει τον πατέρα του και μόνον τότε πέφτει στα χέρια του το μαντολίνο – το οποίο στο μεταξύ έχει μετατραπεί από κάποιον ντόπιο οργανοποιό σε μπουζούκι.

Στα γυμνασιακά του χρόνια στα Τρίκαλα μαθαίνει παράλληλα βιολί, συμμετέχοντας με αυτό σε τοπικές εκδηλώσεις. Το μπουζούκι όμως, αν και χωρίς κοινωνική καταξίωση στη μικρή τοπική κοινωνία, τραβάει περισσότερο το ενδιαφέρον του. Τα πρώτα του τραγούδια τα γράφει σε ηλικία 15 χρονών. Στα τέλη του 1936 φεύγει απο τα Τρίκαλα για την Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει νομικά.

Για να συμπληρώσει τα έσοδά του δουλεύει παράλληλα σε ταβέρνες. Σε μια απ’αυτές γνωρίζει τον τραγουδιστή Δημήτρη Περδικόπουλο ο οποίος τον πηγαίνει σε μια δισκογραφική εταιρεία. Ηχογραφεί για πρώτη φορά το 1937, αλλά το κύριο μέρος των προπολεμικών δίσκων του πραγματοποιείται τα επόμενα χρόνια. Η «Αρχόντισσα» είναι το πιο γνωστό τραγούδι που ηχογραφεί τότε αλλά μαζί μ’αυτό βρίσκουν θέση στη δισκογραφία τραγούδια όπως τα «Να γιατί γυρνώ», «Γι' αυτά τα μαύρα μάτια σου» και πολλά άλλα που ερμηνεύουν ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Στελλάκης Περπινιάδης, ο Κερομύτης αλλά και ο Μάρκος Βαμβακάρης. Με αυτά τα τραγούδια ο Τσιτσάνης εισήγαγε ένα νέο είδος λαϊκού τραγουδιού το οποίο αποτείνεται στο πλατύτερο κοινό, σε αντίθεση με το ρεμπέτικο τραγούδι που ενδιαφέρει ένα περιορισμένο κύκλο ακροατών.

Μ' αυτά απαντά στην λογοκρισία της Μεταξικής δικτατορίας η οποία απαγορεύει τόσο τα προϋπάρχοντα τραγούδια του ρεμπέτικου περιθωρίου όσο και τις εμφανείς ανατολίτικες μελωδίες. Τα χρόνια της κατοχής τα περνά στη Θεσσαλονίκη, όπου δουλεύει σε διάφορα μαγαζιά. Αυτά τα χρόνια γράφει πολλά από τα τραγούδια που ηχογραφεί μετά τον πόλεμο όταν άνοιξαν ξανά τα εργοστάσια δίσκων. «Αχάριστη», «Μπαξέ τσιφλίκι», «Τα πέριξ», «Νύχτες μαγικές», «Ζητιάνος της αγάπης», «Ντερμπεντέρισσα» και βέβαια τη «Συννεφιασμένη Κυριακή». Το 1946 εγκαθίσταται ξανά στην Αθήνα και αρχίζει πάλι να ηχογραφεί.

Η δεκαετία 1945 – 1955 είναι ίσως η κορυφαία της καριέρας του καθώς γνωρίζει την πλατιά καταξίωση στη δισκογραφία και η πιο μεστή δημιουργικά γι' αυτόν. Φέρνει στο προσκήνιο νέες φωνές που υπηρετούν τα τραγούδια του και δένονται μαζί του: τη Μαρίκα Νίνου, τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη.

«Είμαστε αλάνια», «Πήρα τη στράτα κι έρχομαι», «Χωρίσαμε ένα δειλινό», «Τρελός τσιγγάνος», «Πέφτουν της βροχής οι στάλες», «Όμορφη Θεσσαλονίκη», «Αντιλαλούνε τα βουνά», «Κάνε λιγάκι υπομονή», «Φάμπρικες», «Πέφτεις σε λάθη», «Καβουράκια», «Κάθε βράδυ λυπημένη», «Ξημερώνει και βραδιάζει», «Έλα όπως είσαι», είναι μερικά μόνο από τα τραγούδια του γι' αυτή την περίοδο. Κι ίσως θα έπρεπε να σημειώσουμε τόσο το μελωδικό πλούτο, όσο και τη δεξιοτεχνία στην απόδοση πολλών απ' αυτά τα τραγούδια. Χαρακτηριστικές οι εισαγωγές τους – που κάποτε είναι... τρείς: ταξίμι, προεισαγωγή, εισαγωγή – δείγματα ιδιαίτερης σπουδής και απίστευτης ευχέρειας στη μελωδική έκφραση.

Καθώς, μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’50, το σκηνικό στο λαϊκό τραγούδι πλατιάς αποδοχής αλλάζει και κυριαρχούν κάποιες αραβικές ή και ινδικές επιρροές, ο Τσιτσάνης προσπαθεί να εγκλιματιστεί χωρίς να εγκαταλείψει το προσωπικό του ύφος. Το ίδιο κάνει και σε επόμενες εποχές που η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αλλάζει ξανά.

Χωρίς ποτέ να αποδεχτεί κάποια από τις εποχιακές «μόδες», παρουσιάζει πάντα κάποια τραγούδια που μπορούν να προστεθούν στα κλασικά του, αν και ανήκουν σε νεότερα χρόνια κι έχουν επιρροές απ” τον κυρίαρχο ήχο αυτών. Τραγούδια του ερμηνεύουν ο Καζαντζίδης, ο Μπιθικώτσης, ο Γαβαλάς, ο Αγγελόπουλος, η Γκρέυ, η Πόλυ Πάνου, η Χαρούλα Λαμπράκη, ο Σταμάτης Κόκοτας κι από κάποιο σημείο και κάτω, κατ” εξοχήν ο ίδιος.

Το 1980 με πρωτοβουλία της UNESCO ηχογραφείται ένας διπλός δίσκος με τίτλο «Χάραμα» – έτσι λεγόταν το μαγαζί στο οποίο ο Τσιτσάνης εμφανιζόταν τα τελευταία 14 χρόνια της καριέρας του και της ζωής του. Σ΄ αυτό το δίσκο παίζει μια σειρά από κλασικά του τραγούδια αλλά και πολλά αυτοσχεδιαστικά κομμάτια στο μπουζούκι.

Ο δίσκος αυτός με την έκδοσή του στην Γαλλία (1985) παίρνει το βραβείο της Μουσικής Ακαδημίας Charles Gross. Όμως στο μεταξύ ο κορυφαίος δημιουργός έχει φύγει για πάντα. Το 1984, ακριβώς την ημέρα των γενεθλίων του (18 Ιανουαρίου), πεθαίνει στο νοσοκομείο Brompton του Λονδίνου ύστερα από επιπλοκές μιας εγχείρησης στους πνεύμονες.

Μέχρι και 24 μέρες πρίν εμφανιζόταν κανονικά σε κέντρο και δούλευε καινούργια τραγούδια.

Πηγή : cnn.gr




ΜΟΥΣΙΚΗ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !


18/1/1913 :Γεννήθηκε ο συνθέτης Γιάννης Παπαϊωάννου

Γιάννης Παπαϊωάννου (1913 – 1972 )υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές και κύριους εκφραστές του λαϊκού μας τραγουδιού. Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1913 στην Κίο της Προποντίδας. Σε ηλικία δυο ετών ορφάνεψε από πατέρα κι επτά χρόνια αργότερα έζησε τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Αρχικώς εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και τη γιαγιά του στη Σαμοθράκη και λίγο αργότερα μετακόμισαν στον Πειραιά, στις Τζιτζιφιές, όπου ζούσαν οι θείοι του και η υπόλοιπη οικογένεια. Στη δουλεία μπήκε από μικρός. Εργάστηκε ως ψαράς, ως μαραγκός, σε συνεργείο αυτοκινήτων και σε οικοδομές. Η σκληρή βιοπάλη του απαγόρευσε να συνεχίσει το σχολείο.

Το 1928 ξεκίνησε να παίζει μουσική με μια φυσαρμόνικα, αλλά η σχέση του με τη μουσική θα παρέμενε σε εκείνο το επίπεδο αν δεν ήταν το ποδόσφαιρο. Έπειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό του, η μητέρα του τού έκανε δώρο ένα μαντολίνο για να σταματήσει να παίζει. Η ζωή του άλλαξε, όταν μια μέρα άκουσε σε μια ταβέρνα Το μινόρε του τεκέ του Γιάννη Χαλκιά. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγε μπουζούκι. Το ερωτεύτηκε και το υπηρέτησε πιστά μέχρι το τέλος της ζωής του.

Στο πάλκο πρωτανέβηκε το 1933. Στη σαραντάχρονη πορεία του έγραψε πάνω από 800 τραγούδια, περιόδευσε σε Ελλάδα και Αμερική, και ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά καλλιτεχνών, μουσικών και τραγουδιστών. Η Φαλιριώτισσα, Βαδίζω και παραμιλώ, Καπετάν Αντρέα Ζέππο, Πριν το χάραμα, Σβήσε το φως να κοιμηθούμε, είναι μερικά μόνο από τα διαχρονικά τραγούδια του που άφησε ως κληρονομιά.

Ο Γιάννης Παπαιωάννου σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τα χαράματα της 3ης Αυγούστου 1972, καθώς μετά τη δουλειά πήγαινε για ψάρεμα στα Βασιλικά της Σαλαμίνας. Στη μνήμη του, ο Βασίλης Τσιτσάνης -κουμπάρος, φίλος και συνεργάτης του για πολλά χρόνια- έγραψε Το τραγούδι του Γιάννη που τραγουδά η Πόλη Πάνου.

Πηγή : sansimera.gr



ΜΟΥΣΙΚΗ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

17/1/1984 : Έφυγε από τη ζωή ο συνθέτης του ελαφρού τραγουδιού Κώστας Γιαννίδης (Γιάννης Κωνσταντινίδης)

Ο εξαίρετος Κώστας Γιαννίδης / Γιάννης Κωνσταντινίδης, ένας πρόσφυγας συνθέτης
Ένας άνθρωπος λιγομίλητος, λιτός και λακωνικός
Κείμενο: Αργυρώ Μποζώνη

Τον Ιανουάριο του 1984 πεθαίνει στην Αθήνα ο συνθέτης Γιάννης Κωνσταντινίδης. Οι περισσότεροι τον ήξεραν με το ψευδώνυμό του, Κώστας Γιαννίδης και αν δεν ήξεραν ούτε αυτό, είχαν σίγουρα σιγοψιθυρίσει κάποιο τραγούδι του. Πέθανε στην αφάνεια, στην κηδεία του μεγάλου και χαρισματικού συνθέτη των επιτυχιών του ελαφρού τραγουδιού παρευρέθηκαν μόλις δώδεκα άτομα, μαζί με τους συγγενείς. Ο Γιαννίδης ζούσε με μια πενιχρή σύνταξη από το ελληνικό κράτος, ενώ είχε αναγκαστεί για πολλά χρόνια, προκειμένου να συμπληρώσει τα ένσημά του, να δουλεύει στη ραδιοφωνία γύρω στο 1965 ως κατώτερος υπάλληλος. Εκεί, όπου είχε διατελέσει διευθυντής του τμήματος ελαφράς μουσικής του ΕΙΡ την περίοδο 1946-1952, καθώς και μουσικός διευθυντής στην ΥΕΝΕΔ την περίοδο 1952-1960.

Κώστας Γιαννίδης, Νάνα Μούσχουρη

Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης γεννήθηκε σε εύπορο σπίτι της Σμύρνης το 1903. Ο πατέρας του, Γιώργος Κωνσταντινίδης, ασχολήθηκε με το εμπόριο σταφίδας. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή ζούσε σε ένα σπίτι αστικό και καλλιεργημένο. Σε αυτό το περιβάλλον μεγαλώνει ο Κωνσταντινίδης με μια μητέρα δυναμική, με ισχυρή προσωπικότητα και έντονες καλλιτεχνικές τάσεις, η οποία επηρέασε το γιο της στον καλλιτεχνικό του προσανατολισμό. Στη μητέρα του αφιέρωσε, πολλά χρόνια αργότερα –όταν την ολοκλήρωσε, το 1975- τη Μικρασιατική Ραψωδία, «ένα μουσικό επιτύμβιο μιας ζωής και ενός κόσμου για πάντα χαμένων», όπως έλεγε. Η Μικρασιατική Ραψωδία παίχτηκε για πρώτη φορά από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, υπό τη μουσική διεύθυνση του Βύρωνα Κολάση στις 16 Φεβρουαρίου 1981, αν και το Πρελούδιο και Οστινάτο (που αργότερα ενσωματώθηκε ως πρώτο μέρος της Ραψωδίας) είχε παιχτεί αυτοτελώς από την Κ.Ο.Α. ήδη από το 1949. Ο Κωνσταντινίδης πήρε τα πρώτα μαθήματα πιάνου και αρμονίας με τον Δημοσθένη Μιλανάκη, άνθρωπο που καθόρισε τη μουσική του κουλτούρα με τρόπο καθοριστικό.

Γιάννης Νικολαΐδης, Κώστας Γιαννίδης

Παραμονές της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922, με τη σύμφωνη γνώμη των οικονομικά κατεστραμμένων γονιών του, κατέφυγε στη Γερμανία, όπου για αρκετά χρόνια σπούδασε μουσική, αρχικά στη Δρέσδη και μετά στο Βερολίνο, στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία και στο Ωδείο Στερν. Το πρώτο διάστημα της παραμονής του σε γερμανικό έδαφος αναγκάζεται, για βιοποριστικούς λόγους, να παίζει πιάνο σε ζαχαροπλαστεία, καμπαρέ, θέατρα και κινηματογράφους, αναλαμβάνοντας τη μουσική συνοδεία διαφόρων ταινιών. Κάποια στιγμή αποφάσισε να ασχοληθεί και με τη ζωγραφική και τη σκιτσογραφία, επηρεασμένος από τις καρικατούρες του Τζορτζ Γκρος. Συνδέεται φιλικά με τον κύκλο των Ελλήνων σπουδαστών της Γερμανίας και κυρίως με τον νεαρό Νίκο Σκαλκώτα, που βρισκόταν επίσης στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα. Ερχόμενος σε επαφή με μια υψηλού επιπέδου μουσική ζωή, είχε πλέον τη δυνατότητα να συναναστραφεί και να γνωρίσει από κοντά μεγάλες μουσικές προσωπικότητες, όπως ο Στραβίνσκι, ο Προκόφιεφ, ο Μπάρτοκ, ενώ συγχρόνως σπούδασε θεωρητικά, σύνθεση και διεύθυνση ορχήστρας με σημαντικούς δασκάλους, μεταξύ των οποίων ο Καρλ Έρενμπεργκ και ο Κουρτ Βάιλ. Η πρώτη του εμφάνιση ως συνθέτη, στο Θέατρο του Στράλσουντ της Βόρειας Γερμανίας, πραγματοποιήθηκε με την οπερέτα Το μικρόβιο της αγάπης το 1927, ενώ το φθινόπωρο του 1931 ήρθε στην Ελλάδα με σκοπό να συνοδέψει ελληνολάτρες φίλους του σε διακοπές τους στην Αστυπάλαια. Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης ερωτεύεται την Ελλάδα σε αυτό το ταξίδι, το τοπίο ασκεί επάνω του ακαταμάχητη γοητεία και αποφασίζει να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα.

Ο Κωνσταντινίδης αρχίζει να εξασκεί αυτό που αγαπούσε όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Να συνθέτει μελωδίες και να αναζητά συνεχώς νέα ερεθίσματα για να εμπλουτίζει το ρεπερτόριο της καλλιτεχνικής του δράσης. Παρουσίασε περίπου 50 οπερέτες, μουσικές κωμωδίες και πολλές επιθεωρήσεις και παράλληλα διετέλεσε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της Ένωσης Μουσουργών Ελλάδος, διευθυντής του Τμήματος Ελαφράς Μουσικής του ΕΙΡ από το 1946 έως το 1952, καθώς και μουσικός διευθυντής στην ΥΕΝΕΔ, την περίοδο 1952-1960. Η πρώτη του επιθεώρηση είχε τίτλο Αέρας φρέσκος και ανέβηκε στο θέατρο Έντεν στο Θησείο. Το 1960 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο του Φεστιβάλ Μεσογειακού Τραγουδιού της Βαρκελώνης με το εξαίρετο τραγούδι του «Ξύπνα αγάπη μου», που ερμήνευσε η Νάνα Μούσχουρη. Στον ελληνικό κινηματογράφο υπογράφει τη μουσική επένδυση σε επτά ταινίες, μεταξύ των οποίων Η προσφυγοπούλα, Οι Γερμανοί ξανάρχονται και Ο μεθύστακας. Για τα ελαφρά τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες στην εποχή του, υπέγραφε με το όνομα Κώστας Γιαννίδης.

Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης, ένας άνθρωπος λιγομίλητος, λιτός και λακωνικός, βρίσκει το πρόχειρο σύστημα των ηχογραφήσεων και του θεάτρου ανυπόφορο. Σε μια συνέντευξη που παραχώρησε το 1983 στον Γιώργο Παπαστεφάνου, αναφέρθηκε στις μάχες που αναγκαζόταν να δίνει με τον θεατρικό επιχειρηματία Φώτη Σαμαρτζή, προκειμένου να γράψει και κάτι διαφορετικό από ταγκό, με τον επιχειρηματία να του απαντά: «Κύριε Γιαννίδη, δεν μπορείτε εσείς να παίζετε με τα λεφτά μου… Απαιτώ να φύγει το κομμάτι!». Ο λόγος για το κομμάτι «Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα», που ο συνθέτης έγραψε για τη Σοφία Βέμπο. Η συνεργασία του με τη Σοφία Βέμπο αποτέλεσε κομβικό σημείο στη σταδιοδρομία του, γιατί χάρη στη φωνή της κατάφερε να κάνει τη στροφή του, μη αντέχοντας να γράφει πια μόνο ταγκό, όπως απαιτούσαν οι θεατρικοί επιχειρηματίες και ο τότε κόσμος της δισκογραφίας. Ωστόσο, η πρώτη αδιαφιλονίκητη μεγάλη επιτυχία του ήρθε το 1933, όταν, μαζί με τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Αλέκο Σακελλάριο, έγραψε το πασίγνωστο «Θα ξανάρθεις», το οποίο τραγούδησε το «φιντάνι» στη δισκογραφία εκείνης της εποχής, η Δανάη. Περισσότερα από 100 τραγούδια του Κώστα Γιαννίδη έγιναν επιτυχίες, αλλά η συμβολή του στη σύγχρονη ελληνική μουσική είναι εξαιρετικά σημαντική.

Ο διευθυντής του Ωδείου Αθηνών Σπύρος Φαραντάτος του ζητά ελληνικά κομμάτια για πιάνο για να παίζουν τα παιδιά, μια ιδέα από την οποία ο Γιαννίδης εμπνέεται και χρησιμοποιώντας ελληνικές μελωδίες γράφει (ως Γιάννης Κωνσταντινίδης) τα 44 παιδικά κομμάτια, που τυχαίνουν καθολικής αναγνώρισης ως βασικά θεμέλια ενός μελλοντικού αξιοσέβαστου ρεπερτορίου για κάθε πιανίστα, ενώ αποφασίζει, έπειτα από προτροπή του Δημήτρη Μητρόπουλου, να γράψει έργα για ορχήστρα: τις Δύο Δωδεκανησιακές Σουίτες και τη Μικρασιατική Ραψωδία. Σήμερα, πολλά χρόνια αργότερα, κυρίως μέσω του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής «Γιάννης Κωνσταντινίδης», το έργο του Κωνσταντινίδη έχει διασωθεί και αποτελεί αντικείμενο μελέτης μέσα από επανεκδόσεις, ηχογραφήσεις και συναυλιακές παρουσιάσεις τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.

Σημαντικότερα από τα 100 περίπου τραγούδια του, που είχαν σχεδόν όλα μεγάλη επιτυχία, είναι τα: «Συγγνώμη σου ζητώ, συγχώρεσέ με», «Κάποιο μυστικό», «Καλό σου ταξίδι», «Θάρθω μια νύχτα με φεγγάρι», «Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου», «Λες και ήταν χτες», «Σπιτάκι μου παλιό», «Σαν κι απόψε», «Ερι-Ερήνη», «Το τραγούδι της Μαρίνας», «Λες και δεν είν’ αλήθεια», «Όταν γυρίζουν τα χελιδόνια», που υπήρξε και σπουδαία θεατρική παράσταση στο θέατρο Βέμπο, «Τα δικά σου τα μάτια», «Πάμε σαν άλλοτε», «Για σένα μονάχα», «Εκείνοι που δεν κλάψανε», “Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα”, «Βαρκαρόλα», “Κοιμήσου”, “Όλο μου λες πως πια δε μ’ αγαπάς”, “Μη φύγεις”, “Πέρσι τέτοιο καιρό”, “Ας σταματήσουμε ως εδώ”, «Θα σε πάρω, θα με πάρεις», «Ζητώ να σε ξεχάσω», «Σ’ αγαπώ», «Ο Γιάννος κι η Παγώνα», «Του Γιάννου η φλογέρα», «Μια γυναίκα», «Έτσι είν’ η ζωή μωρό μου», «Ο κουμπάρος κι η κουμπάρα», κ.λπ. Έγραψε επίσης μουσική για 7 ταινίες, μεταξύ των οποίων: «Προσφυγοπούλα» (1938), “Τελευταία αποστολή”, “Οι Γερμανοί ξανάρχονται”, “Ο μεθύστακας”, κ.λπ. Τέλος, έγραψε κι ένα τουλάχιστον ρεμπέτικο, το περίφημο “Το τάβλι” ή “Τα νέα της Αλεξάντρας”, σε δικούς του στίχους.

H Μικρασιατική Ραψωδία του Γιάννη Κωνσταντινίδη είναι ένα από τα τρία μεγαλειώδη συμφωνικά έργα του 20ού αιώνα, γραμμένα από συνθέτες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη γενέτειρά τους, κατορθώνοντας ωστόσο να διατηρήσουν στη νέα τους πατρίδα τη δημιουργικότητά τους και να μεγαλουργήσουν, που περιλαμβάνει το πρόγραμμα της συναυλίας «Πρόσφυγες Συνθέτες» που θα δώσει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου, στις 20.30, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
16/1/1998 :Έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός Δημήτρης Χορν

: Ο λατρεμένος «Τάκης» της Ελλάδας

Αριστοκρατικός, χαρισματικός και γοητευτικός, είναι λίγα από τα επίθετα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιος, για να περιγράψει τον Δημήτρη Χορν. Ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στην ελληνική θεατρική ιστορία, που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στο σανίδι και το πανί.
Ποιος, όμως ήταν ο «Τάκης» που όλοι λάτρευαν;

Η γέννηση και η επεισοδιακή βάφτισή του
Ήρθε στον κόσμο στις 9 Μαρτίου του 1921 σε ξενοδοχείο στην οδό Σταδίου στο κέντρο της Αθήνας. Γιος του γνωστού θεατρικού συγγραφέα Παντελή Χορν και της Ευτέρπης Αποστολίδη, ο Δημήτρης Χορν γεννήθηκε την εποχή που η διαμάχη Βενιζελικών και Βασιλικών βρισκόταν στο ζενίθ της. Το πλήρες όνομα του ήταν Δημήτριος – Ελευθέριος.

Η νονά του, η γνωστή ηθοποιός της εποχής, Κυβέλη, καθώς και οι γονείς του, ήταν γνωστοί Βενιζελικοί. Η Ιερά Σύνοδος και ο παπάς που θα τον βάφτιζε… αντιβενιζελικοί. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την άτυπη διαθεσιμότητα του ονόματος “Ελευθέριος”. Έτσι, όταν ήρθε η στιγμή ο παπάς να ρωτήσει την Κυβέλη το όνομα του παιδιού, η ίδια απάντησε: «Δημήτριος – Ελευθέριος». Ο παπάς της είπε ότι η Ιερά Σύνοδος δεν επιτρέπει δύο ονόματα. Η Κυβέλη τότε πεισματικά, δήλωσε: «τότε, Ελευθέριος». Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο παπάς να δεχτεί ο μικρός να βαφτιστεί και με τα δύο ονόματα «Δημήτριος – Ελευθέριος». Στην πορεία της ζωής του, όμως, επικράτησε μόνο το Δημήτρης ή το χαϊδευτικό «Τάκης».

Η αρχή της «καριέρας» του
Ο Δημήτρης Χορν, πρωτοεμφανίστηκε στην σκηνή, μωρό, στην αγκαλιά της νονάς του στο έργο «Γειτόνισσες» σε σκηνοθεσία του πατέρα του. Δεύτερη εμφάνιση για τον μικρό «Τάκη» θα γίνει σε ηλικία 4 ετών και πάλι με τη νονά του, στο έργο «Νόρα» του Ίψεν, όπου έπαιζε ένα από τα παιδιά της ηρωίδας. Η τρίτη του εμφάνιση θα έρθει δέκα χρόνια αργότερα, σε ηλικία 14 ετών, στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο θερινό θέατρο Παρκ, στην παράσταση «Μαμά Κολιμπρί» του Μπατάιγ.

Θεατρική καριέρα
Το 1937 αποφασίζει να δώσει εξετάσεις στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, σε συνέντευξη που παραχώρησε το 1966 στο περιοδικό «ΓΥΝΑΙΚΑ» και στον δημοσιογράφο Κωστή Μπαστιά, την απόφαση την πήρε, γιατί ο πατέρας του αγαπούσε πολύ τον μεσημεριανό ύπνο. Ο πατέρας του ήταν Πρόεδρος της Επιτροπής Εισαγωγικών Εξετάσεων κι ένα μεσημέρι, ενώ τρώγανε, του είπε πως την επόμενη μέρα δεν θα μπορούσε να απολαύσει τον μεσημεριανό του ύπνο, γιατί είχαν τις εξετάσεις στην Δραματική Σχολή και έπρεπε να βρίσκεται εκεί. Όταν ο Δημήτρης Χορν έμαθε τι ακριβώς είναι αυτή η σχολή, αποφάσισε να υποβάλει αίτηση. Αν και είχε λήξει η ημερομηνία, τον δέχθηκαν λόγω του ότι ήταν γιος του Παντελή. Όταν το πληροφορήθηκε ο πατέρας του, τον ευχαρίστησε, γιατί λόγω του ότι ήταν γιος του, δεν θα μπορούσε να είναι Πρόεδρος της Επιτροπής. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο πατέρας του να κερδίσει τον μεσημεριανό του ύπνο και το θεατρικό σανίδι να κερδίσει έναν λαμπερό πρωταγωνιστή.

Μετά την αποφοίτηση του από την σχολή, το 1940, παίρνει μέρος στην πρώτη του επαγγελματική παράσταση και συγκεκριμένα στην οπερέτα «Νυχτερίδα» του Γιόχαν Στράους με τον θίασο του Εθνικού Θεάτρου στη Θεσσαλονίκη. Από το 1940 μέχρι το 1941, θα πάρει μέρος στις παραστάσεις «Ερρίκος ο Ε’» του Σαίξπηρ και «Φοιτητές» του Γρηγορίου Ξενόπουλου.

Μέχρι και το 1944, ο Δημήτρης Χορν συνεργάζεται με τους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη και της κας Κατερίνας, και ξεδιπλώνει το ταλέντο του στα έργα: «Ο πρωτευσιάνος» του Γεωργίου Ρούσσου, «Αργυροί γάμοι» του Σπύρου Μελά, «Κυρία με τις καμέλιες» του Αλέξανδρου Δουμά, «Οθέλλος» του Σαίξπηρ, «Το φάντασμα του Μετροπόλ» του Ρενέ Μορέλο, «Σύζυγοι με δοκιμή» του Φρέντερικ Λόσντειλ, «Παράξενο ιντερμέτζο» του Ευγένιου Ο’Νηλ, και «Ρομάντζο» του Έντουαρντ Σέλντον.

Το 1944 αποφασίζει να δημιουργήσει τον δικό του θίασο μαζί με την Μαίρη Αρώνη και ένα χρόνο μετά προστίθεται και η Βάσω Μανωλίδου. Το 1945 συνεργάζεται με τον θίασο της Μελίνας Μερκούρη και του Νίκου Χατζίσκου στο έργο «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» του Όσκαρ Ουάιλντ. Από το 1946 μέχρι και το 1950, επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο παίρνοντας μέρος σε σημαντικά ελληνικά και ξένα έργα.

Δημήτρης-Χορν-Έλλη-Λαμπέτη Το 1951 φεύγει για την Αγγλία με ετήσια υποτροφία από το Βρετανικό Ινστιτούτο και στην συνέχεια ταξιδεύει στην Αμερική.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα δημιουργεί θίασο με την Έλλη Λαμπέτη και τον Γιώργο Παππά, ο οποίος στεγάζεται στο «Θέατρο Κυβέλης». Από το 1952 μέχρι και το 1955 ανεβάζουν τα έργα «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Τέρενς Ράτινγκαν, «Ξενοδοχείο η ευτυχία» του Μαρκ Ζιλμπέρ Σωβαζόν», «Νόρα ή το σπίτι της κούκλας» του Ίψεν, «Αγαπούλα» του Άρθουρ Σνίτσλερ, «Μια γυναίκα χωρίς σημασία» του Όσκαρ Ουάιλντ, «Τρεις άγγελοι» του Αλμπέρ Ουσόν, «Γαλάζιο φεγγάρι» του Χιου Χέμπερτ και «Ο άνθρωπος με την ομπρέλα» των Ντάινερ – Μόρουμ.

Για ένα χρόνο συνεργάζεται με τον θίασο του Κώστα Μουσούρη και στην συνέχεια, από το 1956 μέχρι και το 1959 ανεβάζουν παραστάσεις μαζί με την Έλλη Λαμπέτη με τον δικό τους θίασο «Θίασος Έλλης Λαμπέτη – Δημήτρη Χορν». Από το 1959 συνεχίζει με τον δικό του θίασο μέχρι και το 1984, με ένα διετές διάλειμμα 1965-1967, όπου επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο.

Η τελευταία του θεατρική παράσταση ήταν το 1984 στο έργο «Αρχιμάστορας Σόλνες» του Ίψεν, ενώ η τελευταία του εμφάνιση ήταν το 1993 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σαν αφηγητής στο παραμύθι του Σεργκέι Προκόφιεφ «Ο Πέτρος και ο λύκος».

Δημήτρης-Χορν-Υβόν-Σανσόν-μια-ζωή-την-έχουμε
Ο Δημήτρης Χορν με την Υβόν Σανσόν στην ταινία “Μια ζωή την έχουμε”
Ο αμοιβαίος έρωτας με την «μεγάλη οθόνη»
Η σχέση του με τον κινηματογράφο ξεκινάει το 1943 στην ταινία «Η φωνή της καρδιάς» του Δημήτρη Ιωαννόπουλου. Η πρώτη ταινία που γυρίστηκε μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, καθώς και η πρώτη παραγωγή της «Φίνος Φιλμ».

Το 1944, ο Δημήτρης Χορν παίρνει μέρος στα «Χειροκροτήματα» του Γιώργου Τζαβέλλα και το 1950 γυρίζει την τρίτη του ταινία «Ο μεθύστακας», πάλι σε σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα, στο πλευρό του Ορέστη Μακρή.

Έλλη-Λαμπέτη-Δημήτρης-Χορν-Κυριακάτικο-ΞύπνημαΤο 1953 ζητάει από τον Μιχάλη Κακογιάννη να γράψει το σενάριο για μία ταινία στην οποία θα πρωταγωνιστεί ο ίδιος μαζί με τον Γιώργο Παππά και την Έλλη Λαμπέτη, με στόχο να διαφημίσει τον θίασο που είχαν δημιουργήσει. Έτσι στις 11 Ιανουαρίου του 1954 κάνει πρεμιέρα η πρώτη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη με τίτλο «Κυριακάτικο ξύπνημα». Αξίζει να αναφερθεί, ότι τα εσωτερικά γυρίσματα γίνανε σε στούντιο της Αιγύπτου.

Ακολουθούν οι ταινίες «Κάλπικη λίρα» του Γιώργου Τζαβέλλα, το 1955 – η πρώτη μεγάλη ελληνική ταινία με διεθνή επιτυχία και πολλές διακρίσεις – και «Το κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη, το 1956.

Το 1958 ο Δημήτρης Χορν, υποδύεται τον Κλέωνα, ένα φτωχό και δειλό υπάλληλο τραπέζης που ερωτεύεται την ερωμένη του αφεντικού, χωρίς ανταπόκριση. Ένα λογιστικό λάθος, όμως, φέρνει στα χέρια του 1.101.101,10 δραχμές κι έτσι καταφέρνει να κερδίσει την καρδιά της αγαπημένης του. Μιλάμε για την ρομαντική κωμωδία «Μια ζωή την έχουμε» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα, ντυμένη με την υπέροχη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.

Η κινηματογραφική επιτυχία του Χορν συνεχίζεται με την ταινία «Μια του κλέφτη» του Δημήτρη Ιωαννόπουλου το 1960 και, φυσικά, το 1961 με την ταινία «Αλλοίμονο στους νέους» σε σενάριο των Α. Σακελλάριου και Χρ. Γιαννακόπουλου. Η υπόθεση είναι μια παραλλαγή του μύθου του Φάουστ και ο Δημήτρης Χορν κερδίζει το βραβείο α’ αντρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης την ίδια χρονιά.

Το 1962 παίρνει μέρος στην ταινία «Η Αθήνα τη νύχτα» σε σενάριο Νίκου Τσιφόρου και σκηνοθεσία Κλέαρχου Κονιτσιώτη. Την ίδια χρονιά λαμβάνει μέρος ως αφηγητής, στο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ του Μηνά Χρηστίδη «Η παράσταση τελείωσε».

Ο «Τάκης» και οι έρωτες της ζωής του
Ο έρωτας έπαιζε πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή του Δημήτρη Χορν. Όπως είχε πει και ο ίδιος:

«Από τα έξι χρόνια μου και μετά δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου να μην είναι ερωτευμένος, δηλαδή συγκινημένος με κάποιο πρόσωπο. Θα’ λεγα πως ήμουν ερωτευμένος με τον έρωτα…. Ενώ δηλαδή ήμουν ένα πολύ κεφάτο παιδί, ξαφνικά μελαγχολούσα φοβερά κι έγραφα θλιμμένα ποιήματα. Με μελαγχολούσαν αυτοί οι έρωτες…. Ή η ζωή».

Σε ηλικία 21 ετών παντρεύεται την Ρίτα Φιλίππου και όπως είχε δηλώσει ο ίδιος «Την πρώτη μου γυναίκα την απατούσα συνεχώς και της το έλεγα».

Το 1953 ξεκινάει η θυελλώδης σχέση του με την Έλλη Λαμπέτη, που κράτησε 7 χρόνια. Ο παθιασμένος τους έρωτας θα γίνει το αγαπημένο θέμα κοινού και σκανδαλοθηρικού τύπου. Η Λαμπέτη θα επισπεύσει το διαζύγιο της με τον Μάριο Πλωρίτη, για να ζήσει δίπλα στον αγαπημένο της. Ο χωρισμός θα έρθει το 1959 και μαζί του θα σταματήσει και η επαγγελματική τους συνεργασία. Χρόνια μετά, ο Χορν μιλώντας για την σχέση τους δήλωνε: «Ήταν αφόρητη ζηλιάρα. Δεν τολμούσα ούτε βλέμμα να ρίξω σε άλλη γυναίκα. Γινόταν χαλασμός. Ζήλευα κι εγώ ελεεινά. Ήμασταν μαζί  7 χρόνια. Όταν με άφησε ήμουν σαν ταύρος εν υαλοπωλείω. Πληγώθηκε ο εγωισμός μου. Δεν μπορώ να πω πως δεν την αγάπησα. Και την θαύμαζα πολύ σαν ηθοποιό. Αλλά δεν ήταν η γυναίκα της ζωής μου».

Σύμφωνα με τον έμπιστο γραμματέα του Θεοδόση Ισαακίδη, ο έρωτας της ζωής του ήταν η Άννα Γουλανδρή, η δεύτερη γυναίκα του. Η πρώτη τους γνωριμία είχε γίνει όταν η Άννα ήταν παντρεμένη με τον πρέσβη Λεωνίδα Παπάγο. Όταν ξανασυναντήθηκαν δεν υπήρχαν πλέον εμπόδια. Ο γάμος τους έγινε το 1967 και κράτησε μέχρι τον θάνατο της Άννας το 1988, από καρκίνο. Όπως έλεγε ο ίδιος πάντα «Την αγάπησα πάρα πολύ». Μαζί δημιούργησαν το Ίδρυμα «Γουλανδρή-Χορν».
Δημήτρης-Χορν-Έντιθ-Πιαφ
Αξιοσημείωτος είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας της Έντιθ  Πιαφ για τον Δημήτρη Χορν. Τον γνώρισε το 1946 σε μία εμφάνιση της στην Αθήνα, στο Θέατρο Κοτοπούλη. Η διάσημη Γαλλίδα τραγουδίστρια, θα επιστρέψει στο Παρίσι, αλλά δεν θα σταματήσει να σκέφτεται το νεαρό Έλληνα κι έτσι αρχίζει να του γράφει. Σε μία τετρασέλιδη επιστολή της με ημερομηνία 20/9/1946, μεταξύ άλλων γράφει: «Σ’ αγαπώ όπως δεν αγάπησα ποτέ κανέναν, Τάκη, μη μου πληγώσεις την καρδιά! …… αν πας στο Λονδίνο μετά την Αμερική θα πάω κι εγώ, θα’ θελα να ζω πολύ κοντά σου, νομίζω πως θα μπορούσα να σε κάνω ευτυχισμένο και πιστεύω επίσης πως σε καταλαβαίνω πολύ καλά. Ξέρω πως είμαι ικανή να τα παρατήσω όλα για σένα….» Ποτέ δεν έγινε γνωστό αν ο Χορν απάντησε ποτέ στην επιστολή που του έστειλε η Έντιθ Πιαφ και φαίνεται πως μάλλον ο έρωτάς της έμεινε ανεκπλήρωτος, γιατί εκείνο το διάστημα ο ίδιος ήταν παντρεμένος με την Ρίτα Φιλίππου.

Το τέλος…

Στις 16 Ιανουαρίου του 1998 ο Τάκης Χορν πεθαίνει, ύστερα από τετραετή μάχη με τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Ο Δημήτρης Χορν εκτός από το θεατρικό σανίδι και την μεγάλη οθόνη, ασχολήθηκε και με το ραδιόφωνο. Γνωστή είναι η εκπομπή του «Ο Ταχυδρόμος έφτασε», όπου με την βαθιά, αισθαντική φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη. Επίσης, συμμετείχε σε πολλά ραδιοφωνικά θεατρικά έργα. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1974-1975, ενώ τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία με το μετάλλιο του Χρυσού Σταυρού Γεωργίου Α’.

Το 2000 καθιερώνεται το βραβείο «Δημήτρης Χορν», το οποίο απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άνδρες ηθοποιούς κάθε χρονιάς. Δεκαεννιά χρόνια μετά, η λάμψη του συνεχίζει να θυμίζει σε όλους μας πως «ηθοποιός σημαίνει φως» και το δικό του φως θα είναι πάντα το πιο λαμπερό.

Πηγή : www.maxmag.gr

Αποφθέγματα - Γνωμικά - Ρήσεις
Δημήτρης Χορν
   
Δεν αρκεί να θέλεις κάτι. Πρέπει να είσαι και έτοιμος να παλέψεις γι' αυτό.
Δεν είναι κακό να βασανίζεσαι. Κακό είναι να βαριέσαι.
Η επιτυχία είναι εξίσου δύσκολη να τη χειριστείς, με την αποτυχία.
Μη φοβάσαι το τρακ. Πηγαίνει πάντα εκεί, όπου υπάρχει ταλέντο.
Ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω ότι ήταν λάθος μου να γίνω ηθοποιός.
Πηγή : www.sansimera.gr

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !

Η στιχουργός του «όταν κοιτάς από ψηλά» και η χούντα

Αντιστασιακό τραγούδι το «όταν κοιτάς από ψηλά»; Ακούγεται περίεργο αλλά ναι.

Στιχουργός του τραγουδιού που άψογα ερμήνευσε ο Κώστας Χατζής (που έχει γράψει τη μουσική) είναι η Σώτια Τσώτου η οποία εμπνεύστηκε όταν ήταν εν πτήσει από Αθήνα για Θεσσαλονίκη. Αιτία για αυτή την εσωτερική μετανάστευση της δημιουργού ήταν η επιβολή του πραξικοπήματος και το κλείσιμο από το καθεστώς της εφημερίδας «Ελευθερία» που δούλευε τότε η Τσώτου ως πολιτική ρεπόρτερ. Όντας άνεργη η νεαρή δημοσιογράφος αποφάσισε να φύγει από την Αθήνα για να ψάξει να βρει την τύχη της στη Θεσσαλονίκη, δουλεύοντας στο συγκρότημα Βελλίδη που εξέδιδε τις εφημερίδες Μακεδονία και Θεσσαλονίκη.

Όταν έφτασε στο... στρατοκρατούμενο αεροδρόμιο του Ελληνικού, ωστόσο, την περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Συνελήφθη, πέρασε από εξονυχιστικό έλεγχο και στη συνέχεια υποβλήθηκε σε αυστηρότατη ανάκριση που κράτησε πολλές ώρες με αποτέλεσμα να χάσει την πτήση της. Όταν τα όργανα της χούντας δεν βρήκαν τίποτα επιβαρυντικό σε βάρος της, αφέθηκε ελεύθερη και πήρε το επόμενο αεροπλάνο. Όταν αυτό απογειώθηκε, σχεδόν ήρεμη και ανακουφισμένη κοίταξε από το παράθυρο και σκέφτηκε πως αυτοί που πριν την ταλαιπώρησαν τώρα που τους κοιτάς από ψηλά «μοιάζουν με μυρμήγκια και τα σπίτια με σπιρτόκουτα»!

Πηγή : newsbeast.gr

https://www.youtube.com/watch?v=L-rawS-dUAk


ΜΟΥΙΚΗ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Σαν σήμερα 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Ο Gene Krupa ήταν ένας Αμερικανός big band jazz ντράμερ και γεννήθηκε σαν σήμερα το 1909 στο Chicago του Illinois γνωστός για το ιδιαίτερα δραστήριο και επιδεικτικό ύφος του.

Ο βαρύτονος σαξοφωνίστας Gerry Mulligan ηχογράφησε το ʼʼWhat Is There To Sayʼʼ με τον Art Farmer το 1959.

Ο τρομπετίστας Baikida Carroll γεννήθηκε σαν σήμερα το 1947 στο Saint Louis του Illinois έγινε μέλος του Black Artists Group με ο οποίο ηχογράφησαν το 1970.

Ο Junior Wells πέθανε το 1998 στο Chicago του Illinois, ήταν ένας βοκαλίστας των Chicago blues και αρμονικίστας.

Πηγή : jazzbluesrock.gr

ΜΟΥΣΙΚΗ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Σαν σήμερα 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Η Bessie Smith ηχογράφησε το 1925 το φημισμένο ʼʼSt. Louis Bluesʼʼ το1925, με τον Louis Armstrong στην κορνέτα.

Ο Kenny Wheeler γεννήθηκε σαν σήμερα το 1930 στο Τορόντο του Καναδά, είναι συνθέτης, τρομπετίστας και παίζει φλικόρνο. Περισσότερες από τις ηχογραφήσεις του κινούνται στο χώρο της jazz ενώ έχει κάνει αρκετή δουλειά στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό ενώ έχει συμβάλει και σε διάφορες rock ηχογραφήσεις.

Ο Grady Tate είναι ένας ντράμερ και βαρύτονος τραγουδιστής του hard bop και της soul jazz ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα το 1932 στο Durham της Βόρειας Καρολίνα. Έχει ηχογραφήσει συνολικά 8 άλμπουμ ως ηγέτης και έχει συμμετείχε συνολικά σε 59 άλμπουμ.
Πηγή : .jazzbluesrock.gr

...ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
13/1/1859 Γεννήθηκε ο ποιητής Κωστής Παλαμάς - Ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές της Ελλάδας 

Ο Κωστής Παλαμάς ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός, δημοσιογράφος και κριτικός της λογοτεχνίας. Ο Παλαμάς συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της αποκαλούμενης «Νέας Αθηναϊκής Σχολής». Δημοσίευσε συνολικά 40 ποιητικές συλλογές, καθώς και θεατρικά έργα, κριτικά και ιστορικά δοκίμια, συγκριτικές μελέτες και βιβλιοκριτικές.

Ο Παλαμάς γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου το 1859 στην Πάτρα και είχε καταγωγή από το Μεσολόγγι. Σε ηλικία έξι ετών έχασε τους γονείς του. Μετά το θάνατο των γονιών του, ο ποιητής μαζί με τα αδέρφια του πήγαν να ζήσουν στο Μεσολόγγι. Έζησε εκεί από το 1867 έως και το 1875.

Μόλις ολοκλήρωσε τις μαθητικές του υποχρεώσεις, πήγε στην Αθήνα προκειμένου να σπουδάσει στη Νομική Σχολή. Σύντομα όμως εγκατέλειψε τις σπουδές του αποφασισμένος να ασχοληθεί με την ποίηση.

Από το 1875 δημοσίευε σε εφημερίδες και περιοδικά διάφορα ποιήματα του. Το 1886 δημοσιεύτηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή υπό τον τίτλο «Τραγούδια της Πατρίδος μου» στη δημοτική γλώσσα.

Ο Παλαμάς έγραψε τους στίχους του Ύμνου των Ολυμπιακών Αγώνων το 1896.

Το ποιητικό του έργο είναι μεγάλο και με τεράστια απήχηση. Μερικά από τα πιο γνωστά του ποιήματα είναι τα ακόλουθα: «Ίαμβοι και ανάπαιστοι» (1897), «Η ασάλευτη ζωή» (1904), «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου» (1907) και « Η φλογέρα του Βασιλιά» (1910).

Το 1918 του απονεμήθηκε το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ από το 1926 αποτέλεσε βασικό μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών, της οποίας και έγινε πρόεδρος το 1930.

Το 1897 διορίστηκε γραμματέας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έμεινε σε αυτή τη θέση έως και το 1928.

Ο Παλαμάς «έφυγε» από τη ζωή στις 27 Φεβρουαρίου το 1943 κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και της γερμανικής κατοχής. Η κηδεία του αποτέλεσε σημαντικό γεγονός της εποχής. Έγινε λαϊκό προσκύνημα και μπροστά σε έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες άνθρωποι τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.

ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΟΤΙ...
-Έγραψε το πρώτο του ποίημα σε ηλικία μόλις 9 ετών.

-Η οικογένεια του πατέρα του ήταν οικογένεια λογίων, με αξιόλογη πνευματική δραστηριότητα.

-Το 1887 παντρεύτηκε τη Μαρία Βάλβη, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά.

-Ο Παλαμάς υπήρξε υποψήφιος 14 για το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

-Ο Κωστής Παλαμάς μαζί με τον Γεώργιο Δροσίνη, τον Νίκο Καμπά και τον Ιωάννη Πολέμη υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους της «Νέας Αθηναϊκής Σχολής».

-Η υποστήριξή του προς όλες τις προσπάθειες καθιέρωσης της δημοτικής ήταν συνεχής

ΕΙΠΕ...
Μίκης Θεοδωράκης: “Ο Παλαμάς είχε μεγαλύτερη επιρροή από 10 Πρωθυπουργούς”

Πηγή : ellines.com

ΜΟΥΣΙΚΗ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
10/1/1936 Γεννήθηκε η τραγουδίστρια Τζένη Βάνου (Ευγενία Βραχνού) https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CE%BD%CE%B7_%CE%92%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%85

8/1/1926	Γεννήθηκε στην Αίγυπτο ο συνθέτης Γιάννης Χρήστου  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85_(%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%82)
8/1/1935	Γεννήθηκε ο αμερικανός τραγουδιστής Έλβις Πρίσλεϋ  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%B2%CE%B9%CF%82_%CE%A0%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BB%CE%B5%CF%8A
8/1/1947	Γεννήθηκε ο βρετανός τραγουδιστής Ντέιβιντ Μπάουϊ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AD%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CF%84_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B9
8/1/1970	Πέθανε ο συνθέτης Γιάννης Χρήστου

Πηγή : e-orfeas.gr


ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !!

Το «παπάκι» του Άσιμου που ηχογραφήθηκε «μυστικά» https://www.youtube.com/watch?v=r4-QSFtHqZ0 

Ένα από τα πιο ευαίσθητα ελληνικά τραγούδια, έχει γραφτεί από έναν από τους πιο ευαίσθητους καλλιτέχνες. Για την ακρίβεια δεν είναι τραγούδι αλλά νανούρισμα. Αυτό, όμως, είναι μάλλον γνωστό για το συγκινητικό «έχω ένα παπάκι» του Νικόλα του Άσιμου.

Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι το ότι ηχογραφήθηκε... «μυστικά»! Το νανούρισμα, αυτό, λοιπόν, το τραγουδούσε ο Άσιμος στην κόρη του όταν την κοίμιζε στο θρυλικό υπόγειο της Αραχώβης 41 στα Εξάρχεια. Δεν είχε σκοπό να το ηχογραφήσει. Η Χάρις Αλεξίου ήταν αυτή που τον παρακάλεσε να το κάνει πρόβα στο στούντιο.

Ο Άσιμος δέχθηκε και ο ηχολήπτης άρχισε να το γράφει... διακριτικά. Ο Άσιμος μαγεύτηκε από την ερμηνεία της Αλεξίου, άνοιξε την πόρτα, μπήκε μέσα στον χώρο της ηχογράφησης και άρχισε να περπατάει πίσω από την Αλεξίου. Ξαφνικά άρχισε να την συνοδεύει, βουρκωμένος. Δακρυσμένη ήταν και η Χαρούλα Αλεξίου και με τον μαγικό αυτό τρόπο η «αυθαιρεσία» του ηχολήπτη πέρασε στην ιστορία ως ένα από τα πιο συγκινητικά ελληνικά τραγούδια.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ !
https://www.youtube.com/watch?v=EdJvHLKRgxk

Ο Μάρκος Βαμβακάρης και η Φραγκοσυριανή του

Είναι σίγουρο πως όποιος έχει ακούσει τη «Φραγκοσυριανή» του... πατριάρχη του ρεμπέτικου, Μάρκου Βαμβακάρη, θα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο δημιουργός μιλάει για κάποιον μεγάλο του έρωτα, κάποια γυναίκα που σημάδεψε τη ζωή του.

Λογικό, αν διαβάσει κανείς τους στίχους. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι λίγο διαφορετική. Στην πραγματικότητα όλος αυτός ο ερωτικός ύμνος του μεγάλου ρεμπέτη γράφτηκε μετά από μια και μοναδική... ματιά! Ναι, ήταν αρκετή. Ο ίδιος ο Μάρκος ο Βαμβακάρης έχει αποκαλύψει το πως του είχε έρθει η έμπνευση.

«Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω, αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί όμως που έπαιζα, σηκώνω μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ την σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν... Πήρα, λοιπόν, μολύβι κι έγραψα πρόχειρα: Μία φούντωση, μια φλόγα έχω μέσα στην καρδιά Λες και μου 'χεις κάνει μάγια Φραγκοσυριανή γλυκιά... Ούτε και ξέρω πως την λέγανε ούτε κι εκείνη ξέρει πως γι' αυτήν μιλάει το τραγούδι. Όταν γύρισα στον Πειραιά, έγραψα τη Φραγκοσυριανή».

Πηγή :  newsbeast.gr

ΕΓΚΑΙΝΙΆΖΟΥΜΕ ΝΕΑ ΣΤΗΛΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ !
ΜΟΥΣΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ !!! ΦΥΓΑΜΕ λοιπόν ...!!!!

* 3/1/1954 : Ξεκίνησαν οι εκπομπές του Τρίτου προγράμματος του Ελληνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας

** 3/1/1911 :Έφυγε από τη ζωή ο λογοτέχνης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Διηγηματογράφος, ποιητής, δημοσιογράφος και μεταφραστής· από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου 1851. Ήταν ένα από τα εννέα παιδιά του δάσκαλου και ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ (1817-1897) και της Γκιουλώς Μοραΐτη (1822-1896). Έτσι, ο νεαρός Αλέξανδρος μεγάλωσε μέσα σ’ ένα κλίμα γεμάτο ευλάβεια και θρησκευτικότητα. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του και στη Σκόπελο, φοίτησε κατόπιν στο γυμνάσιο της Χαλκίδας και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα (Βαρβάκειο) με χίλιες δυο στερήσεις. Το 1874 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν πήρε το δίπλωμά του.

Φύση ασκητική ο Παπαδιαμάντης, στα είκοσί του πήγε στο Άγιο Όρος μαζί με τον εξάδελφό του, επίσης διηγηματογράφο, Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, για να προσκυνήσει, όπως έλεγε ο ίδιος. Πάντως, δεν έμεινε πολύ εκεί. Γύρισε στην Αθήνα και όλη του η ζωή κύλησε λιτά και ασκητικά ανάμεσα στη βιοπάλη, τη συγγραφή και την εκκλησία. Επί χρόνια ήταν ο τακτικός ψάλτης στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στο Μοναστηράκι και από τα μικρά του χρόνια ως το θάνατό του η πιο αγαπημένη του ενασχόληση ήταν η μελέτη εκκλησιαστικών βιβλίων.

Ο Παπαδιαμάντης πολύ νέος άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσίευε ιδίως μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων από τα αγγλικά και γαλλικά, γλώσσες που τις έμαθε μόνος του. Παράλληλα, άρχισε και το καθαυτό λογοτεχνικό του έργο. Τα πρώτα χρόνια καταγίνεται με ιστορικά μυθιστορήματα: «Μετανάστις (1880), «Οι Έμποροι των Εθνών» (1883), «Η Γυφτοπούλα» (1884). Γράφει και μερικά ποιήματα.

Γρήγορα, όμως, βρήκε τον αληθινό του δρόμο και στράφηκε προς το διήγημα. Ο «Χρήστος Μηλιόνης» (1885), εμπνευσμένος από ένα δημοτικό τραγούδι, είναι η απαρχή της στροφής αυτής. Από το 1885 καταγίνεται αποκλειστικά μ’ αυτό το είδος. Γράφει μικρά και μεγάλα διηγήματα (νουβέλες): «Η Χολεριασμένη (1901), «Ο Πεντάρφανος» (1905), «Ο Νεκρός ταξιδιώτης (1910), «Η Φόνισσα» (1903), «Οι Μάγισσες (1900), «Η Νοσταλγός» (1894), τα «Χριστουγεννιάτικα διηγήματα», τα « Πρωτοχρονιάτικα διηγήματα και τα «Πασχαλινά διηγήματα».

Το πλούσιο διηγηματικό του έργο, με θέματα και τύπους από τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας ή την απλοϊκή ζωή της κοινωνίας της Σκιάθου, τον παρουσιάζει συγγραφέα του είδους, που λέγεται ηθογραφία. Αλλά η ηθογραφία του είναι μόνο ο σκηνικός διάκοσμος, όπου κινούνται τα πρόσωπα και ξετυλίγονται τα γεγονότα. Ο Παπαδιαμάντης δεν αντιγράφει ήθη και έθιμα. Βλέπει τη λαϊκή ψυχή, ζει τις εκδηλώσεις και αποτυπώνει όλα αυτά στο έργο του, ένα έργο τελείως προσωπικό και ιδιότυπο ως προς την εκλογή των θεμάτων, την έμπνευση και τη γλώσσα.

Ο Παπαδιαμάντης αγάπησε την απλοϊκή ζωή, τη νοσταλγούσε και την ονειροπολούσε συνεχώς και είχε το μεγάλο μυστικό να μεταμορφώνει τα ονειροπολήματά του σε εκλεκτά διηγήματα. Ασφαλώς τέτοιες ώρες νοσταλγίας και ονειροπόλησης έπλασε τα «Ρόδινα Ακρογιάλια» (1908), «Ολόγυρα, στη λίμνη» (1892), «Το Αστεράκι» (1909), «Το μοιρολόγι της φώκιας»(1908) κ.ά. Τέτοιες ώρες, επίσης, καθώς έσκυβε πάνω από τον ανθρώπινο πόνο, έγραψε τη «Μαυρομαντηλού» (1891), τη «Σταχομαζώχτρα» (1889), το «Σπιτάκι στο λιβάδι» (1896), την «Υπηρέτρα» (1888) ή το μικρό αριστούργημα «Στο Χριστό στο κάστρο» (1892).

Στο προσωπικό ύφος του Παπαδιαμάντη ανήκουν ακόμα η έντονη λατρεία της φύσης, η θρησκευτική ευλάβεια και η βυζαντινή μελωδία, που είναι διάχυτη στο έργο του. Άλλωστε, το λέει και ο ίδιος: «Όσον ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».

Ιδιόμορφη είναι και η γλώσσα του Παπαδιαμάντη, επηρεασμένη από τα εκκλησιαστικά βιβλία. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει ούτε τη σαφήνεια και κατανόηση, ούτε το να έχουν οι φυσικές του περιγραφές, ποίηση αληθινή.

Γενικά, ο Παπαδιαμάντης χάρισε σελίδες αριστοτεχνικές στη νεοελληνική λογοτεχνία και θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους μας. Ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης στο δοκίμιό του για τον Μακρυγιάννη έγραψε: «Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομε τον Παπαδιαμάντη».

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έζησε τον περισσότερο χρόνο του στην Αθήνα και όταν κατάλαβε το τέλος του, αναζήτησε την αγαπημένη του Σκιάθο, όπου και πέθανε από πνευμονία τα ξημερώματα της 3ης Ιανουαρίου 1911.
Πηγή : sansimera.gr

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ 1.
Ανοίγουμε νέο κεφάλαιο στην Ομάδα μας με αγαπημένα
μας τραγούδια και την ιστορία που κρύβουν πίσω τους !

Το υπέροχο «The Needle And The Damage Done» του Neil Young αναφέρεται στην τραγική ιστορία του φίλου και συναδέλφου του Young από τη μπάντα Crazy Horse, Daniel Ray Whitten, που ήταν εξαρτημένος από την ηρωίνη. Ηχογραφημένη ζωντανά σε συναυλία στο UCLA’s Royce Hall στο 1971 και συμπεριλαμβανόμενη στο άλμπουμ Harvest του 1972 αυτή η σύνθεση ήταν χαρακτηριστικά προσωπική και ιδιαίτερα ο στίχος «πήγα στην πόλη κι έχασα τη μπάντα μου».

Πρόκειται για μια αναφορά στην απόφαση του Young να εγκαταλείψει το συγκρότημα και να μην το συμπεριλάβει στις ηχογραφήσεις για το άλμπουμ του 1970 «After The Gold Rush» πιθανώς λόγω της εξάρτησης του Whitten. Δυστυχώς ο Whitten δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από τους δαίμονες του. Παρόλο που το 1972 συμφωνήθηκε να παίξει κιθάρα στην περιοδεία για το άλμπουμ «Harvest», στις πρόβες ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και δεν ήταν σε θέση να ακολουθήσει τους υπόλοιπους.


Στις 18 Νοεμβρίου, ένας εκνευρισμένος Neil Young τον απέλυσε για ακόμη μια φορά δίνοντας του 50 δολάρια κι ένα αεροπορικό εισιτήριο για να γυρίσει στο Λος Άντζελες. Αργότερα εκείνο το βράδυ, ο Whitten πέθανε από ένα θανατηφόρο μείγμα από βάλιουμ και αλκοόλ, το οποίο χρησιμοποιούσε για να καταπολεμά τα συμπτώματα αποστέρησης της ηρωίνης. Ο Neil Young αισθανόταν μεγάλη ευθύνη για χρόνια. Στις σημειώσεις της τριπλής του συλλογής «Decade», είπε για το τραγούδι «δεν είμαι ιεροκήρυκας, αλλά τα ναρκωτικά σκότωσαν πολλούς σπουδαίους άνδρες».
Πηγή : tvxs.gr

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ 2.

Το δεύτερο κομμάτι, της δεύτερης πλευράς, του δεύτερου άλμπουμ του μεγάλου Τζίμι Hendrix είναι ένα μελαγχολικό και έξυπνο οδοιπορικό στον προσωρινό χαρακτήρα της ύπαρξης. Ο πρώτος στίχος μιλά για μια ρομαντική σχέση που καταρρέει μετά από ένα μεθυσμένο καβγά και θεωρείται πως αναμφισβήτητα αναφέρεται στη θυελλώδη αγάπη μεταξύ του Hendrix και της Kathleen Mary Etchingham, η οποία ενέπνευσε επίσης το «The Wind Cries Mary».

Ο δεύτερος στίχος αναφέρεται σε έναν γενναίο Ινδό που τον σκότωσαν στον ύπνο του με μια ύπουλη επίθεση την παραμονή της πρώτης του μάχης και σε ένα ανάπηρο κορίτσι που βρίσκει παρηγοριά αποφασίζοντας να βάλει τέλος στην ερειπωμένη και πικρή ζωή της. Παρόλα αυτά πολλοί θεωρούν το τραγούδι του Hendrix ως μια αλληγορία για τη δική του εσωτερικότητα. Γεννήθηκε σε μια φτωχή και περιπλανώμενη οικογένεια, τα αδέλφια του δόθηκαν σε ανάδοχη οικογένεια και η μητέρα του πέθανε το 1958 μετά από χρόνια χρήση αλκοόλ όταν ο Hendrix ήταν μόλις 16 ετών.

Τελικά ο δεύτερος στίχος για τον γενναίο Ινδό, του οποίου το όνειρο να γίνει πολεμιστής διακόπηκε από μια «ξαφνική επίθεση που τον σκότωσε στον ύπνο του» αποδείχτηκε προφητικός. Το πρωί της 18ης Σεπτεμβρίου του 1970, ο Hendrix, πήρε εννέα χάπια για να κοιμηθεί μετά από ένα ολονύχτιο πάρτι. Ήταν πιο δυνατά από ότι έπρεπε. Δεν ξύπνησε ποτέ. Ήταν 27 ετών.
Πηγή : tvxs.gr

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ 3.
Δύσκολα θα βρεις τραγούδι του θρύλου Bob Dylan το οποίο να μην αποτελεί ιστορικό σχόλιο. Το 1975 όμως, ο Dylan γράφει ένα τραγούδι – διαμαρτυρία για την άδικη φυλάκιση του μποξέρ Rubin "Hurricane" Carter, ο οποίος κατηγορήθηκε για την δολοφονία τριών ατόμων μέσα σε μπαρ του New Jersey. To ίδιο τραγούδι, αρκετά χρόνια μετά, κόσμησε το soundtrack της ομώνυμης ταινίας με τον Denzel Washington. «That's the story of the Hurricane. But it won't be over till they clear his name. And give him back the time he's done». 
Πηγή : in2life.gr

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ 4.
Stand by me - Ben E. King: Υπάρχουν περισσότερες από 400 διαφορετικές ηχογραφημένες εκτελέσεις του μυθικού αυτού κομματιού. Χτύπησε την κορυφή των τσαρτς το 1961 όταν πρωτοβγήκε, αλλά και 26 χρόνια αργότερα όταν αποτέλεσε το μουσικό κομμάτι της ομώνυμης ταινίας. Ο Ben E. King αρχικά έγραψε το τραγούδι για το συγκρότημα The Drifters, όμως όταν οι υπεύθυνοι της δισκογραφικής του εταιρίας τον άκουσαν να το παίζει στο πιάνο, τους άρεσε τόσο που κάλεσαν μέσα στο στούντιο τους μουσικούς και ηχογράφησαν την εκτέλεση που ακούμε σήμερα και θα ακούμε για πάντα...

Πηγή : aek365.com

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ 5.

Οι μύθοι και η αλήθεια για το «In the air tonight» του Phil Collins 18/11/2013Κατηγορίες: ΡΟΚ ΙΣΤΟΡΙΕΣΕτικέτες: In the air tonight, Phil Collins Έχουν κυκλοφορήσει διάφοροι αστικοί μύθοι γύρω από «In the air tonight» και για ποιο λόγο γράφτηκε. Η βασική ιδέα είναι η εξής: Ο Collins έγραψε το τραγούδι μετά από μια εμπειρία που βίωσε. Ένας άνθρωπος πνιγόταν και κάποιος που ήταν κοντά του, αν και μπορούσε να βοηθήσει, δεν έκανε απολύτως τίποτα. Η ιστορία γοητεύει τη ροκ κοινότητα και γι αυτό κυκλοφορεί σε αρκετές παραλλαγές. Μία εκδοχή είναι ότι ο Collins βρισκόταν σε μια βάρκα με έναν φίλο του, όταν ο φίλος του έπεσε στη θάλασσα. Ο Collins δεν μπορούσε να κολυμπήσει και άρχισε να φωνάζει σε έναν άλλο, που βρισκόταν στην αποβάθρα. Εκείνος όμως απλώς καθόταν και παρακολουθούσε, ενώ ο φίλος του Collins πνιγόταν. Μια δεύτερη λέει ότι ο Collins είδε κάποιον να πνίγεται, έτρεξε να τον βοηθήσει, ενώ ένας άλλος που βρισκόταν κοντά στον άνθρωπο που κινδύνευε, στεκόταν και κοίταζε. Στην πραγματικότητα όμως τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. Ο ίδιος ο Collins έχει πει ότι ούτε εκείνος ξέρει σε τι αναφέρεται το τραγούδι. Δεν το έχει γράψει με τον παραδοσιακό τρόπο, όπως οι περισσότεροι μουσικοί. Αντίθετα, έφτιαξε τις βασικές συγχορδίες και τη μουσική και στη συνέχεια άρχισε να τραγουδάει ότι του ερχόταν στο μυαλό εκείνη τη στιγμή. Τελικά δεν ήταν πνιγμένος, αλλά κερατωμένος Εκείνη την εποχή , Collins βρισκόταν στη μέση ενός καταστροφικού διαζυγίου με την Andrea Bertorelli, με την οποία ήταν παντρεμένος επί 4 χρόνια και έχουν έναν γιο. Όταν ο Collins επέστρεψε στο σπίτι από περιοδεία, ανακάλυψε ότι η γυναίκα του είχε δεσμό με τον ζωγράφο – διακοσμητή τους. Το τραγούδι βγήκε από τον θυμό που ένιωθε για την όλη κατάσταση, αν και ο ίδιος δηλώνει ότι δεν ήταν ακριβώς για κάτι συγκεκριμένο… Ήταν απλά ένα τραγούδι για τον θυμό. Ο Collins δήλωσε σε συνέντευξή του στο BBC : «Απλώς περνούσα την ώρα μου. Έπαιξα τα ακόρντα, μου άρεσαν, πήρα το μικρόφωνο και άρχισα να τραγουδάω. Οι στίχοι είναι αυθόρμητοι. Αν και με τρομάζει λίγο, είμαι πολύ περήφανος για το γεγονός ότι τραγουδάω το 99% των στίχων αυθόρμητα. Δεν ξέρω για τί μιλά το τραγούδι. Όταν το έγραφα, έπαιρνα διαζύγιο. Και το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι πρόκειται για θυμό. Είναι η οργισμένη πλευρά, ή η πικρή πλευρά του χωρισμού. Αυτό που το κάνει ακόμα πιο αστείο, είναι όταν ακούω αυτές τις ιστορίες, που ξεκίνησαν πριν από πολλά χρόνια, κυρίως στην Αμερική. Πολλοί έρχονται και μου λένε «είδες πραγματικά κάποιον να πνίγεται;», «όχι» τους απαντάω». Αυτό δεν είναι το μόνο τραγούδι που ο Collins έγραψε αυθόρμητα. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους καλλιτέχνες, που παίρνουν τους στίχους και στη συνέχεια γράφουν τη μουσική, ο Collins κάνει συνήθως το αντίθετο. Ο Phil Collins έγραψε το In the air tonight το 1979, το ηχογράφησε το 1980 και έγινε γνωστό από την τηλεοπτική σειρά Miami Vice. Το In the air tonight πρωτοεμφανίστηκε το 1981 στο σόλο άλμπουμ του Collins «Face Value» και ως single γρήγορα ανέβηκε στη δεύτερη θέση του UK single charts. Αν και ο ίδιος λέει ότι πρόκειται για σύμπτωση, μια φορά εμφανίστηκε στο Top of the Pops του BBC, τραγουδώντας το Ιn the air tonight με έναν κουβά μπογιά και μια βούρτσα-πινέλο δίπλα στο πιάνο, ένα υπονοούμενο –λένε οι κακές γλώσσες- για τον εραστή της πρώην γυναίκας του....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-mithi-ke-i-alithia-gia-to-…/

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ 1.!!!
"White Christmas" 1954 Bing Crosby & Danny Kaye
Ακούστηκε για πρώτη φορά τα Χριστούγεννα του 1941 από τον Bing Crosby , στην εκπομπή Kraft Music Hall. Εκείνη τη νύχτα των Χριστουγέννων, το “White Christmas” αποκτά βαθύτερο νόημα, καθώς οι οικογένειες συντονίστηκαν στη συγκεκριμένη εκπομπή, σκεπτόμενες το τραγικό γεγονός που είχε συμβεί 18 ημέρες πιο πριν. Την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ. Ο Crosby ταξιδεύει στην Ευρώπη για να τραγουδήσει και να εμψυχώσει τα στρατεύματα καθώς αυτό το τραγούδι ήταν το πιο περιζήτητο. Ο ίδιος δηλώνει σε μία συνέντευξή του: “Δίσταζα να το ερμηνεύω γιατί κάθε φορά προκαλούσε στους άντρες μία νοσταλγική λαχτάρα. Δεν είχα κάνει τόσο δρόμο για να τους στεναχωρήσω. Πολλές φορές προσπάθησα να αποφύγω να το τραγουδήσω, αλλά αυτά τα παιδιά το επιζητούσαν διακαώς. Οταν το τραγουδούσα, όλοι έκλαιγαν.” Στις μνήμες έχει μείνει το τραγούδι που μεταμορφώθηκε από τραγούδι των Χριστουγέννων σε ύμνο της ειρήνης.

Πηγή : klik.gr

Ο Sting έρχεται στο Ηρώδειο σε 2 βραδιές γεμάτες μουσική, 2 βραδιές που θα θυμόμαστε για καιρό.!!!!
O αγαπημένος καλλιτέχνης για δύο εμφανίσεις στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου
Παρασκευή 22 & Σάββατο 23 Ιουνίου ο Sting θα εμφανιστεί στο Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού σε δυο εμφανίσεις που θα γραφτούν στην ιστορία! Στον μοναδικής ομορφιάς και ακουστικής χώρο του Ηρωδείου ο παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνης θα προσφέρει στο ελληνικό κοινό δυο βραδιές που όσοι τυχεροί παρευρεθούν θα θυμούνται για καιρό!

Συνθέτης, τραγουδιστής-στιχουργός, ηθοποιός, συγγραφέας και ακτιβιστής, ο Sting γεννήθηκε στο Newcastle της Αγγλίας, πριν μετακομίσει στο Λονδίνο το 1977 και δημιουργήσει τους The Police με τους Stewart Copeland και Andy Summers. Η μπάντα κυκλοφόρησε πέντε στούντιο άλμπουμς, κέρδισε έξι βραβεία Grammy και δύο βραβεία Brits και συμπεριλήφθηκε στο The Rock and Roll Hall of Fame το 2003.

Όντας ένας από τους πιο ιδιαίτερους σόλο καλλιτέχνες, ο Sting έχει κερδίσει επιπλέον 10 βραβεία Grammy, δύο Brits, ένα Golden Globe, ένα Emmy, τέσσερις υποψηφιότητες για Oscar (συμπεριλαμβανομένης και της υποψηφιότητας του 2017 για το "The Empty Chair" από το Jim: The James Foley Story), μια υποψηφιότητα Tony, το βραβείο Century Award του Billboard Magazine’sκαι το βραβείο Person of the Year του MusiCares το 2004. Μέλος του Songwriters Hall of Fame, έχει κερδίσει τα βραβεία Kennedy Center Honors, The American Music Award of Merit και πιο πρόσφατα, το The Polar Music Prize.

Το τελευταίο του άλμπουμ, 57th & 9th, κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2016, το οποίο ακολούθησε κι η αναγνωρισμένη από τους κριτικούς περιοδεία 57th & 9th World Tour, η οποία πρόσφατα έληξε και αποτελούνταν από 115 συναυλίες στη Βόρεια Αμερική, Ασία, Λατινική Αμερική και Ευρώπη. Αφού χαρακτηρίστηκε ως «ένα σόου μοναδικής εμπειρίας» ( από The Vancouver Globe & Mail), το Sting: Live At The Olympia Paris είναι τώρα διαθέσιμο σε DVD και αποτυπώνει τη ροκ περιοδεία του μουσικού, στο γνωστό συναυλιακό χώρο τον Απρίλιο του 2017.

Κατά τη διάρκεια της ένδοξης καριέρας του, ο Sting έχει πουλήσει κοντά στα 100 εκατομμύρια άλμπουμ από τη συνολική δουλειά του με τους The Police, αλλά και ως σόλο καλλιτέχνης.

Έχει εμφανιστεί σε πάνω από 15 ταινίες, διήυθυνε την παραγωγή του αναγνωρισμένου "A Guide to Recognizing Your Saints" και το 1989 έπαιξε στο "The Threepenny Opera" του Broadway. Το πιο πρόσφατο θεατρικό του πρότζεκτ ήταν το υποψήφιο για Tony μιούζικαλ "The Last Ship", εμπνευσμένο από τις αναμνήσεις του από τη κοινότητα των κατασκευαστών καραβιών στο Wallsend της βορειοανατολικής Αγγλίας, όπου και μεγάλωσε. Το σόου, σε μουσική και στίχους από τον ίδιο, ανέβηκε στο Broadway τη σεζόν 2014/15 και την επόμενη χρονιά «βγήκε» σε περιοδεία σε όλη την Αγγλία.

Η υποστήριξη του Sting για τις οργανώσεις υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως το Rainforest Fund, τη Διεθνή Αμνστία και το Live Aid καθρεφτίζει την τέχνη του στην παγκόσμια έκτασή της. Μαζί με τη σύζυγό του, Trudie Styler, ο Sting ίδρυσε το Rainforest Fund το 1989, ώστε να προστατεύσει τα τροπικά δάση και τους ιθαγενείς που ζουν σ’αυτά. Μαζί έχουν οργανώσει 18 φιλανθρωπικές συναυλίες, ώστε να μαζέψουν χρήματα και να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο για τους πόρους του πλανήτη που βρίσκονται σε κίνδυνο. Από την απαρχή του, το Rainforest Fund έχει επεκταθεί σε ένα δίκτυο από συνδεδεμένες οργανώσεις οι οποίες δουλεύουν σε πάνω από 20 χώρες και πάνω από τρεις ηπείρους.

O αγαπημένος του ελληνικού κοινού Sting θα εμφανιστεί στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2018
Σάββατο 23 Ιουνίου 2018

Προπώληση εισιτηρίων:

Tickethouse.gr

Η προπώληση θα ξεκινήσει το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου 2018!

Περισσότερες πληροφορίες για την προπώληση των εισιτηρίων θα ανακοινωθούν σύντομα.
sting.com || didimusic.gr

Πηγή :rocking.gr

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ 1.
Η ιστορία του ζεϊμπέκικου της Ευδοκίας
Ο Λ. Παπαδόπουλος αρνήθηκε να βάλει στίχους και ο λοχίας ήταν ερασιτέχνης ηθοποιός,που τον διάλεξε ο σκηνοθέτης σε καυγά στην Ν.Ερυθραία
Δύο μερόνυχτα χρειάστηκαν για να γυριστεί η σκηνή της ταινίας “Ευδοκία” του Αλέξη Δαμιανού, με το περίφημο ζεϊμπέκικο. Σε ένα ταβερνάκι της Κάτω Κηφισιάς, ένας νεαρός λοχίας (Γιώργος Κουτουζής), χορεύει για τα μάτια της Ευδοκίας ζεϊμπέκικο.
Ο ηθοποιός χορεύει το τραγούδι «η άτακτη» του Μάρκου Βαμβακάρη, επειδή ο σκηνοθέτης Αλέξης Δαμιανός δεν είχε βρει ακόμα ποιος θα συνέθετε τη μουσική για την ταινία του.
Ο ηθοποιός Χρήστος Ζορμπάς, που έπαιζε στην ταινία το νταβατζή της Ευδοκίας, του μίλησε για έναν νέο ταλαντούχο συνθέτη που θα το έκανε ευχαρίστως χωρίς να ενδιαφέρεται για παχυλή αμοιβή.
Αρχές του καλοκαιριού του 1971, ο Δαμιανός και ο Λοΐζος δίνουν τα χέρια και ο συνθέτης ξεκινά να γράφει τη μουσική για την ταινία.
Ο Μάνος, αρχικά έπαιξε τη μελωδία του θρυλικού ζεϊμπέκικου με τον παλιό ρεμπέτη Γιώργο Μουφλουζέλη και τον τζουρά του. Τελικά στην ηχογράφηση πείθει το Θανάση Πολυκανδριώτη να παίξει και αυτός με ένα παλιό τζουρά και όχι με το μπουζούκι. Έτσι ο ήχος ήταν πιο οξύς και αυθεντικός.
Κάποια στιγμή, ο Λοΐζος ζήτησε από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο να βάλει στίχους στο ζεϊμπέκικο. Ο Παπαδόπουλος απέδειξε πόσο μεγάλος στιχουργός ήταν, όταν αρνήθηκε να γράψει λόγια μαγεμένος από τη μελωδία. Οι στίχοι θα χαλούσαν το υπέροχο τραγούδι, είπε. Ο Μάνος πείστηκε και το ζεϊμπέκικο έφθασε στο κοινό μόνο με τις νότες που παρέσυραν στο ρυθμό τους τους πάντες.

Ο κινηματογραφικός λοχίας που χορεύει το ζεϊμπέκικο
Πρωταγωνιστής της ταινίας του Αλέξη Δαμιανού “Ευδοκία”, ήταν ένας λοχίας. Ο σκηνοθέτης έψαχνε το ιδανικό πρόσωπο. Ήθελε έναν όμορφο νεαρό που να μην έχει σχέση με την υποκριτική και τον βρήκε στο πρόσωπο του Γιώργου Κουτουζή, ενός νεαρού οικοδόμου από την Καβάλα, ο οποίος μόλις είχε απολυθεί από φαντάρος.
Ο Δαμιανός τον συνάντησε τυχαία στην Νέα Ερυθραία έξω από ένα καφενείο, να προσπαθεί να αμυνθεί σε έναν καβγά. Ήταν καμιά τριανταριά μαζεμένοι εναντίον του κι εκείνος για να προστατευθεί είχε σηκώσει ένα μηχανάκι στον αέρα, απειλώντας να το πετάξει επάνω τους. Μόλις είδε τη σκηνή από το αυτοκίνητό του ο Δαμιανός είπε, «αυτός κάνει για τον λοχία».
Στην αρχή ο νεαρός Γιώργος παρεξήγησε τις προθέσεις του σκηνοθέτη, αλλά πείστηκε να το κάνει μόλις διάβασε το σενάριο. Ο ερασιτέχνης ηθοποιός χόρεψε μοναδικά το τραγούδι, κέρδισε την αναγνώριση κοινού και κριτικών και δεν ασχολήθηκε ποτέ ξανά με την υποκριτική. Η φτώχεια, όπως έχει πει ο ίδιος δεν του άφησε πολλά περιθώρια για σπουδές και για θέατρο.
Εργάστηκε στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, ως λεβητοποιός και πλέον είναι συνταξιούχος. Από το 1976 είναι παντρεμένος με τη ζωγράφο Σοφία Κουτούζη.

Πηγή: http://www.mixanitouxronou.gr/